ΧΑΡΟΛΝΤ ΕΛΙΣ: Ο ΟΞΥΘΥΜΟΣ "ΑΝΕΛΚΥΣΤΗΡΑΣ"

Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που ένας αθλητής καταφέρνει το όνομα του να αποτελεί έμπνευση για σύνθημα, τόσο απο την πλευρά των οπαδών της δικής του ομάδας όσο και απο αυτή των αντιπάλων και ιδιαίτερα αυτού που θεωρείται ο μεγαλύτερος. Στην περίπτωση του Χάρολντ Έλις, ο λόγος είχε να κάνει με αγωνιστικούς αλλά κυρίως με εξωαγωνιστικούς λόγους.

Ας ξεκινήσουμε όμως απο την αρχή της καριέρας του "Elevator" για να φτάσουμε στα μπασκετικά και πυγμαχικά του κατορθώματα. Ήδη απο την θητεία του στο κολλέγιο Μόρχαουζ, ο Έλις έδειξε τα στοιχεία που θα τον συνόδευαν σε όλη τη διάρκεια του μπασκετικού του βίου και ήταν αυτά που θα του εξασφάλιζαν συμβόλαια, κυρίως στην Ευρώπη. Ποια ήταν αυτά; Μα φυσικά τα τρομερά αθλητικά του προσόντα που παρά το ύψος του (1.96) τον καθιστούσαν αξιόπιστο ριμπάουντερ, η ικανότητα του στο σκοράρισμα, και η αμυντική του προσήλωση με ιδιαίτερη έφεση στα κλεψίματα. Είχε όμως και χτυπητές αδυναμίες με κυριότερη την κακή του σχέση με το μακρινό σουτ καθώς δεν απειλούσε ιδιαίτερα το καλάθι πέρα απο τα 4 μέτρα.

Έτσι, παρά τους εντυπωσιακούς μέσους όρους στο σκοράρισμα και τα ριμπάουντ την τελευταία του κολεγιακή χρόνια, οι GM των οργανισμών του ΝΒΑ προσπέρασαν τον νεαρό σμολ φόργουορντ ενός άσημου προγράμματος της δεύτερης κατηγορίας και δεν τον επέλεξαν στο ντραφτ του 1992.

Αντί λοιπόν για το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, ο Χάρολντ βρέθηκε στο CBA με σκοπό να τραβήξει το ενδιαφέρον και να ενταχθεί στο ρόστερ κάποιας ομάδας του πλανήτη ΝΒΑ. Οι προσπάθειες του απέδωσαν και το καλοκαίρι του 93 οι "φτωχοί συγγενείς" του Λος Άντζελες, οι Κλίπερς του έδωσαν το εγγυημένο συμβόλαιο που ήθελε. Με συμπαίχτη μεταξύ άλλων τον Ντομινίκ, ο Έλις είχε μια καλή παρουσία με τους Κλίπερς με μέσους όρους της τάξεως των 8.7 πόντων και των 3 ριμπάουντ. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός πως για περιφερειακός παίχτης δεν αποπειράθηκε ούτε μία φορά να σουτάρει για τρεις πόντους και όλα τα καλάθια επιτεύχθηκαν είτε με ντραιβ είτε με κοντινά σουτ. Στο Λος Άντζελες συνέχισε και τη σεζόν 94-95 όμως οι πεσμένοι μέσοι όροι του τον οδήγησαν στην έξοδο εκείνο το καλοκαίρι, που έτυχε να συμπέσει με τη χρονική περίοδο που ο Άρης του Σούλη Μαρκόπουλου αναζητούσε το δίδυμο των ξένων του εν όψει της επερχόμενης αγωνιστικής περιόδου.

Μετά τις ατυχείς επιλογές των Σαμ Μακ και Τζώρτζ Μπανκς που δοκιμάστηκαν σε κάποια φιλικά και απογοήτευσαν, ο Μαρκόπουλος στράφηκε προς τον Χάρολντ και τον Ρόντνεϊ Ντεντ, με τον πρώτο να προσγειώνεται στο αεροδρόμιο "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ" στις 24 Αυγούστου του 95, δηλώνοντας πως ήρθε για να γίνει ο ηγέτης του Άρη. Όπως και έγινε μέσα στη χρονιά όντας η μόνη σταθερά στο γαϊτανάκι αλλαγών του παρτενέρ του αφού ο Ντεντ τραυματίστηκε για να αντικατασταθεί απο τον Σαμίρ Γκούντα και αυτός με τη σειρά του απο τον Εντ Στοουκς.

Με ηγέτη λοιπόν τον Αμερικανό, ο Άρης είχε μια καλή χρονιά, ακόμα και αν ο Χάρολντ ήταν λίγο οξύθυμος και το χέρι του αποδείχθηκε αρκετά βαρύ. Ο Έλις μπλέχτηκε σε καβγά με τον ΜακΝτάνιελ ( μεταξύ μας, ευτυχώς που δεν τον έπιασε στα χέρια του ο X-Man), αλλά επειδή μάλλον του έμεινε απωθημένο να πλακωθεί με κάποιον λίγες μέρες αργότερα το σαγόνι ενός συμπαίχτη του συναντήθηκε με τη γροθιά του.

