1955: Γεννιέται ο James Edwards. Ένας ψηλός με σχεδόν 20 χρόνια καριέρα στο ΝΒΑ και τρία πρωταθλήματα. Σε ένα εκ των οποίων μάλιστα - με τους Pistons το 1990 - ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας.
Παρακαλώ περιμένετε...
Γεννήθηκε στις 28 Ιανουαρίου του 1974. Έχει ύψος 1,85 και αγωνιζόταν στις θέσεις των guard. Στα κολλεγιακά του χρόνια φόρεσε την φανελα του Kentucky (1992-1996) όπου τις τρεις τελευταίες του χρονιές είχε πάνω από 16 πόντους ανά αγώνα ενώ το 1996 η ομάδα του κατάκτησε το κολλεγικά με τον ίδιο να ανακυρήσσεται ως ο πολυτιμότερος παίκτης του final four.
Αυτά τα νούμερα του έδωσαν το νούμερο 16 με τους Hornets στο draft του 1996, ένα πραγματικά πολύ γεμάτο draft, μόλις τρεις θέσεις κάτω από τον Kobe και μία κάτω από τον Steve Nash. Στην ομάδα από την Charlotte αγωνίστηκε μόλις μία σεζόν (1996-97) καθώς στην αρχή της επόμενης σεζόν μεταγράφηκε στους Golden State Warriors (1997-1999). Από εκεί βρέθηκε στους Kings (1999-2000) ενώ ακολούθησαν οι Suns (2000-02), οι Celtics (2002-03), οι Mavericks (2003-04), οι Hawks (2004-06) και οι Pistons (2006). Πιο αποδοτικές του χρονιές ήταν η πρώτη με τους Suns αλλά και η πρώτη με τους Hawks που και στις δύο είχε γύρω στους 12 πόντους ανά αγώνα. Το 2006 έκλεισε μία δεκαετή καριέρα στο ΝΒΑ έχοντας σημειώσει συνολικά σχεδόν 5000 πόντους με μ.ο 9,1 ανά αγώνα. Είναι δε ο μόνος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που έχει πετύχει πάνω από 50 πόντους σε έναν αγώνα με μέσο όρο καριέρας κάτω από 10 πόντους.
To καλοκαιρι του 2006 είναι 32 χρονών και έχει πάρει την απόφαση να αφήσει το ΝΒΑ. Τότε είναι που τον προσεγγίζουν οι άνθρωποι του Παναθηναικού και ολοκληρώνουν μία μεγάλη μεταγραφική κίνηση. Στα χαρτιά, γιατί στην πράξη ο πρώην ΝΒΑer φαίνεται να μην τα βρίσκει και πολύ με τον Ζοτς. Το αποτέλεσμα εκείνης της χρονιάς θα είναι ένας παίκτης που θα σημειώνει περίπου 7,5 πόντους στην Ευρωλίγκα και 11,5 πόντους στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα σηκώσει ένα κύπελλο και μία Ευρωλίγκα (2007). Και αν αυτά δείχνουν ότι η χρονιά του δεν ήταν και τόσο κακή, θα σας πούμε μόνο πως δεν έπαιξε στα playoff του πρωταθλήματος (γι αυτό και δεν γράφουμε για πρωτάθλημα) αλλά και πως στον τελικό της Euroleague αγωνίστηκε μόλις 15''. Φεύγοντας από τον Παναθηναικό, αγωνίστηκε ακόμη μία χρονιά (3 παιχνίδια) στο Πουέρτο Ρίκο.