Ο ΜΠΕΜΠΗΣ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΕ

Το αυτοκίνητο σταμάτησε έξω απο το πρακτορείο του ΟΠΑΠ. "Πάμε να ρίξουμε το στοίχημα" είπε ο πατέρας στον 15χρονο γιο του. Άνοιξαν την πόρτα και μπήκαν μέσα. Χαιρέτησαν τον ευτραφή κύριο που καθόταν πίσω απο τον πάγκο και κάθησαν στο τραπέζι. Ο πατέρας πήρε ένα δελτίο και ετοιμάστηκε να το συμπληρώσει ενώ ο νεαρός πήγε και στάθηκε μπροστά σε μία απο τις οθόνες του πρακτορείου. Εκείνη την ώρα έδειχνε στιγμιότυπα απο το ΝΒΑ, ένα top ten του Γιάννη Αντετοκούνμπο. "Εντάξει, δεν υπάρχουν αυτά που κάνει ο Γιάννης. Είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έβγαλε ποτέ η Ελλάδα. Έτσι δε είναι μπαμπά"; Ο πατέρας κούνησε μηχανικά το κεφάλι του και ταυτόχρονα έριχνε ματιές στον πάγκο. Δεν ήταν σίγουρος αν όντως είχε αναγνωρίσει τον άνθρωπο που πέρναγε τα δελτία στη μηχανή. Όταν όμως πλησίασε, σιγουρεύτηκε. Την ώρα που έμπαιναν στο αυτοκίνητο ρώτησε τον γιο του "Ξέρεις ποιος ήταν αυτός στο πρακτορείο"; "Ποιος " απάντησε ο μικρός." Ο Φάνης. Ο πληρέστερος παίχτης στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ "." Αυτός έπαιζε μπάσκετ;;;; Είναι τεράστιος!!!! Μήπως κάνεις λάθος"; "Δεν κάνω λάθος. Ήταν ο Χριστοδούλου, ο " Μπέμπης ".... 

 Ένας φανταστικός διάλογος αλλά πολύ πιθανός ανάμεσα σε έναν πατέρα και τον γιο του που δεν είδε ποτέ τον Φάνη να παίζει μπάσκετ. Το δικό του μπάσκετ που ποτέ δεν μπήκε σε καλούπια γιατί πολύ απλά ήταν απόρροια του εκπληκτικού του ταλέντου. Του μεγαλύτερου  που εμφανίστηκε ποτέ σε Έλληνα μπασκετμπολίστα. Του ανθρώπου που αν ήταν λίγο περισσότερο φαν της προπόνησης και σκεφτόταν χωρίς συναισθηματισμούς θα είχε κάνει πολύ μεγαλύτερη καριέρα, θα είχε κατακτήσει και άλλους τίτλους και θα έκανε την Αμερική να παραμιλάει. Αλλά αν τα είχε κάνει όλα αυτά δεν θα ήταν ο Φάνης. Ο μοναδικός Έλληνας παίχτης που όλοι τον ξέρανε με το μικρό του όνομα, από την πλατεία μέχρι το ΝΒΑ... Η πλατεία. Πιστός σχεδόν μέχρι το τέλος. Την άφησε μόνο για να καταφέρει να πάρει ένα πρωταθλήμα που τόσο του έλειπε. Γιατί από όλα τα υπόλοιπα ήταν χορτασμένος. Και από τα μπόλικα μπιφτεκια που κατανάλωνε στην ταβέρνα του "Βαλέσα", και ασφαλώς από την αγάπη που απλόχερα του χάρισε ο λαός του Πανιωνίου.

