THREE PEAT

Στην μακρόχρονη ιστορία του NBA,που διανύει το 61ο έτος του, ελάχιστες ομάδες μπόρεσαν να καυχηθούν ότι έκαναν το "repeat", ότι δηλαδή κατέκτησαν δύο συνεχόμενους τίτλους. Κάποιες από αυτές είναι οι Showtime Lakers της δεκαετίας του 80, οι Detroit Pistons στα τέλη της ίδιας δεκαετίας, οι Houston Rockets το 1994 και 1995, οι Los Angeles Lakers ξανά το 2009 και 2010, ενώ τελευταία ομάδα που το κατόρθωσε είναι οι Golden State Warriors, το 2017 και 2018. Σίγουρα ένα τεράστιο επίτευγμα από μόνο του, ικανό να τοποθετήσει στο πάνθεον αρκετές ομάδες και παίκτες. Ωστόσο πόσες ομάδες μπόρεσαν να καυχηθούν ότι έκαναν το "threepeat", δηλαδή να κατακτήσουν ΤΡΕΙΣ σερί τίτλους? Ελάχιστες. Μία από αυτές τις ομάδες ήταν οι Chicago Bulls, που τους οδηγούσε το καυτό δίδυμο των Michael Jordan και Scottie Pippen, οι οποίοι μάλιστα το κατάφεραν ΔΙΣ, μετά από ένα διάλειμμα δύο ετών και την πρώτη αποχώρηση του MJ από το μπάσκετ. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τους Τελικούς του 1993, όταν οι Chicago Bulls νίκησαν τους ανερχόμενους Phoenix Suns και έγιναν η πρώτη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ που κατέκτησαν τρεις συνεχόμενους τίτλους.

Πριν όμως φτάσουμε στον τίτλο και στο threepeat, προηγήθηκε μία χρονιά με πολλές ανατροπές αλλά και μία σειρά τελικών από τις καλύτερες που έχουμε να θυμόμαστε. Πάμε όμως να βάλουμε ένα ένα τα κομμάτια στην θέση τους!!!

                                                                                    CHICAGO BULLS

Ενόψει της σεζόν 1992-93, οι Bulls ήδη θεωρούνται η κορυφαία ομάδα του ΝΒΑ. Η δεκαετία των θρυλικών ομάδων του 80 είχε παρέλθει προ ετών, το ίδιο και η εξαετία δίχως πρωτάθλημα του MJ, καθώς το repeat είχε ήδη γίνει τις δύο προηγούμενες σεζόν. Επόμενος στόχος η κατάκτηση του τρίτου σερί πρωταθλήματος, κάτι που μέχρι τότε φάνταζε ακατόρθωτο, καθώς καμία ομάδα δεν το κατόρθωσε έπειτα από τη δυναστεία των μυθικών Celtics στη δεκαετία του 60, με το εξωπραγματικό σερί οκτώ συνεχόμενων τίτλων (1959-1966). Ο MJ και ο Pip προέρχονται από μια δύσκολη offseason, καθώς ήταν μέλη της Dream Team, που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στη Βαρκελώνη το 1992, συνεπώς δεν είχαν πολύ χρόνο για να ξεκουραστούν. Παράλληλα, η υπόλοιπη ομάδα  αντιμετωπίζει εξίσου δυσκολίες, καθώς John Paxson και Bill Cartwright εγχειρίστηκαν στο γόνατο στην preseason. O Phil Jackson καλείτο να διαχειριστεί τις δυσκολίες και να προετοιμάσει όσο καλύτερα μπορούσε την ομάδα για την πολύ δύσκολη σεζόν που θα ακολουθούσε. Πρόσεχε πολύ τα λεπτά που θα έπαιζαν MJ και Pippen, ενώ περιόρισε τη συμμετοχή τους στο training camp, έτσι ώστε να τους δώσει ανάσες. O Scottie μετά από χρόνια δήλωσε: "Ο Phil φρόντιζε για τα λεπτά μας, ήταν πολύ καλός σε αυτό. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έκαναν τη σεζόν ακόμα πιο δύσκολη για εμένα και τον MJ. Ο στόχος ήταν να βρούμε χημεία μέσα στη σεζόν, ξέραμε ότι δεν πρόκειται να νικήσουμε το πρωτάθλημα μέσα στα 82 αυτά παιχνίδια μόνο. Απλά θέλαμε να διατηρηθούμε όλοι υγιείς". 

Το ρόστερ δεν αλλάζει πολύ από τις προηγούμενες χρονιές΄, με εξαίρεση ότι την θέση βασικού που κατείχε ο John Paxson, πλέον έχει ο BJ Armstrong. Πλάι στους MJ και Pippen βρίσκονται οι Horace Grant, Bill Cartwright, ενώ πολύτιμα λεπτά από τον πάγκο έδιναν οι Scott Williams, Rodney McCray, Will Purdue, Stacey King (νυν commentator των Bulls), Trent Tucker, Darrell Walker. Παρά τις δυσκολίες, η ομάδα παραμένει ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων, καθώς ο MJ βρίσκεται στο peak της καριέρας του, ερχόμενος από σεζόν με 30 πόντους, 6 ασίστ και 6 ριμπάουντ(!!!), το ίδιο και ο Scottie, με 21 πόντους, 7 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Όπως γίνεται αντιληπτό, το φονικό αυτό δίδυμο, παρά την έλλειψη ξεκούρασης, ήταν το Α και το Ω αυτής της ομάδας και θα κουβαλούσε την ομάδα σε έναν ακόμα τελικό.

