ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΤΩΝ ΒΕΤΕΡΑΝΩΝ: ΚΕΦΑΛΑΙΟ FRAN VASQUEZ

Στο μπάσκετ, όπως και στη ζωή, πάντα έχεις και καλές και κακές στιγμές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το πως διαχειρίζεται κάποιος παίκτης τη φθορά του χρόνου είναι εξίσου γοητευτικό με το peak του. Ο Fran Vasquez, αν και πρώτος blocker όλων των εποχών στη σύγχρονη Ευρωλίγκα, είχε να ανταγωνιστεί κορυφαίους ψηλούς στην Ισπανία, όπως τα αδέρφια Gasol και ο Felipe Reyes, με αποτέλεσμα την κλήση του μόνο σε δύο διοργανώσεις, το Ευρωμπάσκετ του 2005 και το Παγκόσμιο του 2010. Μετά από οκτώ χρόνια, είχε την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά στα προκριματικά παράθυρα της FIBA, ελλείψει παικτών ΝΒΑ και Ευρωλίγκας. Μεγαλύτερος φαν του? Ο εξάχρονος γιος του.

Μετά την νίκη των Ισπανών απέναντι στη Λευκορωσία, ο Fran Vasquez δεν έκρυψε τη συγκίνησή και τα δάκρυά του. Αφού ευχαρίστησε τον Sergio Scariolo που τον επέλεξε, σε ερώτηση των δημοσιογράφων για το πόσο σημαντικό ήταν για τον ίδιο το γεγονός πως ο γιος του τον είδε να αγωνίζεται με την εθνική ομάδα της χώρας του, εκείνος λύγισε και δήλωσε : "Είναι ένα παιδί έξι ετών, στο οποίο ήθελα να δείξω ότι μπορώ να βοηθήσω. Εφόσον αυτός -ο Σκαριόλο- έκρινε ότι μπορώ να βοηθήσω".Συνεχίζοντας, δήλωσε: "Με βοηθάει πολύ. Δεν είναι εύκολο. Υπήρξαν διάφορες καταστάσεις, καλές, άσχημες, ξέρει τι συνέβη, αλλά είναι μια ευκαιρία για να επιστρέψω. Είναι αποφάσεις που παίρνεις, για τις οποίες κάποια στιγμή μπορεί να μετανιώσεις. Είμαι πολύ χαρούμενος για τον τρόπο με τον οποίο μου φέρθηκε ο Σέρχιο, ευχαριστήθηκα από την πρώτη ημέρα ως την τελευταία, είναι μια εβδομάδα, υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, μεγάλη πίεση, αλλά είναι αλήθεια πως το ευχαριστιέμαι. Δεν κλείνω καμία πόρτα, είμαι εδώ, όλοι πρέπει να στηρίξουμε..."

Προσωπικά, δεν είμαι υπέρ των παραθύρων, και ειδικά στα μέσα της χρονιάς, καθώς δεν μπορούν να συμμετάσχουν ούτε παίκτες της Ευρωλίγκας, ούτε παίκτες του ΝΒΑ. Αλλά για να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ήταν μια καλή ευκαιρία για να παίξουν και νέοι παίκτες, αλλά και βετεράνοι. Κάποιες φορές, οι δεύτεροι το έχουν μεγαλύτερη ανάγκη...