1955: Γεννιέται ο James Edwards. Ένας ψηλός με σχεδόν 20 χρόνια καριέρα στο ΝΒΑ και τρία πρωταθλήματα. Σε ένα εκ των οποίων μάλιστα - με τους Pistons το 1990 - ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας.
Παρακαλώ περιμένετε...
Γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1974. Έχει ύψος 1,94 και αγωνιζόταν στις θέσεις των γκαρντ. Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Ισραηλινού μπάσκετ, αλλά οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ποτέ να φτάσει στο μεγαλείο του.
Ήδη από τα 17 του αγωνιζόταν με ην θυγατρική ομάδα της Maccabi Tel Aviv, την Maccabi Darom (1991-92). Την επόμενη χρονιά πήγε στην Maccabi Ramat (1992-93) ενω την σεζόν 1994-95 αγωνίστηκε στην Hapoel Elyon. Εκείνο ήταν το σημείο που το “αγροτικό” του τελείωσε και αγωνίστηκε στην πραγματική του ομάδα την “ομάδα του λαού”, την Μακάμπι Τελ Αβίβ (1995-99). Στην μόνιμη πρωταθήτρια Ισραήλ εκείνα τα χρόνια (το λέμε μόνο και μόνο γιατί τα τελευταία χρόνια ζορίζεται λίγο), αγωνίστηκε 4 χρόνια και μάζεψε συνολικά 6 τίτλους, 4 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα. Παράλληλα εκείνη είναι η περίοδος που με την εθνική ομάδα κάνει φοβερά πράγματα. Άλλωστε το 1999 είναι μόλις 25 χρονών, σε μία ηλικία που οι Play Maker δεν έχουν καν ωριμάσει ακόμη.
Αυτό προφανώς θα πρέπει να σκέφτηκε και ο Παναθηναικός (1999-01), όπου κινήθηκε για την απόκτησή του το καλοκαίρι του 1999. Σίγουρα αυτή ήταν μία μεγάλη κίνηση σε εκείνο το σημείο. Με το τριφύλλι στο στήθος αγωνίστηκε για δύο χρόνια και κατάκτησε 2 πρωταθλήματα αλλά και την Ευρωλίγκα του 2000. Όμως, το 2001, μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, αναγκάστηκε να αποσυρθεί ουσιαστικά από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 27 χρονών (η επίσημη ανακοίνωσή του ήρθε 4 χρόνια αργότερα μετά από πολλές περιπέτειες). Χωρίς να μας αφησει ποτέ να μάθουμε σε ποιο επίπεδο θα μπορούσε να φτάσει στην πραγματικά μπασκετικά ώριμη ηλικία για την θέση του.
Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε από πολύ μικρή ηλικία, χωρίς να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο μετάλλιο. Ωστόσο η μεγαλύτερη διάκρισή του ήταν ατομική καθώς στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας το 1997 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ.
Να πούμε βέβαια πως ήταν κατά κάποιο τρόπο άτυχος σε πολλά σημεία της καριέρας του, αφού εκτός από τους τραυματισμούς, όταν το 1998 συμφώνησε με τους Knicks για να αγωνιστεί στο ΝΒΑ, αυτό δεν έγινε ποτέ λόγω του lock out.
Άλλα κείμενα για τον Όντεν Κάτας από το basketbook.gr: