DRAFT 2019: ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Μερικες σκέψεις για το χθεσινό ντραφτ, αφού ήδη ξεκινήσαμε να ονειρευόμαστε τις ομάδες της επόμενης σεζόν. Σίγουρα τα τρία πρώτα νούμερα του draft ήταν δεδομένα ως επιλογές και μπορούν ν χαρακτηριστούν κατά κάποιο τρόπο ασφαλείς.

Ο Zion μπορεί μπασκετικά να μην φαίνεται κάτι το φοβερό αλλά η αθλητικότητά του είναι κάτι που το συναντάς μία φορά στα δέκα χρόνια και λίγα λέω, και αυτός είναι ένας λόγος που αξίζει να επενδύσεις σε αυτόν. Πολύ πιθανό βέβαια να μην είναι ο καλύτερος παίκτης αυτού του draft αλλά αυτό συμβαίνει στα περισσότερα ντραφτ.

Ο Morant, κέρδισε τις εντυπωσεις σε όλη την διάρκεια της σεζόν. Ειναι τρομερά γρήγορος και πάρα πολύ ικανός δημιουργός. Εάν το παιχνίδι ανοίξει στο transition είναι ασταματητος. Υπάρχουν βέβαια κάποιοι ενδοιασμοί για το πόσο θα μπορεί να πάει all the way to the basket, αφού αυτοί που την συγκρίνουν με τον Russell Westbrook αγνοούν το τελείως διαφορετικό frame των δύο παικτών. Βέβαια στο ΝΒΑ θα δυναμώσει, αλλά αν δεν δυναμώσει θα υπάρχει θέμα γι αυτόν.

Ο Barrett είναι πάρα μα πάρα πολύ καλός παίκτης. Επισκιάστηκε όμως από τον Williamson αφού παίζαν στην ίδια ομάδα. Βέβαια ο Barrett είχε καλύτερα νούμερα από τον νεαρό σούπερσταρ αλλά τα νούμερα δεν παίζουν μπάσκετ. Θεωρώ ότι ίσως είναι η κλοπή του draft και οι Knicks μπορούν να πανηγυρίζουν σε 1-2 χρόνια βλέποντας την εξέλιξη του νεαρού Καναδού. Μην τους βρεις καπου μπροστά σου γενικά τους Καναδούς τα επόμενα χρόνια, στήνουν πολύ δυνατή εθνική ομάδα.

Και ξεφεύγοντας από τα τρία πρώτα νούμερα που τόσα πολλά γράφτηκαν θα κάνουμε έναν πιο γενικό σχολιασμό για το draft. Ένα draft που ανέδειξε 2-3 μεγάλους κερδισμένους σε θεωρητικό επίπεδο, δηλαδή ομάδες που έστησαν ίσως την ομάδα του μέλλοντός τους. Πρώτοι και καλύτεροι φυσικά είναι οι Pelicans, οι οποίοι πλέον έχουν έναν νεανικό κορμό που μπορεί να τους κάνει αισιόφοξους για το μέλλον. Lonzo, Ingram, Zion αλλά και ο Jackson Hayes, το νούμερο 8 του draft φέτος που μπαίνε με δικαιολογημένες προσδοκίες στον μαγικό κόσμο.

Πολύ δυνατό νεανικό κορμό στήνουν και οι Hawks, οι οποίοι στους ήδη αποδεδειγμένα ταλαντούχους Collins και Young προσέθεσαν χθες τους De Andre Hunter και  Reddish. Κοινώς έχουν άσσο, έχουν ψηλό και βάλαν μήκος και ταλέντο στα wings. Εάν ο κορμός διατηρηθεί η ομάδα θα μπει στην κούρσα των πλέι οφ από την επόμενη σεζόν, με μερικές συμπληρωατικές κινήσεις φυσικά. Α ναι, ο Hunter είναι επίσης μεγάλο πουλέν του ντραφτ.

Σε rebuild mode φαίνονται να μπαίνουν και οι Celtics που γέμισαν το ρόστερ με αρκετό ταλέντο περιμένωντας του Kyrie και Horford να αποχωρήσουν. Βέβαια ακόμη και χωρίς αυτούς τους δύο η ομάδα έχει έτσι κι αλλιώς αρκετό ταλέντο και εμπειριά για να είναι ομάδα playoff και φέτος και χωρίς ιδιαίτερες διορθωτικές κινησεις. Αρκεί να κρατήσουν φυσικά τον Rozier.

Σε άλλες σκέψεις, στεναχωρήθηκα που ο Bitadze δεν κατέληξε εν τέλει στα χέρια του Pops και των Spurs παρόλες τις προσπάθειές τους γι αυτό. Ήθελα πραγματικά να δω πως θα εξελισσόταν ο νεαρός Γεωργιανός στα χέρια του μεγάλου δασκάλου ενώ η επιλογή των Pacers τον οδήγησε σε μία ομάδα με ήδη δύο πολύ καλούς νεαρούς ψηλούς, τον Turner και τον Sabonis. Αντίθετα, ο Pop δεν έκατσε να σκάσει, ψήφισε και πάλι Ευρώπη και στο νούμερο 19 πήρε τον Luka Samanic, ο οποίος προβλεπεται τα επόμενα χρόνια να κάνει πολύ ωραία πραγματάκια και προτείνω να τον παρακολουθείτε στενά.

Μου αρέσει επίσης ο Brandon Clark, που εν τέλει κατέληξε στους Grizzlies, και τον περιμένω να θυμίσει λίγο Harrell, δεν ξέρω γιατί, ίσως το small size και η δυναμικότητά του.

Τρομακτικό πρόσπεκτ και ο Mfiondu Kabangele που επιλέχθηκε από τους Nets στο 27. Μήκος, αθλητικότητα και σουτ είναι ένας συνδιασμός που δεν μπορεί να αψηφηθεί ως προς το τι μπορεί να προσφέρει εν τέλει.

Πολύ χαμηλά ο Bol Bol αφού οι ομάδες δεν πίστεψαν στην ικανότητά του να μείνει υγιής αν και στην αρχή της σεζόν τον βλέπαμε να πηγαίνει πρώτη 20αδα.

Εκτός draft και ο τρομακτικός στις μετρήσεις Tacko Fall όπου οι Αμερικανοί φέτος έδειξαν να μην αγοράζουν μόνο σωματικά προσόντα. Σίγουρα ένας παίκτης για να επενδύσουν οι ομάδες στην Ευρώπη, ανετα θα μπορούσε να γίνει ο επόμενος Ταβάρεζ.

Δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή των Magic να επενδύουν σε Forward οι οποίοι κατά κάποιο τρόπο είναι παρόμοιας κοψιάς, αφού σε μία όμάδα που έχει Isaac και Gordon προσέθεσαν τους Okeke και Talen Horton-Tucker. Ο τελευταίος είναι ίσως μία ελπίδα για κλοπή αφου το playmaking του τον παρομοιάζει με τον Draymond Green. Απλά ο Green είναι και αμυντικάρα.

Στεναχωρήθηκα επίσης που ο Quinndary Weatherspoon επιλέχθηκε εν τέλει στο draft καθως τον ήθελα για πρόταση στην Ευρώπη. Πραγματικός εργάτης.

Πολύ ψηλά και ο Hachimura, ο πρώτος Ιάπωνας παίκτης που μπορεί να παίξει πραγματικά μπάσκετ ενώ ξεχώρισε σε ένα ξεκάθαρα μπασκετικό πρόγραμμα όπως αυτό του Gonzaga.