Early Transfer Shortlist

Με την χρονιά να φτάνει στο τέλος της, υπάρχουν παίκτες οι οποίοι έχουν ξεχωρίσει ήδη με την απόδοση τους και μπορούν να παίξουν είτε σε κάποια ομάδα της Α1 που συμμετέχει στα Ευρωπαϊκά κύπελλα είτε στην Ευρωλίγκα. Ποίοι είναι αυτοί; Ποια τα δυνατά και αδύνατα τους σημεία; Ποιο είναι το ιδανικό περιβάλλον για αυτούς; Φτιάξτε ένα ζεστό ρόφημα και ας <<βουτήξουμε>> παρέα σε αυτές τις περιπτώσεις από όλα τα μήκη της Γηραιάς Ηπειρού. 

- Marquis Wright, 1.85 μ., Vytautas Prienai (Λιθουανία)

Αν θέσεις το ερώτημα: Ποιοι παίκτες είναι τόσο στο top 10 των ασίστ όσο και στους πόντους στην βάση των 40 λεπτών (ώστε να υπάρχει ισορροπία και να μην ευνοούνται οι παίκτες με περισσότερο χρόνο συμμετοχής) σε ένα φθηνό πρωτάθλημα όπως το Λιθουανικό; Η απάντηση είναι ο Vaidas Karaniauskas, ο Demetrius Jackson και ο Marquis Wright. Αν αποκλείσουμε τον άλλοτε παίκτη της Κύμης και τον Αμερικανό της BC Rytas που έφυγε τέλη του Οκτώβρη από την λιθουανική πρωτεύουσα λόγω προβλημάτων υγείας στο οικογενειακό του περιβάλλον, τότε ο μόνος που μένει και μας είναι άγνωστος είναι ο απόφοιτος του πανεπιστημίου της Siena στο Albany της Νέας Υόρκης. Ο Wright όπως αντιλαμβάνεστε, δεν αποφοίτησε από κάποιο μεγάλο πρόγραμμα. Έτσι, έκανε το πρώτο του συμβόλαιο στην Ουγγαρία, μια χώρα η οποία υποδέχεται αρκετούς rookies στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ και είναι αρκετά φθηνή. Στην πρώτη του επαγγελματική χρονιά ήταν τυχερός να βρεθεί στην Egis Kormend, μια ομάδα που συμμετέχει τακτικά στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Με μια μεστή παρουσία εκεί, κέρδισε την μεταγραφή του στην Maccabi Rishon παίζοντας για τον «δικό μας» Ζβι Σερφ αλλά ένα κακό ξεκίνημα της ομάδας και του ίδιου του παίκτη, οδήγησαν στην αποδέσμευση του συμβολαίου του από τον Νοέμβρη. Με μισό χρόνο εκτός, επέστρεψε στην Ευρώπη για την Denain Voltaire, της Α2 Γαλλίας. Με το «διαβατήριο» του να γίνεται η παρουσία του στους καλύτερους playmakers του πρωταθλήματος, ανέβηκε βόρεια στην Λιθουανία. Πλέον, έχοντας γίνει πατέρας σε ένα κοριτσάκι, φαίνεται να βρίσκει σιγά σιγά τα πατήματα του στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Τι εστί Marquis Wright; Ένας undersized Point Guard που μπορεί να τρέξει μια ομάδα με σχετική ασφάλεια. Είναι αυτό που λέμε true Point Guard. Αρέσκεται να δημιουργεί για τους άλλους και βρίσκει σχετικά καλή ισορροπία ανάμεσα στο δικό του σκοράρισμα και στην δημιουργία για τους συμπαίκτες του. Πιέζει σχετικά καλά την μπάλα κιόλας σε μονό press και θεωρείται γενικά ένας θετικός αμυντικός. Στο playmaking κάνει αρκετά καλή δουλειά, του αρέσει να μοιράζει την μπάλα, αν και στον υψηλότερο ανταγωνισμό του Λιθουανικού πρωταθλήματος και σε μια ομάδα δίχως τις πολλές λύσεις, βγαίνει εκτός ελέγχου και κάνει λάθη. Στα αρνητικά του είναι ότι του λείπει η έκρηξη και η αθλητικότητα για να τελειώσει με συνέπεια φάσεις (δεν έχει τελειώσει επαγγελματική σεζόν με πάνω από 42% στα εντός πεδιάς) ενώ το μακρινό του σουτ είναι αρκετά streaky.

