Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΩΝ 12

• Γιάννης Αθηναίου: Φέτος ο Γιάννης Αθηναίου ξεκίνησε την χρονιά του στον ΠΑΟΚ και τον Ιανουάριο υπέγραψε στην Γαλλική Provence. O 31χρονος combo guard είχε μέσους όρους 4.5 πόντους, 2.1 ασίστ στο πρωτάθλημα, ενώ στο BCL είχε 7.7 πόντους, με 2.6 ασίστ. Παραμένει ένας εξαιρετικός ballhandler, ο οποίος μπορεί να παίξει στα πόδια τον αντίπαλό του, ενώ είναι κάτι παραπάνω από αξιόπιστος σουτέρ, έχοντας ποσοστά της τάξης του 37.5% στην Ελλάδα και 35.4% στο BCL. Εκμεταλλεύεται τις αλλαγές στα σκριν, "κυνηγώντας" να παίξει 1v1 με τον αντίπαλο ψηλό. Καλός spot shooter, όσο και στο να δημιουργεί off the dribble το δικό του σουτ. Φέτος, αλησμόνητο highlight θα μας μείνει το game winner του απέναντι στη Μ.Βρετανία στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου στην παράταση με 3.4 δευτερόλεπτα να απομένουν.

• Γιάννης Αντετοκούμπο: Νομίζω τα λόγια περιττεύουν για τον πρώτο Έλληνα MVP. Με μέσους όρους 27.7 πόντους, 5.9 ασίστ, 10.3 ριμπάουντ, 1.5 τάπα ανά αγώνα, ήταν ο απόλυτος ηγέτης των Milwaukee Bucks. Ψηλός, μακρύς, αλτικός, με εξαιρετικό IQ, έχοντας επίγνωση πότε θα κάνει drive και πότε θα μοιράσει τη μπάλα. Ασταμάτητος σε 1v1 καταστάσεις. Σε  συνθήκες FIBA μπορεί να παίξει όλες τις θέσεις, ακόμα και Center. Μοναδικό "τρωτό" σημείο η έλλειψη απειλής από την περιφέρεια (25.9% στα τρίποντα φέτος), ωστόσο η μηχανική του παρουσιάζει βελτίωση

• Θανάσης Αντετοκούμπο: Ενέργεια, πάθος, άμυνα. Ο Θανάσης είχε χειρότερη χρονιά σε μέσους όρους από πέρσι, ωστόσο στην Ευρωλίγκα οι μέσοι όροι του είχαν άνοδο. Η αλήθεια είναι ότι ο Ρικ Πιτίνο δεν τον εμπιστεύτηκε τόσο όσο ο προκάτοχος του Xavi Pascual. Ωστόσο ο Θανάσης κάνει πράγματα που δεν φαίνονται απαραίτητα στην στατιστική. Για παράδειγμα φέτος είχε 1.57 κλέψιμο ανά λάθος. Είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός, ο οποίος μπορεί να πρεσάρει τον αντίπαλο SF, ωστόσο μπορεί περιστασιακά να μαρκάρει όλες τις θέσεις της backcourt, από το 1 μέχρι το 3. Τρομερή ενέργεια, κινητικότητα, ξέρει να χρησιμοποιεί σωστά τα χέρια του. Επιθετικά δεν είναι τόσο επικίνδυνος, όμως του αρέσει το ανοιχτό γήπεδο, αλλά και είναι εξαιρετικός σε follow καρφώματα ή lay-up.

• Κώστας Αντετοκούμπο: Ο τρίτος αδερφός της οικογένειας είναι μια ενδιαφέρουσα περίπτωση. Ως two-way παίκτης των Mavs, στην G-League ήταν πολύ καλός με τους Texas Legends, με 10.5 πόντους, 6 ριμπάουντ, 1.3 τάπες ανά αγώνα στην rookie χρονιά του. Πολύ δυνατό παιδί, εξαιρετικά αλτικός. Το παιχνίδι του, αν και ακόμα άγουρο, θυμίζει κάπως αυτό του Γιάννη, όπως το χαρακτηριστικό spin move από τον δεξί ώμο προκειμένου να ξεμαρκαριστεί. Δεν φοβάται την επαφή με τον αντίπαλο, καθώς είναι πολύ δυνατός. Σίγουρα ωστόσο δεν είναι "ραφιναρισμένο" το παιχνίδι του, ενώ είναι επιρρεπής στα φάουλ, με 3.55 ανά αγώνα. Και πάλι, πρόκειται για ιδιαίτερο project.