Ομολογουμένως, ήταν η πιο δύσκολη Regular Season μέχρι στιγμής για τους Bulls. Η πρώτη ήττα ήρθε νωρίς, και μάλιστα εντός έδρας, με τους Hawks να παγώνουν το Chicago Stadium. Dominique Wilkins και Kevin Willis οδήγησαν τα "γεράκια" στην νίκη με 100-99 και τους Bulls να βρίσκονται στο 1-1. Έγινε άμεσα αντιληπτό ότι η φετινή σεζόν θα είχε δυσκολίες, πολλές περισσότερες από τα προηγούμενα χρόνια. Οι ομάδες ήταν "πεινασμένες" και ήθελαν να δείξουν ότι μπορούν να κοντράρουν τους δις πρωταθλητές Bulls. Ευτυχώς η ομάδα έδειξε μέταλλο νικητή, και μπόρεσε έτσι να έχει νικηφόρα σερί και τον Νοέμβριο (9-3) και τον Δεκέμβριο (12-4), με εξαίρεση δύο βαριές ήττες από τους Houston Rockets και τους New York Knicks. Η πρώτη μεγάλη κρίση όχι μόνο της χρονιάς αλλά της τριετίας επήλθε τον Ιανουάριο του 1993, με τους Bulls να έχουν αρνητικό σερί 7-8. Τόσο η κούραση αλλά κυρίως η δίψα των υπόλοιπων ομάδων έκαναν την εμφάνισή τουςς, καθώς ηττήθηκαν από οκτώ(!!!) διαφορετικές ομάδες. Ήταν η πρώτη (και τελευταία) φορά που οι Bulls είχαν αρνητικό ρεκόρ σε έναν μήνα κατά τη διάρκεια του πρώτου threepeat, καθώς ανέκαμψαν στη συνέχεια και ολοκλήρωσαν τη σεζόν με ρεκόρ 57-25, τρίτοι στο ΝΒΑ πίσω από τους New York Knicks (60-22) και τους Phoenix Suns (62-20). O MJ για άλλη μια φορά ήταν ο κορυφαίος σκόρερ του ΝΒΑ, με 32.6 πόντους ανά αγώνα και μαζί με τον Scottie έπαιξαν στο All-Star Game του 1993 στη Utah.

Τα Playoffs όμως όπως όλοι ξέρουμε είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία και εκεί οι Bulls ήταν καταιγιστικοί. Ο πρώτος γύρος τους βρήκε απέναντι στην πρώτη ομάδα που τους νίκησε εκείνη τη χρονιά, τους Hawks (2-2 στη Regular). Με συνοπτικές διαδικασίες  τους σκούπισαν με σχετική άνεση, καθώς σε κανένα από τα τρία παιχνίδια η διαφορά δεν ήταν μικρότερη των 10 πόντων. Επόμενος αντίπαλος οι Cleveland Cavaliers, που ήταν τρίτοι στην Ανατολική Περιφέρεια. Παρά την προσπάθεια των Nance, Daugherty, Price, Gerald Wilkins, οι οποίοι ζόρισαν υπερβολικά τους Bulls, επικράτησε ο νόμος του MJ, που με 31 πόντους μ.ο στη σειρά σκούπισε και τους Cavs, και οδήγησε τους Bulls στους πέμπτους συνεχόμενους Τελικούς Περιφέρειας. Αντίπαλος, οι μισητοί New York Knicks. Παρά την ενδιάμεση "ειρήνη" ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν θα μπορούσε να ξεχαστεί η αλησμόνητη σειρά του 1992 που οδηγήθηκε σε game 7, με πολλές εντάσεις και ξύλο ανάμεσα σε MJ-Pippen και Xavier McDaniel-Greg Anthony. Παρά το γεγονός ότι οι Knicks βρέθηκαν μπροστά με 2-0 ενώ είχαν και πλεονέκτημα έδρας, με το κάρφωμα του Starks απέναντι στον Grant και τον Jordan να τραβάει τα βλέμματα, οι Bulls κέρδισαν τα επόμενα 4 παιχνίδια και βρέθηκαν για τρίτη συνεχόμενη φορά σε Τελικούς ΝΒΑ! Αντίπαλοί τους ο Sir Charles και οι Phoenix Suns...  