Απο το 1983 που ο Παύλος Κορκίδης μαζί με τον συγχωρεμένο Ανδρέα Βαρίκα σχεδόν διέλυσαν το τμήμα μπάσκετ δίνοντας στη Δάφνη εκτός από χρήματα, τέσσερις παίχτες και τον προπονητή Μάκη Δενδρινό μέχρι το καλοκαίρι του 97 που έβγαλε την κυανέρυθρη φανέλα με το 4 η σχέση του Φάνη με τους οπαδούς πέρασε από σαράντα κύματα. Κάθε χρόνο έφευγε και κάθε αρχή προετοιμασίας ήταν εκεί, συνήθως με παραπανίσια  κιλά. Γκρινιάζοντας, αγκομαχώντας αλλά πάντα μπροστάρης και ηγέτης.  Ο Φάνης ανδρώθηκε στον Πανιώνιο και ο "Ιστορικός" μεγάλωσε με τον Φάνη. Ήδη απο την πρώτη του χρονιά ο 18χρονος διεθνής με την Ανδρών θα βοηθήσει τους Νεοσμυρνιώτες να ανέβουν στην 4η θέση από την 7η της προηγούμενης περιόδου και την έξοδο στα ευρωπαϊκά Κύπελλα. Αυτό ήταν.  Ο Πανιώνιος θα καθιερωθεί στις κορυφαίες ελληνικές ομάδες και η παρουσία του κάθε χρόνο στην τετράδα θα είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο Φάνης θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα στην ομάδα. Σκόρερ, ριμπαουντερ, play maker, θα μαρκάρει τον καλύτερο παίχτη των αντιπάλων σε όποια θέση και αν παίζει. Μέσω του Χριστοδούλου μάθαμε στην Ελλάδα πως πρέπει να παίζει ο πληθωρικός μπασκετμπολιστας.

Ήταν ευχής έργον η παρουσία του "Μπέμπη" εκείνα τα χρόνια και φυσικά το εκμεταλλεύθηκε και η εθνική ομάδα. Στρατιώτης της Γαλανόλευκης, ακόμα και τραυματίας δεν αρνήθηκε ποτέ την πρόσκληση και δήλωσε βροντερό παρών σε κρίσιμα παιχνίδια. Είναι μόλις 21 ετών, όταν θα λάβει μέρος στο Μουντομπάσκετ της Ισπανίας και θα δείξει σε όλο τον κόσμο το ταλέντο του. Οι Αμερικανοί που δεν αφήνουν τέτοιες περιπτώσεις χωρίς να τις τσεκάρουν, τον συμπεριλαμβάνουν στη λίστα για τα ντραφτ της επόμενης χρονιάς. Την χρονιά των μεγάλων επιτυχιών αφού με τον Πανιώνιο θα φτάσει στον τελικό του πρωταθλήματος με αντίπαλο τον ασυναγώνιστο Άρη και με την εθνική θα ζήσει το παραμύθι του 87 ως ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές. Σε εκείνο το τουρνουά ο Φάνης έδειξε πως παίζεται η θέση του point forward όταν αυτό ήταν σχετικά άγνωστο - τουλάχιστον στην απο εδώ μεριά του Ατλαντικού -. Επειδή όμως στην άλλη μεριά έβλεπαν μπροστά, οι Hawks του Μάικ Φρατελο θα επιλέξουν τον Χριστοδούλου στο νούμερο 90 του ντραφτ το 1987. Δεν θα τολμήσει ποτέ να κάνει το μεγάλο βήμα. Προσωπική άποψη; Αν είχε αποδεχθεί την πρόταση του Φρατελο, τότε οι Αμερικανοί θα δυσκολεύονταν να προφέρουν το όνομα του πρώτου Έλληνα All star τριάντα  χρόνια πριν από τον Γιάννη. Κλείνουμε την παρένθεση και επιστρέφουμε στη Νέα Σμύρνη.

