THE WILLI REED'S GAME

Στις 4 Μαίου του 1970, στο Kent University του Ohio, η εθνοφρουρά της πολιτείας θα ανοίξει πυρ σε μία αντιπολεμική διαδήλωση για τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Ολόκληρες οι ΗΠΑ θα σοκαριστούν. Ο τελικός απολογισμός θα είναι 4 νεκροί, ενώ η ένταση για τους επόμενους μήνες θα είναι στο ζενίθ της ενώ η κοινή γνώμη ια αρχίσει πλέον να στρέφεται ενάντια στην κυβέρνηση πιο ενεργά από ποτέ. Την επόμενη μέρα οι Lakers θα βρισκόντουσαν αντιμέτωποι με τους Knicks στον 5ο τελικό μίας από τις πιο θεαματικές σειρές που έχουν γίνει ποτέ.

Η ατμόσφαιρα του κοινού μετά από ένα τέτοιο γεγονός δεν θα μπορούσε παρά να είναι μουδιασμένη. Πόσο μάλλον όταν χιλιάδες κόσμου έχουν μαζευτεί μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες για να παρακολουθήσουν ένα αθλητικό γεγονός. Οι Lakers θα ξεκινήσουν δυνατά και θα προηγηθούν, όμως ο κτηνώδης Willis Reed θα ξεκινήσει την αντεπίθεσή του. Ωστόσο σε μία ανύποπτη φάση πριν το ημίχρονο θα πέσει στο έδαφος σφαδάζοντας. Ο DeBusscere, συμπαίκτης του Reed στους Knicks, θα πει αργότερα “Έβλεπα το πρωτάθλημα να φεύγει από τα χέρια μας και να βρίσκεται στο πάτωμα του Madison Square Garden, θρυμματισμένο μαζί με το γόνατο του Willis Reed”. O Walt Frazier δε θα δηλώσει πως “ Οι εφημερίδες έκαναν αναλύσεις για τον πόλεμο του Βιετνάμ και τους νεκρούς στο Kent University, όμως εμάς το μόνο που μας ένοιαζε ήταν το γόνατο του Willis”.

O τραυματισμός του μεγάλου αστέρα της ομάδας της Νέας Υόρκης θα αλλάξει τις ισορροπίες αλλά και την προσέγιση του παιχνιδιού από τις δύο ομάδες. Οι Lakers θα δίνουν περισσότερο την μπαλα μέσα στον Chamberlain, ενώ οι Knicks θα προσπαθήσουν να ανοιχτούν περισσότερο στο παρκέ για να τον τραβήξουν έξω στην άμυνα. Οι δημοσιογράφοι της εποχής παρομοίαζαν το match up Chamberlain-DeBusschere σαν “Έναν τουρίστα που στέκεται δίπλα στο Empire State Building”. Oι Knicks πήραν το παιχνίδι νούμερο 5, ενώ οι Lakers πήραν το 6ο παιχνίδι της σειράς. Τώρα όλα θα κρίνονταν στο 7ο και τελευταίο παιχνίδι. Ο Reed όλες αυτές τις μέρες δεν μπορούσε καλά καλα να περπατήσει, ενώ οι Lakers είχαν κάνει θραύση στο inside game στο 6ο παιχνίδι. Αυτό ήταν ένα γεγονός που τρομοκρατούσε παίκτες και οπαδούς των Knicks. O Chamberlain χωρίς αντιπαλο. Οι δύο ομάδες κατευθήνονται για το jumpball και ένα έκπληκτο κοινό βλέπει τον Reed να κατευθύνεται προς την σέντρα του γηπέδου. Το μεγάλο αστέρι της ομάδας είναι εκεί μαζί τους. Στο πρώτο τζάμπολ δεν θα μπορέσει ούτε καν να ξεκολλήσε από το έδαφος. Ωστόσο πολύ σύντομα θα είναι αυτός που θα βάλει το πρώτο καλάθι στον Chamberlain.

Λίγες ώρες νωρίτερα, αναγνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μπορέσει να παίξει με τον πόνο που είχε, επέβαλλε στον γιατρό της ομάδας να κάνει ότι μπορεί για να του μουδιάσει το γόνατο. Όπως και έγινε. Η ύπαρξη και μόνο του αρχηγού της ομάδας στο παρκέ, έδωσε τεράστια αυτοπεποίθηση στους Knicks, οι οποίοι στο τέλος της βραδιάς ήταν πρωταθλητές για πρώτη φορα στην ιστορία τους. Ο Reed μπορεί να μην έβαλε πόντους (4 πόντοι και 3 ριμπάουντ) αλλά με την παρουσία του ενέπνευσε τους πάντες προς την νίκη, ενω το κορμί του ήταν το μόνο που μπορούσε να σταθεί απέναντι στον τεράστιο Chamberlain περιορίζοντάς τον στους 4 πόντους όσο αυτός ήταν μέσα. Όταν ο Reed αποχώρησε από το παιχνίδι 3 λεπτά πριν την λήξη του ημιχρόνου, οι Knicks ήταν μπροστά με 61-37. Χρόνια μετά θα δήλωνε γι αυτό το παιχνίδι πως “Δεν υπήρξε ποτέ αμφιβολία για το αν θα παίξω ή όχι, υπήρχε μόνο για το αν θα μπορώ”....Οταν οι Knicks σήκωσαν το πρώτο τους πρωτάθλημα το ημεροόγιο έγραφε 8 Μαίου του 1970.

(Στο link έχουμε ολόκληρη την μετάδοση του αγώνα από το τηλεοπτικό δίκτυο της εποχής...Κάντε τον κόπο να δείτε τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που ο Ριντ πετυχαίνει το πρώτο του καλάθι...https://www.youtube.com/watch?v=nF_0PxQeo_c )