Στην προπόνηση πριν απο το ντέρμπι του δεύτερου γύρου με τον ΠΑΟΚ, ο αγκώνας του Αγγελίδη βρήκε τον Έλις στο πρόσωπο με συνέπεια να ματώσει. Ο Μαρκόπουλος θέλοντας να εκτονωθεί η κατάσταση έστειλε τον έναν στον πάγκο και τον άλλον στα αποδυτήρια αλλά ο Χάρολντ πηγαίνοντας προς αυτά διαπίστωσε την αιμορραγία στα χείλη του. Χωρίς να προλάβει κανείς να τον σταματήσει και θολωμένος όπως δήλωσε αργότερα, επιτέθηκε στον Αγγελίδη καταφέρνοντας του μια ξεγυρισμένη μπουνιά που έσπασε το σαγόνι του Έλληνα φόργουορντ, στέλνοντας τον στο νοσοκομείο και στερώντας του τη συμμετοχή στον επερχόμενο αγώνα.

Έναν αγώνα που ο Έλις τον καθάρισε μόνος του, πιστός στην υπόσχεση πως θα παίξει και για τον απόντα Αγγελίδη. Η εξιλέωση του μετανιωμένου Χάρολντ ήρθε στο παρκέ του Αλεξάνδρειου καταθέτοντας 30 πόντους, 10 ριμπαουντ και 5 κλεψίματα στην νίκη του "Αυτοκράτορα" με 86-74, δικαιώνοντας τον προπονητή του που τον κράτησε στην ομάδα παρά το βαρύ πειθαρχικό του παράπτωμα.

Τελικά ο Αμερικανός έφυγε το καλοκαίρι απο τη Θεσσαλονίκη λόγω της οικονομικής αφερεγγυότητας που έδειξε προς αυτόν η διοίκηση Βρούσγου αλλά όχι απο την Ελλάδα, απλά μετακόμισε λίγο νοτιότερα και συγκεκριμένα στην Πάτρα για να φορέσει τα μελανόλευκα του Απόλλωνα. Στην Περιβόλα, ο "Elevator" ως μέλος μιας ομάδας με συμπαίχτες όπως ο Χρήστος Μυριούνης, ο Γιάννης Μολφέτας και ο Νίκος Βετούλας που "τάϊζε" τον Αμερικανό με μπόλικες ασίστ και θεαματικά alley oops έπαιξε ώριμο μπάσκετ, φτάνοντας μέχρι τον δραματικό τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος αφού απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό.

Επειδή όμως μιλάμε για τον Χάρολντ Έλις, γηπεδικά και εξωγηπεδικά κατορθώματα είναι απαραίτητο να αναφερθούν αφού ο Αμερικανός φρόντισε να επιβεβαιώσει την φήμη του "κακού παιδιού" και στην Αχαϊκή πρωτεύουσα δελεασμένος απο την νυχτερινή ζωή της πόλης αλλά εξασκώντας επίσης τις πυγμαχικές του ικανότητες όταν έμπλεξε σε καβγά με πορτιέρηδες γνωστού κλαμπ.

Η σχέση του με τη χώρα μας διεκόπη προσωρινά επιστρέφοντας στην πατρίδα του και το CBA, έκανε ένα πέρασμα απο την Ισπανία για λίγους αγώνες με την Ταουγκρές προτού πατήσει ξανά παρκέ στο ΝΒΑ με το Ντένβερ για τη χρονιά 97-98. Η αγαπημένη του Ελλάδα και συγκεκριμένα η όμορφη Κρήτη τον κάλεσε ξανά πίσω το καλοκαίρι του 1998 αλλά τα χνωτα του δεν ταίριαξαν αυτή τη φορά με αυτά του γνώριμου απο την Πάτρα ,Βαγγέλη Αλεξανδρή, και μετά απο δέκα αγώνες με τη φανέλα του Ηρακλείου πήρε το αεροπλάνο του γυρισμού στα πάτρια εδάφη. Το πάντα φιλόξενο CBA και το παρόμοιας δυναμικής IBL του έδωσαν ξανά επαγγελματική διέξοδο και ο κύκλος της καριέρας του έκλεισε το 2001 στις Φιλιππίνες.

Ο Χάρολντ Έλις είναι άλλος ένας αθλητής που θυμόμαστε με νοσταλγία στην Ελλάδα μιας και είναι κομμάτι των καλύτερων μπασκετικών μας χρόνων. Το παιχνίδι του πάνω απο τη στεφάνη έδινε χαρά στο κοινό και έχει μείνει στη μνήμη των Ελλήνων μπασκετόφιλων ως ένας απο τους πλέον θεαματικούς παίχτες.