ΟΙ SPURS, O POP KAI OI ΞΕΝΟΙ ΤΟΥ ΝΒΑ

Πολλή κουβέντα γίνεται τα τελευταία χρόνια για τον ξένους στο ΝΒΑ. Κάθε χρόνο σπάει ένα καινούργιο ρεκόρ στο draft για το αριθμό των ξενων που επιλέγονται και που κατ' επέκταση αγωνίζονται στην λιγκα. Ωστόσο δεν ήταν πάντα έτσι. Υπήρξαν εποχές που, θες το “Σιδηρούν Παραπέτασμα”, θες η νοοτροπία των NBAers Αμερικανών ότι η λίγκα τους ανήκει έκαναν την παρουσία ξένων πολύ δύσκολη. Άλλωστε το NBA ήταν η μόνη λίγκα στην οποία οι μαύροι είχαν κυριάρχο ρόλο, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μεγάλα αθλήματα (Hockey, Baseball και Football), και δεν θα είχαν κανέναν ρόλο να μπουν στην διαδικασία να το χάσουν αυτό. Βέβαια αυτά τα τελευταία δεν είναι δικά μας λόγια, αφού ο κάθε Αφροαμερικανός με άποψη το αναφέρει στην βιογραφία του. Από τον Julius Erving μέχρι τον Charles Barkley. ( Αν και ο Sir Charles μας λέει πως ο Dr J του έδωσε να το καταλάβει αυτό).

Κάπως έτσι, την περίοδο ανάμεσα στο 1990 και το 1995, από τους 324 παίκτες που έγιναν draft, μόλις οι 8 ήταν γεννημένοι εκτός ΗΠΑ, και από αυτούς μόνο ο Toni Kukoc άφησε πραγματικά το στίγμα του στο ΝΒΑ (πιθανότατα τα στίγματα να ήταν δύο αν ο Ντράζεν δεν είχε σκοτωθεί σε τροχαίο τόσο νωρίς). Αυτή ήταν βέβαια και η περίοδος που ο πρώην βοηθός του Larry Brown και του Don Nelson σε Spurs και Mavs, o Gregg Popovich, έγινε GM στους Spurs. Επίσης ήδη σε αυτό το διάστημα, ο Don Nelson είχε αναπτύξει μεγάλες επαφές με την Ευρώπη, κυρίως με την σχέση που είχε με τον Sarunas Marculionis. Οι δυο προπονητές που αναφέρουμε εδώ καθόλου τυχαίοι δεν είναι αφού ήταν οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές των Ευρωπαίων στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ. Και ίσως να μην ήταν ακριβώς οι Ευρωπαίοι ο στόχος αλλά ένα μπάσκετ πιο ελεγχόμενο και σκεπτόμενο.

Ήδη από το 1989, ο Ποπ είχε δώσει το στίγμα του φέρνοντας και προσπαθώντας να καθιερώσει τον Πάσπαλι στο ΝΒΑ. Το 1996 επιτέλους έρχεται το Σοβιετικό θαύμα, Αρβίντας Σαμπόνις, ενώ το 1998 έρχονται δύο μεγάλοι παίκτες και σουτέρ, ο Peja Stojakovic και φυσικά ο ανυπέρβλητος Dirk Nowitzki, για τον οποίο (όπως και για τον Μαρτσουλιόνις ) ο Nelson ταξίδεψε αυτοπροσώπως στην Ευρώπη. Ειδικά για τον Μαρτσουλιόνις, το 1989 τον ήθελε και ο Πόποβιτς, αλλά όταν ξεκίνησε την διαδικασία η Σαρούνας ήταν ήδη σε προσωρημένες διαπραγματεύσεις με τον Nelson. Τοσο προσωρημένες δηλαδή που ο Don κοιμόταν στο σαλόνι του Sarunas, αλλά αυτό είναι μία μεγάλη και διαφορετική ιστορία. Σίγουρα όμως μία μεγάλη ιστορία είναι και οι αρχικές δυσκολίες που συναντούσαν οι προπονητές και οι GM όταν προσπαθούσαν να κλείσουν έναν παίκτη υπερατλανικά καθώς δεν μπορούσαν να ξέρουν αν ο παίκτης θέλει να φύγει από την χώρα του, αν η ομάδα του θα τον αφήσει καθώς και το κατά πόσο ένας τέτοιος παίκτης θα ταιριάζει στο ΝΒΑ. Τα στοιχήματα ήταν μεγάλα και μόνο οι πραγματικά τολμηροί τα έπαιρναν. Συνήθως βέβαια η μοιράσιά ήταν ανάμεσα σε Nelson και Popovich όπως μας λέει ο τελευταίος “ Ο Don είχε κάνει τις άκρες του με πολύ επιτυχία εκεί πέρα. Εγώ, μαθαίνοντας και από αυτόν τις δικές μου. Ώρες ώρες έμοιαζε σαν ένα παιχνίδι μοιρασιάς ζαχαρωτών ανάμεα σε παιδία. Εγώ παίρνω αυτό εσύ πάρε εκείνο.”