Οι Κυανέρυθροι είναι σταθερά στις θέσεις που οδηγούν στο Κύπελλο Κόρατς αλλά θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Έτσι, το καλοκαίρι του 88 μετά την επιστροφή του απο το ατυχές για την εθνική, Προολυμπιακό τουρνουά του Ρότερνταμ, ο Χριστοδούλου θα γνωριστεί με τον νέο προπονητή Βλάντο Τζούροβιτς και τον πρώτο ξένο στην ιστορία του Πανιωνίου, τον Αμερικανό Μαρκ Λάντσμπεργκερ. Με τον Τζούροβιτς ο Φάνης θα παίξει το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Η ομάδα ξεκινά και τελειώνει σε αυτόν. Ο Σέρβος  που είχε ως παίχτη στη Σιμπένκα τον μεγάλο Ντράζεν, θα θεωρεί πάντα τον Φάνη εφάμιλλο του "Μότσαρτ". Οι δρόμοι των δύο αγαπημένων παιδιών του Τζούροβιτς θα συναντηθούν ξανά στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ. Ο Χριστοδούλου θα φροντίσει να είναι συνεπής στο ραντεβού και θα βάλει την υπογραφή του στον ημιτελικό με το τρίποντο της νίκης. Ο Γκάλης που θα του δώσει την πάσα - πατώντας την τελική γραμμή - θα σηκώσει τα χέρια του πανηγυρίζοντας για το σίγουρο καλάθι προτού η μπάλα καταλήξει στο διχτάκι. Το αργυρό μετάλλιο ήταν μία όαση στη λειψανδρία των διακρίσεων για τον Φάνη. Αρχίζει να σκέφτεται ότι ο  Πανιώνιος έχει ταβάνι και αν θέλει έναν τίτλο πρέπει να πάει σε άλλη ομάδα. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά "Αν μείνω στον Πανιώνιο  θα καταστραφώ". Αλλά τελικά θα ανανεώσει το συμβόλαιο του το επόμενο καλοκαίρι πριν το Μουντομπάσκετ της Αργεντινής. Χωρίς τον απόντα Γκάνγκστερ ο Μπέμπης" θα κάνει πράγματα και θαύματα στο κρίσιμο παιχνίδι με την Ισπανία για την είσοδο στην οκτάδα, θα πετύχει 32 πόντους με 6 τρίποντα γιατί όπως είπε μετά τον αγώνα "Απόψε παίξαμε για την πατρίδα και το ξενοδοχείο μας. Που να τρέχουμε στα βουνά, στη Σάλτα και τη Μάλτα". Η εθνική θα τερματίσει στην 6η θέση με το Φάνη άξιο συμπαραστάτη του Δράκου. Ο "άνθρωπος ορχήστρα" θα αποζημιωθεί επιτέλους με έναν τίτλο το 1991. Στον τελικό του Κυπέλλου στο ΣΕΦ απέναντι στον εστεμμένο Κυπελλούχο Ευρώπης ΠΑΟΚ  ο "Ιστορικός" θα κάνει τη μεγάλη έκπληξη και θα κερδίσει τον αγώνα με 73 - 70. Εκείνο το βράδυ η πλατεία "κάηκε" με προεξάρχοντα στους πανηγυρισμούς τον αρχηγό, ο οποίος ήταν ο καλύτερος παίχτης στο γήπεδο παρόλο που ο αστικός μύθος αναφέρει ότι είχε κατεβάσει ένα μπουκάλι τζιν πριν την έναρξη. Το ίδιο καλοκαίρι θρυλείται ότι ο Ιωαννίδης του είπε την ατάκα "Φάνη κλείδωσε τη μηχανή, κόψε το τσιγάρο και κατέβα στον Πειραιά να χτίσω τον Ολυμπιακό πάνω σου". Ο Χριστοδούλου που ποτέ δεν γούσταρε τους όρους και τα πρέπει δεν θα δεχθεί την πρόκληση του Ξανθού. Λάθος του; Ισως έχασε την ευκαιρία για τίτλους. Αλλά πιστεύω ότι δεν θα ήταν ευτυχισμένος, θα έχανε αυτό που τον χαρακτήριζε  αυτή την περίφημη "έκτη αίσθηση" στο γήπεδο. Ο Φάνης έμεινε στον Πανιώνιο και συνέχισε να προσπαθεί για κάτι καλύτερο.

Με την εθνική που ποτέ δεν αρνήθηκε να την υπηρετήσει θα πάρει τη συνηθισμένη για τη Γαλανόλευκη τη δεκαετία του 90, τέταρτη θέση στο Ευρωμπασκετ της Γερμανίας φροντιζοντας για άλλη μία φορά να "σκοτώσει" το αγαπημένο του θήραμα, τους Ισπανούς. Στη Νέα Σμύρνη δεν θα επιστρέψει μόνος του αυτή τη φορά. Ο Γιαννάκης θα φορέσει τη φανέλα του Πανιωνίου και οι Κυανέρυθροι έχοντας την καλύτερη ομάδα της ιστορίας τους θα κάνουν εξαιρετική σεζόν. Με συμπαίκτες τον Δράκο, τον Χένρι Τέρνερ και τον Εντ Στόουκς θα φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Κόρατς αλλά ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που θα πάρει την πρόκριση. Έτσι ο Φάνης θα χάσει την ευκαιρία για έναν ευρωπαϊκό τελικό και εν τέλει ο χτυπημένος από τραυματισμους Πανιώνιος θα τελειώσει τη χρονιά με άδεια χέρια. Ο "Μπέμπης" που έχει πια μεγαλώσει σε και ηλικία και σε κιλά, θα μπει στο αεροπλάνο μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της εθνικής για το Μουντομπάσκετ του Καναδά.

