1955: Γεννιέται ο James Edwards. Ένας ψηλός με σχεδόν 20 χρόνια καριέρα στο ΝΒΑ και τρία πρωταθλήματα. Σε ένα εκ των οποίων μάλιστα - με τους Pistons το 1990 - ήταν βασικό στέλεχος της ομάδας.
Παρακαλώ περιμένετε...
Του Νίκου Φετοκάκη
Όταν χάνεις σπό μία ομάδα στα 5 από τα 6 μάτς που παίζετε αντίπαλοι σε όλη την σεζόν δεν δικαιούσαι να έχεις απαιτήσεις. Αυτό συνέβη ξεκάθαρα στο ζευγάρι του Ολυμπιακού με την Ζαλγκίρις. Οι Λιθουανοί κακά τα ψέματα έκαναν...πλάκα στον Ολυμπιακό σε όλη τη σειρά και ο «νέος» Σαρούνας Γιασικεβίτσιους έδεσε φιόγκο τον «παλιό» Σφαιρόπουλο εκμεταλλευόμενος, για να είμαστε δίκαιοι και τα τεράστια προβλήματα τραυματισμών που είχαν οι ερυθρόλευκοι σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.
Στα δικά μου μάτια η πρόκριση της Ζαλγκίρις στο Φάιναλ φορ δεν συνιστά έκπληξη. Συγκριτικά με τον Ολυμπιακό την ώρα που έφτασαν στην αφετηρία ήταν πολύ πιο φρέσκια πολύ, πιο έτοιμη, με plan b και c αλλά και πλήρης αν αναλογιστούμε πως ο κόουτς bullet στερήθηκε στην σειρά πότε τον Μιλουτίνοφ,πότε τον Πρίντεζη, πότε τον Μπόγρη ενώ είχε φανερά ανέτοιμους και άλλους όπως τον Παπανικολάου και τον Στρέλνιεκς. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση αυτή και το οτι ο Μπράουν δεν...πρόκαμε στον Πειραιά και δεν ταίριαξε με τα πλάνα της προπονητικής ηγεσίας αντιλαμβανόμαστε το ζόρι του πράγματος. Όταν δε,από την άλλη πλευρά η αλεπού του Κάουνας αντιπαραθέτει τον MVP της Ευρωλίγκας ως το F4 Κέβιν Πάνγκος, έναν απίθανο Ντέιβις, έναν γεμάτο ενέργεια Γουάιτ αλλά και τον Μιλάνκις που όποτε χρειάστηκε τα...κόλλησε και διάφορους άλλους «περίεργους»που σε άλλες ομάδες της Ευρωλίγκας από μόνοι τους θα ήταν πολύτιμα συμπληρώματα, τότε είναι εύκολα αντιληπτό οτί τα περιθώρια ήταν εξ αρχής ελάχιστα, ακόμα και αν ο Γιανκούνας έκανε ίσως τα χειρότερα σερί 4 ματς της ζωής του. Ουδέν χαρακτηριστικότερο από τον τελευταίο αγώνα όπου ενώ έπαιζε τον νυν υπέρ πάντων αγώνα έφαγε 51 πόντους ημίχρονο και 101 στο τέλος και μέχρι και ο Ουλανόβας που σουτάρει όπως έκανε κάποτε τα αράουτ ο Χατζημωισιάδης στον Πανιώνιο έβαλε μια εικοσάρα. Έτσι και αλλιώς ο αρχηγός του Ολυμπιακού ο μεγάλος Βασίλης Σπανούλης τα είπε όλα αναφέροντας μετα το ματς πως όταν χάνεις σε μια σειρά αγώνων τότε χάνεις δίκαια. Η Ζαλγκίρις σε όλη την σειρά ήταν πιο γρήγορη, με την ενέργεια που έβγαζε χτύπησε στα πρώτα ματς μέσα στο καλάθι ενώ όταν ο Σφαιρόπουλος έκλεισε την άμυνα στο τελευταίο ματς, χτύπησε αλύπητα από τα 6.75 και δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα.
Το από εδώ και πέρα βρίσκει τους πράσινους με κεκτημένη ταχύτητα που θυμίζει εποχή Καζλάουσκας που πήρε την κούπα να πηγαίνουν Βελιγράδι και στον Ολυμπιακό να έχει σημάνει πιστεύω τέλος εποχής κυρίως για τον κόουτς που έδωσε ότι έδωσε προσέφερε,έκανε λάθη αλλά νομίζω ήταν ως εδώ. Τα λάθη άλλωστε φέτος είναι αρκετά από πλευράς του. Πιθανόν να ήρθε η ώρα του Τόμιτς να δείξει και αυτός αν το πήρε το μαθημά του τόσα χρόνια. Δεδομένα πάντως για την πιο σταθερή ομάδα της δεκαετίας στην Ευρωλίγκα...έ δεν έγινε δα και κάτι να μείνει μια χρονιά εκτός F4! Eδω η Μπαρτσελόνα με διπλάσιο μπάτζετ έμεινε περίπατο εκτός 8άδας. Ο ελληνικός κορμός υπάρχει και είναι σπάνιος. Τρεις-τέσσερις μεζούρες από το εξωτερικό χρειάζονται και ίσως ένας «μπάρμαν» με πιο φρέσκες ιδέες αλλά και λίγη τύχη παραπάνω να μην περπατούν στον δρόμο και να παθαίνουν σηξη χιαστών και οι κόκκινοι θα γυρίσουν του χρόνου στα Φάιναλ Φορ.