Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΔΥΟ ΘΡΥΛΩΝ

"Εγώ και οι δικοί μου ψαχνόμασταν κάθε Σαββατοκύριακο σε διαφορετικό γήπεδο για να βρούμε αντιπάλους. Αλλά στην πραγματικότητα υπήρχε μόνο ενας παίκτης με τον οποίο ήθελα να παίξω αντίπαλος. Ο άνθρωπος που πιστεύα ότι είναι ο καλύτερος παίκτης στην ιστορία. Ο Lew Alcindor. Είχε μόλις τελειώσει από το κολέγιο και είχε γίνει draft από τους Bucks. Έτσι ένα Σαββατόβραδο έχουμε φτάσει στο πάρκο που έπαιζε συνήθως, στο Riis στο Queens. Καθόμαστε έξω από το γηπεδάκι και βλέπουμε μερικά παιχνίδια αλλά δε βλεπουμε κανέναν πιο ψηλό από 2 μετρα να παίζει. Τους ρωτάω που είναι και μου δείχνουν κατά την παραλία. Και τον βλέπω για πρώτη φορά, με ένα κίτρινο dashiki και σανδάλια, ξαπλώνει σε μία καρέκλα της παραλίας και διαβάζει. Δεν είναι η μερα που παίζει. Πηγαίνω κατά πάνω του:

- Γεια, είμαι ο Julius. Διαβάζει το Soul on Ice του Eldridge Cleaver.
Μου γνέφει, σηκωνει τα γυαλία και μου δίνει το χέρι του. Νιώθω σαν να συναντάω το πρόεδρο των ΗΠΑ. Μου χαμογελάει
-“ Μάλιστα. Ωστέ ο Julius ήρθε”. Έχει ακούσει για μένα.
“ Δεν παίζεις σήμερα;” τον ρωτάω.

Κουνάει το κεφάλι του δεξιά αριστερά. Δεν έχει τίποτα να αποδείξει. Σε μένα ούτε σε κανέναν άλλον. Έπειτα και οι δύο κάνουμε κάτι παράξενο, ακόμη και αν δεν παίζουμε μεταξύ μας, πρέπει να αναμετρηθούμε με κάποιο τρόπο. Ασυναίσθητα βρίσκουμε έναν. Βάζουμε τις παλάμες την μία πανω στην άλλη και τις πιέζουμε. Τις μετράμε. Η δικιά μου είναι μεγαλύτερη...."

Το απόσπασμα αυτό είναι από την αυτοβιογραφία του Julius Erving και αναφέρεται στην πρώτη συναντησή του με τον Kareem. Και όσο και αν φαίνεται αδιάφορο σε κάποιους, κρύβει πολλά μικρά μυστικά. Όπως την νοοτροπία του streetball των παικτών τότε. Την αναμέτρηση. Το να αποδείξεις ποιός κάνει κουμάντο στην πόλη. Ακόμη όμως, δείχνει έστω και πολύ επιφανιακά την διαφορετική ποιότητα ανθρώπου του Lew Alcindor, πλέον Kareem Abdul Jabaar. Μία ποιότητα και μία ιδιαιτερότητα που θέλει σε βάθος ανάλυση, και που πιθανότατα τον κράτησε μακριά από συζητήσεις για τον GOAT, όσο και αν τα νούμερά του ήταν πολύ εντυπωσιακά. Φανερώνει όμως και κάτι ακόμη για το οποίο συχνά πυκνά γίνεται συζήτηση. Την τεράστια παλάμη του Julius Erving. Μία παλάμη που τον βοηθούσε να κάνει φάσεις όπως το ανάποδο λέι απ στους τελικούς απέναντι στους λέικερς αλλά και το χαρακτηριστικό cruddle κάρφωμά του. Άλλωστε,αν το ψάξεις λίγο παραπανω, μία τεράστια παλάμη είναι μερικές φορές σημάδι ότι θα έρθουν τίτλοι στα χέρια σου στο μπάσκετ. Όπως στις περιπτώσεις του Michael Jordan και του Kawhi Leonard. Βλέπεις λοιπόν καμιά φορά τις παλάμες και κάνεις και συ ένα είδος μπασκετικής χειρομαντίας.....