             PHOENIX SUNS

Την ώρα που οι Phoenix Suns έφευγαν με κατεβασμένα τα κεφάλια έχοντας χάσει στο Game 5 των Ημιτελικών Περιφέρειας του 1992 από το Portland και πλέον αποκλειστεί, ο assistant coach Lionel Hollins μουρμούρισε τα εξής λόγια στον τότε προπονητή Cotton Fitzsimmons: "Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ένας Charles Barkley". Που να ήξερε ότι σε ένα μήνα από τότε, στις 17 Ιουνίου 1992 η ευχή του θα γινόταν πραγματικότητα. Οι Phoenix Suns απέκτησαν με ανταλλαγή τον Sir, δίνοντας ως ανταλλάγματα τους Jeff Hornacek, Tim Perry και Andrew Lang στους Philadelphia 76ers. Για τον Barkley, αυτό θα ήταν ημέρα πανηγυρισμών, καθώς η προηγούμενη χρονιά ήταν πολύ άσχημη,  με τους Sixers να αποτυγχάνουν να μπουν στα Playoff κι εκείνος αγανακτισμένος να ζητάει ανταλλαγή. Ο ίδιος δήλωσε ότι η 17η Ιουνίου ήταν από τις καλύτερες ημέρες της ζωής του, με τον ίδιο να μπαίνει στο αεροπλάνο και να κερνάει ποτά σε όλους τους επιβάτες! Ήταν χαρούμενος καθώς πλέον πήγαινε σε μια ομάδα με εξαιρετικούς συμπαίκτες,όπως οι Dan Majerle, Kevin Johnson, Tom Chambers. O πρόεδρος και CEO των Suns, Jerry Colangelo, ήταν απόλυτα ικανοποιημένος με τον ερχομό του, εκτιμώντας ότι το κομμάτι αυτό ήταν εκείνο που έλειπε για να ανέβει επίπεδο η ομάδα, κάτι που χρειαζόταν καιρό. Ο Sir ανέκαθεν ήταν γνωστός τόσο για την ανταγωνιστικότητα, όσο και για την αυτοπεποίθηση που είχε εντός κι εκτός παρκέ. Μάλιστα φέρεται να είπε στον Fitzsimmons: "Δεν υπάρχει καλύτερος από εμένα στη Δύση. Μπορώ να μας οδηγήσω στους Τελικούς. Πάντα ήθελα να παίξω εναντίον του Jordan με μια καλή ομάδα, ξέρω ότι κανείς δεν πρόκειται να με σταματήσει στη Δυτική Περιφέρεια".

Οι Suns ένιωθαν περισσότερο από ποτέ έτοιμοι για το τρόπαιο Larry O'Brien, με τους νέους συμπαίκτες του να τον υποδέχονται με ανοικτές αγκάλες. Πέρα από την προσθήκη του Barkley, οι Suns ενίσχυσαν τον ήδη εξαιρετικό κορμό τους με δύο ακόμα παίκτες. Αρχικά χρησιμοποίησαν το pick πρώτου γύρου που είχαν για να επιλέξουν τον δικό μας γνώριμο με τη φανέλα του Ηρακλείου, Oliver Miller στο Draft του 1992. Στην offseason υπέγραψαν επίσης τον βετεράνο Danny Ainge ως free agent, με τον ίδιο να απορρίπτει την μέχρι τότε ομάδα του, τους Portland Trailblazers. Το ρόστερ ωστόσο δεν τελείωνε εκεί αφού η ομάδα της Αριζόνα ειχε ισως το πιο γεμάτο της ιστορίας της με τον κορμό της ομάδας να αποτελούν οι Kevin Johnson, Dan Majerle, Tom Chambers, Cedric Ceballos, Mark West, Negele Knight καθώς και ακόμη τρεις γνώριμους μας από την Ελλάδα, τους Richard Dumas, Kurt Rambis και Jerrod Mustaf. Αν και δεν περιλαμβάνει παίκτες του διαμετρήματος του MJ, σίγουρα στα χαρτιά δείχνει βαθύτερο από τους Bulls, με πολλές απειλές τόσο από το low post όσο και την περιφέρεια! Προπονητής ανέλαβε ο rookie Paul Westphal, o οποίος διαδέχτηκε τον Fitzsimmons.

Όπως ήταν αναμενόμενο, σε αντίθεση με τους Bulls, οι Suns ήταν καταιγιστικοί! Ήδη τον Δεκέμβριο κάνουν ένα σερί 14 νικών που τους οδήγησε στο 21-4, ενώ στη συνέχεια έκαναν ένα ακόμα σερί 11 νικών, για να ολοκληρώσουν την Regular με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ (62-20), επίσης ρεκόρ ομάδας. Ο Sir θα είναι καθοριστικός και θα πάρει το βραβείο του MVP σπίτι του, με 25.6 πόντους, 12.2 ριμπάουντ, 5.1 ασίστ, 1 κλέψιμο και μία τάπα ανά αγώνα! Ο Jerry Colangelo ανακηρύχθηκε Executive της χρονιάς, ο Cedric Ceballos ήταν ο πιο εύστοχος παίκτης του πρωταθλήματος (57.6%) ενώ Tom Chambers και Danny Ainge ήταν υποψήφιοι για το βραβείο του Έκτου Παίκτη. Στο All-Star Game συμμετείχε και ο Dan Majerle με 17 πόντους, 5 ριμπάουντ και 4 ασίστ. 

