ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

"Μάνα που με μεγάλωσες, με ανάθρεψες, με έκανες γενναίο άντρα"... Αυτοί είναι οι στίχοι ενός παραδοσιακού ισραηλινού τραγουδιού που αναφέρεται στην σχέση ζωής του παιδιού με το πρόσωπο που το έφερε στον κόσμο και στάθηκε δίπλα του για να το δει να ανοίγει τα φτερά του και να μπορέσει να σταθεί μόνο του στην ζωή. Μια μάνα είναι πάντα εκεί για το σπλάχνο της ακόμα και αν αυτό την πληγώσει. Ακόμα και αν της στερήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών...

Στις 20 Απριλίου του 2000, στην αυγή της νέας χιλιετίας στο παρκέ της Πυλαίας γραφόταν ιστορία. Ο Παναθηναϊκός ετοιμαζόταν για τη μεγάλη μάχη με τη Μακάμπι με έπαθλο το πιο λαμπερό τρόπαιο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Την ίδια ώρα, ένα απο τα πιο σημαντικά γρανάζια της μηχανής του Ομπράντοβιτς, πάλευε μέσα του με τα συναισθήματα του. Απο την μία μεριά η ομάδα της ζωής του που οι οπαδοί της τον αποθέωναν απλά και μόνο που υπήρχε. Απο την άλλη η ομάδα που μαζί της διεκδικούσε τον μεγαλύτερο τίτλο της καριέρας του. Κανένας δεν θα ήθελε να βρισκόταν εκείνο το βράδυ στην θέση του Οντέτ Κάτας. Σίγουρα στο μυαλό του πριν τον αγώνα έφερνε κάθε στιγμή που βίωσε με την ομάδα-σύμβολο του Ισραήλ και τον οδήγησε σε αυτόν τον τελικό. Στιγμές χρωματισμένες με το κίτρινο χρώμα της Μακάμπι Τελ Αβίβ, το κίτρινο χρώμα που στην πατρίδα του συμβολίζει την τιμή και την πίστη. Γιατί μπορεί να φόρεσε τα πράσινα του Παναθηναϊκού αλλά στην καρδιά του παρέμενε πάντα "τσαροβ" (κίτρινος).

Η σχέση ζωής του Κάτας με την Μακάμπι έμοιαζε προδιαγεγραμμένη για τον πιτσιρικά που γράφτηκε το 1983 σε ηλικία 9 ετών στα τμήματα υποδομής της ομάδας. Το σπίτι του απείχε μερικές εκατοντάδες μέτρα απο το Γιαντ Ελιάου και η επιλογή ήταν εύκολη για τον μικρό. Το ίδιο εύκολη όμως ήταν και η δουλειά των προπονητών που διέκριναν το μεγάλο ταλέντο που έπεσε στα χέρια τους και δούλεψαν σε καθημερινή βάση μαζί του. Ψηλός γκαρντ, γρήγορος και στην σκέψη και στην εκτέλεση, εξαιρετικός σουτέρ, διάβαζε την αντίπαλη άμυνα και έπαιρνε την καλύτερη απόφαση. Οι κλήσεις στις μικρές εθνικές ομάδες δεν άργησαν όπως δεν άργησε και το ντεμπούτο του στην μεγάλη κατηγορία, όχι όμως με τα κίτρινα της Μακάμπι αλλά με τα μωβ της Μακάμπι Ραμάτ Γκαν. Και τι ντεμπούτο, με 24 πόντους και 10 ασίστ. Μετά απο έναν ακόμα δανεισμό στην Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν όπου καθιερώθηκε ως ένας απο τους καλύτερους νέους παίχτες του πρωταθλήματος, η μεγάλη ώρα για τον Κατας είχε φτάσει.

