ΤΙ ΕΣΤΙΝ "ΑΛΗΘΕΙΑ" ;

 Έχουν περάσει κιόλας 30 χρόνια από το σωτήριον έτος 1988 και την απόφαση της ΕΟΚ να επιτρέψει στις ομάδες της Α1 την ενίσχυση τους με παίκτες αλλοδαπής προελεύσεως. Από τους εκατοντάδες που παρέλασαν όλα αυτά τα χρόνια απο κάθε μεριά της υφηλίου, λίγοι είναι αυτοί που κέρδισαν την εκτίμηση και την αγάπη όλων των φίλων του μπάσκετ ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων. Ένας από αυτούς λοιπόν είναι ο σημερινός πρωταγωνιστής του αφιερώματος μας. Είμαι σίγουρος ότι όσοι τον θυμάστε, χαμογελάτε σκεπτόμενοι αυτό το περιβόητο "κάτι σαν σουτ". Και ανατρέχετε στο YouTube για τον να απολαύσετε ακόμα μία φορά και να αναρωτηθείτε ξανά "Καλά, πως έπαιζε μπάσκετ αυτός ο τύπος"; Ένα ερώτημα που συνόδευσε τον Ουόλτερ Μπέρι μέχρι το τέλος της καριέρας του και ποτέ δεν απαντήθηκε.

Μιας καριέρας που σαν γνήσιο τέκνο της γενιάς του 86, ο Μπέρι "φρόντισε" να την βγάλει από τις ράγες ενός μελλοντικού All Star στο ΝΒΑ και να την συνεχίσει ως επί το πλείστον στα ελληνικά παρκέ  κάνοντας τα διχτάκια να αναστενάξουν. Περίεργο που αναφερόμαστε σε διχτάκια μιας και στα playgrounds της Νέας Υόρκης που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Ουολτερ  κάτι τέτοιο ήταν είδος πολυτελείας. Όπως όμως όλους τους μεγάλους θρύλους των ανοιχτών γηπέδων, δεν τον εμπόδισε να γίνει και αυτός μέλος της ιστορίας και να αφήσει το αποτύπωμα του στο τσιμέντο. Άλλωστε ποτέ δεν το εγκατέλειψε. Κάθε καλοκαίρι που οι μελλοντικοί συμπαίκτες του έχυναν τόνους ιδρώτα στην προετοιμασία, ο ίδιος έβγαζε μεροκάματο με στοιχήματα χιλιάδων δολλαρίων. Περιμένοντας το τηλέφωνο να χτυπήσει για να πάρει το αεροπλάνο για την αγαπημένη του Ελλάδα που το πιθανότερο ήταν ότι μέχρι να έρθει για να παίξει μπάσκετ, αγνοούσε ότι υπάρχει πρωτάθλημα.

Το έγραψα και πιο πάνω. Ο Μπέρι βρέθηκε στη χώρα μας "κατά λάθος". Σε έναν ιδεατό κόσμο θα ερχόταν στην Ελλάδα μόνο για διακοπές. Η φυσιολογική πορεία θα ήταν σταρ του κολεγιακού, υψηλή θέση στο ντραφτ και σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ. Και έτσι έγινε μέχρι το 1988. Μετά τα όργια που έκανε σε επίπεδο γυμνασίων επιλεγόμενος ως Mr Basketball, όλα τα μεγάλα κολεγιακά προγράμματα τον πλησίασαν για να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Ο τυχερός προπονητής ήταν ο Λου Καρνέσεκα του Saint John 's δηλαδή του κολεγίου της πόλης του Μπέρι , της Νέας Υόρκης. Δυστυχώς όμως για όλους θα πρέπει να περιμένει μία χρόνια για να φορέσει τη φανέλα των Red Storms. Ο λόγος ήταν ότι δεν κατάφερε να πιάσει τη βάση των ακαδημαϊκών τεστ και έτσι θα "εξοριστεί" στο Τέξας και στο Junior College του San Jacinto. Τελειώνοντας το αγροτικό του στην Άγρια Δύση (παίζοντας για την πλάκα του),  θα επιστρέψει στη γενέτειρα του  έτοιμος για μεγάλα πράγματα στην απαιτητική Big East. Θα κερδίσει αμέσως θέση βασικού και μαζί με τον Κρις Μάλιν θα οδηγήσουν την ομάδα τους στο νούμερο 1  και στο Φάιναλ φορ του 1985. Το Georgetown του Γιουιν θα τους κόψει τον δρόμο για τον τελικό αλλά ο Ουόλτερ θεωρείται ήδη ένας απο τους καλύτερους παίχτες της χώρας και ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης μετά την αποχώρηση του Μάλιν. Είναι επίσης η σεζόν που θα κερδίσει το παρατσούκλι που έγινε συνώνυμο το ονόματος του. "Νονός" ήταν ο συμπαίκτης του Σέλτον Τζόουνς όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο για την επίδραση που θα είχε ο Μπέρι στο κορυφαίο επίπεδο του NCAA. Η απάντηση του ήταν αποστομωτική λέγοντας χαρακτηριστικά "Man, Walter is the truth".

