1960: Γεννιέται ο συμπαθής Καναδός ψηλός Γκρεγκ Ουίλτζερ, ο οποίος φόρεσε την φανέλα του Άρη για μία διετία στα 80ς.
Παρακαλώ περιμένετε...
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χριστοφής (Fifty Shades of Basketball)
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χριστοφής (Fifty Shades of Basketball)
Ο Μπράντον Τσίλντρες αποφοίτησε από ένα σπουδαίο πρόγραμμα, το Wake Forrest, το σχολείο μεταξύ άλλων του Κρις Πολ και του Τιμ Ντάνκαν. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια είναι σε διαρκή πτώση αλλά αυτό είναι δευτερεύον θέμα. Ο βραχύσωμος γκαρντ του Ηρακλή κάνει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στην ομάδα της Θεσσαλονίκης και για αυτό ας μην είμαστε αυστηροί στην όποια κριτική του ασκήσουμε. Τι προσφέρει στο τραπέζι; Το είδαμε και με τα μάτια μας στο "μπαράζ" με τον Κεραυνό Στροβόλου. Πίεση πάνω στην μπάλα, καλός στο Pick and Roll παιχνίδι και ίσως instant offense προερχόμενος από τον πάγκο. Πρέπει να βελτιώσει το μακρινό του σουτ (αποφοίτησε με 35.5% από την περίμετρο) και να μάθει να κοντρολάρει το παιχνίδι του (η αναλογία 1.50 στον δείκτη ασίστ/λάθος μπορέι να βελτιωθεί) προκειμένου να ανοίξει μεγαλύτερες πόρτες.
Οφείλω να πω πως ο Αμπντούλ Γκάντι είναι ένας παίκτης που παρακολουθώ καιρό και χαίρομαι που θα παίζει στην Ελλάδα. Βασικά, για να ακριβολογώ, τον είχα δει πρώτη φορά, όταν είχα εισιτήριο στα ματς της Βίρτους όταν έμενα Ιταλία. Πάει καιρός αλλά είναι από τα πρώτα μου "πουλέν" ας πούμε. Τι είναι ο Αμπντούλ Γκάντι; Ένας εξαιρετικός pass-first Point Guard που του αρέσει να παίζει για τους συμπαίκτες του. Το μακρινό του σουτ είναι "καρδιογράφημα" (32.8% όταν έχει αγωνιστεί Ευρώπη, 43.3% στην Αναπτυξιακή Λίγκα σε 3 χρόνια και 2 διαφορετικές ομάδες) και δεν θα τον πεις εξαιρετικό αμυντικό αλλά είναι απολαυστικός πλειμέικερ.
Ίσως ο πιο άγνωστος παίκτης που έφερε το Τριφύλλι στην φετινή off-season. Οι αναγνώστες του Fifty Shades of Basketball είμαι σίγουρος πως τον γνωρίζουν, όταν είχα κάνει νύξη για αυτόν όταν ήταν ακόμα στο Πανεπιστήμιο του Κρέιτον και πριν έρθει στην Ευρώπη από την Νότια Κορέα. Ένας παίκτης που χαρακτηρίζεται ως εκρηκτικός με την μπάλα στα χέρια, αλλά θέλει δουλειά στο μακρινό σουτ (streaky 39.6% στο Ισραήλ) αλλά πρωτίστως στο playmaking. Η ισορροπία ανάμεσα στο σκοράρισμα και στην δημιουργία είναι το κλειδί για να καθιερωθεί στο επίπεδο της Ευρωλίγκας αλλά πιστεύω πως μέσα από τον Παναθηναϊκό μπορεί να χτίσει το βιογραφικό του και να βγάλει μεταγραφή.
Ομολογώ πως σε αυτή την "θέση" ήθελα να βάλω τον Άνθονι Μάθις του Χαρίλαου αλλά αποφάσισα να κάνω την δική μου άτυπη 12άδα. Άρα δύο σουτέρ παρά είναι πολλοί, δεν νομίζετε; Ο Νικ Ζάισλοφτ είναι ακριβώς αυτό το πράγμα. Σπουδαίος σουτέρ σε κάθε "έκφανση" του. Σποτ σουτ, πίσω από σκριν, μετά από ντρίπλα...Έχει και ρεκόρ στην Λιθουανία με 12/15 τρίποντα. Στην Λιθουανία! Το τονίζω... Η Τενερίφη, γνωστή για την σχεδόν εμμονή του (αγαπημένου) κόουτς Βιδορέτα να αναζητεί floor spacers, τον τσίμπησε πέρσι αλλά έπαιξε ελάχιστα κι έτσι "ξεβράστηκε" στις δικές μας ακτές. Πάντως δεν περιμένω να κάνει πολύ δουλειά δημιουργικά άρα περιμένω το βάρος του playmaking να πέσει πάνω στους Έλληνες γκαρντ του ρόστερ.
