EUROCUP: ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΡΩΤΗΣ ΦΑΣΗΣ

Το ξέρω ότι χθες ήταν μία φοβερή νύχτα στην Euroleague, όπου τα φαβορί χάσαν μέσα στις έδρες τους. Το ξέρω ότι είναι «διαβολοεβδομάδα» στην Euroleague και όλοι ασχολούνται μαζι της. Αλλά έχουμε και μεις τις επαγγελματικές διαστροφές μας. Και τις ξέρετε χρόνια τώρα. Eurocup και πάλι Eurocup. Και με την ευκαρία της ολοκλήρωσης του πρώτου γύρου θα κάνουμε μια αναλυση των έως τώρα συμβάντων στην δεύτερη καλύτερη διοργάνωση της Ευρωπης.

Ο Προμηθέας

Δεν θα μπορούσε η αρμάδα του Μάκη Γιατρά να μην έχει περίοπτη θέση στο μίνι αφιέρωμά μας. Σωστά δομημένη, χωρίς πολλές φανφάρες και χωρίς μεγάλα λόγια βρίσκεται στο τέλος του πρώτου γύρου στην κορυφή σε έναν δύσκολο όμιλο. Δύσκολο γιατί έχει μέσα δύο από τα φαβορί για οκτάδα της διοργάνωσης, την Μονακό και την Βίρτους Μπολόνια. Βασισμένος λοιπόν σε ένα πολύ καλό team game, και στην πίεση πάνω στην μπάλα, καταφέρνει μέχρι στιγμής να είναι στις εκπλήξεις της διοργάνωσης. Στις ευχάριστες γιατί όπως θα δούμε υπάρχουν και δυσσάρεστες. Στηριζόμενος σε έναν πολύ καλό ελληνικό κορμό ( Κατσίβελης, Κασσελάκης, Μπόγρης, Αγραβάνης) αλλά και σε ποιοτικούς ξένους όπως οι Χολ, Έλλις και ο υποτμημένος Λίποβι, φαίνεται ότι δεν του φτάνει η καλή πορεία και πάντα κοιτάει προς το καλύτερο. Αυτό το έδειξε περίτρανα με την απομάκρυνση του Λόουρι που δεν ταίριαζε στην ομάδα και την απόκτηση του Τζεράλντ Ρόμπινσον, ενός πραγματικά πολύ καλού παίκτη. Η συνέχεια μόνο ευοίωνη μπορεί να είναι για την ομάδα της Πάτρας.

Αυτοί που ξεχωρίζουν

     Στο τέλος του πρώτου γύρου, μόλις μία ομάδα έχει καταφέρει το απόλυτο νικών, και αυτή είναι η Παρτιζάν του τρελο-Ιταλού , Τρινκιέρι. Με ένα ρόστερ που αρχικά δεν σου γέμιζε το μάτι, αλλά με μπόλικο Σερβικό ταλέντο και μία καυτή έδρα, φαίνεται ασταμάτητη. Σε έναν όμιλο μάλιστα όπου υπάρχουν ομάδες όπως η Λοκομοτίβ Κουμπαν, η Λιέτουβος Ρίτας αλλά και η Βενέτσια του Μάικ Μπράμος. Στα μεγάλα μου πουλέν, το τεσσάρι της ομάδας , ο Ρασόν Τόμας, ο οποίος πέρυσι σήκωσε το «Milko Cup», ε συγνώμη του Europe Cup με την φανέλα της Σάσαρι. Σίγουρα θα μας απασχολήσει στην Ευρωλίγκα τα επόμενα χρόνια.

Με πολύ άσχημο ξεκίνημα, αλλά ένα πολύ ποιοτικό ρόστερ, βρίσκεται στην κορυφή του 3^ου ομίλου η «Ελληνική» Ουνίξ Καζάν. Ελληνική γιατί πέραν των παλιών Πρίφτη και Καιμακόγλου, φέτος προστέθηκε στην ομάδα και ο Βαγγέλης Μάντζαρης. Ο τελευταίος μετά από ένα πολύ κακό ξεκίνημα, στα πιο πρόσφτατα παιχνίδια της ομάδας δείχνει να βρισκει τον καλό του εαυτο δημιουργώντας φάσεις από το low post αλλά και βάζοντας τα σουτ. Μαζί του παίκτες μεγάλης κλάσης αλλά και εμπειρία Euroleague, όπως ο Έρικ Μακόλουμ και ο Άλεξ Τάιους. Στην αρχή της χρονιάς δεν μας γέμιζε το μάτι, αλλά σιγά σιγά φαίνεται να βρίσκει ρυθμό.

