Ο ΗΜΙΤΕΛΙΚΟΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΣΧΟΥ

Ο ημιτελικός του Φάιναλ Φορ του 1966 στο Μιλάνο με αντίπαλο την Σλάβια Πράγας, δεν είχε καμία σημασία πλέον για την ΑΕΚ. Ήταν χαμένος ήδη απο το πρώτο ημίχρονο και εξαιτίας της κακής απόδοσης των παιχτών της, η ομάδα είχε βρεθεί με την πλάτη στον τοίχο. Τα πυρά συγκέντρωσε εκείνος, που έκανε συνεχώς λάθη και έμοιαζε σαν να βρισκόταν αλλού.

Είδε όλο το δεύτερο ημίχρονο απο τον πάγκο και στο τέλος του αγώνα και ενώ στα αποδυτήρια επικρατούσε -τι ειρωνεία- νεκρική σιγή, η φωνή του Γιώργου Αμερικάνου ακούστηκε επιθετική. "Μας εκαψες ρε, τι έκανες"; Και τότε ο αετός που πια τα φτερά του είχαν κοπεί, σήκωσε την φανέλα με τον Δικέφαλο και είπε ήρεμα στον συμπαίκτη του "Γιώργο έλα να δεις γιατί δεν μπορώ ούτε να τρέξω καλά καλά". Το κορμί του Γιώργου Μόσχου ήταν σημαδεμένο απο τις πληγές, με τρύπες απο τις ενέσεις που έκανε για να πολεμήσει τον καρκίνο που του κατέτρωγε τα σωθικά.

Ο 29χρονος πλέι μεικερ της ΑΕΚ πάλευε με τον ανίκητο σε μία μάχη χαμένη εξ αρχής, που γνώριζαν μόνο τρεις άνθρωποι. Ο Μίσσας Πανταζόπουλος, ο Βασίλης Χατζηγιάννης και ο γιατρός Μίμης Γιαννακόπουλος που ήταν αυτός που συνόδευε τον Μόσχο στο Λονδίνο για τις χημειοθεραπείες. Στις 29 Δεκεμβρίου 1966 η αττική γη άνοιξε για να υποδεχθεί το βασανισμένο της παιδί που είχε ηττηθεί απο τον ανίκητο μια μέρα πρωτύτερα και όλη η Ελλάδα έκλαψε για τον μεγάλο μαχητή Γιώργο Μόσχο. 14 μήνες αργότερα, οι συμπαίκτες του θα του αφιέρωναν το Κύπελλο Κυπελλούχων με τα δάκρυα της χαράς να αναμειγνύονται με αυτά των αναμνήσεων του πρόωρα χαμένου Γιώργου Μόσχου...