Παρακαλώ περιμένετε...
Ο μικρός το δέμας Κίφερ Σάικς συστήθηκε εν πολλοίς στο Ευρωπαϊκό κοινό το 2018, όταν ο δαιμόνιος Νίκολα Αλμπεράνι, ως GM της Αβελίνο, τον έφερνε στην Lega A από την Α2 Τουρκίας. Και δικαιώθηκε άλλωστε για την επιλογή του όταν τον είδε να βάζει 43 πόντους σε έναν αγώνα του Basketball Champions League (η άμυνα της Μπάνβιτ, το θύμα), εξαργυρώνοντας την χρονιά του πολλαπλασιάζοντας τις απολαβές του στην Κίνα, προτού γυρίσει για μισό χρόνο στην Μιλάνο, μπας και σώσει την ομάδα μετά την μάλλον αποτυχία με τον Σέλβιν Μακ. Πάμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα, όμως...
Ο Κίφερ Σάικς αποφοίτησε από το μικρό και ίσως άσημο Πανεπιστήμιο του Γκριν Μπέι. Στην τρίτη του χρονιά εκεί, προκάλεσε μεγάλο ντόρο οδηγόντας το σχολείο του σε σπουδαίες νίκες (μία εξ αυτών απέναντι στο #1 seed των Βιρτζίνια Καβαλίερς) αλλά ένας τραυματισμός του λίγο πριν το τουρνουά της κολεγιακής Περιφέρειας, τους έστειλε στον μοιραίο αποκλεισμό και στο NIT αντί στον μεγάλο χορό του Μαρτίου. Την τελευταία του χρονιά, υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες αλλά κάτι η αποφοίτηση του Σέντερ Άλεκ Μπράουν, κάτι πως ήταν όλοι πλέον υποψιασμένοι για τον βραχύσωμο γκαρντ από το Σικάγο, δεν κατάφερε να οδηγήσει μακριά το σχολείο του. Πριν αποφοιτήσει πάντως, βγήκε 2ος στον διαγωνισμό καρφωμάτων του NCAA. Κάτι είναι κι αυτό. Δεν κατάφερε να ακούσει το όνομα του στην διαδικασία του Draft και έτσι κατέληξε στην θυγατρική των Spurs. Αγροτικό στην Νότια Κορέα και όπως είπαμε στην εισαγωγή, Α2 Τουρκίας, Αβελίνο, Κίνα, Μιλάνο και τώρα Ελλάδα με ενδιάμεσο ολιγοήμερο σταθμό την Τουρκ Τελεκόμ Ανκάρα που χτίστηκε για να γίνει η κάτοχος του BCL αλλά είδε την Ντιζόν να της "κλέβει" την πρόκριση. Τι εστί όμως Κίφερ Σάικς, σας ακούω να λέτε...
Ο Κίφερ Σάικς είναι μια μηχανή σκορ, επιθετικά, με αμφίβολο potential στην άμυνα και στην δημιουργία. Ένα ένα όμως. Να ξεκινήσουμε από το φυσικό προφίλ. Ένας γκαρντ που βλέπει τον κόσμο από τα 180 εκατοστά, σίγουρα τον λες undersized στο σύγχρονο μπάσκετ που απαιτεί παίκτες τουλάχιστον στο 1.90 για να σταθούν επαρκώς και στις δύο πλευρές. Ο Σάικς βέβαια αποζημειώνει με εξαιρετική ταχύτητα και σπάνια έκρηξη για παίκτης των διαστάσεων του. Με vertical jump στα 113 εκατοστά (ούτε ψύλος να ήταν), δεν θα είναι λίγες οι φορές που θα τον δείτε να καρφώνει στο ανοιχτό γήπεδο λες και είναι παίκτης κοντά στα δύο μέτρα. Το σώμα του δεν φαίνεται πως έχει πολλά να δώσει ακόμα σε θέμα μυϊκής μάζας κι όγκου άρα νομίζω τα θετικά για το φυσικό του προφιλ τελειώνει εδώ.