Και αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1999. Σε αυτό το draft οι Spurs κυνήγησαν τον Kirilenko και όταν τον χάσανε πήραν στο 57 τον Ginobili εγκαινιάζοντας έτσι μία πρακτική που τους ήθελε να παίρνουν παίκτες στο draft και να τους αφήνουν να ψηθούν στα ξένα πρωταθλήματα. Τον Μανού τον είχε δει ο scouter των Spurs , Buford στο πρωτάθλημα κάτω των 22 στην Αυστραλία, σε ένα παιχνίδι που είχε σημειώσει 0/8 προσπάθειες, αλλά ο scouter των Spurs είχε εντυπωσιαστεί με την ένταση που έβαζε στο παιχνιδι του αλλά και την νοοτροπία που φάνηκε να έχει. Μάλιστα με πλήρη ειλικρίνεια θα δήλωνε αργότερα  "Μακάρι να σας έλεγε ότι είχα δει τον Μανού και είχα οραματιστεί το τι θα ακολουθούσε. Αλλά όσο λιγότερα ξέρεις για έναν παίκτη τόσο περισσότερα μπορείς να φανταστείς. Τις περισσότερες φορές στους ξένους παίκτες φανταζόμαστε ικανότητες και αθλητικότητα που πολλές φορές δεν υπάρχει. Ειδικα για τον Τζινόμπιλι είμασταν τυχεροί". Μάλιστα, οι Spurs ήταν πολύ κοντά στο να προσπεράσουν τον Μανού και να διαλέξουν στην θέση του τον point guard της εθνικής Αργεντινής , Lucas Victoriano, ωστόσο η σκέψη ότι ο Pop δεν θα ήθελε να εμπιστευτεί έναν ξένο play maker οδήγησε στον Αργεντίνο βιρτουόζο.

Αυτή η σκέψη όμως, θα ξεπεραστεί μετά από δύο χρόνια, όταν στο στόχαστρο των Spurs θα μπει ένας 19χρονος Γάλλος, που στις πρώτες του προπονήσεις στα καλοκαιρινά καμπ κάθε άλλο παρά καλές εντυπώσεις άφηνε. Ο ίδιος ο Popovich αρχικά θα γελάσει στην ιδέα του Ευρωπαίου play maker, αφού στην ήπειρό μας έβγαιναν σουτέρ και όχι άσσοι. Άποψη φυσικά που έφτασε και στα αυτιά του Τόνι που ξαναπήγε στην Αμερική προσπαθώντας να τους αλλάξει την άποψη. Το πρώτο workout ήταν απογοήτευση, το δεύτερο όμως έκανε τον Pop να γυρίσει και να πει στον Buford πως άλλαξε άποψη. Οι Spurs θα είχαν Ευρωπαίο άσσο. Έναν άσσο που όσο τον έβλεπε ο Πόποβιτς τον ερωτευόταν φτάνοντας στο σημείο να πει μετά το draft πως θα του χρειαστούν 10 παιχνίδια για να βρει τον δρόμο του στην πεντάδα. Ο Toni τον διέψευσε. Του χρειάστηκαν μόλις 5.

Το 1999 ήταν η χρονιά που το δίδυμο Duncan-Robinson σήκωσε το πρώτο πρωτάθλημα της εποχής Pop. Ήταν επίσης και η χρονιά που ο υπεραθλητής David Robinson κατάλαβε πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Πιο πάνω είδαμε ότι ήταν και η χρονιά που οι Spurs διάλεξαν τον Manu. Και σε εκείνο το σημείο μπορούμε να πούμε ότι ξεκινάει η Ευρωπαική ιστορία των Spurs. Μετά τον Parker (2001), το 2002 θα καταφτάσει ο Manu. Πιο πριν είχε γίνει επιλογή και ο Gordan Giricek, που ποτέ δεν έπιασε. Το 2003, η τριάδα Parker-Ginobili-Duncan θα οδηγήσει στους Spurs στο δεύτερο πρωτάθλημα της εποχής Pop. Ήδη τα πράγματα στην λίγκα αλλάζουν αφού στο draft που ακολούθησε, επιλέχθηκαν 20 ξένοι παίκτες σε ένα draft δύο γύρων, αριθμός ρεκόρ. Το γεγονός της αλλαγής το μαρτυράνε και οι δηλώσεις του Mike D Antoni, παίκτη-προπονητή θρύλου στην Ευρώπη (και πλέον και στο ΝΒΑ), "Στα 80's όταν έπαιζα δεν έβλεπες κανέναν από το ΝΒΑ παρά μόνο στα Πανευρωπακά. Στα τέλη των 90's όταν προπονούσα έτρωγα με κάποιον από αυτούς σχεδόν κάθε μέρα”.