Δεν ήταν όμως ο μοναδικός που αποθέωνε τον Ουόλτερ εκείνη τη χρονιά. Ακόμα και ο μεγάλος Τζέρι Γουέστ παρακολουθώντας μία από τις μνημειώδεις εμφανίσεις του απέναντι στο UCLA θα δηλώσει εκστασιασμένος "Απόψε ο Μπέρι έμοιαζε σαν άντρα που παίζει με μικρά παιδιά". Θεωρούμενος λοιπόν ως ένας εκ των κορυφαίων του κολεγιακού μπάσκετ θα δηλώσει την διαθεσιμότητα του στο "καταραμένο" ντραφτ του 1986 (παρεμπιπτόντως το συγκεκριμένο, πέραν του μύθου που το συνοδεύει, έχει και ελληνικό ενδιαφέρον αφού 18 επιλογές αγωνίστηκαν τα επόμενα χρόνια στη χώρα μας). O Μπέρι θα "πέσει"  σε χαμηλό νούμερο για τα δεδομένα του ακούγοντας τους Μπλέϊζερς να ποντάρουν πάνω του με το νούμερο 14. Δεν θα φορέσει για πολύ όμως τη φανέλα του Πόρτλαντ αφού θα εμπλακεί στη διαδικασία ανταλλαγής με τους Σπερς. Στο γνώριμο περιβάλλον του Τέξας θα πάρει άμεσα φανέλα βασικού small forward δικαιώνοντας τους παράγοντες των "Σπηρουνιών" παρόλη την κακή πορεία της ομάδας.

Στο ίδιο μοτίβο θα συνεχίσει και τη δεύτερη σεζόν στο Σαν Αντόνιο. Σκοράρει, παίρνει ριμπάουντ, είναι απο τα αγαπημένα παιδιά των φιλάθλων αλλά η ομάδα είναι κακή. Ταυτόχρονα αρχίζει να γίνεται φανερή η αδυναμία του να μπει σε καλούπια. Χωρίς μακρινό σουτ και δυνατότητα δημιουργίας προσωπικών φάσεων για 3αρι και κοντός για τα τότε δεδομένα με σαφέστατα προβλήματα στο αμυντικό κομμάτι για 4αρι, τα πρώτα σύννεφα για τον Μπέρι εμφανίζονται στο ηλιόλουστο Τέξας. Και η καταιγίδα θα ξεσπάσει με την πρόσληψη του Λάρυ Μπράουν. Ο πρωταθλητής στο NCAA και λάτρης της πειθαρχίας νεοαφιχθείς προπονητής, θα ξεκαθαρίσει στον Ουόλτερ ότι δεν τον υπολογίζει. Το όνομα του θα εμπλακεί και σε υπόθεση ναρκωτικών από την εποχή του Saint John's  με την ανάμειξη και του FBI. Το κλίμα έχει γίνει πολύ βαρύ για τον "Truth" και η μόνη λύση είναι η ανταλλαγή. Οι Νέτς είναι αυτοί που θα του δώσουν την ευκαιρία να δείξει ότι πραγματικά ανήκει στο ΝΒΑ. Οι ελπίδες του όμως αποδείχθηκαν φρούδες και τον Ιανουάριο του 89 θα τον αποδεσμεύσουν. Οι Ροκετς θα σπεύσουν να τον υπογράψουν πιστεύοντας ακόμα στο ταλέντο του. Θα αποτελέσουν τον τελευταίο του σταθμό στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Η καριέρα του στο Χιούστον θα τελειώσει άδοξα και υπό τη σκιά ενός ακόμα φημολογούμενου σκανδάλου (κυνήγησε συμπαίκτη του στα αποδυτήρια κρατώντας ένα μαχαίρι) καμμία ομάδα δε είναι διατεθειμένη να του προσφέρει εγγυημένο συμβόλαιο. Η Ευρώπη είναι η μόνη επιλογή στον ορίζοντα για τον Μπέρι που φυσικά δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι θα αποτελούσε το λιμάνι του για τα υπόλοιπα 13 χρόνια.

