27 χρονια πριν...

Μόλις 27 χρόνια πίσω. Το μακρινό 1991. Ο πρώτος και ο μοναδικός ως τώρα τίτλος του μπασκετικού Πανιωνίου, αλλά τι τίτλος... Σαν χτες, στις 10/04/91 ο μεγάλος ΠΑΟΚ έρχεται στο ΣΕΦ αμέσως μετά τον θρίαμβο της Γενεύης για να διεκδικήσει το τρόπαιο από έναν Πανιώνιο που διψάει, έναν Πανιώνιο που του δίνεται η ευκαιρία να σφραγίσει με έναν τίτλο τις τόσες σταθερές χρονιές που έκανε εκείνα τα χρόνια.

Με πολύ κόσμο και από τις δύο ομάδες και ελάχιστη αστυνομική δύναμη οι δύο μυστακοφόροι Σέρβοι προπονητές, από τη μια ο Ντράγκαν Σάκοτα για τον δικέφαλο και από την άλλη ο Βλάντο Τζούροβιτς για τον Ιστορικό, ρίχνουν στο παρκέ όλα τους τα όπλα (και τι όπλα Θεέ μου!!), για να διεκδικήσουν την κούπα. Πρέλιεβιτς, Κόρφας, Φασούλας, Μπάρλοου, Σταυρόπουλος, Ιωάννου από την μία... Φάνης, Χάτσον, Γάσπαρης, Μπρούγος, Μποσγανάς, Χρήστος από την άλλη.

Η μάχη είναι μεγάλη εξ αρχής. Πότε η μία ομάδα βρίσκεται πάνω στο σκορ, πότε η άλλη χωρίς όμως η διαφορά να ξεφεύγει από τους 5 πόντους. Το τέλος του 20λέπτου βρίσκει τους Θεσσαλονικείς που ήταν στα χαρτιά και το μεγάλο φαβορί της αναμέτρησης, μπροστά με 35-34. Το δεύτερο ημίχρονο κύλησε στο ίδιο τέμπο μέχρι 3 λεπτά πριν το τέλος όπου οι κυανέρυθροι ξέφυγαν με 5 πόντους έχοντας κομβικούς τους Μπρούγο και Χάτσον που βοήθησαν πολύ τους έτσι και αλλιώς πυλώνες της ομάδας Γάσπαρη και Φάνη. Ο μπέμπης ήταν άστοχος πολύ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά στο δεύτερο βρήκε τον εαυτό του και σκόραρε αρκετά. Από την άλλη ο Μπάνε με τον Μπάρλοου αλλά και ο «Τεν-Τεν» Τζόν Κόρφας κυρίως, κρατούσαν τον ΠΑΟΚ ο οποίος όμως έδειχνε και κάπως άδειος μετά το έπος της Γενεύης.

Το τελικό 73-70 που ήρθε κυρίως δια χειρός Γιώργου Γάσπαρη που στο τέλος έβαλε τις βολές που χρειάστηκαν, βρήκε τους κυανέρυθρους ένα κουβάρι να πανηγυρίζουν. Ήταν η δικαίωση του Βλάντο Τζούροβιτς, του Φάνη και των άλλων παιδιών και φυσικά του Γεράσιμου Βεντούρη, ενός ανθρώπου που μάτωνε κάθε χρόνο για την αγάπη του για τον Πανιώνιο. Ένας τελικός όπου ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ, ένας τελικός που έδειξε πως ο Πανιώνιος δικαιούνταν μάλλον εκείνη την περίοδο και κάτι παραπάνω που ίσως του το χρωστάει η ιστορία.