Και μετά από την Ευρώπη, ήρθε η αναζήτηση παικτών σε Ασία, Αφρική, Νότια Αμερική. Στην περίπτωση της τελευταίας το ΝΒΑ από τις αρχές των 90's παρακαλούσε σχεδόν τον μεγάλο Όσκαρ Σμιντ να παίξει για τους Nets, ωστόσο αυτό δεν έγινε ποτέ λόγω του ασυμβίβαστου επαγγελματιών-εθνικής. Το 2002 οι Spurs έχασαν τον Nenad Krstic για δύο θέσεις αλλά θα επιλέξουν τον Luis Scola, ενώ την προηγούμενη χρονιά μαζί με τον Parker θα διαλέξουν και τον Robertas Javtokas. Λίγο αργότερα θα χάσουν τον Nocioni λόγω ενός λάθους του scouter τους που έδωσε λάθος ημερομηνία γέννησης. To 2003 θα επιμείνουν Λατινοαμερικάνικα και θα επιλέξουν τον Leandro Barbosa. Το 2004 επέλεξαν τον Sergei Karaulov, ο οποίος ποτέ δεν έπαιξε στο ΝΒΑ, ενώ πριν από αυτόν στο νούμερο 28 θα διαλέξουν τον Σλοβένο, Beno Udrih. To 2005 είναι η σειρά του Γάλλου, Ian Manhimi. To 2006 θα έρθει ο Marcota. To 2007 Splitter και Πρίντεζης ενώ το 2008 θα επιλέξουν στο νούμερο 45 τον Goran Dragic. To 2009 θα επιλέξουν τον Nando De Colo ενώ το 2010 τον Βρετανό Ryan Richards. To 2011 θα είναι η τελεταία χρονιά του σερί των έντεκα draft με επιλογή ξένου παίκτη, με την επιλογή του Adam Hanga, από την Ουγγαρία. Όχι ότι θα σταματήσουν εκεί, αφού θα έχουν ακόμη δύο επιλογές Ευρωπαίων με τον Milutinov (2015) και τον Jean-Charles (2013). Με ολη αυτήν την ιστορία, οι Spurs θα βρεθούν την σεζόν 2012-13 να εχουν στο ρόστερ τους 9 παίκτες ξένης εθνικότητας ( Duncan, Baynes, De Colo, Diaw, Ginobilli, Mills, Parker, Splitter, Joseph). Ενώ την επόμενη χρονιά σε αυτούς προστέθηκε και ο Bellineli κάνοντας έτσι ένα μικρό δικό τους ρεκόρ με δέκα ξένους παίκτες στην ίδια ομάδα. Μία ομάδα που έπαιξε καταπληκτκό μπάσκετ και τελείωσε την σεζόν με 62-20.

Σε όλη αυτήν την πορεία, ο Coach Pop , βασίστηκε και στην σχέση που ανέπτυξε με Ευρωπαίους προπονητές, όπως ο Σπάχια και ο Μεσίνα. Με τον τελευταίο να τον πλαισιώνει πλέον στο προπονητικό του τιμ όταν δεν έχει κάποια ομάδα στην Ευρώπη. Ωστόσο μετά την επιλογή του Leonard, και μία νέα γενιά υπεραθλητικών Αμερικανών τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν . Φυσικά ακόμη και σήμερα στο San Antonio είναι εύκολο να βρεις αρκετούς μη Αμερικανούς παίκτες, ωστόσο τα νούμερα και οι επιλογές στα draft δεν έχουν καμία σχέση με το παρελθόν.

Παραμένει όμως αδιαμφησβήτιτο το γεγονός ότι ίστορικά, οι Spurs του Coach Pop ήταν μία από τις ομάδες που άνοιξαν τον δρόμο στην διεθνοποίηση του ΝΒΑ. Ίσως αν δανειστούμε τα λόγια του Maurizio Gherardini, πρώην μάνατζερ της Benetton Trevisoκαι βοηθού GM των Raptors για κάποια χρόνια "Οι Spurs και οι Mavericks, άνοιξαν τον δρόμο για τους ξένους παίκτες στο ΝΒΑ". Οι Spurs και οι Mavs, ο Gregg και ο Don θα συμπληρώσουμε εμείς!!!