Μπορεί να ηττήθηκε από τον Προμηθέα, αλλά μία ομάδα που έχει στο ρόστερ της τον Μίλος Τεόντοσιτς δεν μπορεί παρά να ξεχωρίζει.Η Βίρτους Μπολόνια του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ψάχνει ακόμη να βρει τα πατήματά της. Η ποιότητα του ρόστερ της ομως την κάνει εύκολα ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Το 4-1 του πρώτου γύρου επιβεβαιώνει αυτόν τον τίτλο. Αν η ομάδα ρολάρει και ο Μίλος είναι υγιής θα είναι πραγματικό πρόβλημα για τους αντιπάλους της.

Η Ισπανική Μάλαγα συγκατοικεί στην κορυφή του ομίλου με την Γαλατάσαράι. Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος οι Ισπανοί κάναν ομάδα για να πάνε μέχρι το τέλος. Βασίζονται στην φοβερή αθλητικότητά τους (Έτζιμ και Τούπαν είνα πάνθηρες), αλλά και στην ικανότητα παικτών με την μπάλα στα χέρια όπως ο Φερνάντεθ και ο Άνταμς. Την αμαρτία μου θα την πω, αλλά αν έκανα ομάδα για να το σηκώσει θα ήθελα έναν λίγο πιο ποιοτικό ψηλο στην θέση του Έλεγκαρ, αλλά εκεί υπάρχει και ο Ντιόν Τόμσον για να κλείνει τις τρύπες. Θα πάνε καλά οι Ισπανοί. Το θέμα είναι μέχρι πότε.

Σε αυτούς που ξεχωρίζουν και ο συγκατοικός της στην κορυφή του τέταρτου ομίλου, η Γαλατάσαράι. Μία ομάδα με πάρα πολύ ταλέντο σε όλες τις θέσεις που τα τελευταία χρόνια για κάποιον λόγο δεν κατάφερνε να μετουσιωσει το ατομικό ταλέντο σε καλό μπάσκετ. Το δίδυμο Ουίτινγκτονν-Χάρισον βομβαρδίζει από την περιφέρεια ενώ μέσα στην ρακέτα ξεχωρίζει ο επιβλητικός Ζαν Όγκαστ. Εάν έχουν σταθερότητα μπορούν να κάνουν πολλά. Το θέμα είναι αν θα την έχουν, καθώς η Τούρκική ομάδα τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει και κάποια διοικητικά προβλήματα, οικονομικής φύσης συνήθως.

Δεν μπορώ να μην βάλω στις ομάδες που ξεχωρίζουν και δύο ακόμη ομάδες. Η μία το έχει βγάλει μέσα στο γήπεδο και γίνεται καλύτερη όσο περνάει ο καιρός. Ο λόγος για την Βενέτσια του δικού μας Μάικ Μπράμος, που έτσι όπως παίζει τελευταία δείχνει ικανή για όλα. Δίπλα της και η Μονακό, η οποία έχει ένα τρομακτικά αθλητικό ρόστερ, αλλά μεχρι στιγμης προσωπικά με έχει απογοητεύσει, κυρίως για το μπάσκετ που παίζει, καθώς το 3-2 δεν είναι ένα κακό ρεκόρ.

Οι «Εκπληξεις»