 Ο κυριότερος λόγος ήταν το οικονομικό. Η τσιγκουνιά και η φιλοχρηματία του Ουόλτερ ήταν παρομοιώδης και πασίγνωστη. Στην Αμερική οι απολαβές του δεν ήταν υψηλές, σε αντίθεση με τα υψηλά συμβόλαια της Ευρώπης. Το καλοκαίρι του 1989 ο "Truth"  θα μεταβεί στον ιταλικό νότο και θα παίξει στην Νάπολι καταφέρνοντας να τη σώσει απο τον υποβιβασμό. Ξεκινώντας την παράδοση που τον ήθελε να μην κάθεται δεύτερη συνεχόμενη χρονιά σε μία ομάδα, η σεζόν 90-91 θα τον βρει στην Ισπανία και την Ατλέτικο Βιγιάλμπα του ιδιόρρυθμου προέδρου της Ζεσούς Χιλ. Με 33 πόντους και 12 ριμπάουντ ανά αγώνα ο Μπέρι θα κάνει μυθικά πράγματα στη Liga ACB. Ακολουθώντας το μεσογειακό δρομολόγιο,  μοιραία η επόμενη στάση θα είναι η Ελλάδα και η Θεσσαλονίκη. Ο Άρης θα ενισχυθεί με την παρουσία του αλλά μόνο για δέκα αγώνες. Η οικονομική αφερεγγυότητα της διοίκησης (και οι γνωστές φήμες περί "φαγώματος" από τον Γκάλη) είναι αυτή που θα οδηγήσει τον Ουόλτερ στην έξοδο και στην επιστροφή στη Νάπολι. Δεν έμελλε όμως να μείνει μακριά από τη χώρα μας. Τον Σεπτέμβριο του 92 ο Ιωαννίδης αναζητά τον αντικαταστάτη του Ροντ Χίγκινς και ο Μπέρι έρχεται μέσα σε ένα κλίμα αμφισβήτησης. Οι οποιες αμφιβολίες εξαφανίστηκαν με το ντεμπούτο του εναντίον της Εστουντιάντες για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Ο "Truth" θα συμπληρώσει ιδανικά τον Πάσπαλι σε ρόλο δεύτερου βιολιού ενώ η έφεση του στο ριμπάουντ δίνει τη δυνατότητα στον Μαυροβούνιο να ξεδιπλώνει τον αγαπημένο του αιφνιδιασμό. Ο Ολυμπιακός θα βρεθεί λίγα εκατοστά μακριά απο την πρόκριση στο Φάιναλ φορ της Αθήνας (άτιμη γραμμή στο Μπομπλάν) αλλά το τέλος της σεζόν θα βρει το Μπέρι να πανηγυρίζει το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του. Η παραμονή του στο λιμάνι δεν θα κριθεί απαραίτητη παρά τους 20 πόντους και 11 ριμπάουντ μέσο όρο.