• Παναγιώτης Βασιλόπουλος: Ο Παναγιώτης προέρχεται από την καλύτερη στατιστικά σεζόν της καριέρας του με το Περιστέρι, έχοντας 9.6 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2.5 ασίστ. Στα προκριματικά για το Παγκόσμιο ήταν επίσης συγκλονιστικός, έχοντας 8.8 πόντους και 3.5 ριμπάουντ. Είναι ένα από τα πιο κλασσικά παραδείγματα Έλληνα SF, ο οποίος παίζει πλέον και στο 4. Καλός στο low post, μπορεί να θέσει έξυπνα (βέβαια όχι τόσο σκληρά) σκριν, πολύ καλό μπασκετικό IQ σε άμυνα και επίθεση. Φέτος είχε και εξαιρετικό ποσοστό στα τρίποντα, με 50/126 σουτ, ήτοι 40.3%. Πρέπει να ειπωθεί βέβαια, ότι οι τραυματισμοί που έχει υποστεί στο παρελθόν, τον έχουν επιβαρύνει. Στα προκριματικά,  αντιμετώπισε τρομερές δυσκολίες στα όρια της έκθεσης απέναντι σε elite SF/PF όπως οι Tornike Shengelia και Nicolas Batum. Σίγουρα πάντως είναι μια αξιόπιστη λύση για τον πάγκο, καθώς μπορεί να διαβάσει τόσο την επίθεση όσο και την άμυνα.

• Νικ Καλάθης: Συνεχίζοντας μια ακόμα εξαιρετική χρονιά, ο Ελληνοαμερικανός guard του Παναθηναϊκού θα πάρει τα ηνία της Εθνικής μας στο playmaking. Φέτος είχε 12.2 πόντους, 8.6 ασίστ και 4.3 ριμπάουντ στην Ευρωλίγκα, ενώ παρόμοιους μέσους όρους είχε και στην Ελλάδα, όπου βέβαια είχε λιγότερους πόντους λόγω κατώτερων απαιτήσεων. Ένας pass-first PG, ο Καλάθης μπορεί να βρει εύκολα παίκτες στο transition με απόλυτη ακρίβεια,  οι backdoor πάσες του είναι πολύ καλές, ενώ λειτουργεί εξαιρετικά στο PnR, βρίσκοντας άνετα τον ελεύθερο παίκτη. Καθώς το τρίποντο του κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα (31.6% σε όλες τις διοργανώσεις), ο κύριος τρόπος του να σκοράρει είναι με floater ή fingerrolls αφότου πάρει το screen. Ωστόσο, μπορεί να "τιμωρήσει" αν μείνει αφύλακτος στην weak side, καθώς όχι μόνο μπορεί να σουτάρει, αλλά με ένα fake να κάνει drive στην ρακέτα. Σίγουρα πολλές μπάλες θα περάσουν από τα χέρια του Νικ στο Παγκόσμιο προκειμένου να "σετάρει" τους συμπαίκτες του

• Αντώνης Κόνιαρης: Γεννημένος το 1997, ο Αντώνης Κόνιαρης έχει το μέλλον μπροστά του. Φέτος, προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν με τον ΠΑΟΚ, την οποία εξαργύρωσε με την μεταγραφή του στον Ολυμπιακό. Ως προς τα τεχνικά του στοιχεία, είναι ένας PG, ο οποίος λειτουργεί ιδανικά σε καταστάσεις catch and shoot, έχοντας σε όλες τις διοργανώσεις 39.7% στα τρίποντα. Είναι παίκτης που προτιμάει να σουτάρει στατικά ή μετά από screen. Εχει καλό ballhandling, ωστόσο δεν είναι ούτε εκρηκτικός ούτε ιδιαίτερα ταχύς. Παρόλα αυτά, είναι ένας εξαιρετικός triple threat παίκτης, ο οποίος έχει την κατάλληλη υπομονή είτε να πάρει το σουτ είτε να βρει τον ελεύθερο συμπαίκτη. Παρά το ύψος του, κυνηγάει την επαφή, και είναι πολύ πιο δυνατός από όσο δείχνει η σωματοδομή του. Αμυντικά δείχνει potential, καθώς μπορεί να μείνει απέναντι στον επιτιθέμενο, βάζει καλά και επιθετικά τα χέρια του, και κάνει καλά πλαϊνά βήματα.

