FINAL 8 EUROCUP: ALBA BERLIN-MALAGA

Κάθε ζευγάρι που ξεκινάς να κάνεις στην 8άδα του Eurocup είναι πραγματικά συναρπαστικό. Και μη ακούσω καμιά βλακεία του στυλ το Champions League είναι ισάξιο...Ούτε να το σκεφτείτε. Άλμπα Βερολίνου- Μάλαγα. Η έδρα είναι με τους Γερμανους, η στατιστική το ίδιο, είναι όμως έτσι? Έχει φτάσει από τόσο νωρίς το τέλος για μία ομάδα φαβορί όπως η Μάλαγα? Παμε να εξετάσουμε διεξοδικά το παιχνίδι των δύο ομάδων μήπως και πάρουμε απαντήσεις.

Άλμπα: Η Γερμανική ομάδα έχει τον ίδιο προπονητή αλλά και τον ίδιο βασικό κορμό από περυσι. Ήδη από την περασμένη σεζόν παρουσίασε ένα πολύ αξιόλογο σύνολο, στηριζόμενο κυρίως στην καλή ομαδική λειτουργία. Και η πραγματικότητα δεν είναι πολυ διαφορετική και φέτος. Μία ομάδα χωρίς κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό και χωρίς κάποιον παίκτη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως το μεγάλο όνομα, κατάφερε ενώ βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο μόλις δύο αγωνιστικές πριν την λήξη του ΤΟΠ16, να προκριθεί και μάλιστα πρώτη. Η αλήθεια είναι ότι σε έναν όμιλο 4 ομάδων και 6 αγώνων, κάθε ήττα μπορεί να σε αγχώσει και να φέρει τα πάνω κάτω, οπότε ίσως να θέλει και λίγη τυχη.

Στα του παιχνιδιού. Η Άλμπα έχει στο ρόστερ της έναν από τους καλύτερους άσσους της διοργάνωσης φέτος. Τον Άιτορ Σίβα. Μόνο που τον έχομε δει μόλις σε 6 παιχνίδια στο Eurocup. Στην αρχή ήταν το πλευρό και έπειτα ήρθε ένας τραυματισμός στο γόνατο, που τον κάνει αμφίβολο για την σειρά. Χωρίς τον Σίβα η Άλμπα χανει τους σχεδόν 15 και τις σχεδόν 10 ασίστ του ανά αγώνα. Αναμφίβολα μεγάλο στατιστικό κενό που απαιτεί συμπλήρωση. Κι όμως,η Γερμανική ομάδα έπαιξε χωρίς τον βασικότατό της άσσο στο ΤΟΠ16 και παρόλο που η επιθετικη της παρουσία ήταν ελαφρά μειωμένη, η αμυντική της παρουσία έριξε την παραγωγικότητα των αντιπάλων κατά 8 πόντους. Δεν είναι αναγκαίο να φταίει ο Σίβα αλλά η πρώτη θέση στον όμιλο δείχνει ότι η λύση βρέθηκε μέσα από την άμυνα ενώ και στην επίθεση, βγήκε ακόμη περισσότερο μπροστά το καλύτερο τεσσάρι της διοργάνωσης, ο Λουκ Σίκμα. Από την εποχή που ο πατέρας του οδηγούσε τους Σόνικς στην κατάκτηση του μοναδικού τους τίτλου στο ΝΒΑ και έβγαζε κινήσεις low post με το όνομά του, είχαν μπει τα θεμέλια για τον 30άρη πια Λουκ. Έναν Λουκ που με ύψος 2,03 μπορεί να παίξει τόσο στο 4 όσο και στο 5, αλλά μπορεί να κάνει πραγματικά όλες τς δουλειές μέσα στο γήπεδο. Στην  φάση των 16 όπου η ομάδα του αγωνίστηκε χωρίς τον Σίβα, ο ψηλός της Άλμπα μέτρησε πανω από 6 ασιστ, κάνοντας τον έτσι πο δημιουργικό από τα περισσότερα γκαρντ της διοργάνωσης. Συμπαραστάτες του σε αυτήν την προσάθεια ήταν ο Λιθουανός Γκιντράιτις αλλά και ο Ισλανδός Χέρμανσον. Η μαγική τριάδα της Άλμπα σκοράρει κατά μέσο όρο στην φάση των 16 λίγο πάνω από 40 πόντους και δίνει το έναυσμα για την νίκη ή την ήττα.

