1955: Γεννιέται ο James Edwards. Ένας ψηλός με σχεδόν 20 χρόνια καριέρα στο ΝΒΑ και τρία πρωταθλήματα. Σε ένα εκ των οποίων μάλιστα - με τους Pistons το 1990 - ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας.
Παρακαλώ περιμένετε...
Γεννήθηκε στις 7 Μαίοιυ του 1977. Έχει ύψος 1,99 ενώ αγωνιζόταν στις θέσεις των Forward. Γνήσιο Σλοβενικό ταλέντο με τρομακτική αθλητικότητα, ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα σε ηλικία 17 ετων με την φανέλα της Ολύμπια Λιουμπλιάνα (1994-97). Σε αυτήν την τριετια θα κατακτήσει τα 3 πρώτα του πρωταθλήματα , δύο κύπελλα αλλά και τον τίτλο του πολυτιμότερου πάικτη του All star game του Σλοβενικού πρωταθλήματος το 1997 σε ηλικία μόλις 20 ετών. Φυσικά το γεγονός στο οποίο συστήθηκε στο ευρύ κοινό και τον θυμούνται ακόμη και σήμερα ήταν ο διαγωνισμός καρφωμάτων του 1995 όταν και κάρφωσε πάνω από ένα αυτοκίνητο (γατάκι Griffin).
Το 1997 θα γίνει draft από τους 76ers στο νούμερο 33, ωστόσο θα φορέσει την φανέλα των Suns μετά από ανταλλαγές. Θα διαλέξει να πάει στο ΝΒΑ κατευεθείαν και θα αγωνιστεί εκεί μόλις μία χρονιά (1997-98) με πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής και γενικότερα νούμερα. Την επόμενη χρονια θα επιστρέψει στην Ευρώπη και την Fenerbache ( 1998) ωστόσο μέσα στην χρονιά θα βρεθεί και πάλι στο Phoenix για να ακόμη 11 φορές (1999). Εκεί ήταν που τελείωσε το όνειρο του ΝΒΑ για τον νεαρό Σλοβένο.
Το καλοκαίρι του 1999 επιστρέψει οριστικά στην Ευρώπη, και θα αγωνιστεί και πάλι με την φανέλα της αγαπημένης του Ολίμπια (1999-2000). Tα πράγματα έχουν αλλάξει και η ομάδα από την Λιουμπλιάνα δεν είναι πια μόνη της στο πρωτάθλημα, έτσι στο τέλος της σεζόν ο Μίλιτς θα κατακτήσει απλά ένα κύπελλο (2000) αλλά και τον τίτλο του MVP του All Star game. Το 2000 ξεκινάει το ταξίδι του στην Ευρώπη (εκτός Σλοβενίας).
Πρώτος σταθμός η Ρεαλ Μαδρίτης (2000-01). Εκεί αγωνίζεται για πρώτη φορά σε επίπεδο Ευρωλίγκα και έχει ενεργό ρόλο στην ομάδα. Σκοράρει δε κοντα στους 10 πόντους σε κάθε αγώνα. Η επόμενη χρονιά τον βρίσκει στην Ιταλικη Skipper Bologna (2001-02) πάντα στο υψηλότερο επίπεδο. Ακολουθούν άλλα τέσσερα χρόνια στην Ιταλία, αρχικά στην Ροζετο (2002-03), έπειτα για μία διετία στην Σκαβολίνι (2003-05) και τέλος στην έτερη ομάδα της Bologna (2005-06). Όλα αυτά τα χρόνια ταλαντεύεται ανάμεσα σε ομάδες επιπέδου ευρωλίγκα και ομάδες που δεν είναι, και κάπως έτσι το 2006, μετά από χρονιές οι οποίες ήταν καλές αλλά όχι σούπερ αποφασίζει να πάει -που αλλου?- στην Ολύμπια (2006-09). Η ομάδα της Σλοβενίας έχει ανακτήσει τα σκήπτρα της και βρίσκεται και πάλι στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση και ο Milic έχει αποφασίσει να κάνει ότι μπορεί για να την οδηγήσει. Κάνει τις τρεις καλύτερες χρονιές της καριέρας του (2006-09) και οδηγει την ομαδα του σε ενα double το 2008. Παράλληλα, στο μέσα της σεζόν 2006-07 θα κληθεί σαν ενισχυση από την Ρεάλ Μαδρίτης (2007) και θα σταθεί στο ύψος του γεμίζοντας το παλμαρέ του και με ένα πρωτάθλημα Ισπανίας (2007) αλλά και ένα ULEB Cup (2007).
Εκεί κάπου στα τελειώματα του 2009 θα είναι το σημειο που η καριέρα του θα πάρει την κατιούσα. Και αν ο πρώτος σταθμός του, η Γαλλικη Ορλεάνη (2009) δεν θα είναι τόσο μέτριος, ο Ιταλική Vanoli Kremona (2010-12) θα είναι μία νεοφώτιστη ομάδα που για δύο χρόνια θα παλέψει για την σωτηρία της (με προπονητή τον επίσης Σλοβένο Tomo Mahoric). Και από εκεί και πέρα, ομάδες με πετρέλαια, χρήμα και λίγο μπάσκετ. Ένα πέρασμα από Ιράν και έπειτα μία διετία στο Κουβέιτ στο οποίο μάλιστα κατάκτησε και το πρωτάθλημα (2014). ΘΑ αποσυρθεί από την ενεργό δράση το 2015, και λίγο καιρό μετά η Ολίμπια θα αποσύρει την φανέλα με το νούμερο του.