• Γιαννούλης Λαρεντζάκης: Προέρχεται από την καλύτερη παραγωγικά σεζόν  στην καριέρα του με την ΑΕΚ, έχοντας σε όλες τις διοργανώσεις 10.4 πόντους, 2.8 ασίστ και 3 ριμπάουντ. Είναι ο ορισμός του iso scorer, με πολύ γρήγορη αντίληψη του παιχνιδιού και ακόμα πιο γρήγορο χρόνο δράσης. Κυνηγάει το τρίποντο, έχοντας 30.6% σε 4 προσπάθειες ανά αγώνα, έχει διανθίσει το παιχνίδι του με ποικιλία επιθετικών κινήσεων στα drive, ενώ μετά το pick έχει ταχύτητα απόφασης για το αν θα σηκωθεί για midrange pull up jumper, ή θα φτάσει μέχρι μέσα στο καλάθι. Offball είναι επαρκής, το ίδιο και ως πασέρ, απλά δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να σταθεί σε επίπεδο όπου δεν θα περάσουν πολλές μπάλες από τα χέρια του, καθώς του αρέσει να δημιουργεί το δικό του σουτ. Σε επίπεδο FIBA αυτό θα είναι πιο δύσκολο.

• Βαγγέλης Μάντζαρης: Η αλήθεια είναι ότι ο παίκτης του Ολυμπιακού στατιστικά είχε την χειρότερη σεζόν του, ειδικά στους πόντους ανά αγώνα (2.7). Ωστόσο είναι ένας έμπειρος παίκτης και παίκτης ομάδας. Παρά το ασταθές σουτ τριών πόντων, είναι αυτό που λέμε "θρασύς". Δεν θα διστάσει να σουτάρει είτε σε catch and shoot είτε μετά από pick. Αν τα σκριν βγουν ιδανικά, δεν φοβάται να κάνει το drive. Αν και η αμυντική του παραγωγικότητα είναι αρκετά πεσμένη φέτος, έχει την τεχνογνωσία να πρεσάρει και να βάλει σωστά τα χέρια του. Σίγουρα, η σωματοδομή του δεν του επιτρέπει να αποφύγει τυχόν "τραμπουκισμό", ωστόσο είναι αρκετά γρήγορος και έξυπνος ώστε να μπορέσει να εμποδίσει τον αντίπαλο. Είναι επίσης καλός στις βοήθειες. Σίγουρα ο Βαγγέλης Μάντζαρης δεν είναι αυτός που λέμε ότι "θα κουβαλήσει" την ομάδα, ωστόσο είναι ένας παίκτης ομάδας που μπορεί να κάνει τα μικρά πράγματα, ίσως κι αυτά που δεν φαίνονται στην στατιστική. Για παράδειγμα, είχε συμμετοχή φέτος σε 156 καλάθια του Ολυμπιακού στο Πρωτάθλημα, ενώ το πιο θετικό στοιχείο του είναι ότι φέτος είχε career low στα λάθη, με κάτω από 1 (0.69)

• Ντίνος Μήτογλου: Ο παίκτης του Παναθηναϊκού προέρχεται από μια εξαιρετική σεζόν, καθώς ανέβασε όλους τους μέσους όρους του, σε Ελλάδα και Ευρωλίγκα, με τον Ρικ Πιτίνο να του δίνει περισσότερα λεπτά συμμετοχής. Ένας stretch ψηλός, που προτιμά να ξεκινά από την περιφέρεια, ομως έχει και "καλά χέρια", με ικανότητα να παίξει και στο low post. Λατρεύει να παίζει στο transition, ως αποδέκτης των ασίστ του Καλάθη.  Δεν είναι ο ορισμός του αξιόπιστου σουτέρ, ωστόσο θα σουτάρει περιστασιακά. Τα δύο ζητήματα που συνιστούν αδυναμίες είναι το γεγονός ότι είναι αρκετά άστοχος στις ελεύθερες βολές, ενώ δεν πηγαίνει και συχνά στη γραμμή του φάουλ, ενώ, αν και βελτιώθηκε σημαντικά, δεν μπορεί να κάνει outrebounding τον αντίπαλο ψηλό.