Ιδανικό περιβάλλον; Ο τέλειος αντικαταστάτης του Ryan Harrow στο Περιστέρι. Φυσικά, είναι πολύ νωρίς για το σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη να σκέφτεται αν θα πρέπει να μείνει ή να φύγει ο βραχύσωμος PG αλλά δεν σημαίνει πως ο σχεδιασμός δεν πρέπει να ξεκινήσει και να μπαίνουν ονόματα στην λίστα ώστε να μην ψάχνει η ομάδα τελευταία στιγμή και σε αχαρτογράφητα νερά. Πέρα από ότι αρκετοί προηγμένοι επιθετικοί δείκτες των δύο παικτών μοιάζουν αρκετά, με τον Marquis Wright να έχει συμφωνημένες φετινές ετήσιες απολαβές λιγότερο από 60 χιλιάδες €, θεωρώ πως είναι μια άκρως ποιοτική και κυρίως φθηνή λύση.

Φετινα στατιστικά μετά από 13 αγώνες (έγκυρα μέχρι 30/12): 17.5 πόντοι, 5.4 ασίστ, 1.7 κλεψίματα, 44.3% FG σε 29.2 λεπτά ανά αγώνα

- Κyle Allman Jr,  1.91 μ., VEF Riga (Λετονία)

Μένουμε Βαλτική και μεταβαίνουμε σε έναν παίκτης που δεν θέλει πολλά για να μας συστηθεί μιας και πέρσι αγωνίζονταν στο Λαύριο, έπειτα από μια τετραετία στο Cal State Fullerton. Η ομάδα της Λετονικής πρωτεύουσας επενδύει σταδιακά στο scouting με αρκετές περιπτώσεις να ξεχωρίζουν από εκεί φέτος. Όμως, ο Kyle Allman με το βραβείο του MVP Δεκεμβρίου για το Basketball Champions League παίρνει -δικαιολογημένα πιστεύω- την μερίδα του λέοντος και όλα τα φώτα της δημοσιότητας.

Τι είναι όμως ο παίκτης για όσους δεν τον θυμούνται; Ο 23χρονος combo Guard είναι ένας παίκτης που κοιτάζει πρώτα το σκορ του και μετά την πάσα. Βελτιώνεται ως πασέρ σταδιακά αλλά ακόμα έχει δρόμο να διανύσει ώστε να έχει την απαιτούμενη ισορροπία στις προσπάθειες του. Άνοδο παρουσιάζει και το μακρινό του σουτ αλλά είναι ασταθής και έχει μάλλον την ταμπέλα του streaky σουτέρ απόστασης. Ο κορμός του θέλει δουλειά, όσο και στο κομμάτι της απόφασης μιας και δεν αποφεύγει τα χαζά λάθη τα οποία είτε είναι κακές προσπάθειες που δεν έχουν καμία πιθανότητα ολοκλήρωσης ή απλά κακά reads. Νομίζω με έναν προπονητή που θα τον εμπνεύσει και θα του δώσει την απαραίτητη κατεύθυνση για να βελτιώσει την καριέρα του, θα γίνει πολύ σύντομα παίκτης επιπέδου Ευρωλίγκας. 

Για αυτό και πιστεύω πως το ιδανικό περιβάλλον για εκείνον είναι εκείνο του Προμηθέα σε πρώτη φάση και της Villeurbanne σε δεύτερο χρόνο. Ο κόουτς Γιατράς αρέσκεται στο να δίνει μπάλες σε παίκτες με ένστικτα σκόρερ (βλέπε Chris Babb, Ian Miller) και μπορεί να τους υποστηρίξει με "3" (Χάρης Γιαννόπουλος, Chase Fieler, Oleksandr Lypovyy), "D" (Βαγγέλης Μάντζαρης, Δημήτρης Κατσίβελης, Octavius Ellis) ή "3&D" (Rion Brown, Δημήτρης Αγραβάνης, Diante Garrett, Langston Hall) ασπίδες. Στην γαλλική ομάδα από την άλλη, μας έχουν δείξει πως από το φετινό τους οικοδόμημα στερείται ενός αξιόπιστου bucket getter και ο Kyle Allman θα μπορούσε να δώσει απευθείας μερικά ποιοτικά λεπτά. Θεωρώ πως απέχει βέβαια ακόμα από το επίπεδο της EuroLeague αλλά στο μέλλον τον βλέπω να βρίσκει συμβόλαιο εκεί. 