Όμως θα το γράφουμε συνέχεια, τα playoffs είναι μία τελείως διαφορετική ιστορία και εκεί η ξέφρενη πορεία των Suns πήγε να ΄σταματήσει άδοξα. Έχασαν δύο φορές στην έδρα τους από τους όγδοους Los Angeles Lakers και βρέθηκαν με την πλάτη στον τοίχο. Ωστόσο με τον Kevin Johnson να κόβει και τον Charles Barkley να ράβει, θα ανταποδώσουν την ομάδα από το Hollywood με το ίδιο νόμισα νικώντας δύο φορές μέσα στο LA και τελικά προκρίθηκαν με 3-2 σε ένα αμφίρροπο πέμπτο παιχνίδι που κρίθηκε στην παράταση (112-104). Η έκπληξη του 8^ου που αποκλείει τον πρώτο θα έπρεπε να περιμένει ακόμη έναν χρόνο για να γίνει, όταν και οι Nuggets απέκλεισαν ως 8^οι τους πρώτους Sonics. Αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία που θα αναλύσουμε σε ένα άλλο μας κείμενο, προς το παρόν οι Suns ήταν αυτοί που κάλπαζαν προς την ομάδα από το Seattle. Στους Ημιτελικούς κέρδισαν με 4-2 τους San Antonio Spurs, εκμεταλλευόμενοι αυτή τη φορά την έδρα τους,καθώς ηττήθηκαν μόνο στο Texas. Το πλεονέκτημα έδρας ήταν καθοριστικό σε μία από τις πιο χορταστικές σειρές στην ιστορία του ΝΒΑ, στους Τελικούς Περιφέρειας απέναντι στο Seattle. Στο έβδομο και τελευταίο παιχνίδι, ο Barkley ήταν από άλλο πλανήτη. Είχε 44 πόντους και 24 ριμπάουντ! Πως να χάσουν μετά οι "Ήλιοι"...΄Σειρά έχουν οι Τελικοί του ΝΒΑ.

Αυτό δηλαδή που ήθελε ο Sir. Να αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις τον κορυφαίο παίκτη του ΝΒΑ και να τον νικήσει...

                                                                                             NBA FINALS 1993

Έφτασε η μεγάλη στιγμή. Οι πρωταθλητές Bulls θα αντιμετωπίσουν τους διεκδικητές Suns σε μια αναμέτρηση που θα κρίνει πολλά περισσότερα από ένα πρωτάθλημα. Οι Bulls πάνε για το threepeat, o Barkley θέλει να αποδείξει ότι είναι ο κορυφαίος παίκτης στο ΝΒΑ. Στην Regular οι ομάδες αναμετρήθηκαν μόνο δύο φορές, με ίση μοιρασιά, καθώς και οι δύο κέρδισαν στην έδρα του αντιπάλου. Ωστόσο το ΝΒΑ αλλά και ολόκληρος ο πλανήτης υπέστη ένα τεράστιο σοκ, δύο μέρες πριν ξεκινήσουν οι Τελικοί. Ο "Μότσαρτ" του μπάσκετ, Drazen Petrovic φεύγει από τη ζωή στις 7 Ιουνίου του 1993 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σκορπώντας στο πένθος όλο τον κόσμο, μπασκετικό και μη. 

Μετά από αυτό το συνταρακτικό νέο,στις 9 Ιουνίου ξεκινάει το Game 1, στην American West Arena του Phoenix. Αρχικά τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή προς μνήμην του αδικοχαμένου Drazen. Στην συνέχεια, προς έκπληξη όλων, από τους φιλάθλους μέχρι τους σχολιαστές, οι Phoenix Suns παρουσιάζονται με το κλασσικό βίντεο-intro που χρησιμοποιούσαν ως τότε οι Chicago Bulls, με τη χαρακτηριστική μουσική από πίσω! Μόνος απών ο Cedric Ceballos, ο οποίος τραυματίστηκε στη σειρά με το Seattle, και θα έχανε όλη τη σειρά τελικών.

Οι Bulls μπήκαν στη σειρά περισσότερο φουριόζοι, με την διαφορά να φτάνει μέχρι και στους 20 πόντους, βρίσκοντας λύσεις και από τους Cartwright-Grant, ενώ παρά τις αλλαγές που έκαναν, διατηρούσαν άνετα το ρυθμό. Ο Barkley ήταν πολύ άστοχος (4/13) και δικαιώνει τον Phil Jackson, που δεν έστειλε double team πάνω του. Παρά τις προσπάθειες των Dumas και Majerle, που έφτασαν την διαφορά στους 4 πόντους πριν την έναρξη της τέταρτης περιόδου, ο MJ πήρε το όπλο του και με 14 από τους 31 πόντους του τελειώνει το παιχνίδι. Τελικό σκορ 100-92, με τους Barkley και Kevin Johnson να έχουν 13/38 σουτ, τους Bulls να κάνουν το break και να ανανεώνουν το ραντεβού τους δύο μέρες αργότερα, και πάλι στο Phoenix.