Το θέμα όμως στην Άλμπα είναι ότι η ομάδα είναι πλέον των προσώπων. Επιθετικά ζει και πεθαίνει με το σουτ, το οποίο όμως πρέπει να είναι υπό καλές προυποθέσεις. Γι αυτό και το TS % είναι στο 50%. Δεν μπορείς πραγματικά να βρεις κάποιο χτυπητό ψεγάδι της ομάδας του Αιτορ Ρενέσες. Σουτάρει με καλά ποσοστά. Κάνει λίγα λάθη. Δίναι αρκετές ασίστ. Παίρνει αλλά και αφήνει λογικό αριθμό ριμπάουντ ενώ σουτάρει με πολύ καλό ποσοστό τα τρίποντα αλλά και τις βολές. Τα επιθετικά της ριμπάουντ είναι πάνω από 12, ενώ άλλα τόσα αφήνει στους αντιπάλους της ενώ η ισορροπία τριπόντων με δίποντα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιδανική. Για να βρεις λοιπόν της αδυναμίες μίας ομάδας που μοιάζει καθόλα ισορροπημένη θα πρέπει να ανατρέξεις στις ήττες της ή στο εν γένει ρόστερ της.

Θα ξεκινήσω λοιπόν από το δεύτερο. Είναι άποψή μου ότι στα παιχνίδια αποκλεισμού τα πράγματα δεν είναι όπως στα παιχνίδια κανονικής διάρκειας. Αντίθετα, υπάρχουν διαφορές που έχουν να κάνουν τόσο με την προσπάθεια όσο και με το κίνητρο των παικτών, ενώ και το άγχος δεν είναι αμελητέος παράγοντας. Το ρόστερ της Γερμανικής ομάδας έχει γίνει για να παίξει καλό μπάσκετ σαν σύνολο. Όμως όσο πλησιάζει προς το τέλος, κάποιος παίκτης θα πρέπει να βγει μπροστά για να πάρει την ομάδα στις πλατες του όταν η μπάλα θα καίει. Ο πιο ικανός να το κάνει αυτό φαντάζει ο Σίβα, εάν όμως ο Αμερικανός άσσος παραμείνει στα πιτς, τότε ο κλήρος πέφτε στην τριάδα που προαναφεραμε των Σίκμα-Γκιεντραιτις-Χερμανσον. Προσωπική άποψη, κανείς από τους 3 δεν είναι παίκτης για να το πετύχει αυτό, όχι γιατί δεν είναι καλοί παίκτες αλλά γιατί βρίσκουν την αξία τους μέσα από την ομάδα. Και από το δεύτερο πάμε πολύ εύκολα στο πρώτο. Από τις φετινές ήττες της Άλμπα, μία μας έκανε εντύπωση σαν παράλογα παράταιρη με την εικόνα της ομάδας. Η ήττα μέσα στο Βελιγράδι με αντίπαλο την Παρτιζάν. Εκεί μία ομάδα των 12 λαθών, το 40% στο τρίποντο και του 80% στις βολές βρέθηκε να παίζει με 17 λάθη, 31% στο τρίποντο και 67% στις βολές. Δέχομαι φυσικά ότι υπάρχει και η κακή μέρα. Όμως η κακή μέρα στην πιο καυτή ατμόσφαιρα της Ευρώπης με κάνει να σκέφτομαι πως ίσως οι παίκτες της Γερμανικής ομάδας δεν ειναι έτοιμοι να ανταπεξέλθουν στην μεγάλη πίεση.

Στα πιο αμιγώς μπασκετικά, εάν βάλει τα σουτ και ελέγξει τα ριμπάουντ, κερδίζει πάντα. Όσες φορές όμως έχασε ένα από τα δύο, τα πράγματα για την ομάδα του Βερολίνου ζορίσανε με αποτέλεσμα μία δύσκολη νίκη ή μία ήττα.

