ΣΑΣΑ ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ: ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ, ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΗΣ

Ίσως το πιο εμβληματικό σουτ στην ιστορία των Κυπέλλων Ευρώπης ήταν εκείνο του τελικού του 1992 και υπεύθυνος είναι ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς. Ο γιος του "Μπάτα" Τζόρτζεβιτς μεγάλωσε με το μπάσκετ να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του εξαιτίας του πατέρα του και ήταν σχεδόν βέβαιη η ενασχόληση του με το άθλημα. Και ενώ στα 16 του χρόνια το 1983 ήταν περιζήτητος απο ολόκληρη την ελίτ του γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος με τον Ερυθρό Αστέρα να είναι το μεγάλο φαβορί της απόκτησης του λόγω του ερυθρόλευκου παρελθόντος του "Μπάτα", η Παρτιζάν ήταν αυτή που έκανε την έκπληξη με την προσωπική παρέμβαση του Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς που μόλις είχε κρεμάσει την φανέλα του για να αναλάβει το πόστο του αντιπροέδρου.

Μια άλλη μεγάλη δόξα και συμπαίκτης του Κιτσάνοβιτς στην εθνική ομάδα, ο Ζόραν "Μόκα" Σλάβνιτς ήταν αυτός που καθιέρωσε τον πιτσιρικά στην βασική πεντάδα των Crno Beli, γεγονός που δεν άλλαξε ούτε με την έλευση του Ντούσκο Βουγιόσεβιτς. Ο Σάσα ήταν ο ένας απο την δυάδα των γκαρντ παρέα με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, όταν αυτός δεν είχε προβλήματα με τον νόμο και βρισκόταν εκτός φυλακής. Μαζί κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 87 και το Κόρατς του 89 και πήγαν στη Γάνδη το 88 ως φαβορί για το Πρωταθλητριών χωρίς όμως αποτέλεσμα. Παρολίγο να ήταν παρέα και στην εθνική που αποτελούσε μέλος της απο το 1987 αλλά η φημολογούμενη κόντρα του Τζόρτζεβιτς με τον Ντράζεν του έκλεισε την πόρτα απο το 88 μέχρι το 90 ενώ το 91 η απόσυρση του Ζοτς τους έφερε πρό τετελεσμένων.

Όταν ο Τζόρτζεβιτς επέστρεψε στο Βελιγράδι με το χρυσό μετάλλιο του πρωταθλητή Ευρώπης στο στήθος, τα πάντα είχαν αλλάξει τόσο στην Γιουγκοσλαβία οσο και στην Παρτιζάν. Η μοναδική πατρίδα που είχε γνωρίσει μέχρι τότε διαλύθηκε στα εξ ών συνετέθη και τα "παιδιά του πολέμου" διωγμένα απο το Βελιγράδι, έδωσαν όλους τους αγώνες τους -με εξαίρεση αυτόν της προημιτελικής φάσης απέναντι στην Μπάκλερ Μπολόνια- στο γήπεδο της Φουενλαμπράντα της Μαδρίτης. Ακόμα και στην ομάδα όλα ήταν διαφορετικά με τον Σάλε, τον Ντανίλοβιτς και τον Ομπράντοβιτς που βρισκόταν πια στην άκρη του πάγκου να έχουν απομείνει.

Το μέταλλο όμως ήταν γερά σφυρηλατημένο και οι Παρτιζάνοι πολεμιστές συγκλόνισαν την μπασκετική Ευρώπη και ο Τζόρτζεβιτς έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στο "Θαύμα του Βοσπόρου" με την τρίποντη βόμβα του αποδεικνύοντας πως τα κουρέλια του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ ακόμα τραγουδούσαν. Ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο με τον Ντανίλοβιτς, ο Σάσα έγινε κάτοικος Ιταλίας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια της καριέρας του φορώντας τις φανέλες της Ολύμπια Μιλάνο και της Φορτιτούντο Μπολόνια. Ταυτόχρονα ζούσε το όνειρο του με την εθνική Σερβίας που είχε επιστρέψει στο προσκήνιο μετά τον τριετή άδικο αποκλεισμό της και στον τελικό του Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 95 έκανε μια μαγική εμφάνιση με 41 πόντους και 9/12 τριποντα. Το 1996 μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα παρέμεινε στην Αμερική για να ζήσει το American Dream στο Πόρτλαντ έστω και για μερικούς μήνες. Ήταν το απωθημένο του απο το 1990 όταν συμμετείχε στο summer camp των Σέλτικς, βρέθηκε κοντά στο να του προσφέρουν εγγυημένο συμβόλαιο αλλά η επιστροφή του Μπράιαν Σο απο την Ιταλία, έβαλε φρένο στις φιλοδοξίες του Σάλε.

Περνώντας τον Ατλαντικό, προσγειώθηκε στην Ισπανία για να προβάρει τα μπλαουγκράνα της Μπαρτσελόνα για τα επόμενα τρία χρόνια κατακτώντας και εκεί πρωταθλήματα και ένα Κόρατς. Η παρουσία του στη Βαρκελώνη κρίθηκε περιττή μετά το πρωτάθλημα του 99 και η νέα χιλιετία τον βρήκε στον αιώνιο αντίπαλο με το νούμερο 6 στη λευκή φανέλα του. Με τη Ρεάλ κατέκτησε άλλο ένα πρωτάθλημα μέσα στο άντρο της Μπαρτσελόνα πανηγυρίζοντας έξαλλα, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του πρώην συμπαίκτη του Νάτσο Ροντρίγκεζ που τον απώθησε βίαια, λέγοντας αργότερα πως "ο Σάσα πρέπει να ξέρει πως δεν το κάνουν αυτό στο γήπεδο μας". Στη Ρεάλ έμεινε επίσης για τρεις σεζόν και το 2003 επέστρεψε στον ιταλικό βορρά αρχικά για τη Σκαβολίνι και ύστερα για την Ολύμπια, ομάδα με την οποία το 2005 έριξε την αυλαία στη γεμάτη καριέρα του.

Ένας απο τους καλύτερους γκαρντ της μεγάλης των Πλάβι σχολής, οργανωτής και εκτελεστής σε άψογο συνδυασμό, ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς έμεινε στην ιστορία για τα ηγετικά του προσόντα και την αφοβία του όταν η μπάλα ζύγιζε τόνους. Με την εθνική ομάδα κυρίως μας πλήγωσε πολλές φορές αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποτρέπει για να του αποδώσουμε τα εύσημα, επειδή ήταν πραγματικά ένας πολύ μεγάλος μπασκετμπολίστας.