ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ

Οι σύγχρονοι μελετητές της προπόνησης αθλητών και ιδιαίτερα αθλητών ομαδικών αθλημάτων, εφαρμόζουν μία πιο ολιστική προσέγγιση στους αθλητές λαμβάνοντας υπόψη πέρα από τις παραδοσιακές «δομες» της φυσικής κατάστασης, της δύναμης, της τεχνικής κλπ. και δομές που έχουν να κάνουν με τον "άνθρωπο που παίζει το άθλημα του μπάσκετ" (γνωσιακή, ψυχοκοινωνική, ανταγωνιστική κλπ). Όπως άλλωστε έλεγε και ένας προπονητής που είχα, ο αθλητής περνάει μόλις το 25% του χρόνου του μέσα στο γήπεδο. Εάν θέλουμε να πάρουμε το 100% από αυτόν θα πρέπει να ασχοληθούμε τουλάχιστον εξίσου και με το υπόλοιπο 75% του χρόνου του αθλητή. Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ο άνθρωπος Pete Maravich, που ως αθλητής επαιζε το παιχνίδι του μπάσκετ, ήταν ένα αποτέλεσμα συγκρούσεων και ζυμωσεων ανάμεσα σε δύο πολύ ισχυρές προσωπικοτητες. Του ιδίου και του πατέρα του. Ωστόσο ήταν η σχέση του με την μητέρα του εκείνη που θα επηρεάσει περισσότερο από όλες την αθλητική του καριέρα. Μετά από κάποια άσχημα γεγονότα, η μητέρα του Pete θα εθιστεί στο αλκόολ, και τα όσα θα βιώσει σε σχέση με αυτό ο Μάραβιτς θα προσπαθήσει διακαώς να τα ξεχάσει στο υπόλοιπο της σύντομης ζωής του.

Στην τελική φάση του τουρνουά του NCAA στο Madison Square Garden, τον Απρίλιο του 1970, ο Pete θα είναι ο μεγάλος ηγέτης του LSU. Κάτι απόλυτα φυσικό, αφού ήταν ίσως ο καλύτερος guard που έχουν δει ποτέ τα κολλεγιακά πρωταθλήματα. Όλος ο τύπος των ΗΠΑ θα περιμένει από αυτόν να συνεχίσει τις μεγάλες εμφανίσεις που έκανε καθόλη την σεζόν. Ωστόσο , μετά από ένα κακό παιχνίδι στην φάση των 16, και ένα πολύ καλό με 37 πόντους στους “8”, στον ημιτελικό με το Marquette, θα μείνει μόλις στους 20 πόντους (25 πόντοι κάτω από τον μεσο όρο του!!!), με μία πραγματικά πολύ κακή εμφάνιση.

Η ομάδα του θα αποκλειστεί. Ο ίδιος θα ποκαλύψει αργότερα πως το βράδυ πριν τον ημιτελικό, αντί να ξεκουραστεί ξενύχτησε στην Νέα Υόρκη καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Αυτολεξεί θα πει

- “ Το πάρτυ συνεχίστηκε μέχρι το πρωί και εγώ ήμουν τελείως μεθυσμένος. Έπινα για να νιώσω καλύτερα και να ξεχάσω”.

Αναφερόταν στα οικογενειακά γεγονότα τα οποία είχαν σημαδέψει την παιδική και εφηβική του ηλικία. Αυτό λοιπόν ήταν απλά ένα πρελούδιο των όσων θα ακολουθούσαν στην καριέρα του. Μια καριέρα που ενω ήταν προορισμένη για να είναι από τις πιο λαμπρές που είχε δει ποτέ ο μπασκετικός κόσμος, κατέληξε περισσότερα μελανά παρά από ότι φάνηκε φωτεινά σημεία. Γιατί ταλέντο σαν του Pete, δύσκολα βλέπεις στον κόσμο, και στην σημερινή εποχή της απόλυτα δομημένης προπόνησης και των σωστών επιλογών, "είναι πιο πιθανό να δούμε έναν νέο Jordan παρά έναν νέο Maravich". Μοναδικός και καταραμένος....