Κανονικά, δεν έπρεπε να γράφω για τον Μίλλερ επειδή τον ξέρω καιρό αλλά δεν πρέπει να τον συστήσω για όσους δεν τον ξέρουν; Σε όσους λοιπόν δεν απολαύσατε την παράσταση του στον μεγάλο Τελικό του Σούπερ Καπ, περιμένετε να αρχίσει η Μπασκετ Λιγκ. Φταίω; Αμ δεν φταίω... Ο Ιαν Μίλλερ λοιπόν είναι ένας σπουδαίος σκόρερ που μπορεί και να λειτουργήσει σαν δευτερεύον playmaker στο μισό γήπεδο. Αμυντικά στέκεται λόγω του σπουδαίου σχολείου που έχει αποφοιτήσει (Φλόριντα Στειτ είναι αυτό...) αλλά δεν νομίζω να τον χρησιμοποιήσει ο κόουτς Γιατράς σαν αμυντικό εξολοθρευτή. Έχει τόσους, άλλωστε...
Ομολογώ δεν το περίμενα όταν διάβαζα την είδηση για τον Ντεκόζι στον Άρη. Αφενός γιατί με την χρονιά που έκανε, αμφέβαλλα ότι θα έμενε Ελλάδα (12.8 πόντοι, 4.5 ριμπάουντ, 46% FG) και αφετέρου γιατί το είχα σχεδόν σίγουρο πως αν δεν έφευγε από την χώρα μας, θα έμενε στο Λαύριο. Ευχάριστη έκπληξη, αν μη τι άλλο. Ο Ντεκόζι είναι σχεδόν γνωστή περίπτωση μιας και η ομάδα της Θεσσαλονίκης θα είναι η 3η του επί ελληνικού εδάφους (Κόροιβος, η πρώτη, για όσους το ψάχνουν). Για τους μη έχοντας ιδέα, ο απόφοιτος του Τεμπλ είναι ένα φτερό με ειδικότητα στο παιχνίδι με την μπάλα στα χέρια. Σκόρερ δηλαδή. Εύκολα λάθη και μακρινό σουτ τα αρνητικά του αλλά δεν μπορεί ένας παίκτης να είναι τέλειος.
Ο Άλφα Ντιάλο τέλειωσε ένα αγαπημένο μου σχολείο. Βασικά, ένα σχολείο που κοουτσάρει ένας αγαπημένος μου προπονητής. Ο Εντ Κούλεϊ. Και για όσους δεν σκαμπάζουν από κολεγιακό, ο κόουτς Κούλεϊ "τρέχει" μια ιδιότυπη παραλλαγή της περίφημης Flex επίθεσης. Όπου Flex επίθεση, μία επίθεση που αντιμετωπίζει τους παίκτες σαν να μην έχουν θέση στο παρκέ. Ήταν η επίθεση που έκανε διάσημο τον Τζέρι Σλόαν. Στα του Άλφα Ντιάλο τώρα, ο παίκτης είναι κι αυτός ρούκι γενικά, όπως και ο Μπράντον Τσίλντρες. Επί του πρακτέου, ο παίκτης του Πρόβιντενς είναι ένας παίκτης που κάνει πολλά πράγματα καλά αλλά όχι κάτι εξαιρετικό. Κι αυτό νομίζω πως πρέπει να το βρει, αν θέλει να κάνει καριέρα στην Ευρώπη...
Ομολογώ πως ο ΠΑΟΚ φέτος έκανε σειρά σωστών κινήσεων (εν αντιθέσει με τον περσινό... αχταρμά) και μία από αυτές είναι ο Μπο Μπιτς. Το έχω πει και όταν ανακοινώθηκε ο παίκτης στο Fifty Shades of Basketball. Ο νέος Forward του Δικεφάλου έχει μακράν το πιο ωραίο όνομα για παίκτη. Αγωνιστικά τώρα, ο άλλοτε παίκτης του Αμβούργου είναι ένας πλάγιος με κάποια playmaking στοιχεία και εξαιρετικό μακρινό σουτ. Άλλωστε είναι και ο πρώτος παίκτης σε εύστοχα τρίποντα στην ιστορία του Πανεπιστημίου του (Βόρεια Φλόριντα). Αυτός είναι και ο λόγος που κάποτε οι Μπρουκλιν Νετς του έδωσαν προπονητικό συμβόλαιο. Πάντως, αν και είναι 3/4, είμαι περίεργος να δω αν θα χρησιμοποιηθεί ως "2". Τουλάχιστον στην καριέρα του στο Πανεπιστήμιο, ξεκίνησε σε αυτή την θέση αλλά που ψήλωσε, μετακινήθηκε ως μπαλαντέρ στα forward. Πρέπει να βελτιωθεί αμυντικά βέβαια για να κάνει καλύτερα συμβόλαια στην καριέρα του αλλά τον βλέπω σε συμπαθητικό επίπεδο για αρκετά χρόνια.
