LEANDRINHO: ΑΠΟ ΤΗ ΦΑΒΕΛΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

"Μεγάλωσα σε μια φαβέλα στο Sao Paulo της Βραζιλίας. Ήταν ένα σκληρό περιβάλλον. Εάν ερχόσουν στη γειτονιά μου χωρίς να ξέρεις κανέναν, δεν θα έφευγες ποτέ. Πουλούσα φρούτα με τη μητέρα μου το πρωί και έπαιζα μπάσκετ τη νύχτα. Όταν ήμουν οκτώ χρονών, θυμάμαι να παρακολουθώ τον Michael Jordan στην τηλεόραση ενός φίλου. Μετά από αυτό σκέφτηκα ότι πρέπει να πάω στο ΝΒΑ οπωσδήποτε. Ήθελα να παίξω στο πρωτάθλημα του MJ, περισσότερο ήθελα να βγάλω την οικογένειά μου από εκείνο το σπίτι. Αν δεν το έκανα, κάποιος θα πέθαινε εκεί πέρα κάποια στιγμή. Το μπάσκετ ήταν ένα παιχνίδι για μένα, αλλά ήταν ο τρόπος μου για να φύγω από τη γειτονιά μου, βασικά ήταν ο τρόπος ΜΑΣ. Και το 2003 βρήκα την ευκαιρία.

Θυμάμαι να είμαι στο αμάξι και να διασχίζω το Manhattan, στο δρόμο μου για το Madison Square Garden για το ΝΒΑ Draft. Στη Βραζιλία, όλοι μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τις ΗΠΑ. Είναι κάτι σαν ένας ονειρικός κόσμος. Δεν έμοιαζε αληθινός, κι ας βρισκόμουν εκεί. Και η Νέα Υόρκη...Δεν μπορούσα να πιστέψω τι έβλεπα, είχα σοκαριστεί. Τα κτίρια, οι άνθρωποι...Δε νομίζω ότι είπα παραπάνω από δέκα λέξεις σε κάποιον εκείνη τη νύχτα, απλά παρατηρούσα τα πάντα. Ακόμα κι όταν φώναξαν το όνομά μου στο Garden, ακόμα ένιωθα σοκαρισμένος. Όλοι σηκώθηκαν και χειροκροτούσαν, εγώ απλά καθόμουν.

Την επόμενη μέρα, ήμουν στην Αριζόνα. Πήγα από το αεροδρόμιο κατευθείαν στο γήπεδο. Μερικά μέλη του προσωπικού με πήγαν στα αποδυτήρια και μου έδειξαν τον πάγκο με το όνομά μου, τη φανέλα μου και τα παπούτσια μου. Όταν είδα το ντουλάπι μου, με το όνομά μου, ήταν το κάτι άλλο... Τους είπα, μέσω του μεταφραστή μου, δεν θα γυρνούσα στο ξενοδοχείο, ήθελα να κοιμηθώ εκεί. "Μα δεν μπορείς να κοιμηθείς εδώ. Δεν υπάρχει κρεβάτι, μόνο το πάτωμα..." μου είπαν. Τους είπα ότι αυτό ήταν πολύ καλύτερο από ό,τι είχα πίσω στην Βραζιλία. Τους είπα ότι εάν έβλεπαν που έμενα στο Sao Paulo, θα καταλάβαιναν. Δε νομίζω ότι μπορούσαν να το καταλάβουν, αλλά δεν με ένοιαζε, ήθελα να είμαι εκεί εκείνη τη νύχτα. Υπήρχε μια μεγάλη τηλεόραση, ένα ψυγείο και ένα ντουλάπι με το όνομά ΜΟΥ. Τι άλλο χρειαζόμουν? Κοιμήθηκα στο χαλί όλη τη νύχτα. Ήταν από τους καλύτερος ύπνους της ζωής μου. Την επόμενη μέρα, γνώρισα δύο άτομα που θα γίνονταν η οικογένειά μου, ο Shawn Marion και ο Stephon Marbury"

~ Leandro Barbosa

Μολονότι ο Oscar Schmidt εξακολουθεί να παραμένει ο κορυφαίος όλων των εποχών, και ο λόγος που οι Βραζιλιάνοι έπαιξαν μπάσκετ, ο "Leandrinho" ήταν αυτός, που, με την ιστορία του αλλά και την θητεία του στο ΝΒΑ συνέχισε την παράδοση. Παρά ορισμένες κόντρες με τον Oscar που πλέον ανήκουν στο παρελθόν, ο Barbosa ήταν και παραμένει πιστός στρατιώτης της Εθνικής Βραζιλίας. Παράλληλα, υπήρξε Έκτος Παίκτης της Χρονιάς το 2007 αλλά και η επιτυχημένη καριέρα του επιβραβεύτηκε με το δαχτυλίδι του πρωταθλητή το 2015 με τους Golden State Warriors.