Μάλαγα: Έγραψα και πιο πάνω πως όταν το καλοκαίρι η Ισπανικη ομάδα έβαλε τα κομμάτια του παζλ της σε μια σειρά, πολλοί έσπευσαν να την χρίσουν ένα από τα φαβορί της διοργάνωσης. Κυρίως σκεπτόμενοι με ονόματα και οχι με αξίες. Δεν είναι άλλωστε πολλές οι ομάδες Eurocup που μπορούν να έχουν στο ρόστερ τους 3 παίκτες που την προηγούμενη σεζόν ήταν στην Euroleague. Οι 3 αυτοι παίκτες είναι οι Ρόμπερτς, Γουίλτζερ και Λεσόρτ. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από αυτούς που η έλευσή τους από μόνη της έβαλε ψηλά τον πήχη.

Οι δύο πρώτοι είναι πολύ καλοί μας γνωστοί αφού περάσαν την περασμένη σεζόν αγωνιζόμενοι στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Και φύγαν νύχτα ας μου επιτραπεί η έκφραση. Και αν ο Ρόμπερτς είναι ένας παίκτης με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά τα οποία απλά δεν κόλλησαν στον Ολυμπιακό του Σπανούλη, ο Γουίλτζερ ποτέ δεν κατάλαβα γιατί είναι παίκτης Ευρωλίγκα. Γίνομαι πολύ κακός αλλά δεν μπορω να βγάλω από το κεφάλι μου την εικόνα του Σάκοτα να χτυπιέται στον πάγκο κάθε φορά που ήταν μέσα ο Καναδός – συμπαθής κατά τα άλλα ψηλός - ώστε η ομάδα του να εκμεταλλευτεί το miss match στο low post. Θα έλεγε κανείς ότι ο καθένας μπορούσε να τον ποστάρει. Αρκετά σοφτ αλλά με φοβερό σουτ, είναι για μένα αρκετά υπερτιμημένος, χωρίς αυτό να σημαίνει οτι είναι κακος παίκτης. .Ο δε Λεσόρτ,ήταν ένας ψυχολογικά ασταθής τύπος (μέσα στο παιχνίδι πάντα, αν του σφυρίξουν ένα κακό φάουλ μπορεί σε 2 λεπτά να κάνει άλλα 3), σε μία κακή ομάδα Ευρωλίγκα με εκπληκτικα όμως σωματικα προσόντα αλλά και δυναμισμό στο παιχνίδι του. Όλα αυτά τα γράφω για το πριν και τις προσδοκίες που κυκλώσαν τα παιδιά, όχι για τα ίδια τα παιδιά. Γιατί εν τέλει, ο καθρέφτης του κάθε παίκτη είναι το γήπεδο και εκεί η Μάλαγα ξεκίνησε αν μη τι άλλο καλά την σεζόν της.

Μαζί με του τρεις προαναφερθέντες παίκτες, μετακόμισε στην ομάδα και ο Φερνάντεθ ενώ από δικούς μας γνώριμους ήταν ήδη εκεί ο Σερμαντίνι. Άξιζε λοιπό η Μάλαγα να είναι φαβορί? Ο πρώτος της γύρος στο Eurocup έδειξε πως άξιζε. Έκανε πειστικές εμφανίσεις ενώ έχασε την πρώτη θέση από μία Ουνίξ που είναι επίσης από τα φαβορί της διοργάνωσης. Έδειξε ότι μπορεί να παίξει πιεστική άμυνα αλλά και σουτάρει με εξαιρετικά ποσοστά αλλά και σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Με βασικούς ηγέτες τους Ρόμπερτς, που όσο κρατούσε την μπάλα στα χέρια του φαινόταν να βρίσκει τον εαυτό του, και Φερνάντεθ που μέχρι τον Γενάρη φάνταζε σαν τον «Γιούλ των φτωχών» πίστευε και με το δίκιο της ότι μπορεί να διεκδικήσει και το πλεονέκτημα έδρας στην φάση των ΤΟΠ16. Εκεί όμως η Ισπανική ομάδα ήταν κατώτερη των περιστάσεων, όχι γιατί έχασε από την Βαλένθια επειδή απέτυχε να σκοράρει τα 3 τελευταία λεπτά, αλλά γιατί η εικόνα της δεν ήταν η αναμενόμενη. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί και ο τραυματισμός του Φερνάντεθ για να δέσει το γλυκό.