Φετινά στατιστικά μετά από 16 αγώνες (έγκυρα μέχρι 30/12): 15.6 πόντοι, 4.9 ασίστ, 48.4% FG σε 25.1 λεπτά ανά αγώνα

- Ish Wainright, 1.96 μ., SIG Strasbourg (Γαλλία)

Ο Ish Wainright είναι ένας παίκτης που κρύβει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Στο κολέγιο του Baylor από το οποίο αποφοίτησε δεν είχε ποτέ διψήφιο αριθμό σε μέσον όρο κάποιας από τις βασικές στατιστικές κατηγορίες. Πράγματι, στα 131 του παιχνίδια, μόλις στα 11 είχε 10+ πόντους, ενώ ποτέ δεν είχε διψήφιες ασίστ ή ριμπάουντ. Όμως σαν λυκειόπαιδο, ήταν πολύ καλός και στο football. Έτσι, στην τελευταία του σεζόν εκεί μάλιστα, έπαιξε και σε μερικά παιχνίδια στην ομάδα του football. Φυσικά, δεν έγινε draft ούτε στο NFL (προφανώς), ούτε στο NBA. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να κυνηγήσει το όνειρο του στο Football όπου κέρδισε προπονητικό συμβόλαιο με την ομάδα των Buffalo Bills. Οι Αμερικάνοι έχουν ένα αστείο ακρωνύμιο για την λέξη NFL και σημαίνει National Football League Not For Long. Βλέπετε, ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και οι θέσεις λίγες καθώς δεν υπάρχουν αρκετές επαγγελματικές ομάδες σε άλλα μέρη του πλανήτη. Ή κι αν υπάρχουν δεν μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην των αθλητών αφού το αμερικάνικο ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο διαδεδομένο παγκοσμίως. Έτσι, ο Wainright στράφηκε στο μπάσκετ όπου με έναν χρόνο εκτός από το άθλημα και δίχως να έχει στατιστική που εντυπωσιάζει στο κολέγιο, ελάχιστες ομάδες ενδιαφέρθηκαν. Μία από αυτές ήταν η ομάδα της Νυρεμβέργης στην Α2 Γερμανίας η οποία εν τέλει εξασφάλισε την υπογραφή του. Οι εμφανίσεις του ήταν ενθαρρυντικές (12.1 πόντοι, 7.5 ριμπάουντ, 2.8 ασίστ, 56.2% FG) κι αυτό άναψε το πράσινο φως στον Pedro Calles της Rasta Vechta για την απόκτηση του, στην πρώτη σεζόν της ομάδας από την Κάτω Σαξονία στα ευρωπαϊκά κύπελλα (Basketball Champions League). Ο 26χρονος από την πόλη του Κάνσας διατήρησε την παραγωγικότητα του (10.5 πόντοι, 5.8 ριμπάουντ, 2.9 ασίστ, 48.9% FG) στο υψηλό επίπεδο και φέτος "κατηφόρισε" λίγο νοτιότερα, στο Στρασβούργο, τραβώντας πάλι τα βλέμματα. 

Τι παίκτης είναι λοιπόν ο Ish Wainright; Ο παίκτης δεν έχει ακριβώς θέση στο παρκέ και δεν είναι καθόλου υπερβολή. Χτισμένος σαν βράχος και με υψηλό μπασκετικό IQ μπορεί να παίξει από την συμβατική θέση του "1" έως και  small ball «4». Έτυχε να βλέπω τα παιχνίδια της ομάδας του Περιστερίου απέναντι στην γαλλική ομάδα και ο Wainright στην άμυνα "τσέκαρε" τόσο τους γκαρντ του κόουτς Πεδουλάκη όσο και τα φόργουορντ όπως τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Νομίζω, θυμάμαι μια φάση μάλιστα που επιχείρησε να τον παίξει με πλάτη. Γενικά, ο απόφοιτος του Baylor είναι ένα παιδί που μπορεί να υποστηρίξει ευέλικτα σχήματα κάνοντας λίγο από όλα και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Τσεκάρει πολλά κουτάκια αλλά δεν έχει εκείνο το ένα, το μοναδικό skill που τον κάνει ξεχωριστό. Το ότι έχει διατηρήσει την παραγωγικότητα του σε 3 διαφορετικά πρωταθλήματα (Pro A, Bundesliga, LNB) με ξεχωριστές απαιτήσεις, αυξάνοντας ταυτόχρονα τις προσπάθειες του από την γραμμή του τριπόντου είναι κάτι που προσωπικά με κάνει να είμαι συγκρατημένα ενθουσιασμένος με την προοπτική του. Αυτό που μπορεί να τον κρατήσει πίσω, είναι η ροπή στα φάουλ που έχει καθώς πολλές φορές αδυνατεί να ελέγξει την ορμή με την οποία παίζει. Κατάλοιπo από τις μέρες του ως παίκτης του football; 