Έκπληξη είναι η ομάδα που δεν πάει όπως θα περίμενες. Με αυτήν την λογική ο Προμηθέας είναι μία απο αυτές, καθώς κανείς δεν περίμενε να είναι τόσο συνεπής και τόσο αξιοπρεπής στην πρώτη του παρουσία στην διοργάνωση. Το ίδιο θα πω και για την Παρτιζάν του Τρινκιέρι, αλλά αυτά τα αναλύσαμε παραπάνω. Σε αυτές που μας εκπλήσσουν ευχαριστα και η Πολωνική Γκντίνια, που κανείς δεν υπολόγιζε δύο μήνες πριν. Ενώ προσωπικά μου αρέσει πολυ η φιλοσοφία και το μπάσκετ της Νταρουσάφακα. Οι Τουρκοι το καλοκαίρι επενδύσαν σε έναν νεανικό κορμό χωρίς μεγάλη εμπειρια και περγαμηνές και αυτήν την στιγμή βρίσκονται μόλις δυο μπάζερ μπίτερ μακρυά από το 5-0. Και οι δύο ήττες του ήταν με την εκπνοή του χρόνου. Πολύ καλό ρόστερ και για την Τοφας, αλλά δεν μπορώ να την βάλω ουτε στις εκπλήξεις ούτε σε αυτούς που ξεχωρίζουν. Κάθε χρόνο έχουν 2-3 πραγματικά καλούς Αμερικανούς, και η φετινή χρονιά δεν είνα εξαίρεση.

Οι εκπλήξεις όμως δεν είναι μόνο ευχαριστες αλλά και δυσσάρεστες. Και σε αυτές ξεχωρίζουν οι δύο πρώην Γιουγκοσλαβικές ομάδες της Ολίμπια και της Μπούντουσνοστ. Η πρώτη, μετά την συνένωση της με την Τσεντεβίτα και την απόκτηση πολύ ποιοτικών παικτών το καλοκαίρι έβαλε ψηλά τον πύχη, αλλά από ότι φαίνεται θα αποχαιρετήσει πρόωρα την διοργάνωςη αθώς το 0-5 δεν αφήνει πολλα περιθώρια για αισιοδοξία. Η τύχη της Μπούντουσνοστ βέβαια δεν είναι καλύτερη αφού μετα την σεζόν Ευρωλίγκα, φετος ξεκίνησε με προσδοκίες, και πριν πιάσει ο Νοέμβρης είναι ήδη με το ένα πόδι εκτός Ευρώπης και με καινούργιο προπονητή αφού ο Λευτέρης Σούμποντιτς αποχαιρέτησε πολύ νωρίς την ομάδα του.

Πέρα όμως από τις δύο ομάδες που έχουν 0-5 υπάρχουν κι άλλες που θα τις περιμέναμε καλύτερες. Βασικά η εξής μία. Λοκομοτίν Κουμπάν. Από τον τελικό του 2018 και την 8αδα πέρυσι, φέτος βρίσκεται με ρεκόρ 2-3 στο τέλος του πρώτου γύρου. Προσωπικά θεωρώ πολύ δύσκολο το να μην περάσει, αλλά....Έτσι οπως παίζει όλα γίνονται. Και μάλιστα με ένα ρόστερ που δεν στερείται ταλέντου με παίκτες όπως ο Ο'Μπράιντ αλλά και ο Άλαν Ουίλιαμς και έναν προπονητής με αξιοπρεπείς πορείες, όπως ο Μπιάνκι. Το ταλέντο είναι εκεί, το βλέπουμε, αλλά η Ρωσική ομάδα θα πρέπει να γυρίσει το κουμπάκι για την μην έχει μπελάδες στο άμεσο μέλλον...

Οι παίκτες

Το Eurocup είναι ο πρόδρομος της Euroleague και κάθε χρόνο πολλά «λαβράκια» κυκλοφορούν στην διοργάνωση. Περυσι πρώιμο πουλέν ήταν ο Πιέρια Χένρι αλλά και ο Πέιτον Σίβα. Και οι δύο φέτος παίζουν στην Ευρωλίγκα, μαζί με αρκετούς ακόμη όπως ο Αλμπισί, ο Πονιτκα, ο Εντούρ κλπ. Ποιοί όμως είναι αυτοί που ξεχωρίζουν φέτος?

Ας αρχίσουμε με αυτούς που ξέρουμε περισσότερο. Ο Μάρκους Πρέπελιτς, ηγείται του πίνακα των σκόρερ και αν και ανήκει στην Ρεάλ, δεν βλέπουμε να επιστρέφει ποτέ στην Βασίλισσα. Τουλάχιστον όχι στο άμεσο μέλλον. Παίκτης που έκανε όνομα μέσα σε δύο βδομάδες κάνοντας ένα εκπληκτικό Eurobasket το 2017, αλλά σε συλλογικό επίπεδο δεν έχει καταφέρει να αποδώσει αντίστοιχα. Φέτος αγωνιζεται με την Μπανταλόνα και ελπίζουμε ο Νίκος Ζήσης, να τον βοηθήσει ως συμπαίκτης να κάνει το βήμα παρπάνω στην καριέρα του.

