Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ ΤΟΥ ΣΚΟΡΕΡ ΤΟΥ 1978

Είχε μείνει μόλις ένα παιχνίδι πριν τα play off. Θα ήταν δε το τελευταιο παιχνίδι των Pistons στην Cobo Arena ,αφού η ομάδα θα μεταφερόταν στο καινούργιο και πολύ μεγαλύτερο Pontiac Silverdome από την σεζόν 1978-79. Και φυσικά κανείς δεν ήθελε η ιστορία αυτου του γηπέδου να τελειώσει έτσι άδοξα.

Το ημερολόγιο έδειχνε 9 Απριλίου του 1978, και οι σχεδόν 3,500 φίλαθλοι που είδαν τον αγώνα αποζημιώθηκαν μέχρι τελευταίου σεντ. Αντίπαλοι τον Πιστονιών οι Nuggets, αλλά οι πραγματικοί αντίπαλοι εκείνο το βράδυ ήταν ο George Gervin με τον David Thompson αφού αμφότεροι διεκδικούσαν τον τίτλο του πρώτου σκόρερ με μόλις 14 ποντους να τους χωρίζουν ( μπροστά ο Gervin). Πριν από τον αγώνα, ο προπονητής των Nuggets, Herb Brown, είχε πει στον Thompson “ Θες τον τίτλο του πρώτου σκόρερ? Πήγαινε γι αυτόν”. Η ομάδα των Pistons είχε άλλωστε ήδη εξασφαλίσει την είσοδό της στα playoff είτε κερδίσει είτε χάσει.

Ο Thompson ξεκίνησε δυνατά, και είχε βάλει ήδη 32 στην πρώτη περίοδο. Στο ημίχρονο είχε 53, ενώ ξεκίνησε με 20/23 εύστοχα σουτ εντός πεδίας. Ο ίδιος βέβαια δεν ενδιαφερόταν για τον τίτλο του πρώτου σκόρερ. Τουλάχιστον όχι τόσο συνειδητά. Η απόφασή του, παρά τα λόγια του Brown ήταν πως αν είναι να γίνει ας γίνει. Αλλά εκείνη την βραδιά μπαίναν πραγματικά όλα. “ Στο ημίχρονο είχα αρχίσει να σκέφτομαι το ρεκόρ του Wilt με τους 100 πόντους και έλεγα στον εαυτό μου “ Δεν υπάρχει περίπτωση”...Θυμάται ο Thompson. To δεύτερο ημίχρονο ήταν λιγότερο αποδοτικό. Στο τέλος της βραδιάς, ο guard από το Denver είχε σημειώσει 73 πόντους σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ από guard εκείνη την εποχή στο ΝΒΑ, ενώ είχε πετύχει και την τρίτη καλύτερη επίδοση όλων των εποχών, πίσω μόνο από τον Chamberlain, που είχε τις δυο πρώτες. Το παιχνίδι στην Νέα Ορλεάνη ανάμεσα στους Spurs και τους Jazz (τότε ήταν ακόμη στην Νέα Ορλεάνη και ήταν πραγματικά Jazz, αφού οι Μορμόνοι καμία σχέση δεν έχουν με Jazz) ξεκινούσε μερικές ώρες αργότερα. Έτσι ο Thompson ήταν ήδη μπροστά στην κούρσα του πρώτου σκόρερ για 58 πόντους.

“ Άνοιξα το ραδιόφωνο για να ακούσω το παιχνίδι. Ο George (Gervin) ήταν σε φοβερή βραδιά. Μάλλον ήταν αποφασισμένος να πάρει τον τίτλο σπίτι του. Αυτό το ήξερα άλλωστε από πριν αφού ο Gervin ήταν πολύ ανταγωνιστικός και έπαιζε μετά από μένα. Ήξερα ότι θα έκανε τα πάντα. Πέτυχα τον αγώνα στο δεύτερο δωδεκάλεπτο. Στο ημίχρονο είχε ήδη 53 πόντους. Ήξερα πως οι πιθανότητες μου για τον τίτλο του σκόρερ εξανεμιζόντουσαν. Στο τέλος του παιχνιδιού είχε 63 πόντους με 23 στα 49 σουτ. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Είχε κερδίσει.

Όσο για την δική μου ιστορία? Το βράδυ που γυρίσαμε από το Detroit, μας περίμεναν 300 άτομα στο αεροδρόμιο του Denver για να με υποδεχτούν. Οι δε συμπαίκτες μου? Για κάποιο λόγο απέφευγαν να καθήσουν κοντά μου. Ίσως να φοβόντουσαν κάποιου είδους μπασκετικό βουντού. Αν και ο τίτλος του πρώτου σκόρερ δεν ήταν αυτοσκοπός, σίγουρα ένιωσα μια μικρή πικρία αφού για μερικές ώρες τον είχα στα χέρια μου. Αλλά από την άλλη, οι 73 πόντοι δεν είναι και λίγοι ε? Λίγοι είναι αυτοί που έχουν πετύχει 73 πόντους σε ένα παιχνίδι. Και να σας πω και κάτι ακόμη? Ήμουν μόλις 1,90, αρκετά κοντός για την εποχή και έπαιρνα πολλά σουτ από απόσταση. Αν υπήρχε τότε η γραμμή του τριπόντου λένε πως οι πόντοι μου θα ήταν κοντά στους 90”...

Η αλήθεια είναι πως είχε κάποια δίκια. Έως πολλά. Σε κάθε περίπτωση, οι 9 Απριλίου του 1978 έχει μείνει στην ιστορία ως η βραδιά με την πιο μεγάλη μονομαχία για τον τίτλο του πρώτου σκόρερ που έγινε ποτέ στο ΝΒΑ. Κάτι ξέρουμε και μεις από τέτοια, είχαμε τον Μούμογλου !!!

( βασισμένο στο βιβλίο του David Thompson, “ Skywalker”)