Μετά το τέλος του πρώτου παιχνιδιού ο Jordan ήταν ευχαριστημένος από το καλό παιχνίδι της ομάδας του, ωστόσο δήλωσε ότι οι Suns θα έρχονταν πιο επιθετικοί στο επόμενο παιχνίδι. Και έτσι ήταν, οι Suns μπήκαν πιο αποφασισμένοι, αλλά οι Bulls έδειξαν χαρακτήρα και έμειναν κοντά στο σκορ, ενώ το παιχνίδι είχε 12 ισοπαλίες μέχρι το 15ο λεπτό! Ο Kevin Johnson συνέχισε τα λάθη, δείχνοντας εκτός τόπου και χρόνου, οπότε ο Westphal περνάει τον Frank Johnson προκειμένου να παγώσει το ρυθμό. Άλλαξε το όνομα αλλά όχι το επίθετο.Επιπλέον, δοκίμασε να βγάλει εκτός ρυθμού τον Mike με double team, αλλά εκείνος δεν έδειχνε να καταλαβαίνει, και με διαδοχικές ασίστ έβαζε τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι. Παρά τις ηρωικές προσπάθειες του Sir, και κάποιες βοήθειες από τους Tom Chambers και Oliver Miller, οι Bulls έβρισκαν τις λύσεις στο πρόσωπο των MJ και Pippen. Σε μία απέλπιδα προσπάθεια να ανατρέψει τα δεδομένα ο Westphal κάνει την κίνηση κλειδί, και χαμηλώνει υπερβολικά το σχήμα (Barkley-Chambers-Majerle-Ainge-F.Johnson), κάτι που αποδίδει άμεσα, με τους Suns να κλέβουν πολλές μπάλες και να βρίσκονται 3 πόντους πίσω στην έναρξη της τέταρτης περιόδου. Όσο το παιχνίδια πλησιάζει προς το τέλος του, οι άμυνες σφίγγουν περισσότερο, τα καλάθια μπαίνουν με το σταγονόμετρο και παρά τα συνεχόμενα καλάθια του MJ (12 πόντοι στα τελευταία 7 λεπτά),οι Suns δεν παραιτούνται και με πέντε συνεχόμενους πόντους του Ainge μειώνουν σε 106-103. Ωστόσο, όπως πολύ συχνά συμβαίνει στο άθλημα των ανατροπών, το μπάσκετ, ο ίδιος από ήρωας έγινε μοιραίος, καθώς δέχτηκε τάπα από τον Pippen σε προσπάθεια να ισοφαρίσει με τρίποντο, κι εκεί τελείωσαν όλα. Τελικό σκορ 111-108 και τα πράγματα δείχνουν πολύ δύσκολα...

Η σειρά μεταφέρεται στο Illinois στο τρίτο παιχνίδι, όπου οι Bulls ήθελαν να τελειώσουν τη σειρά όσο το δυνατόν πιο γρήγορα αφού η σεζόν τους δεν ήταν και η πιο εύκολη, ενω μπορούν εύκολα να καταλαβουν οτι η ομαδα με το καλύτερο ρεκόρ στην κανονικη διάρκεια μόνο για να την υποτιμάς δεν είναι. Όμως και οι Suns ήταν αποφασισμένοι να απαντήσουν, παρά το 2-0 εις βάρος τους. Με αυτά τα δεδομένα, στις 13 Ιουνίου 1993, είχαμε την τιμή και την χαρά να παρακολουθήσουμε ένα από τα κορυφαία παιχνίδια όλων των εποχών. Η απόφαση του Westphal να βάλει τον Kevin Johnson πάνω στον MJ λειτούργησε ευεργετικά, καθώς ο All-Star PG λειτουργούσε καλύτερα, τουλάχιστον στην επίθεση. Στις τρεις πρώτες περιόδους γίνεται σκληρή μάχη, με τις δύο ομάδες να σκοράρουν εκατέρωθεν με όλους τους παίκτες τους και καμιά να μπορεί να πάρει προβάδισμα. Ωστόσο στην τέταρτη περίοδο, οι Bulls ήταν άστοχοι (1/10 σουτ) με αποτέλεσμα οι Suns να προηγηθούν ακόμα και με 11 πόντους. Ο Jackson καλεί εσπευσμένα time out, και το σκηνικό αλλάζει. Οι Ήλιοι αδυνατούν να σκοράρουν, και 1.30 λεπτό πριν τη λήξη ο Grant ισοφαρίζει με καλάθι και φάουλ (103-103). Οι μεν Suns είχαν την πείνα αλλά οι δε Bulls είχαν την εμπειρία, και η καρδια του πρωταθλητή δεν λυγίζει εύκολα. Εκεί η μπάλα ήταν βαριά, και καμία ομάδα δεν σκόραρε, με μόνη αξιοσημείωτη φάση 12 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, όταν ο K.Johnson καλεί timeout, ενώ ο Majerle έβγαινε στον αιφνιδιασμό(!!!). Εάν αργότερα το παιχνίδι είχε διαφορετική εξέλιξη, η φάση αυτή θα μπορούσε πολύ εύκολα να ακολουθεί τον Kevin για το υπόλοιπο της καριέρας του, όπως το αντίστοιχο περιστατικό με το time out και τον Chris Webber στον τελικό του κολλεγιακού του μόλις μερικούς μήνες νωρίτερα. Κι έτσι οδηγούμαστε στην παράταση.