Ο ΠΑΟΚ που ψάχνει τον αντικαταστάτη του Λέβινγκστον θα αδράξει την ευκαιρία και θα τον ντύσει στα ασπρόμαυρα. Θα συνθέσει ένα εκπληκτικό δίδυμο με τον Ζοραν Σάβιτς απολαμβάνοντας το μπάσκετ.Η άψογη χημεία μεταξύ τους έβγαλε όμορφα πράγματα στο παρκέ. Στους διπλούς τελικούς του Κόρατς θα μοιάζει ασταμάτητος από Φούτσκα και Λάμπλευ. Θα συνδράμει και στην προσπάθεια του Δικέφαλου για την επανάκτηση των σκήπτρων του πρωταθλητή αλλά η πρώην ομάδα του δεν θα τα παραδώσει. Ο Ουόλτερ πιστός στις συνήθειες του δεν θα παραμείνει στον ΠΑΟΚ και το Αλεξάνδρειο. Θα μετακομίσει στο γειτονικό Ιβανώφειο όπου με τη φανέλα του Ηρακλή θα εκτοξευθεί. Ο Σουμποτιτς θα λανσάρει ένα ημίψηλο σχήμα, με τον "Truth" να εναλλάσεται με Μπρούγος και Παπαχρόνη στις δύο θέσεις της ρακέτας. Ο "Πίξι" θα εφαρμόσει ως βασικό σύστημα της ομάδας το isolation game. Η μπάλα στον Μπέρι και από εκεί στο καλάθι. Κάθε παιχνίδι, κάθε βδομάδα, σε κάθε γήπεδο μία ξεχωριστή παράσταση απο τον "Truth".Οι καλύτεροι σέντερ της Α1 προσπαθούσαν να τον κόψουν έστω και μία φορά. Ακόμα και ο κορυφαίος μπλοκερ στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, ο Στογιαν Βρανκοβιτς (που ο Μπέρι έχει παραδεχθεί ότι τον δυσκόλευε περισσότερο από  όλους) δεν θυμάμαι να τα είχε καταφέρει. Ο "Γηραιός" θα κάνει την καλύτερη σεζόν στην μακρόχρονη ιστορία του εξαιτίας του Αμερικάνου. Τρίτη θέση και έξοδος στο Πρωταθλητριών για πρώτη φορά στην ιστορία του και συμμετοχή στα ημιτελικά του Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε τζάμπα απο την Ταουγκρές. Οσους χαρακτηρισμούς κ να δώσουμε στη σεζόν του "Truth"  δεν είναι αρκετοί. Μαγική, εξωπραγματική, απίστευτη... Ας μιλήσουν οι αριθμοί καλύτερα. 30 πόντοι και 13 ριμπάουντ μέσο όρο. Ίσως για αυτό και ο ίδιος ο Ουολτερ να παρασύρθηκε και δήλωσε σε συνέντευξη του σε ιταλική εφημερίδα το καλοκαίρι του 95 οτι είναι ο πρώτος σκόρερ και ριμπαουντερ του ελληνικού πρωταθλήματος (σωστά μέχρι εδώ)  με 35 πόντους και 25 ριμπάουντ!!!!!!! Ούτε ο Γουίλτ στα καλύτερα του …. Aυτή τη φοβερή χρονιά θα την εξοφλήσει με νέα μεταγραφή σε παλιούς γνωστούς.

Ο Ολυμπιακός ψάχνει σίγουρη και δοκιμασμένη λύση με τον Μπέρι να φαντάζει ιδανική επιλογή. Ο "Truth" θα χάσει τη μισή προετοιμασία - που να τρέχει στα βουνά της Σπορτίλια - κάνοντας έξαλλο τον Ιωαννίδη αλλά όταν ξεκινάνε οι υποχρεώσεις είναι ο Μπέρι που όλοι γνωρίζουμε. Μέχρι τις 12 Δεκεμβρίου 1995 και το ανακοινωθέν του ιατρικού επιτελείου των Ερυθρόλευκων που προκαλεί σοκ. Ο Ουόλτερ Μπέρι πάσχει από ηπατίτιδα Β. Ευτυχώς για αυτόν, το δυνατό ανοσοποιητικό του σύστημα - αθλητής γαρ - θα αποτρέψει τη θανατηφόρα εξέλιξη της ασθένειας. Αρχικά εκφράστηκαν απόψεις ακόμα και για απόσυρση του "Truth" από την ενεργό δράση αλλά τελικά θα επιστρέψει στα παρκέ υγιής μετά από τρίμηνη απουσία κατακτώντας το πρωτάθλημα.

