VENI, VIDI,VICI

Veni Vidi Vici... Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας έστελνε αυτό το μήνυμα στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο το 47 πΧ μετά την νίκη του επί του Φαρνάκη στη μάχη της Ζήλας, δεν μπορούσε να φανταστεί πως είκοσι αιώνες αργότερα αυτές οι λέξεις θα χρησιμοποιούνταν για να χαρακτηρίσουν ξανά στιγμές δόξας σε διαφορετικό πεδίο απο αυτό της πολεμικής σύρραξης.

Ένα γήπεδο μπάσκετ, κοντά στο Φόρουμ εκεί όπου για αιώνες οι Ρωμαίοι πολέμαρχοι διεξήγαγαν θριάμβους, ένας στρατηγός του παρκέ θα οδηγούσε την ερυθρόλευκη λεγεώνα στην μάχη καταστρέφοντας κάθε αμυντικό σύστημα του αντιπάλου. Στις 24 Απριλίου του 97 ο Ντέιβιντ Ρίβερς φόρεσε στον δαφνοστεφανωμένο έφηβο την κορόνα του Ευρωπαίου βασιλιά και ο ίδιος γνώρισε την αποθέωση απο τα παραληρούντα πλήθη των οπαδών του Ολυμπιακού που είχαν μετατρέψει το Παλαεουρ σε ρωμαϊκή αρένα.

Ήταν η μεγαλύτερη δικαίωση για τον βραχύσωμο Αμερικανό που είχε ζήσει την περασμένη χρονιά υπό καθεστώς έντονης αμφισβήτησης και τελικά παρέμεινε "αναγκαστικά" στο ερυθρόλευκο ρόστερ μετά την αποτυχημένη απόπειρα του Ντούσαν Ίβκοβιτς να αποκτήσει είτε τον Μπάιρον Ντίνκινς είτε τον Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Ο Ρίβερς παρέμεινε στην ομάδα και μετά την ήττα απο τον ΒΑΟ που έφτασε τα πράγματα στο σημείο μηδέν, ο Ντούντα πήρε την απόφαση που άλλαξε τα δεδομένα. Πέρασε στην βασική πεντάδα τον Μίλαν Τόμιτς με σαφή πρόθεση να τραβήξει χαλινάρι στον Ντέιβιντ αλλά ταυτόχρονα να τον απελευθερώσει και απο τα οργανωτικά καθήκοντα.

Η ομάδα ρολάρισε, βρήκε τα πατήματα της και "σκουπίζοντας" τον αιώνιο αντίπαλο στα προημιτελικά, πήγε στη Ρώμη με τεράστια εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της θέλοντας να ξορκίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος. Ο Ίβκοβιτς το πίστευε και το δήλωσε και κατά την άφιξη του στο αεροδρόμιο λέγοντας "πως είμαστε η καλύτερη ομάδα και ήρθαμε να το πάρουμε".

Στον ημιτελικό με τους Σλοβένους της Ολύμπια Λιουμπλιάνα, ο Ρίβερς έριξε την πρώτη πιστολιά με 28 πόντους και η Μπαρτσελόνα περίμενε στον τελικό για να καταφέρει να πάρει αυτό που της στέρησε ο Παναθηναϊκός στο Παρίσι. Απέναντι της όμως βρήκε έναν Ολυμπιακό αποφασισμένο να φορέσει το αυτοκρατορικό στέμμα, απαλλαγμένο απο το άγχος μετά την ιδέα του Ίβκοβιτς να πάει βόλτα τους παίχτες του στην παραλία της Όστια για να πετάξουν βότσαλα στη θάλασσα και να χαλαρώσουν.

Ακόμα και τη στιγμή που η Μπαρτσελόνα προηγήθηκε με 9-0 και ο Νακιτς αστοχουσε σε λέι απ στον αιφνιδιασμό, ο προπονητής δεν πτοήθηκε και χειροκρότησε τα παιδιά του με την προτροπή "πάμε γερά μπρε, δεν πειράζει". Ήξερε πως ήταν θέμα χρόνου η ανάκαμψη και δεν άργησε να επιβεβαιωθεί. Ο Ρίβερς τίμησε το επώνυμο του παρασύροντας την ισπανική άμυνα σαν ποταμός, "σβήνοντας" ταυτόχρονα τον καλοκαιρινό ανταγωνιστή και προερχόμενο απο τραυματισμό Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς, ο Καρνισόβας μπλέχτηκε στα πλοκάμια του Σιγάλα και έμεινε μόνο ο γερόλυκος Άντρες Χιμένεθ να προσπαθεί να αποτρέψει την ήττα.

Το τελικό 73-58 με την μεγαλύτερη μέχρι τότε διαφορά σε τελικό, έδωσε το έναυσμα στους Έλληνες φιλάθλους να αποθεώσουν τον νέο Καίσαρα, στον Παναγιώτη Φασούλα να ανάψει στον πάγκο το πούρο της νίκης και πρόσφερε στον αρχηγό Γιώργο Σιγάλα την επιβεβαίωση στην "προφητεία" του στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος όταν φώναξε "το πρώτο, το πρώτο" προβλέποντας το triple crown που τελικά κατάφερε ο Ολυμπιακός εκείνη την εκπληκτική χρονιά...