OTAN O WILT ΕΙΧΕ ΚΕΦΙΑ

Ήταν 2 Μαρτίου του 1962 που ο Wilt Chamberlain σκόραρε 100 πόντους στο παιχνίδι εναντίον των New York Knicks,θέτοντας το ρεκόρ στην ιστορία του ΝΒΑ που κρατάει μέχρι σήμερα. Παράλληλα μάζεψε και 25 ριμπάουντ.

Εκείνο το βράδυ, ο εκφωνητής στο ραδιόφωνο ούρλιαζε από ενθουσιασμό αλλά όταν ο Chamberlain γύρισε να αλλάξει- όπως έχει πει σε συνέντευξή του - οι αντίπαλοι στα αποδυτήρια ήταν εκνευρισμένοι και προσβεβλημένοι, και η μητέρα του τον επέπληξε καθώς θεωρούσε ότι ο γιός της δεν σεβάστηκε τους αντιπάλους του. Σύμφωνα με συνέντευξη του Wilt , η μητέρα του ήταν πολύ αναστατωμένη και παρόλο που του είχε αδυναμία του έκανε σκηνή καθώς  ήθελε να έχει καλή διαγωγή στα ματς και καλές σχέσεις με τους αντιπάλους του.

Παρόλο που η κα Chamberlain ήξερε ότι ο γιος της ήταν ένα θαύμα της φύσης, ότι ο γιος της ήταν υπεύθυνος για την αλλαγή των κανονισμών του ΝΒΑ (τον είδε ο υπεύθυνος της επιτροπής κανονισμών να στέκεται στο ημικύκλιο -να κάνει 1-2 βηματάκια εντός ημικυκλίου των βολών και να παίρνει φόρα και να καρφώνει πίσω από τη γραμμή των ελευθέρων βολών .Ετσι καθιερώθηκε να φτάνει η μπάλα στη στεφάνη και μετά να μπαίνει ο παίκτης στο ζωγραφιστό), παρόλο που είχε δει το γιο της να είναι πρωταθλητής στο στίβο αλλά και να σηκώνει σχεδόν 300 kgr μπάρα στον πάγκο, παρόλο που όλη τη χρονιά σκόραρε συνεχώς 50+ πόντους, παρόλο που είδε το γιο της να έχει 26 κοψίματα σε ένα ματς,  θεώρησε εκείνο το βράδυ ότι ο γιός της πέρασε τα εσκαμμένα με το να σημειώσει 100 πόντους σε ένα ματς.

Χαρακτηριστικό της νοοτροπίας που του είχε εμφυσήσει ήταν ότι διατηρούσε άριστες σχέσεις με τον μεγάλο αντίπαλο στα παρκέ τον Bill Russell. Μάλιστα σε συνέντευξή τους είπε ο Russell ότι η κα Chamberlain έστελνε το γιο της να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο , τρώγανε σπίτι και μετά πήγαινε στο ξενοδοχείο για ύπνο. Χαρακτηριστικό μετά από ένα ματς που οι Celtics νίκησαν και ο Russell είχε παίξει εξαιρετικά, ο Wilt γύρισε στο σπίτι του και είπε στη μητέρα του « ίσως την επόμενη φορά δεν θα πρέπει να τον ταίσουμε  μητέρα τόσο καλά», προκαλώντας το γέλιο της

.

Αποτέλεσμα αυτής της νοοτροπίας  ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του Wilt που  ποτέ δεν είχε μπλεχθεί σε σοβαρό καυγά και ποτέ δεν είχε αποβληθεί σε παιχνίδι εξαιτίας ανάρμοστης συμπεριφοράς. Έπαιζε με μεγάλη πλαστικότητα και παρόλο που τότε οι κανονισμοί επέτρεπαν να πέφτουν 3-4 παίκτες πάνω του όποτε σηκωνόταν να καρφώσει τη μπάλα, απέφευγε να το κάνει με δύναμη για να μην τραυματίσει κανέναν. Για να δώσουμε μα εικόνα του πόσο φυσική δύναμη είχε ο αθλητής αυτός αναφέρουμε ότι μια βραδιά εκνευρισμένος από το σκληρό παιχνίδι και το unfair play κάρφωσε με τόση δύναμη τη μπάλα που πέτυχε στο πόδι τον Johnny Kerr και του έσπασε το μεγάλο δάκτυλο με τη δύναμη που έσκασε η μπάλα…!!! Προπονητές του ,αντίπαλοι αλλά και συμπαίκτες ανέφεραν ότι όταν τον ρωτούσαν γιατί δεν κάρφωνε στα πρόσωπα των αντιπάλων που τον χτυπούσαν, ο Wilt απαντούσε σε όλους ότι δεν ήθελε να τραυματίσει κανέναν στο ματς!

Ακόμα πιο χαρακτηριστικό της μοναδικότητας του φαινομένου Chamberlain ήταν το περιστατικό που αντίπαλός του κατέβασε το σορτς για να τον σταματήσει ,αναγκάζοντάς τον να αντιδράσει στην ανηθικότητα αυτή και να τον σπρώξει .Σύμφωνα με το Sports Illustrated της εποχής , ο αντίπαλός του πετάχτηκε σαν άνθρωπος από κανόνι στην άλλη γωνιά του παρκέ. Ο διαιτητής έτρεξε πάνω στο παίκτη και του είπε  «για όνομα του θεού αν θες να ξαναπαίξεις μπάσκετ μείνει ακίνητος κάτω και μην κουνάς ούτε το βλέφαρό σου». Ο παίκτης εκείνος τον άκουσε και έτσι συνέχισε τη καριέρα του εκείνο το βράδυ…Ενώ ιστορική έχει μείνει η παρολίγο αναμέτρησή του με τον Mohamed Ali στο ρινγκ κάτι που είχε συνταράξει την υδρόγειο εκείνη την εποχή.

Τέτοιος αθλητής ήταν ο Wilt Chamberlain . Ο πιο δυνατός αθλητής που πάτησε ποτέ σε παρκέ, με 90 ρεκόρ ακατάρριπτα, μισό αιώνα αφότου σταμάτησε.

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον αθλητή αυτό και αν ανήκει στους κορυφαίους όλων των εποχών  Εμείς κρατάμε την άποψη του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών Kareem Abdul Jabar , ο οποίος είναι ο μόνος άνθρωπος που έπαιξε εναντίον και του Chamberlain και του Τζόρνταν. Παραπέμπουμε στην επιστολή που έστειλε στον Scottie Pippen το 2011 με την ονομασία “How Soon They Forget”.

 Ενδεικτική της εκτίμησης που είχε ο κορυφαίος ψηλός  στον Wilt Chamberlain.