Καλά όλα αυτά ρε συ, αλλά από μπάσκετ? Από μπάσκετ, προσπαθώντας να ξεχάσω την πολυ χαμηλή αποτελεσματικότητά της στο ΤΟΠ16, η Μάλαγα είναι μία χαρακτηριστική Ισπανικη ομάδα. Uptempo, με πολύ καλό σουτ και έχει και παιχνίδι κοντά στο καλάθι. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να απομονώσεις κάποια συγκεριμένη άμυνα για να την αντιμετωπίσεις, απλά θα πρέπει να ασχολείσαι κάθε φορά με τις ιδιαιτερότητες των παικτών της.Βασικοί πολοι της επίθεσης είναι ο Ρόμπερτς, που σκοράρει περί των 11 πόντων, ο Λεσόρτ που στο ΤΟΠ16 έβαζε άλλους τόσους  αλλά και ο Σερμαντινι, που με το πολύ αποτελεσματικό post παιχνίδι του ξελάσπωσε ουκ ολίγες φορές την ομάδα του. Γύρω από αυτήν την τετράδα παικτών είναι ένα σύνολο παικτών με χαρακτηριστικά που σε άλλες ομάδες θα τους έκαναν πρωταγωνιστές, στην φετινή Μάλαγα όμως έχουν κυρίως ρόλο ρολίστα που παίζει άμυνα και περιμένει να σουτάρει τρίποντα. Σαν ομάδα άλλωστε σουτάρει σχεδόν τα ίδια τρίποντα με δίποντα, έχοντας ξεκαθαρο προσανατολισμό στο επιθετικό της παιχνίδι.Οι παίκτες αυτοί λοιπόν είναι ο Σουάρεζ, ο Μιλοσάβλιεβιτς, ο Βαζίνσκι και ο Σαλίν κατά κύριο λόγο. Μαζί τους και ο αντικαταστάτης του Φερνάντεθ, Ράιαν Μπόατράιτ, ενας παίκτης που πέρυσι στην Τσεντεβίτα έδειξε ότι νιώθει άνετα με την μπάλα στα χέρια και αποτελεί μία διαρκή απειλή έξω από τα 6,75. Μενει να δούμε πως θα κολλήσει στην καινούργια του ομάδα.

Στην σειρά με την Άλμπα λοιπόν, απόντος του Φερνάντεθ, περιμένουμε τον Ρόμπερτς να βγει μπροστά, τον Γουίλτζερ να βρει το χέρι του, που έχει χάσει το τελευταίο δίμηνο, και τους ψηλούς να κυριαρχήσουν. Εάν γίνουν όλα αυτά, οι Ισπανοί έχουν τύχη και μάλιστα μεγάλη. Δυνατό χαρτί από το πουθενά και ο αντικαταστάτης του Φερνάντεθ, Ράιαν Μπόατράιτ, ενας παίκτης που πέρυσι στην Τσεντεβίτα έδειξε ότι νιώθει άνετα με την μπάλα στα χέρια και αποτελεί μία διαρκή απειλή έξω από τα 6,75.Κρυφό τους όπλο η καυτή τους έδρα όπου ίσως επηρεάσει τους ευαίσθητους κατά πως φάνηκε παίκτες της Γερμανικής ομάδας.

Πρόβλεψη: Καμία πρόβλεψη. Τα νούμερα και η λογική λένε ξεκάθαρα Άλμπα. Όμως στους αγώνες αποκλεισμού δεν υπάρχει λογική. Υπάρχουν μόνο παίκτες που μπορούν να σηκώσουν την ομάδα τους και να την πάνε στην επόμενη φάση. Τέτοιους, ακόμη και χωρίς τον Φερνάντεθ, η Μάλαγα έχει παραπάνω. Εάν οι Ρόμπερτς-Γουίλτζερ λοιπόν φανούν αντάξιοι των περιστάσεων ενω η Άλμπα δεν καταφέρει να περιορίσει τον Σερμαντίνι,  τότε η πλάστιγγα θα γείρει ξεκάθαρα υπέρ της Ισπανικής ομάδας. Αυτό όμως είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να το ξέρει από πριν. Σαν δήλωση, απλά για να χαμε να λεγαμε, θα πάω με την λογική και θα πω πως οι Γερμανοί αξίζουν να περάσουν έναν γύρο ακόμη. Μέχρι εκεί όμως.