Εκεί οι ομάδες συνεχίζουν την επιθετική τους δυστοκία με μόνο 4 πόντοι εκατέρωθεν ενώ ο Ainge, γίνεται για ακόμη μία φορά μοιραίος αφου χάνει αμαρκάριστο τρίποντο για να κερδίσει το παιχνίδι. Ίδια κατάσταση και στη δεύτερη παράταση μέχρι το τελευταίο λεπτό, οπότε και ο MJ στο τέλος της, πάει να πάρει την κατάσταση στα χέρια του και δίνει προβάδισμα 4 πόντων στην ομάδα του με μόλις 40 δευτερόλεπτα να απομένουν.  Ωστόσο υπήρξε άμεση απάντηση με γρήγορα καλάθια των Charles και Thunder Dan, με ενδιάμεσο airball του Scottie. O Pippen αστοχεί ξανά και...πάμε για την ΤΡΙΤΗ παράταση! Στον πάγκο των Suns o Paul Westphal νιώθει ήδη κρύο ιδρώτα να τον λούζει αφού αναπόφευκτα σκέφτεται τον χαμένο τελικό του 1976, ένα ακόμη από τους πλέον ιστορικούς του ΝΒΑ. Ανοίξτε λίγο το αρχείο του ESPN και του NBA History να μάθετε μπαλίτσα . Ο αγώνας που έκανε τον Westphal από παίκτη της σειράς σε κατά κάποιο τρόπο θρύλο στην ομάδα της Αριζόνα Πίσω στο 1993 και στον αγώνα υπ αριθμόν 3 της σειράς, αλλά και την τρίτη παράταση.Εκεί το δίδυμο του Phoenix ήταν καταιγιστικό και οι Bulls δεν είχαν κουράγιο να επανέλθουν. 129-121 break, στον ίσως πιο συγκλονιστικό τελικό όλων των εποχών!      

Πριν την έναρξη του Game 4, οι Bulls δήλωναν ότι δεν πρόκειται να επαναληφθεί η ήττα, ενώ ο Barkley έκανε πρόβλεψη νίκης για τους Suns. To παιχνίδι ξεκινάει με τις ομάδες να μπαίνουν δυνατά στο παιχνίδι. Οι Bulls εκμεταλλευόμενοι το transition πήραν μια διαφορά  4-6 πόντων, αλλά ο Richard Dumas, συνεχίζοντας τις πολύ καλές εμφανίσεις, κρατάει όρθια την ομάδα. (Ο Richard Dumas, ένας παίκτης που σίγουρα υποτίμησε τον εαυτό του, έκανε πραγματικά μία πάρα πολύ καλή σειρά τελικών και αργότερα μέσα στην χρυσή δεκαετία του 1990 αγωνίστηκε για μερικά φεγγάρια στην Ελλάδα. Πόσους παίκτες τέτοιου διαμετρίματος μπορούμε να φανταστούμε πλέον να αγωνίζονται σε μικρομεσσαίες αλλά και μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματός μας?)

Τότε ο Phil Jackson είχε την πιο περίεργη έμπνευση που έγινε ποτέ σε τελικούς. Βάζει στο ίδιο σχήμα τους Scott Williams και Stacey King, ενώ ξεθάβει από τον πάγκο τον Rodney McCray! O Sir παλεύει μόνος του, αλλά ο Air έχει πάρει φωτιά, έχοντας σκοράρει 23 πόντους σε 15 λεπτά!!! Με δύο τρίποντα και ένα τετράποντο(!) του Majerle στην εκπνοή, η ομάδα του Phoenix μένει στον αγώνα. Όμως η τρίτη περίοδος ωστόσο, ανήκει ολοκληρωτικά στον Jordan. Ο Westphal στέλνει πάνω του διαδοχικά Majerle και Dumas, αλλά ο MJ με διαδοχικά καλάθια και φάουλ στέλνει τη διαφορά στους δέκα πόντους, με αποτέλεσμα νεύρα και αψιμαχίες ανάμεσα σε εκείνον και τον Ainge, ενώ τη δική τους "μάχη" δίνουν Pippen και Charles. Όπως συνήθως οι κοκκορομαχίες ευνοούν την ομάδα που βρίσκεται πίσω στο σκορ και ο συγκεκριμένος αγώνας δεν θα αποτελέσει εξαίρεση με τους Suns να καταφέρνουν να μειώσουν την διαφορά σε διαχειρίσιμα νούμερα

Η τελευταία περίοδος ξεκινάει με τις δύο ομάδες να έχουν προβλήματα με τα φάουλ στους ψηλούς, καθώς οι Williams, Grant, Miller έχουν από 5 φάουλ. Οι Suns παλεύουν με νύχια και με δόντια, αλλά οι Bulls κρατάνε τη διαφορά, με καλάθια των MJ και Armstrong. Με παλικαρίσια καλάθια των Kevin Johnson και Barkley, οι Suns μειώνουν στους δύο πόντους (106-104) ένα λεπτό πριν το τέλος. Ο Pippen κάνει λάθος πάσα, αλλά ο από μηχανής θεός Armstrong κλέβει από τον KJ την μπάλα, και ο MJ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από όλους, και με καλάθι και φάουλ τελειώνει το παιχνίδι. Τελικό σκορ 111-106, ο Jordan τελείωνει με 55 πόντους και οι Bulls βρίσκονται στο 3-1, στο μοναδικό παιχνίδι της σειράς όπου το ροζ φύλλο ( κατ ευφημισμόν ροζ φύλλο στο ΝΒΑ αφού αυτά είναι δικά μας κόλπα μάλλον) θα καταλήξει στα χέρια του γηπεδούχου.