Όταν είχα δει τον Τζείμς Γουέμπ για πρώτη φορά, ομολογώ πως θα έπαιζε στο επίπεδο της Ευρωλίγκας κάποια στιγμή. Εντυπωσιακό φυσικό κι αθλητικό πακέτο που του επέτρεπε να τελειώσει με ευκολία φάσεις κοντά στην στεφάνη και εκπληκτικός αμυντικός ριμπάουντερ ήταν και παραμένουν τα δυνατά του στοιχεία. Τι τον έχει κρατήσει πίσω; Το μέτριο περιφερειακό σουτ (30,.3% σε 3.7 προσπάθειες στην Βόννη, στην μοναδική του ευρωπαϊκή "εξόρμηση") και η αδυναμία να το δημιουργήσει από μόνος του. Παράλληλα, παρά το φυσικό του προφίλ που εντυπωσιάζει είναι ένας μέτριος αμυντικός, κάτι που ταβανιάζει την χρηστικότητα του μέσα στο παρκέ. Έχει την δυνατότητα να γίνει από τους πιο εντυπωσιακούς παίκτες του Πρωταθλήματος μας αλλά και να γίνει ταυτόχρονα η μεγάλη απογοήτευση. Παίρνω το θάρρος και θα πω οτι θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του να αμυνθεί επαρκώς και να σουτάρει με καλά νούμερα από το τρίποντο.
Με εντυπωσίασε η απόφαση του προπονητικού επιτελείου να επενδύσει στον Κέρεμ Κάντερ. Κι αυτό γιατί τον θεωρώ αρκετά ποιοτικό παίκτη για να παίζει εδώ. Όχι ότι έχει τόσο υψηλό ταβάνι αλλά νομίζω που έφυγε από την Μπαδαλόνα, σίγουρα θα μπορούσε να είχε ζήτηση από τις άλλες ομάδες της ACB. Τέλος πάντων. Ο αδελφός του Ένες Καντέρ είναι μια φθηνή απομίμηση του αδελφού του. Δηλαδή πρόκειται για έναν ευκίνητο ψηλό με συμπαθητικό σουτ μακριά από την ρακέτα αλλά δεν είναι ο σκληροτράχηλος παίκτης αμυντικά και φυσικά υστερεί σε αθλητικό πακέτο. Πάντως, είναι και σχετικά καλός παίκτης στο χαμηλό ποστ, άρα ίσως χρησιμοποιηθεί ως σημείο αναφοράς για την επίθεση του κόουτς Καντζούρη.
Δεν μου αρέσει να γίνομαι "Ταλεγάκιας" αλλά στην περίπτωση του Μπράουν θα γίνω. Θα αντιγράψω τα βασικά κομμάτια από το κείμενο που είχα γράψει πριν από 3 μήνες στο blog του Fifty Shades of Basketball μιας και είχε γίνει μια παρουσίαση του παίκτη, αν και για διαφορετική αφορμή. Ο Τσάντ Μπράουν είναι ένα παιδί που μπορεί να μην έκανε τα μεγάλα νούμερα και πιστεύω πως κάποια στιγμή το κύμα θα τον φέρει προς τα εδώ. Δυνατός, above the rim παίκτης με ικανότητα ως rim protector και wingspan στα 216 εκατοστά. Ένας παίκτης από αυτούς που "φοριούνται" πολύ στην Ευρώπη επειδή προσφέρουν πολλά αμυντικά, δίχως να απαιτούν πολλές μπάλες επιθετικά. Προφανώς ένα τέτοιο παιδί έχει limitations στο να φτιάχνει το δικό του σουτ και στην ευστοχία του από την γραμμή της φιλανθρωπίας. Πάντως στο παιχνίδι του φαίνεται να γνωρίζει τους περιορισμούς του και να μην υπερβάλλει εαυτόν, πράγμα αν μη τι άλλο άκρως θετικό. Αν ήμουν μια μικρομεσσαία ομάδα της Α1 που θέλω έναν παίκτη να μου βγει σαν ένα λαχείο και δίχως πολλά χρήματα, δεν θα δίσταζα να επενδύσω πάνω του.
Κανονικά, για να κλείσει η... 12άδα, θα έπρεπε να βάλω παίκτη από την ΑΕΚ. Σωστά; Όμως η Ένωση δεν διαθέτει κάποιον παίκτη κάπως πιο άγνωστο στο ευρύ κοινό. Είχα την πρόθεση να βάλω τον Ντάριον Άτκινς, με την προϋπόθεση ότι έμενε στο ρόστερ. Τώρα, δεν ξέρω ποιον να βάλω. Επομένως, θα βάλω κάποιον από τις υπόλοιπες 11 ομάδες για να... κλείσει το ρόστερ. Κι αυτός είναι ο Άλαν Χέρντον του ΠΑΟΚ. Ένας πολύ light Center ο οποίος ειδικεύεται στο Pick & Pop με αρκετά αξιόπιστο περιφερειακό σουτ για παίκτης της θέσης του και πασάρει ικανοποιητικά. Αμυντικά τώρα, μην περίμενετε πάρα πολλά πράγματα γιατί δεν κινείται εύκολα στην περίμετρο. Κάτι κάνει στο ζωγραφιστό αλλά και πάλι δεν είναι ο true rim protector. Αν γίνει λίγο πιο physical και πιο...πεινασμένος σε αυτή την πλευρά του γηπέδου, κάτι μπορεί να κάνει. Μου αρέσει σαν λογική που έχει μια τέτοια κίνηση στον Δικέφαλο του Βορρά, αρκεί να χρησιμοποιηθεί σωστά...