 Η ομάδα θα καταφέρει να βγει αλώβητη από την κόντρα Φασούλα - Κιουμουρτζόγλου και με νέο προπονητή τον Μάκη Δενδρινό θα παίξει τον υπέρ πάντων αγώνα με τη γηπεδουχο ομάδα του Ρικ Φοξ, του Γουΐλτζερ και του νεαρού Στιβ Νας. Ο παίχτης των μεγάλων αγώνων θα καθαρίσει για άλλη μία φορά. 26 πόντοι 10 ριμπάουντ,  "κλείδωμα" του Φοξ και νίκη - πρόκριση για την Ελλάδα στην τετράδα του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Ο ημιτελικός ήταν εξ αρχής χαμένη υπόθεση και η κουρασμένη αλλά επιτυχημένη εθνική κατετάγη στην γνωστή 4η θέση χάνοντας στον μικρό τελικό από την Κροατία. Στο πρωτάθλημα της περιόδου 94 - 95 οι κυανέρυθροι θα μείνουν εκτός τετράδας μετά από αρκετά χρόνια και οι πρώτες φωνές αποδοκιμασιας θα ακουστούν στο κλειστό της οδού Αρτάκης. Ο Φάνης θα κοντραριστεί αρκετές φορές με τον Ίβκοβιτς, θα σκεφτεί την αποχώρηση αλλά στο τέλος λειτουργώντας πάντα με το συναίσθημα θα παραμείνει στην ομάδα. Άλλωστε στον ορίζοντα υπάρχει το Ευρωμπάσκετ της Αθήνας και η μεγάλη ευκαιρία της εθνικής για ένα μετάλλιο.

 Αλλά για να φτάσουμε στη μάχη των μεταλλίων, η Ισπανία είναι αυτή που μας κόβει τον δρόμο. Κανένα πρόβλημα όσο υπάρχει ο Φάνης. 17 πόντοι 10 ριμπάουντ και το τρίποντο που έβαλε ταφόπλακα στις ελπίδες των Rojas.  H ανάδειξη του στην καλύτερη πεντάδα θα απαλύνει την πίκρα για άλλο έναν χαμένο ημιτελικό. Με έναν από τους υπεύθυνους για την ήττα  θα ανταμώσει στην πλατεία. Ζάρκο, Ντινκινς, Φάνης θα συνθέσουν μία μαγική τριάδα και ο νεανικός Πανιώνιος παίζοντας πολύ όμορφο μπάσκετ θα κερδίσει άνετα την έξοδο στην Ευρωλιγκα. Το καλοκαίρι ο Χριστοδούλου θα ζήσει τη μεγαλύτερη στιγμή για έναν αθλητή λαμβάνοντας μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Η εθνική που έχει πάει στην Αμερική με φιλοδοξίες, θα πέσει στην παγίδα της επιλογής αντιπάλου και θα γνωρίσει τη συντριβή στο κρίσιμο παιχνίδι με τη Λιθουανία. Ο Φάνης θα κάνει το χειρότερο παιχνίδι της καριέρας του με τα γαλανόλευκα. Τα προβλήματα στα γόνατα που υπήρχαν ανέκαθεν θα κάνουν πιο έντονα την εμφάνιση τους την επόμενη αγωνιστική περίοδο, την τελευταία του "Μπέμπη" με τα κυανέρυθρα. Ο Πανιώνιος δεν θα καταφέρει να κρατήσει δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Θα αποκλειστεί με συνοπτικές διαδικασίες από τον όμιλο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και στο ελληνικό πρωτάθλημα θα μείνει εκτός Ευρώπης παίρνοντας την 8η θέση. Έχει έρθει η ώρα του αποχωρισμού.