• Tyler Dorsey: Ακόμα ένας που προέρχεται από την κορυφαία του σεζόν, ο Dorsey δείχνει ότι θα γίνει ένας πολύ αξιόπιστος παίκτης, μπορεί και βασικός, φέτος στους Grizzlies. Αν και στους Hawks δεν έπαιξε, λόγω του rookie Trae Young, στους Grizzlies ήταν εξαιρετικός, έχοντας 9.8 πόντους στους Grizzlies και 24.2 πόντους στην G-League. Ένας σκόρερ ολκής, με πληθώρα επιθετικών κινήσεων. Catch and shoot, off the dribble, μετά από pick, καλός slasher , ικανός passer. Σίγουρα δεν μπόρεσε στα προκριματικά του Παγκοσμίου να δείξει ότι μπορούσε να προσαρμοστεί. Ωστόσο πρέπει να ειπωθεί ότι ο coach Σκουρτόπουλος έτρεξε plays για αυτόν μόνο στα τελευταία παιχνίδια, όπου ήταν ήδη παγωμένος, και αστόχησε σε κάθε play. Σίγουρα το international, set παιχνίδι είναι διαφορετικό από το ΝΒΑ, και ο Dorsey δεν θα πάρει τόσες κατοχές. Σίγουρα, όπως πολλοί Αμερικανοί, είναι αυτό που λέμε "streaky shooters", κάτι που είναι δύσκολο να συμβεί στο Παγκόσμιο. Σίγουρα πάντως είναι ένας εξαιρετικός σκόρερ, αν βρεθούν τα κατάλληλα σχήματα, μπορεί να προσφέρει και με το παραπάνω.

• Γιώργος Παπαγιάννης: Γύρισε κρύος και σε κακή σωματική κατάσταση από το ΝΒΑ, ωστόσο ο ερχομός του Ρικ Πιτίνο αναπτέρωσε το ηθικό του και του έδωσε καινούρια ζωντάνια. Η παραγωγικότητα του για το ύψος του είναι μέτρια, ακόμα έχει θέματα στα πλάγια βήματα, το σώμα του είναι μετρίως δουλεμένο. Στα προκριματικά, έκανε τον φερέλπιδα Goga Bitatze να μοιάζει με Hakeem μπροστά του. Ωστόσο προς το τέλος της χρονιάς μπορούμε κάλλιστα να πούμε ότι "ξανάνιωσε". Μολονότι το post παιχνίδι του έχει προοπτικές, είναι περισσότερο ψηλός που είτε περιμένει, είτε γίνεται αποδέκτης των ασίστ του Καλάθη και του Παπαπέτρου είτε σε καταστάσεις PnR με τον πρώτο, είτε σε backdoor alley oop, είτε από το post. Δεν μπορεί ακόμα να τραβήξει μεγάλο μέρος των επιθέσεων, σίγουρα ένας ακόμα 7-footer δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

• Κώστας Παπανικολάου: Ακόμα ένας κλασσικός "Ελβετικός Σουγιάς" Ελληνας SF. Αν και είχε λίγο μειωμένα στατιστικά σε σχέση με πέρσι, ο Κώστας παραμένει παραγωγικός και στις δύο άκρες του παρκέ. Εδώ θα ξεκινήσω πρώτα με τις αδυναμίες, γιατί είναι διαχρονικές. Ελλιπές ballhandling και ασταθές σουτ, που όμως εδώ πρέπει να πω ότι φέτος βελτιώθηκε στο τρίποντο σε σχέση με πέρσι. Αεικίνητος, τρέχει πολύ στο παρκέ, κάνοντας αυτά που δεν φαίνονται συνήθως στις στατιστικές. Εξαιρετικό IQ, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Δεν είναι μόνο η πιεστική του άμυνα τόσο, όσο και το anticipation, το να περιμένει και να κλέβει τις παράλληλες πάσες. Στην επίθεση, κάνει λίγο από όλα. Θα πασάρει σωστά, θα ποστάρει, θα σουτάρει κυρίως ως spot shooter, θα κάνει το drive αν βρει διάδρομο. Είναι ακόμα ένας team player, που θα δώσει ό, τι χρειαστεί ο προπονητής.

• Ιωάννης Παπαπέτρου: Στην πρώτη του χρονιά στον Παναθηναϊκό ανέβασε όλους τους μέσους όρους του. Μαζί με τον Κώστα Παπανικολάου είναι ακόμα ένας "Ελβετικός Σουγιάς". Ψηλό κορμί, αρκετά αθλητικός και μπορεί τόσο να κάνει drive μετά από fake, όσο και να παίξει ως spot shooter, με το αξιοπρεπέστατο 34.3% σε όλες τις διοργανώσεις. Προτιμά λίγο περισσότερο από τον Παπανικολάου το drive, λόγω του μεγαλύτερου frame του. Δεν είναι τόσο καλός passer, αλλά έχει την ικανότητα να βρίσκει τον ψηλό αφού πρώτα έχει τραβήξει με drive την άμυνα