Το 1995 ο 21χρονος Οντέτ φόρεσε την φανέλα με το νούμερο 10 της πιο ιστορικής ομάδας του Ισραήλ που αλίμονο όμως είχε μπει στα χρόνια της παρακμής. Ναι μεν παρέμενε η ισόβια πρωταθλήτρια (με την παρένθεση της Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν το 1993), διέθετε στο ρόστερ της πάντα τους καλύτερους γηγενείς και σπουδαία ονόματα ξένων όπως τον βετεράνο του ΝΒΑ Τομ Τσέϊμπερς, αλλά στην Ευρώπη είχε καταντήσει φτωχός συγγενής εξαιτίας της ανόδου των ελληνικών, ισπανικών και γαλλικών ομάδων. Η "επί γης Κόλαση", το Γιαντ Ελιαου, παρέμενε μια έδρα δύσκολη για τον οποιονδήποτε να περάσει απο εκεί αλλά δεν γέμιζε πάντα και δεν έφτανε απο μόνη της για να μπορέσει η Μακάμπι να ξαναζήσει τις ένδοξες μέρες του 80 και να προκριθεί σε ένα φάιναλ φορ. Μέσα σε αυτό το αγωνιστικό πλαίσιο, ο ήρωας μας γρήγορα ξεχώρισε και σταδιακά τα κλειδιά πέρασαν στα χέρια του και έγινε ο στρατηγός στο παρκέ. Ήταν μόλις 22 χρονών και ηγέτης της αγαπημένης του ομάδας.

Το μέλλον ήταν μπροστά του και προδιαγραφόταν λαμπρό. Μπήκε και στα ραντάρ των ομάδων του ΝΒΑ με τους Νικς να παρακολουθούν διακριτικά την περίπτωση του και τις εκπληκτικές εμφανίσεις του στο Ευρωμπάσκετ της Τζιρόνα το 1997, όταν αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του τουρνουά και βοήθησε την ομάδα του να κατακτήσει την ένατη θέση. Μετά απο ακόμα μία φοβερή σεζόν με την Μακάμπι, το καλοκαίρι του 98 θα πάει στην Νέα Υόρκη για να υπογράψει συμβόλαιο με τους Νικς και να γίνει έτσι ο πρώτος γηγενής Ισραηλινός που θα αγωνιστεί στο ΝΒΑ. Αλλά η ατυχία θα του χτυπήσει για πρώτη φορά την πόρτα καθώς θα πέσει πάνω στο Lock Out των παιχτών προς την λίγκα και μην έχοντας την υπομονή να περιμένει και ζώντας σε ένα καθεστώς αβεβαιότητας, θα επιστρέψει στους κόλπους της Μακάμπι. Νιώθει όμως οτι περιορίζεται, πως στο Ισραήλ έχει ταβάνι και αν θέλει να εξελιχθεί πρέπει να φύγει απο την σιγουριά της κίτρινης αγκαλιάς.

Και η ευκαιρία θα του δοθεί όταν ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα τον επιλέξει ως ένα κομμάτι του ρόστερ που έχει ως σκοπό την κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής. Ο Κατας θα υπογράψει διετές συμβόλαιο ύψους 1.3 εκατομμυρίων δολλαρίων ανά σεζόν και θα πάει στην Ρογκλα της Σλοβενίας για να προετοιμαστεί και να παίξει υπο τις οδηγίες του κορυφαίου προπονητή της Ευρώπης. Οι Πράσινοι ήταν εξαρχής απο τα μεγάλα φαβορί για ένα απο τα εισιτήρια του Φάιναλ Φορ της Θεσσαλονίκης και φρόντισαν να είναι συνεπείς στο ραντεβού τους.

