Για Θεσσαλονικη...Κοζανη

Του Νίκου Φετοκάκη

Ένα όμορφο μπασκετικό ελληνικο παραμυθάκι υπήρξε η πενταετία 2002-2007 για τον Μακεδονικό. Μια ομάδα ιστορική της Θεσσαλονίκης που όμως τις μεγάλες της πιένες έμελλε να τις ζήσει στη...Κοζάνη κατόπιν απόφασης του τότε μεγαλομετόχου της, του συγχωρεμένου Κώστα Μεσάικου. Ένα παραμύθι που έχει final four κυπέλλου Ελλάδας, πορείες Ευρωπαικές με αποκορύφωμα έναν τελικό κυπέλλου Ευρώπης και πολλούς πολλούς παικταράδες που φόρεσαν τα πράσινα.

Το 2002-2003 ο Μακεδονικός ανεβαίνει για και πάλι στην Α1 και ο χρηματοδότης του παίρνει την μεγάλη απόφαση για τη μετακόμιση στην μικρή και επ' ουδενί ως τότε μπασκετική Κοζάνη. Φέρνει στην ομάδα του Τσβίκα Σερφ κόουτς, και παίκτες επιπέδου Λιαδέλη και Παπανικολάου. Με καλό μπάσκετ φτάνει στον ημιτελικό του κυπέλλου όπου χάνει από τον Άρη πολύ δύσκολα. Δείχνει όμως πως το νερό έχει μπεί στο αυλάκι.

Την επόμενη σεζόν τους κόουτς Ζευγώλη και Πιλαφίδη (ο ένας διαδεχθηκε τον άλλον μέσα στην σεζόν) πλαισιώνει άλλη μια «ομάδα» πολύ καλών και αναγνωρισμένων αθλητών. Ο μεγάλος Αυστραλος Σέιν Χιλ, μαζί με τους Σιγάλα, Μπαλογιάννη, Μπουντούρη αλλά και άλλους φτιάχνουν ένα εξαιρετικό σύνολο που φτάνει στους 8 του ULΕΒ CUP χτυπώντας το καμπανάκι για το τι επρόκειτο να συμβεί την επόμενη χρονιά.

Ο Μεσάικος συνεχίζει να..τα χώνει και την επόμενη σεζόν, φέρνει Πιτ Μάικλ, Αντρέ Χάτσον, Παπαμακάριο,Ρίματς κ.α. Και καταφέρνει αυτό που φάνταζε μακρινό όνειρο. Με κόουτς τον Αργύρη Πεδουλάκη παίζει τελικό ULEB CUP με αντίπαλο την Λιέτουβος Ρίτας. Στο Σπίρου Ντομ με ένα καταπράσινο πέταλο να τους στηρίζουν οι πράσινοι βρίσκονται πίσω 20 πόντους στο ημίχρονο και 22 στο τρίτο δεκάλεπτο. Στο τέταρτο ο Μάικλ κάνει το ματς της ζωής του η άμυνα σπάει κόκαλα αλλά οι καμικάζι του Άρτζυ δεν προλαβαίνουν και χάνουν με 78-74 πέφτοντας με ψηλά το κεφάλι.

Ήταν και η αρχή του τέλους αυτού του παραμυθιού. Από την επόμενη χρονιά ο Μεσάικος σιγά σιγά άρχισε να αποχωρεί το ίδιο και τα μεγάλα ονόματα που ερχόντουσαν. Φυσικό επακόλουθο η πτώση και η διάλυση του τμήματος 2 χρόνια μετα. Ένα τμήμα όμως που στους μπασκετικούς προσέφερε πολλές όμορφες στιγμές και που θα θυμόμαστε με νοσταλγία.