• Γιώργος Πρίντεζης: Ακόμα μια σταθερή χρονιά για τον παίκτη του Ολυμπιακού, ο οποίος ολοκλήρωσε τη χρονιά με παρεμφερείς μέσους όρους και πέρσι. Ένας από τους κορυφαίους PF της γενιάς του, μπορεί να απειλήσει από το post, είτε με το "πεταχτάρι" floater του, είτε με την ταχύτατη spin κίνηση του που ολοκληρώνεται σε μια κίνηση με hook του αντίθετου χεριού από τον ώμο που έστριψε. Μολονότι δεν έχει ιδιαίτερη ποικιλία στο post, το footwork που έχει είναι μακράν ένα από τα κορυφαία που έχουν δει τα Ευρωπαϊκά παρκέ. Παρά την παράξενη μηχανική που έχει στο σουτ, δεν είναι να τον αφήνεις και ελεύθερο. Μολονότι η ηλικία του και η συσσωρευμένη κούραση του δεν του επιτρέπουν υπερβολικά λεπτά συμμετοχής, σίγουρα η εμπειρία του είναι απαραίτητη.

• Γιάννης Μπουρούσης: Η κλασσική και μόνιμη λύση μας στη θέση 5. Ο Καρδιτσιώτης σέντερ προέρχεται από δύο εξαιρετικές σεζόν με την κινεζική Zhejiang Guangsha, όπου είχε 16 πόντους και 8 ριμπάουντ φέτος στην CBA. Οι αδυναμίες του δεν είναι πολλές, και έχουν να κάνουν κυρίως με την ηλικία και την πτώση της αθλητικότητας, καθώς είναι επαρκής έως εξαιρετικός σε όλους τους τομείς. Καλός αμυντικός, καθώς έχει σωστό timing σε τάπες και ριμπάουντ, πολύ καλός screener και λειτουργεί πολύ καλά σε PnR καταστάσεις. Επιθετικά είναι πολύ καλός στο low post, έχει πληθώρα κινήσεων, ενώ τα τελευταία χρόνια αρέσκεται στο να σουτάρει τρίποντα κυρίως από το κέντρο της περιφέρειας. Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο βασικός ψηλός της ομάδας.

• Χρήστος Σαλουστρος: Ο πρώην tweener (SF/SG) του Προμηθέα Πατρών και νυν του Περιστερίου προέρχεται από μια πεσμένη ατομικά, ωστόσο σίγουρα επιτυχημένη σε ομαδικό επίπεδο χρονιά. Είναι ο ορισμός του 3&D παίκτη, ο οποίος μπορεί να παρέχει σουτ από την περιφέρεια, κυρίως από τις γωνίες. Αρέσκεται επίσης στο να τρέχει στον αιφνιδιασμό, είτε πρωτεύοντα είτε δευτερεύοντα. Μπορεί να διαβάσει τις close-out άμυνες και να σουτάρει προτού ο αμυντικός τον πλησιάσει. Επιπλέον, μπορεί να παίξει στο low post εκμεταλλευόμενος τα mismatch, είτε σκοράροντας είτε δίνοντας πάσα έξω στην περιφέρεια για το ελεύθερο σουτ. Οταν δεν έχει τη μπάλα, κινείται πολύ καλά στον χώρο, έτοιμος να επιτεθεί στο κενό της άμυνας. Ενα πολύ χρήσιμο εργαλείο για έναν προπονητή

• Κώστας Σλούκας: Ένα από τα αστέρια μας και από τους παίκτες που αναμένουμε να "κουβαλήσουν" την Εθνική μας ομάδα. Αρχικά πρέπει να ειπωθεί ότι έχει δουλέψει τρομακτικά στις offseason, και το σώμα του βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Τρομερός ballhandler, που μπορεί να εκθέσει τον αντίπαλο αμυντικό σε καταστάσεις 1v1, είτε με drive, είτε με το εκπληκτικό του σουτ, έχοντας φέτος το εξωπραγματικό 45%(!!!) στα τρίποντα σε όλες τις διοργανώσεις, ευστοχώντας σε 104/231 συνολικά, είτε στατικά είτε off the dribble, με το δολοφονικό του step back. Λάτρης του PnR, μπορεί να βρει "μέσα από την κλειδαρότρυπα" τον ελεύθερο παίκτη. Το γεγονός ότι είναι αριστερόχειρας τον ευνοεί απίστευτα, καθώς ο αμυνόμενος έχει συνηθίσει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων να αμύνεται απέναντι σε δεξιόχειρες παίκτες. Θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον η συνύπαρξη Καλάθη-Σλούκα σε  κοινή πεντάδα, με τον δεύτερο, ως combo guard να χρειαστεί να παίξει λιγότερο με τη μπάλα στα χέρια. Βέβαια οι όσες εμφανίσεις έχουν μαζί δημιουργούν αισιοδοξία, καθώς αλληλοσυμπληρώνονται.