Μετά την τελευταία του συμμετοχή με την εθνική στο Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας, ο Χριστοδούλου αφού θα απορρίψει την πρόταση της ΑΕΚ του Ιωαννίδη  θα υπογράψει στον Παναθηναϊκό του Ράτζα και του Σκοτ με την ελπίδα να κλείσει την καριέρα του με ένα πρωτάθλημα. Η επιθυμία και η λαχτάρα του είναι μεγάλη. Τόσο που θα τον οδηγήσει σε ακραίες αντιδράσεις. Στον τρίτο ημιτελικό των play off με την ΑΕΚ βλέποντας τον Ξανθό να κάνει τις γνωστές του "μανούρες" με σκοπό να κόψει τον ρυθμό και να γυρίσει το ματς, ο Φάνης που δε θέλει για άλλη μια φορά ο Ιωαννίδης να του "κλέψει τον ιδρώτα", θα φύγει σφαίρα στο τραπέζι της γραμματείας και θα γρονθοκοπήσει τον εμβρόντητο προπονητή της ΑΕΚ. Μετά το παιχνίδι θα κάνει την ιστορική δήλωση "Και τώρα πείτε του οτι μπορεί να πεθάνει όρθιος". Ο ίδιος δεν θα συνεχίσει για τη σειρά των τελικών με τον ΠΑΟΚ λόγω τιμωρίας αλλά το τέλος της θα τον βρει για πρώτη και τελευταία φορά στον θρόνο του πρωταθλητή.

 Ήταν το ιδανικό κλείσιμο της μεγάλης του καριέρας. Παρά το γεγονός ότι είχε ακόμα έναν χρόνο συμβόλαιο με τους Πράσινους, νιώθοντας τα ταλαιπωρημένα του γόνατα να μην αντέχουν πια, θα επιστρέψει τα χρήματα στους Γιαννακόπουλους - που έχουν να το λένε ότι  ήταν ο μόνος που επέστρεψε λεφτά - και θα δηλώσει την αποχώρησή του απο την ενεργό δράση. Ας κάνουμε λοιπόν τη σούμα για τον  Φάνη. Ο Ντίνο Ράτζα είπε κάποτε ότι «η χρονιά που έπαιξα μαζί του ήταν η ευκολότερη της καριέρας μου». Μία μικρή αναγνώριση του πιο ολοκληρωμένου Έλληνα μπασκετμπολίστα όλων των εποχών. Αν ο Χριστοδούλου συνδύαζε το θεόσταλτο ταλέντο του με την ακόμα πιο σκληρή προπόνηση θα βλέπαμε πράγματα απείρου κάλλους στο παρκέ. Σκεφτείτε το... Ο άνθρωπος έπαιξε 15 χρόνια μπάσκετ στο υψηλότερο επίπεδο και ήταν παράδειγμα προς αποφυγή αθλητικής ζωής. Ο Γκάνγκστερ ήταν το πρότυπο επαγγελματία, ο Δράκος παθιαζόταν με το ίδιο το άθλημα, αλλά ο Φάνης; Έπαιζε μπάσκετ σαν να γεννήθηκε για αυτό. Του έβγαινε από μέσα του με μία έμφυτη αντίληψη του παιχνιδιού και στις δύο ρακετες. Γιατί πραγματικά δεν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσε να κάνει μέσα στο γήπεδο. Αν η ομάδα χρειαζόταν σκοράρισμα μετατρεπόταν σε επιθετικό όπλο. Έκανε χαρουμενους τους συμπαίκτες του με ασίστ. Αν ήθελε, θα μπορούσε να τελειώνει κάθε αγώνα με τριπλ νταμπλ. Όσο για την άμυνα; Δεν θυμάμαι κανέναν που να μάρκαρε με την ίδια ευκολία τον Ντράζεν, τον Οσκάρ, τον Τάρπλεϊ, τον Μπέρι, τον Βράνκοβιτς. Το ξαναγράφω... Ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας μπασκετμπολιστας στην ιστορία. Αδίκησε τον εαυτό του; Σίγουρα. Γιατί δεν καλλιέργησε περισσότερο τα προσόντα του. Γιατί επέλεξε την παραμονή στη Νέα Σμύρνη, εκεί που έγινε αρχηγός, σύμβολο, ίνδαλμα, σημαία μιας γενιάς. Γιατί τελικά έπαιξε μπάσκετ για το κέφι του, πολλές φορές κάνοντας πλάκα. Ξέρετε κάτι όμως; Πιστεύω ότι αν ρωτήσουμε τον ίδιο τον Φάνη αν μετάνιωσε για κάτι  θα απαντήσει αρνητικά. Έπαιξε όσο ήθελε γιατί τόσο γούσταρε. Επειδή ακόμα και τώρα είναι ένα μεγάλο παιδί, ο "Μπέμπης" μας που ποτέ δεν μεγάλωσε γιατί το επέλεξε ο ίδιος...