Οι Bulls έχουν την ευκαιρία να τελειώσουν τη σειρά εδώ, και μάλιστα στην έδρα τους. Ωστόσο στο πέμπτο παιχνίδι μπήκαν πολύ αγχωμένοι, κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι Ήλιοι. Με μπροστάρηδες τον καταπληκτικό σε όλη τη σειρά Dumas (25 πόντοι, 12/14 σουτ) και τον Barkley παίρνουν διαφορά 16 πόντων! Στη δεύτερη περίοδο, ο Pippen και ο Paxson με διαδοχικά τρίποντα ισορροπούν τον αγώνα, καταφέρνουν να προηγηθούν με 43-42 μετά από καλάθι του Jordan, αλλά η απάντηση ήταν άμεση και οι Suns προηγούνται στο ημίχρονο με 5. Το δεύτερο ημίχρονο δεν άλλαξε καθόλου.

Οι Jordan-Pippen δεν βρήκαν άξιο συμπαραστάτη στην επίθεση, ενώ ακόμα και με τους Dumas-Barkley στον πάγκο, βρίσκουν λύσεις και παραμένουν ψύχραιμοι. Η αντεπίθεση δεν έγινε ποτέ, καθώς οι Ταύροι δεν κατάφεραν ποτέ να μειώσουν τη διαφορά κάτω από τους 7 πόντους. Τελικό σκορ 108-98, σε ένα παιχνίδι που δεν χωράει παραπάνω σχολιασμό, και πλέον οι Ήλιοι χρειάζονται 2/2 παιχνίδια στην έδρα τους.

Λίγο πριν την έναρξη του έκτου τελικού, ο Barkley έδωσε το σήμα της νίκης:" Τίποτα δεν έφταιξε για τους Bulls στο 5ο παιχνίδι. Είμαστε η καλύτερη ομάδα, με το καλύτερο ρεκόρ στο ΝΒΑ κι αυτό ήταν όλο!", θέλοντας να εμψυχώσει τους φιλάθλους. Βέβαια ξεκίνησε άστοχος, αλλά ο Majerle μπήκε φουριόζος και με 13 πόντους στην πρώτη περίοδο θέλησε να δώσει το προβάδισμα στην ομάδα του. Ωστόσο οι Bulls δεν παρασύρθηκαν από το φρενήρες tempo, και σε συνδυασμό με την τρομερή ευστοχία στα τρίποντα (6/7) προηγήθηκε με 9 πόντους στο ίδιο διάστημα. Με τον MJ στον πάγκο,αλλά με το Chicago να βρίσκει λύσεις, ο Westphal δοκιμάζει ξανά το τρικ των τεσσάρων κοντών κι έτσι η διαφορά εξανεμίζεται, με τον Tom Chambers να ισοφαρίζει με ένα ανάποδο κάρφωμα! Ωστόσο με διαδοχικά λάθη του KJ, η διαφορά πηγαίνει ξανά στους 5 στο τέλος του ημιχρόνου (56-51). Στην τρίτη περίοδο, ο πανέξυπνος Phil Jackson αποφασίζει να κατεβάσει στο low post τον Pip, με αποτέλεσμα να βγουν διαδοχικά τρίποντα σε Armstrong και Paxson και την διαφορά στους 10 πόντους. Εκεί ξυπνάει ο Johnson, ωστόσο με ένα καλάθι του Trent Tucker η τρίτη περίοδος λήγει με τους Bulls μπροστά με οκτώ πόντους (87-79). Στην τελευταία περίοδο, οι Suns πιέζουν ασφυκτικά, με αποτέλεσμα να ισοφαρίζουν σε 88-88, με καλάθι του Barkley. O Jordan ξεκολλάει το Chicago, αλλά ο Thunder Dan βάζει μπροστά την ομάδα του με τρίποντο και το γήπεδο παίρνει φωτιά! Τα χέρια είναι βαριά και η μπάλα μένει στα χέρια των Ταύρων σε δύο διαδοχικές επιθέσεις!

Όλα δείχνουν ότι η σειρά θα πάει σε 7ο παιχνίδι, όμως εκεί θα μιλήσει η προσωπικότητα του Air που ζούσε γι αυτές τις στιγμές...O ΜJ, έχοντας μέχρι στιγμής σκοράρει όλους τους πόντους των Bulls στην τελευταία περίοδο,μειώνει σε 98-96 με 45 δευτερόλεπτα να απομένουν. Την μπάλα παίρνει ο Barkley, του γίνεται double team, δίνει πάσα στον Majerle, ο οποίος κάνει airball(!!!) από τη γωνία. Στα 14 δευτερόλεπτα ο Jordan κατεβάζει την μπάλα, ο Pippen κάνει το drive, η άμυνα κλείνει, ο Grant πασάρει στον John Paxson ο οποίος ευστοχεί στο τρίποντο, κάνοντας το 99-98 με μόλις 4 δευτερόλεπτα να απομένουν! Ο Kevin Johnson προσπάθησε να δώσει τη νίκη αλλά κόπηκε σε προσπάθεια για μπάσιμο από τον Horace... Οι Bulls είναι οι μεγάλοι νικητές!