Και όχι μονο θα συνεχίσει  να παίζει μπάσκετ αλλά θα ανηφορίσει προς Θεσσαλονίκη μεριά για την ομάδα που τον πρωτοέφερε στην Ελλάδα, τον Άρη. Η ηλικία και η μεγάλη περιπέτεια της υγείας του έχουν αφήσει τα σημάδια τους. Ίσως για αυτό τα περάσματα του από τον "Αυτοκράτορα" ήταν αδιάφορα. Από την άλλη ο Άρης της εποχής δεν είχε τη φήμη του καλοπληρωτή και όλοι ξέρουμε τη σχέση του Ουόλτερ με το χρήμα. Η προσφορά του "Truth" συνοψίζεται στη δήλωση του Ζαφείρη Σαμολαδά  "Ένα παλτό πλήρωσα χρυσό σε όλη μου τη ζωή και αυτός ήταν ο Μπέρι". Αντίθετα με την κίτρινη πλευρά του Αλεξάνδρειου, στην ασπρόμαυρη εκτιμούσαν ανέκαθεν τον Ουόλτερ. Και θα δικαιωθούν ξανά με έναν τίτλο, το Κύπελλο Ελλάδας που θα τους χαρίσει ο ΜVP  της διοργάνωσης Μπέρι. Εννοείται ότι ο "Truth" δεν έμεινε στην ομάδα τηρώντας την παράδοση και εννοείται οτι μετά την περιπλάνηση στη Σλοβενία επέστρεψε στη χώρα μας για τελευταία φορά φορώντας για δύο αγώνες τη φανέλα του Μακεδονικού. Ιταλία και Βενεζουέλα ήταν τα τελευταία ψήγματα του μπασκετικού του βίου το 2002. Και μετά πέρασε στη μέση του το θρυλικό μαύρο τσαντάκι που κάνεις ποτέ δεν έμαθε τι περιείχε και εξαφανίστηκε από τον χώρο.

 Οι ιστορίες με τον "Truth" γνωστές και άγνωστες, ατελείωτες και μοναδικές. Από την εποχή  που κυνηγούσε τον Κόκκαλη στο ξενοδοχείο με μία πετσέτα ριγμενη πάνω του θέλοντας να του ζητήσει συγγνώμη για τα δέκα(!!!) δολλάρια που νόμιζε ότι έλειπαν απο τον λογαριασμό μέχρι τη Μερσεντες που κατέστρεψε βάζοντας στο ντεπόζιτο το φθηνότερο πετρέλαιο αντί της πιο ακριβής βενζίνης. Η τσαντίλα του όταν διαπίστωσε ότι η στατιστική υπηρεσία δεν του είχε χρεώσει ένα ριμπάουντ αφού είχε ειδικό όρο μπονους στο συμβόλαιο. Και φυσικά η παρομοιώδης αφέλεια και παντελής άγνοια περί διαφορετικών διοργανώσεων μέσω της δήλωσης "Ξέρω ότι το επόμενο παιχνίδι (με τον Απόλλωνα στην Πάτρα) είναι κρίσιμο για την πρόκριση μας στο Φάιναλ φορ". Όπως πολύ εύστοχα τόνιζε το παρατσούκλι του ο "Truth" ήταν πάντα αληθινός. Με αυτά τη μονίμως κουρασμένη φάτσα, το ίδιο αντιτουριστικό κούρεμα, το βαριεστημένο τρέξιμο με τα χέρια κολλημένα στο σώμα. Αλτικός; Εδώ γελάνε. Μυώδης; Τα κιλά που σήκωσε σε όλη του την καριέρα αμφιβάλλω αν ξεπερνούν τα 50. Το δεξί του χέρι το χρησιμοποιούσε μόνο για τον λεβιε των ταχυτήτων. Βρείτε μου όμως έναν που μπορεί να ισχυριστεί ότι το μαρκάρισμα του δεν τον προβλημάτισε. Ναι, ήταν προβλέψιμος, αλλά δεν κοβόταν με τίποτα. Ο τρόπος που σουταρε είναι παράδειγμα προς αποφυγή για τα παιδιά που ξεκινούν να γνωρίσουν το άθλημα. Σαν να πέταγε τα καρπούζια στην καρότσα... Η αποτελεσματικότητα του όμως έγραψε ιστορία. Γιατί ο "Truth" είναι σίγουρα μία cult φιγούρα του ελληνικού μπάσκετ αλλά και αναλογικά της παρουσίας του μέσα στην καλύτερη πεντάδα ξένων ανεξαρτήτου θέσης. Αν κάποιος σας ρωτήσει "τι εστίν αλήθεια" δείξτε του ένα βίντεο του Μπέρι και θα καταλάβει γιατί αυτός ο ατσούμπαλος Αμερικανός κέρδισε την αποδοχή της φίλαθλης Ελλάδας... Berry verified the truth.