Ξεμπέρδεψαν σχετικά εύκολα με την Εφές Πίλσεν στον ημιτελικό και στον τελικό περίμενε η Μακάμπι που επίσης ξεπέρασε με ευκολία το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα. Οι καραβιές των Ισραηλινών οπαδών, μεσούσης του εβραϊκού Πάσχα και η παρουσία των οπαδών του Τριφυλλιού προδίκαζαν έναν τελικό-φωτιά τουλάχιστον στις εξέδρες. Στην δυσκολότερη θέση απο όλους τους συμμετέχοντες βρισκόταν αδιαμφισβήτητα ο κύριος με το νούμερο 14 στην πράσινη φανέλα του. Ο επαγγελματίας και ο οπαδός πάλευαν μέσα του και στο τέλος κατέβασε στο πρόσωπο του την μάσκα του εκτελεστή και είπε στον Ομπράντοβιτς πρίν το παιχνίδι "Κοουτς δεν έπαιξα καλά στον ημιτελικό αλλά τον τελικό δεν τον χάνουμε. Την ξέρω καλά την Μακάμπι και δεν έχει κανέναν που να μπορεί να με μαρκάρει". Οι προφητείες αποτελούν έναν απο τους χαρακτηριστικούς πυλώνες της εβραϊκής θρησκείας και ο Οντέτ σαν πιστός Ισραηλινός φρόντισε να τις επιβεβαιώσει. Ίσως κιόλας να ανάγνωσε μερικές απο αυτές, το προηγούμενο βράδυ στην συναγωγή που επισκέφθηκε μαζί με τους συμπατριώτες του για να γιορτάσουν το Πεσάχ. Και όπως ο Βιβλικός Μωυσής χιλιάδες χρόνια πριν οδήγησε τους Εβραίους να διαβούν την έρημο προς αναζήτηση της Γης της Επαγγελίας, ο σύγχρονος Μωυσής "άνοιξε" με 17 πόντους την Ερυθρά Θάλασσα της Μακάμπι για να περάσει ο λαός του. Ειδικά το τρίποντο που έκανε το 63-57 έβαλε ταφόπλακα στα όνειρα των κίτρινων.

Με την λήξη του αγώνα έγινε της Χαναάν στο γήπεδο της Πυλαίας. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού πανηγύριζαν, της Μακάμπι κοιτούσαν απογοητευμένοι και ξαφνικά όλοι μαζί άρχισαν να αποθεώνουν έναν αποσβολωμένο Κατας που έκλαιγε με λυγμούς στην αγκαλιά της μητέρας του. Το δράμα είχε συνέχεια και στο αεροδρόμιο όπου οι οπαδοί των Ισραηλινών τραγούδησαν το άσμα, αφιερωμένο στο δικό τους παιδί που ήταν πάντα ένας απο αυτούς. Σήκωσαν στους ώμους τους τον Κάτας και τον περιέφεραν δίκην βασιλιά, του δικού τους βασιλιά Δαβίδ (το πλήρες όνομα του είναι David Oded Kattash). Ήταν 26 χρονών στην καλύτερη φόρμα της καριέρας του, Πρωταθλητής Ευρώπης και Ελλάδας, τα καλύτερα ήταν μπροστά του. Αλλά η ζωή είχε αλλά σχέδια για τον Κατας.

Τον Σεπτέμβριο του 2000 και ενώ συμμετείχε στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού στο γνώριμο περιβάλλον της Ρογκλα, τραυματίστηκε στην επιγονατίδα. Ο ίδιος επέμενε να χειρουργηθεί στο Ισραήλ απο τον γιατρό της εθνικής ομάδας και να ακολουθήσει εκεί το πρόγραμμα αποκατάστασης. Οι αρχικές εκτιμήσεις έκαναν λόγο για απουσία δύο έως τριών μηνών αλλά τελικά όταν έφτασαν Χριστούγεννα και ο παίχτης ακόμα δεν είχε επιστρέψει στις προπονήσεις, οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού θορυβήθηκαν. Ο Κατας υποβλήθηκε εκ νέου σε αρθροσκόπηση που έδειξε πως το γόνατο του είχε προσβληθεί από ένα μικρόβιο κατά την διάρκεια του πρώτου χειρουργείου. Ξανά εξετάσεις σε Ευρώπη και Αμερική,  νέα χειρουργεία (4 ή 5) δυστυχώς χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Η ζημιά στο γόνατο ήταν μη αναστρέψιμη και τελικά το 2004 ο καλύτερος Ισραηλινός παίχτης της δεκαετίας του 90 έκλεισε οριστικά το βιβλίο της καριέρας του.

Ήταν μόλις 30 ετών, στα πιο ώριμα χρόνια του αλλά ουσιαστικά είχε να παίξει μπάσκετ απο τα 26 του. Πραγματικά κρίμα για έναν αθλητή που είχε όλα τα φόντα να αφήσει ανεξίτηλη την σφραγίδα του στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Όπως σφράγισε για πάντα τις καρδιές των φίλων της Μακάμπι, της μητέρας που όλος ο κόσμος είναι το παιδί της, που ακόμα και  το βράδυ του Απριλίου που εκείνο πνιγμένο στα δάκρυα δεν μπορούσε να μιλήσει, κατάλαβε τι ήθελε να της πει...