• Κώστας Κουφός: Ο ομογενής center δεν συμπεριλήφθηκε στα πλάνα του coach Σκουρτόπουλου. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας εξαιρετικός αμυντικός εν γένει (ριμπάουντ, τάπες, screens) η έλλειψη επιθετικού skillset  και η αδυναμία του να ανοίξει το γήπεδο και διαδρόμους για τον Γιάννη, ίσως ήταν ο καταλυτικός παράγοντας. Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ο Κουφός είναι ακόμα Free Agent και αναζητεί την ομάδα που θα συνεχίσει στο ΝΒΑ

• Zach Auguste/Μάικ Μπράμος: Στην μάχη των νατουραλιζέ, ο Tyler Dorsey επικράτησε των αντιπάλων του. Ο Auguste, αν και είχε καλή σεζόν στην Τουρκία με την Galatasaray, δεν είχε πολλές πιθανότητες κλήσης, εκτός αν υπήρξε ξαφνική αδυναμία κάποιου ψηλού να συμμετάσχει. Αντίθετα ο 32χρονος Μπράμος, αν και έκανε εξαιρετική σεζόν, κατακτώντας το πρωτάθλημα με την Umana Venezia, είχε δηλώσει προσφατα πως θέλει να ξεκουραστεί και να αφοσιωθεί στην οικογένεια του, μη σκεπτόμενος την Εθνική. Συνεπώς, ο Tyler Dorsey ήταν το πρώτο φαβορί για την επιλογή, καθώς θα είναι καλύτερο fit για τον Γιάννη Αντετοκούμπο, ενώ το νεαρό της ηλικίας του τον καθιστά ένα πολύ σημαντικό project για το μέλλον της Εθνικής

• Νίκος Γκίκας: Ο παίκτης του Προμηθέα είδε φέτος τα στατιστικά του να μειώνονται πολύ. Από 9.3 πόντους, φέτος είχε μόνο 5.1 και από 6.2 ασίστ, μόλις 3.8. Σίγουρα παραμένει ένας εξαιρετικός εγκεφαλικός PG. Ωστόσο η κακή του χρονιά, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή του άμυνα, όσο και την ύπαρξη παικτών σαφέστατα καλύτερων με παρεμφερές skillset (Καλάθης, Σλούκας και ο καλύτερος -φέτος- Κόνιαρης) οδήγησαν ίσως στο να μη κληθεί.

• Ιαν Βουγιούκας/Βαγγέλης Μαργαρίτης: Δύο πολύπειροι παίκτες, οι οποίοι έχουν καλό μπασκετικό IQ, ωστόσο η ηλικία τους ήταν σοβαρός αποτρεπτικός παράγοντας. Ο παίκτης του Παναθηναϊκού είχε το ρόλο του μέντορα βετεράνου υπό τον Ρικ Πιτίνο, με το σώμα του να μην βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση, ενώ ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, αν και ήταν πολύ καλός στα παράθυρα, με καλό παιχνίδι στο low post, αλλά και το IQ να μοιράσει τη μπάλα, είναι αμφίβολο στο αν και τι θα μπορούσε να συνεισφέρει στο ύψιστο επίπεδο.

• Κώστας Βασιλειάδης: Ίσως η μεγάλη έκπληξη.  Παρά το γεγονός ότι φέτος έκανε μια εξαιρετική χρονιά στην Obradoiro, έχοντας 14 πόντους ανά αγώνα, με 38.4% στα τρίποντα ανά 7.8 προσπάθειες, δεν συμπεριλήφθηκε στην ομάδα. Μολονότι παραξενεύτηκα, οφείλω να παραδεχτώ ότι ο παίκτης της Obradoiro ίσως είναι "πολύ Ισπανός" για την ελληνική φιλοσοφία. Θέλει να βγαίνει από screen και να σουτάρει, κάτι που δεν συνηθίζεται εδώ. Αν και θεωρώ ότι είχε θέση στην προεπιλογή τουλάχιστον

..