Ο ΒΑΡΩΝΟΣ ΤΗΣ ΦΟΡΤΙΤΟΥΝΤΟ

Στη μακρά ιστορία των αγώνων μεταξύ των δύο ομάδων της Μπολόνια ξεχωρίζει η βραδιά της 21ης Δεκεμβρίου 1969. Στην κοινή έδρα των δύο αντιπάλων, το περίφημο Il Madison (PalaDozza) το παιχνίδι είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός σκληρού ντέρμπι όπως το πάθος, την ένταση εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου και τα δυνατά στο όριο του αντιαθλητικού μαρκαρίσματα.

Με ένα απο αυτά, μία αγκωνιά ο Αμερικανός ψηλός της Βίρτους Τέρυ Ντρίσκολ ξάπλωσε στο παρκέ τον αντίπαλο του και συμπατριώτη του, τον "Βαρώνο" Γκάρι Σουλ. Ο Σουλ ήταν ένας σέντερ ύψους 2.01 αλλά το πείσμα, η πονηριά και η τεχνική του υπερκάλυπταν αυτό το μειονέκτημα. Ήταν επίσης και ιδιαίτερα παθιασμένος μέσα στο γήπεδο κυνηγώντας χαμένες μπαλιές, σκαρφαλώνοντας στις κερκίδες και ανταλλάσσοντας αγκαλιές με τους οπαδούς της Φορτιντούτο. Ακόμα και τον καιρό που βρισκόταν εκτός αγωνιστικής δράσης εξαιτίας σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο, πήγαινε στο γήπεδο με πατερίτσες και καθόταν στον πάγκο ενισχύοντας με φωνές τις προσπάθειες των συμπαικτών του.

Για αυτούς τους λόγους λατρευόταν απο την εξέδρα και εκείνο το βράδυ πέρασε για πάντα στο Πάνθεον των ηρώων της γαλανόλευκης πλευράς της πόλης. Πρώτα με την αντίδραση που βλέπετε στην φωτογραφία, την εκδήλωση "αγάπης" προς τους οπαδούς της Βίρτους που μετέτρεψαν σε ρωμαϊκή αρένα το παρκέ, αποθεώνοντας τον Ντρίσκολ για το χτύπημα στον μισητό αντίπαλο και λούζοντας τον Σουλ με βρισιές και κάθε λογής αντικείμενο που μπορούσαν να του πετάξουν. Και κατόπιν με την άρνηση του να μεταβεί εκτός και να λάβει τις πρώτες βοήθειες απο τον γιατρό της ομάδας. Ο Σουλ σηκώθηκε, σκούπισε με την φανέλα του το αίμα, συνέχισε να αγωνίζεται και τελικά οδήγησε την Φορτιντούτο στη μεγάλη νίκη. Για όσους τον γνώριζαν, η αντίδραση του δεν προκάλεσε καμία έκπληξη. Μιλάμε για έναν αθλητή ο οποίος ήταν διαβητικός και παρόλο το σοβαρό πρόβλημα υγείας έπαιξε εφτά χρόνια σε υψηλό επαγγελματικό επίπεδο κάνοντας ενέσεις ινσουλίνης.

Στην πενταετία του στην Φορτιντούτο κατάφερε να βρεθεί στην κορυφή των σκόρερ της Serie A το 1971 αλλά το μεγαλύτερο του κατόρθωμα και αυτό που τον έβαλε για πάντα στις καρδιές των οπαδών ήταν το γεγονός πως σε εννέα αγώνες που έδωσε το παρόν, η ομάδα του κέρδισε τους έξι και ο ίδιος σκόραρε συνολικά 201 πόντους σε αυτές τις νίκες. Η φανέλα του με το νούμερο 13 κοσμεί την οροφή του PalaDozza απο το 2010, πέντε χρόνια αφότου ο ήρωας της Fossa dei Leoni έφυγε απο την ζωή.Κατά καιρούς, ένα πανό εμφανίζεται στην κερκίδα των φανατικών με την μορφή του και την αναγραφή "Σε ευχαριστούμε ακατανίκητε ήρωα" (Grazie eroe imbattibile)...