Συνεχίζουμε με αυτούς που ξέρουμε περισσότερο και ο Λάνγκστον Χολ δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτήν την λίστα. Πολύ καλός οργανωτικά αλλά και εκτελεστικά, ανήκει στους παίκτες που δεν τους εκτιμάμε τόσο πολύ γιατί τους είδαμε από τα πολύ χαμηλά τους. Φέτος είναι στην δεύτερη θέση των πασέρ τις διοργάνωσης με 7,2 ασίστ!!! ανά αγώνα.

Όπως είπαμε η Τόφας κάθε χρόνο έχει ένα πολύ καλό δίδυμο ξένων. Πρόπερυσι ήταν Χένρι-Μόρκαν, φέτος έιναι οι Ταρίκ Φιλίπ και Ντέβιν Ουίλιαμς. Αμφότεροι με σωματοδομη Ευρωλίγκα. Ο πρώτος στην περιφέρεια κάνει λιγο από όλα ενώ ο δεύτερος κοντά στο καλάθι υπάαρχουν βραδιές που μοιάζει ασταμάτητος. Μετράει δε 8,2 ριμπάουντ ανά αγώνα και βρίσκεται στην τρίτη θέση της διοργάνωσης έως τώρα .

Όπως φαίνεται τα ριμπάουντ είναι υπόθεση των Ουίλiαμς, καθώς στην πρώτη θέση βρίσκεται άλλος ένας. Ο Άλαν. Παίκτης με σουλούπι που θυμίζει Βίκτωρ Αλεξάντερ (μου βγήκε και το ρετρό) τρομοκρατεί τις αντίπαλες άμυνες μαζεύοντας ότι κινείται στον αέρα. Αυτό βέβαια δεν το κάνει μόνο στην Ευρώπη αφού τόσο σε ΗΠΑ όσο και σε Κίνα όταν έπαιζε ήταν ένα κινητό ριμπάουντ. Στερείται τεχνικής αλλά βρίθει δύναμης και τοποθέτησης. Αν φτιάξει λίγο το πλάγιο βήμα του η Ευρωλίγκα τον περιμένει.

Είπα πιο πριν ότι είναι πουλέν μου και δεν θα τον έβαζα σε αυτούς που ξεχωρίζουν? Αδύνατο. Ρασόν Τόμας κύριοι. Ένα τριάροτεσσάρι που θα το ζήλευε η κάθε ομάδα. Δυναμικός, ντελικάτος, άγριος στο παιχνιδι του. Πηγαίνει με πλάτη στο καλάθι κάθε αντίπαλο ενώ και στην άμυνα δεν είναι λίγος. Βασικός συντελεστής πέρυσι στην πορεία της Σάσαρι, βασικός και φέτος στην αήττητη μέχρι στιγμής Παρτιζάν.  Και είναι μόλις η δεύτερη επαγγελματική του σεζόν. Γι αυτόν τα καλύτερα έρχονται.

Ξέρω ότι έχω γράψει πάρα πολλά, έτσι θα σας πω μόλις δυο ακόμη ονόματα να έχετε στα υπόψη σας και να ρίξετε μία ματια ετσι για homework. Τζόναθαν Χάμιλτον στην Νταρουσάφακα και Ισαιία Κορντινιέ της Ναντέρ. Ο πρώτος είναι ένας πολύ μακρύς ψηλός με αρκετά καλό agility που μετράει κοντά στα 5!!! επιθετικά ριμπάουντ ανά αγώνα, ενώ ο δεύτερος είναι ο Ζακ Λαβιν της Ευρώπης. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια αθλητικότητα νομίζω στην Ευρώπη. Καλά, έχω, αλλά ο τύπος είναι τρομακτικός.

Πολλα ή λιγα, σας άρεσαν ή δεν σας άρεσαν, εμείς αυτά είχαμε να πούμε. Σχολιασμός εκ νέου στο τέλος του πρώτου γύρου και αφού βγουν οι όμιλοι της δεύτερης φάσης. Eurocup λέμε και κλαίμε....