Στις 20 Οκτωβρίου του 1983 στις κερκίδες του Αλεξάνδρειου βρισκόντουσαν 3.000 φίλαθλοι περίπου που ήθελαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα της εθνικής ομάδας με τους Αμερικανούς κολλεγιόπαιδες του North Carolina.
H Γαλανόλευκη λίγους μήνες πριν είχε καταταγεί στην 11η θέση του Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας και τον Σεπτέμβριο είχε κατακτήσει το αργυρό μετάλλιο στους Βαλκανικούς του Τίτοβρμπας πίσω από τη Γιουγκοσλαβία. Ο Πολίτης εν όψει του τουρνουά "Δημήτρια" θα βρει την ευκαιρία για δοκιμές, καλεί τον Σκροπολίθα και τον Αγιασωτέλη ενώ απόντες είναι ο Γιαννάκης με τον Φάνη (που είχε κάνει ντεμπούτο στους Βαλκανικούς) και ο Πετρόπουλος λόγω τραυματισμού, όπως εκτός βρίσκεται και ο Φασούλας λόγω σιωπηρής τιμωρίας από τον Πολίτη για την κακή του απόδοση στους Μεσογειακούς Αγώνες της Καζαμπλάνκα. Ο προπονητής βασιζόταν κυρίως στον Κοκολάκη, τον Ανδρίτσο με τον Κατσούλη και φυσικά τον 26χρονο Γκάλη που στη Γαλλία είχε κερδίσει την πρώτη του διάκριση ως αρχισκόρερ του Ευρωπαϊκού.
Από την άλλη πλευρά, ο Ντίν Σμίθ δεν είχε στη διάθεση του τον Γουόρθι που τον Ιούνιο του 82 είχε επιλεγεί στο ντραφτ αλλά στο Τσάπερ Χιλ παρέμεναν ο Σάμ Πέρκινς, ο Μπράντ Ντόχερτι, ο Κένι Σμίθ και φυσικά ο νεαρός με το νούμερο 23 που την προηγούμενη χρονιά με δικό του σουτ είχε χαρίσει τον τίτλο στο North Carolina. Ο Μάικλ Τζόρνταν δεν ήταν ακόμα ο Air αλλά ένας εξαιρετικός μπασκετμπολίστας γαλουχημένος με τις αξίες του Ντίν Σμίθ και ενταγμένος στο σύνολο, η ποιότητα του όμως δεν ήταν δυνατόν να κρυφτεί.
Οι Αμερικανοί έφτασαν στην Ελλάδα για να πάρουν μέρος στα "Δημήτρια" αφού μεσολάβησαν ο Ευθύμης Κιουμουρτζόγλου και ο αντιπρόεδρος της ΕΟΚ Παντελής Δέδες, παρέκαμψαν τεχνηέντως τον σκόπελο της απαγόρευσης του ΝCAA για τη μη πραγματοποίηση αγώνων πριν από τις 15 Οκτωβρίου και αυτός ήταν ο λόγος που προγραμματίστηκαν δύο παιχνίδια την ίδια ημέρα, πρώτα εναντίον της εθνικής μας και μετά με τον Ερυθρό Αστέρα που μαζί με την ιταλική Μπερλόνι Τορίνο συμπλήρωναν την τετράδα των συμμετεχόντων.
Οι Tar Heels νίκησαν τους Ιταλούς εύκολα με 87-71 στις 19 Οκτωβρίου και την επόμενη μέρα παρατάχθηκαν στο πλαστικό τερέν του Αλεξάνδρειου για να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα. Ο Σμίθ που θυμόταν τον Γκάλη από τα χρόνια του στο Seton Hall, θα πλέξει το εγκώμιο του Νίκ δηλώνοντας στις εφημερίδες πως "Είναι μεγάλος σκόρερ. Πάει συνήθως από την δεξιά πλευρά. Αν ο αμυντικός τον αναγκάσει να πάει στα αριστερά, ίσως τον εξουδετερώσει. Ή θα έχει πιο πολλές πιθανότητες να μη του βάλει καλάθι". Όπως ήταν λογικό, η άμυνα των νεαρών Αμερικανών ήταν προσαρμοσμένη πάνω του αλλά ο Γκάνγκστερ θα τους κάνει αρκετές φορές να κουτουλάνε μεταξύ τους (μέχρι και τον Τζόρνταν θα στείλει από την άλλη με την κλασσική προσποίηση) και θα πετύχει 24 πόντους.
Η εθνική θα παίξει πολύ καλά στο πρώτο μέρος και θα προηγηθεί με 53-45 αλλά στο δεύτερο δεν θα αντέξει την πίεση και τελικά θα ηττηθεί με 100-83. Εκτός του Νίκ, πολύ καλός ήταν και ο Κοκολάκης που προκάλεσε αρκετά προβλήματα σε Πέρκινς και Ντόχερτι ενώ ο Ανδρίτσος που πέτυχε 16 πόντους τράβηξε την προσοχή του Ντίν Σμίθ που είπε χαρακτηριστικά "είναι ένας πολύ καλός παίχτης. Έχει τις δυνατότητες να εξελιχθεί σε εξαιρετικό μπασκετμπολίστα".
Όσο για τον Τζόρνταν; Κινούνταν σαν αίλουρος στο γήπεδο, η αθλητικότητα του ήταν από τότε εξωπραγματική και με ορισμένες εντυπωσιακές ενέργειες σκόραρε 34 πόντους. Μετά τον αγώνα εντυπωσιασμένος και αυτός από τον βραχύσωμο Έλληνα με το νούμερο 7 στην πλάτη, θα δηλώσει "Δεν περίμενα ποτέ πως θα έβρισκα έναν τέτοιο παίχτη στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα".
Air και Γκάνγκστερ, Γκάλης και Τζόρνταν δεν έμελλε να συναντηθούν ξανά και εγώ αναρωτιέμαι αν αρκετά χρόνια αργότερα όσοι βρέθηκαν εκείνο το απόγευμα στο Αλεξάνδρειο συνειδητοποίησαν πόσο τυχεροί ήταν, όταν μπροστά στα μάτια τους γράφτηκε ιστορία...