Πιστεύω πως το ιδανικότερο περιβάλλον για εκείνον θα ήταν η Alba Βερολίνου. Ένας παίκτης συστήματος σε μια ομάδα η οποία έχει το δικό της ξεχωριστό σύστημα. Βέβαια, σε μία τέτοια κίνηση θα έβρισκε μπροστά του τον Simone Fontecchio όπου τα πάει σχετικά καλά φέτος. Ο Ιταλός έχει επωμιστεί να καλύψει το κενό που άφησε η μεταγραφή του Rokas Giedraitis στην Baskonia κι έχει υπογράψει 3ετές συμβόλαιο με την ομάδα της Γερμανικής πρωτεύουσας. Αλλά σε περίπτωση που τον ζητήσουν από την πατρίδα του, ο Wainright θα ήταν μια εξίσου καλή λύση που ταιριάζει στα αγωνιστικά "θέλω" του κόουτς Reneses. 

Φετινά στατιστικά μετά από 12 αγώνες (έγκυρα μέχρι 30/12): 11.3 πόντοι, 3.9 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ σε 26.8 λεπτά ανά αγώνα

- Daulton Hommes, 2.03 μ., Vanoli Cremona (Ιταλία)

Ο Daulton Hommes δεν γέμισε σε κανέναν το μάτι όταν από το πολύ άσημο, σχεδόν ανύπαρκτο Loma Point της Division II του κολεγιακού μπάσκετ δήλωσε συμμετοχή για το Draft. Και αν ρωτάτε γιατί κατέληξε σε D2 κολέγιο είναι γιατί έπαιξε στο Λύκειο μόνο 2 χρόνια καθώς σε junior και senior season δεν αγωνίστηκε καθόλου, έχοντας υποστεί χιαστό και τις 2 χρονιές. Βέβαια, προβλήματα δεν έχει αντιμετωπίσει έκτοτε. Καμία ομάδα δεν συγκινήθηκε με την περίπτωση του καθώς είναι λίγο one dimensional και σε μεγάλη ηλικία (δήλωσε συμμετοχή στα 23 του έτη), υπήρχαν ερωτηματικά αν μπορεί να «μεταφράσει» το πακέτο του. Στο summer League το έδειξε και συγκίνησε τους San Antonio να του δώσουν ένα training camp deal και από εκεί να τον δοκιμάσουν στο test tube της Αναπτυξιακής Λίγκας. Δεν ήταν κακός αλλά όχι τόσο καλός ώστε να κερδίσει κάποιο call-up στην μεγάλη Λίγκα και έτσι αποφάσισε να έρθει στα μέρη μας.

Ίσως από τους πιο παραγωγικούς παίκτες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και με EuroLeague potential, αν συνεχίσει έτσι. Ο Daulton Hommes ξέρει ένα πράγμα να κάνει και το κάνει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Να σουτάρει τρίποντα. Η ικανότητα του αυτή σε συνδυασμό με το μέγεθος του τον κάνει μπαλαντέρ στις δύο θέσεις των Forwards. Ίσως επειδή δεν είναι ο δυνατότερος αμυντικός στον κόσμο, «κρυφτεί» στο «4» για μεγαλύτερα διαστήματα και βρει εκεί χρόνο συμμετοχής. Αν και το σύγχρονο μπάσκετ, δεν γνωρίζει «1», «2», «3», «4», «5». Στο κολέγιο είχε δείξει δείγματα ενός do it all forward με το να δημιουργεί plays και για τους συμπαίκτες του, κάτι που δεν το έχω δει τουλάχιστον στα παιχνίδια της ομάδας του που έχω δει. Ο κόουτς Galbiati του δίνει μπάλες στο low post ή σε διατάξεις Horns ενώ παίρνει προσπάθειες και μετά από pull up, δίχως βέβαια να έχει τον εξαιρετικό χειρισμό ή την ταχύτητα να περάσει τον προσωπικό του αντίπαλο.