                                                                                         ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η 20η Ιουνίου 1993 αποτέλεσε ιστορική μέρα για το ΝΒΑ, με μία εκ των συγκλονιστικότερων σειρών τελικών να λαμβάνει τέλος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πέντε από τα έξι παιχνίδια κέρδισε ο φιλοξενούμενος! Οι Suns πλήρωσαν την αδυναμία τους να κερδίσουν έστω και ένα παιχνίδι στην Arizona, ενώ οι φίλαθλοι έβαλαν στο στόχαστρο τον Kevin Johnson, ο οποίος στα περισσότερα παιχνίδια ήταν απογοητευτικός και δεν μπόρεσε να στηρίξει τον Barkley, που έκανε συγκινητικη προσπάθεια καθόλη τη διάρκεια των αγώνων. Η φήμη του loser, που γλύτωσε στον 3^ο τελικό με την φοβερή του έμπευση να καλέσει time out σε αιφνισιασμό της ομάδας του, θα ακολουθούσε τον Kevin πλέον για πάντα. Όμως η πίστη του στην ομάδα των Ήλιων είναι αυτή που εν τέλει επέτρεψε να ξεχαστούν αυτά τα γεγονότα Από την άλλη, οι Bulls έγραψαν ιστορία. Ήταν η πρώτη ομάδα στη σύγχρονη ιστορία που κατάφερε το threepeat, και τρίτη συνολικά ως τότε, μετά τους Minneapolis Lakers των 50s και τους Boston Celtics των 60s. O Air επιβεβαίωσε ότι ήταν ο κορυφαίος παίκτης του ΝΒΑ, προσθέτοντας ένα ακόμα Finals MVP στη συλλογή του, έχοντας καταφέρει αυτό που δεν μπόρεσαν πολλοί μεγάλοι παίκτες, να οδηγήσει την ομάδα του σε τρία σερί πρωταθλήματα, με το εξωπραγματικό νούμερο των 41 πόντων ανά αγώνα(!!!) και να γίνει ο πρώτος παίκτης που κέρδισε τον τίτλο του MVP τρεις συνεχόμενες φορές! Ο πάντα εγωιστής Sir Charles, χρόνια αργότερα θα παραδεχτεί ότι απλά ο Jordan ήταν τότε όχι απλά καλύτερος του, αλλά καλύτερος όλω. Well done Charles, έκανες μεγάλη προσπάθεια για να παραδεχτείς το αυτονόητο.

Δυστυχώς όμως, τα πανηγύρια δεν θα κρατούσαν για πολύ...Ένα μήνα αργότερα δολοφονήθηκε ο πατέρας του και ο MJ ανακοίνωσε την πρώτη απόσυρση από το ΝΒΑ, λίγες εβδομάδες πριν την έναρξη της σεζόν 1993-94, παγώνοντας τους απανταχού φιλάθλους ανά την υφήλιο...Αν το καλοσκεφτείτε, εμείς που βλέπαμε μπάσκετ στην Ευρώπη, ίσως το 1993 να ήταν η χρονιά είτε για να γίνουμε αυτόχειρες, είτε για να ασχοληθούμε με άλλα φιλοθεάμονα αθλήματα όπως το Κέρλινγκ, αφού μέσα σε λίγους μήνες χάσαμε τραγικά τον Ντράζεν και λιγότερο τραγικά τον MJ. Από την άλλη, ο Barkley και οι Suns, παρά το γεγονός ότι ήταν η κορυφαία ομάδα στο ΝΒΑ, αποκλείστηκαν δις από τους μετέπειτα πρωταθλητές Houston Rockets, με αποτέλεσμα τον Sir να μην καταφέρνει να κερδίσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι αφού όταν μετακόμισε αργότερα στην ομάδα του Houston ο MJ είχε ήδη γυρίσει στην λίγκα και ήταν αργά. Έμεινε έτσι με την όρεξη αλλά και με ένα ατράνταχτο επιχείρημα για τους απανταχού haters του, ότι δηλαδή δεν είχε καταφέρει να πάρει ποτέ τον τίτλο. Ίσως εάν μετά το 1998 ερχόταν στην Ελλάδα όπως ακουγόταν να είχε τουλάχιστον κλείσει την καριέρα του ως πρώτος.

Και κάπως έτσι, έκλεισε μία σειρά που όποιος την έζησε την μνημονεύει χρόνια μετά. Μία σειρά που σίγουρα κεντρικό πρόσωπο ήταν ο Sir Charles, αφού ο Jordan είχε ήδη κατακτησει τα παντα, είχε σχεδόν μόνο νίκες εκτός έδρας, παιχνιδι που πήγε στην 3^η παράταση αλλά και τον τίτλο να κρίνει ενώ βρισκόταν στο ίδιο γήπεδο ο Jordan, o Pippen και ο Barkley, ένας σχετικά άσημος λευκός ονόματι John Paxson…Άγνωσται αι βουλαι....