Καλώς ή κακώς, η επίθεση αποτελεί τον λόγο που ο απόφοιτος του Γκριν Μπέι μπορεί να εξασφαλίζει συμβόλαια. Μπορεί μεν κάποιος να τον χαρακτηρίσει κακό δημιουργό μιας και παίρνει εύκολα κάποια αμφισβητίσμα σουτ ενώ η δημιουργία του για τους συμπαίκτες του μπορεί να θεωρηθεί επαρκής, στη καλύτερη των περιπτώσεων. Άν όμως πρέπει να τον αξιολογήσουμε ως σκόρερ και ως σουτέρ, αλλάζει το πράγμα. Όσον αφορά το σουτ του, θα το έλεγα ως "σουτ ρυθμού". Κυρίως αρέσκεται να εκτελεί μετά από ντρίπλα μιας και δεν έχει σπουδαία λειτουργικότητα μακριά από την μπάλα. Όταν το κάνει βέβαια, κυρίως αναλώνεται στο να εκτελεί προσπάθειες με αρκετά ερωτηματικά όσον αφορά την ποιότητα τους και με κάποια ανισορροπία στο κάτω μέρος του σώματος, κάτι που εξηγεί κάποια ανεβοκαταβάσματα στο ποσοστό του. Ως σκόρερ βέβαια, μπορεί εύκολα να φτάσει στο καλάθι, χάρη στην ταχύτητα του, αν και δεν είναι στο φόρτε του η αλλαγή κατεύθυνσης. Στην δημιουργία, μάλλον είναι ποιοτικότερος σε drive & kick καταστάσεις μιας και οι πάσες του είναι πολύ "βασικές" ενώ εύκολα μπορεί κάποιος να δει πως ο 26χρονος γκαρντ έχει αυτό που λέμε tunnel vision, δηλαδή έχει παρωπίδες και δεν βλέπει τι γίνεται γύρω του.
Αμυντικά, χώρια ότι δεν τον βοηθάει το μικρό σώμα του (δύσκολα μπορούν να σταθούν παίκτες κάτω του 1.88 αμυντικά, από την στιγμή που το μπάσκετ πάει σε match-up και total switch άμυνες) αλλά δεν χαρακτηρίζεται και ως ο δυνατός παίκτης πάνω στην μπάλα. Τα μικρά του άκρα δεν μπορούν να τον βοηθήσουν να αμυνθεί αποτελεσματικά ψηλότερους παίκτες, αν και δεν μπορεί κάποιος να τον κατηγορήσει πως όταν το θέλει, προσπαθεί. Μακριά από την μπάλα, άδικα θα περιμένετε πολλά πράγματα. Ξεχνιέται εύκολα ενώ το μικροσκοπικό του σώμα, δεν τον βοηθάει στα σκριν. Πέρα από ότι δεν τον λες και τον πιο σκληροτράχηλο παίκτη σε αυτή την πλευρά του γηπέδου. Αν μπορεί να αξιοποιεί σε μεγάλα διαστήματα την ενέργεια που βγάζει επιθετικά και την διατηρεί στην άμυνα, τότε μπορεί να έχει κάποια χρησιμότητα στο γήπεδο. Εύκολο; Από εκείνον, εξαρτάται...
Σαν συμπέρασμα, θα έλεγα πως ο Κίφερ Σάικς μπορεί να είναι χρήσιμος σε μια ομάδα ως μια λύση για σκορ από τον πάγκο και να δώσει ενέργεια με την ταχύτητα και εκρηκτικότητα του παρά ως κάποιος που θα πρέπει να "τρέχει" την ομάδα και να περιμένει από αυτόν ο προπονητής να την βάλει σε μια σειρά. Ιδανικά, θέλει συμπαίκτες με μέγεθος, αμυντική παιδεία και προπαντώς σουτ, για να τους αξιοποιεί σε drive & kick καταστάσεις.
Στατιστικά Καριέρας
| Σεζόν - Ομάδα | Αγώνες | Λεπτά | Πόντοι | Ασίστ | Λάθη | Κλεψίματα | FG% | 3P% | FT% |
| 2015-16 (Ώστιν Σπερς) | 50 | 31 | 12.4 | 3.1 | 2 | 0.7 | 44.6% | 31.5% | 78.6% |
| 2016-17 (Ανιάνγκ) | 58 | 24.1 | 15.1 | 4.6 | 1.7 | 1.2 | 51.8% | 30.7% | 74.1% |
| 2017-18 (Μαμάκ Ανκάρα) | 50 | 29 | 22.7 | 4.7 | 2.5 | 1.2 | 50.5% | 43.2% | 70.9% |
| 2018-19 (Αβελίνο) | 50 | 29 | 16.4 | 4 | 2 | 0.9 | 46.8% | 40.3% | 77.4% |
| 2019-20 (Γκουανγκζου) | 15 | 35.9 | 28.2 | 6.7 | 2.4 | 1.4 | 48% | 34.3% | 90.6% |
| 2019-20 (Μιλάνο) | 19 | 20.3 | 9.2 | 2.4 | 1.3 | 0.9 | 37.4% | 22.5% | 89.4% |
1944: Γεννιέται ο Earl Monroe, ένα από τα πολύ καλά guard των 70ς στο ΝΒΑ, ο οποίος είχε σημαντική συνεισφορά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1973 από τους Knicks.
1955: Γεννιέται ο Cedric Maxwell, ο οποίος αν και δεν είχε κάποια τρομερή καριέρα στους τελικούς του 1981 κέρδισε τον τίτλο του MVP τελικών με τους Boston Celtics.