Ένας σουτέρ πραγματικά χωράει παντού και δεν μπορώ να τον φανταστώ κάπου συγκεκριμένα που θα χώραγε ιδανικά. Ίσως στην Baskonia σαν αντικαταστάτης του Alec Peters ή στην Valencia μιας και ο coach Jaume Ponsarnau αρέσκεται σε παίκτες που «ανοίγουν» το γήπεδο ή ακόμα και στην Alba Βερολίνου. Γενικά, ένας παίκτης που ταιριάζει σε ομάδες που μπορούν να αξιοποιήσουν παίκτες με κύριο προσόν το μακρινό σουτ. Υπάρχουν πολλές που μπορώ να σκεφτώ αυτή την στιγμή αλλά αυτές οι τρεις, ίσως είναι οι ομάδες που βλέπω με πιο… θέρμη, ας πούμε και που θεωρώ πως μπορούν να τον αξιοποιήσουν στο 100%.

Φετινά στατιστικά μετά από 12 αγώνες (έγκυρα μέχρι 30/12): 19.7 πόντοι, 4.7 ριμπάουντ, 43.6% τρίποντο σε 32.2 λεπτά ανά αγώνα

- Kerry Blackshear Jr, 2.08 μ., Hapoel Galil Gilboa (Ισραήλ)

Ο Kerry Blackshear ήταν ένας undervalued παίκτης στα 4 χρόνια του στο κολέγιο. Μετά από 3 χρόνια μεστής παρουσίας στο Virginia Tech αιτήθηκε μεταγραφής την τελευταία του χρονιά. Μετακόμισε νοτιότερα, στην Florida και σε μία μεταβατική σεζόν για το πρόγραμμα, ήταν μια παρουσία βετεράνου που μπορούσε να δώσει σκορ από την γραμμή των ψηλών. Όμως η ηλικία του το οποίο μεταφράζεται σε μειωμένο potential και το ότι δεν είχε το ξεχωριστό εκείνο πακέτο να τον κάνει draft, τον οδήγησε στην δική μας πλευρά του Ατλαντικού όπου έχει την δυνατότητα να κάνει σπουδαία καριέρα.

Ένας ακόμα rookie στην λίστα μας, ο Kerry Blackshear έχει όλο το πακέτο για να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ, όσο μένει υγιής και δουλεύει τις αδυναμίες του. Ίσως δεν είναι ο πιο δυνατός αμυντικός αφού κάνει εύκολα φάουλ και οι επιδόσεις του στο μπλοκ δεν πρόκειται να ενθουσιάσουν κανέναν. Όμως, η συνεισφορά του στην μπροστινή πλευρά του παρκέ είναι αρκετή για να καλύψει τα αμυντικά μειονεκτήματα του. Ο παίκτης του Florida είναι ένας big που μπορεί να παίξει και στις δύο θέσεις του frontcourt. Κι αυτό γιατί έχει ευχέρεια τόσο με πλάτη όσο και με πρόσωπο στο καλάθι καθώς χρόνο με τον χρόνο ανεβάζει τις προσπάθειες του από το τρίποντο και μαζί και την αποτελεσματικότητα του. Ικανός τόσο σε Pick & Pop όσο και σε Pick & Roll καταστάσεις ενώ έχει και αρκετά υψηλό IQ για παίκτης της θέσης του.

Το ιδανικότερο περιβάλλον για αυτό σε ένα μακροπρόθεσμο πλάνο είναι κάποια ομάδα της Ιβηρικής Χερσονήσου ή στη Zenit του Xavi Pascual. Θέλω βέβαια να τον δω σε κάποια ομάδα με παρουσία σε ευρωπαϊκή διοργάνωση αλλά ένας σύνθετος big με πολύ skilled πακέτο, μπορεί εύκολα να φτάσει άμεσα το επίπεδο της EuroLeague. Αν βελτιωθεί κι αμυντικά, μπορεί να κάνει άμεσα την μετάβαση αλλά για αρχή σε μία ομάδα του Basketball Champions League τον βλέπω πολύ εύκολα. Για παράδειγμα, σε μία Galatasaray η οποία μας έχει συνηθίσει σε μεταγραφές τέτοιων παιδιών και στην εξέλιξη τους για το επόμενο επίπεδο. Για παράδειγμα, ο Alex Poythress, ο Nigel Hayes, κ.λπ.

Φετινά στατιστικά μετά από 9 αγώνες (έγκυρα μέχρι 30/12): 12.6 πόντοι, 7.7 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ σε 25.4 λεπτά ανά αγώνα

- Sha’markus Kennedy, 2.03 μ., Cantu

Κλείνω το κείμενο με έναν ακόμα rookie. Αυτή την φορά στην Ιταλία και μάλιστα από το νέο εργοστάσιο παρασκευής αθλητικών ψηλών. Ο Sha’markus Kennedy έπειτα από 2 χρόνια σε Junior College βρήκε υποτροφία από το McNeese State. Ξεχώρισε για την έφεση του στο μπλοκ αλλά επειδή πλέον δεν απαιτείται μόνο αυτό από έναν σύγχρονο big, κατέληξε ίσως στον παράδεισο του small ball, την Ιταλία. Η Cantu έκανε μια στροφή στην μεταγραφική της πολιτική και αφού πέρσι απέκτησε τον Kevarrius Hayes (ο αναπληρωματικός Center της Villeurbanne που ακούστηκε για Παναθηναϊκό) από το πανεπιστήμιο της Florida, φέτος βρήκε πάλι φλέβα χρυσού με τον Sha’markus Kennedy.

Όπως ειπώθηκε πιο πάνω, ο παίκτης ξεχωρίζει για την έφεση του στο μπλοκ. Ο coach της Cantu προσπαθεί να του δώσει κατοχές με την μπάλα χαμηλά αλλά παραμένει ακατέργαστος σε αυτό το κομμάτι. Όμως, αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει, είναι το ποσοστό του από τις βολές. Στα πρώτα 13 παιχνίδια του στην Ευρώπη μετράει 24/32 (75%) από την γραμμή της φιλανθρωπίας, όταν αποφοίτησε με 212/290 (73.1%) από το Πανεπιστήμιο και στο JUCO είχε 146/216 (67.6%). Κάτι τέτοιο άλλωστε φαίνεται από το ότι συχνά – πυκνά φαίνεται να δοκιμάζει σουτ από μέση απόσταση αλά Stephane Lasme. Προσπαθεί να βελτιωθεί και ως πασέρ σημειώνοντας ενθαρρυντική πρόοδο. Φέτος, τον βρίσκουμε να έχει 0.70 ασίστ/λάθος, όταν στο McNeese State είχε 0.53 και στο Chipola (το Junior College που επέλεξε) 0.40 ασίστ/λάθος. Στα ριμπάουντ υστερεί κάπως κι αυτό είτε γιατί επιλέγει να πηγαίνει πολύ στο μπλοκ αμελώντας να ολοκληρώσει την φάση είτε γιατί ο κόουτς Pancotto διαλέγει σχήματα με δύο ημίψηλα κορμιά μαζί στο παρκέ και τα διαθέσιμα ριμπάουντ μοιράζονται.

Ιδανικό περιβάλλον για τον παίκτη θα έλεγα πως είναι οι δύο αιώνιοι. Σε πρώτο βαθμό, ο Παναθηναϊκός χρειάζεται να βάλει είτε άμεσα είτε το καλοκαίρι έναν mobile Center πίσω από τους Παπαγιάννη και Μήτογλου. Σε δευτερεύον βαθμό ο Ολυμπιακός, εικάζω πως θα ψάξει σίγουρα ένα «λαχείο» στην αγορά, αν δεν κρατήσει τον Octavius Ellis στον ρόλο του back up Center. Ο Sha’markus Kennedy τσεκάρει τα ίδια κουτιά με τον Hassan Martin, μόνο που είναι νεαρότερος και σαφώς πιο άπειρος στο υψηλό επίπεδο. Όμως τα δείγματα του είναι ενθαρρυντικά ως τώρα.

Φετινά στατιστικά μετά από 13 αγώνες (έγκυρα μέχρι 30/12): 11.9 πόντοι, 5.9 ριμπάουντ, 55.6% FG σε 25.6 λεπτά

Υ.γ: Καλή Χρονιά να έχουμε! Υγεία, Αγάπη, Ευτυχία και καλή Πρόοδο σε όλους. Με μια ευχή για γεμάτα γήπεδα και να ξαναβρεθούμε όλοι στον χώρο που αγαπάμε σαν το σπίτι μας...