ΧΑΡΑΜΙΖΕΣΑΙ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ...

Με αφορμή την νυχτερινή ήττα των Μπακς από τους Σέλτικς και το τέλος της σεζόν για τον Γιάννη...αγανάκτησα!

Το Μιλγουόκι για μια ακόμα φορά δεν κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των play off του ΝΒΑ αν και οι συνθήκες φέτος ευνοούσαν όσο ποτέ το βήμα παραπάνω. Η ομάδα έδειχνε καλύτερα στελεχωμένη από ποτε ιδιαίτερα στις θέσεις από το 1 ως το 3 ο ηγέτης της, το δικό μας παλικάρι πιο ώριμος από ποτέ και ο αντίπαλος αρκετά πιο προσιτός μετά και την απώλεια του Ίρβινγκ. Ο...Ελαφιακός το πάλεψε στα 3 πρώτα εκτός έδρας, το πρώτο μάλιστα το έχασε στην παράταση νομίζω όμως πως για τον Αντετοκούμπο δεν είναι αρκετό αυτό.Το αγροτικό του το έκανε με πολύ μεγάλη επιτυχία, πήρε τις παραστάσεις που έπρεπε να πάρει και κυρίως την αναγνώριση και τον σεβασμό παγκοσμίως. Άλλωστε το είπε και ο μεγάλος Κέβιν Ντουράντ πως για να αλλάξει επίπεδο θα πρέπει να αλλάξει και ομάδα.

Να πάει κάπου που να έχει στόχους για ψηλά και να πλαισιώνεται από παίκτες ποιοτικούς και υψηλού επιπέδου. Τέτοιου είδους αθλητής στους Μπακς ήταν μονάχα ο Μίντλετον. Να πάει κάπου όπου ο σύλλογος δεν θα δείχνει σημάδια ερασιτεχνισμού όπως φέτος που σε μια νύχτα αποπέμφθηκε η μεγάλη προσωπικότητα που λέγεται Κιντ για να αναλάβει ένας παντελώς άγνωστος κυριούλης να οδηγήσει την ομάδα. Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε την μεγάλη βελτίωση του Έλληνα άσσου (πλέον σουτάρει αξιοπεπέστατα βολές και στην καλή του μέρα θα τα...στάξει τα τριποντάκια) αφού οι αριθμοί του παραμένουν σε μέσους όρους κοντά σε double - double σε πόντους και ριμπάουντ, βγαίνει το συμπέρασμα πως σε μια μέτρια ομάδα της Ανατολής έχει τρυπήσει το ταβάνι του. Ο ίδιος όπου σταθει και όπου βρεθεί βροντοφωνάζει πόσο χαρούμενος είναι στο Μιλγουόκι όμως εδώ δεν ισχύει το καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη αφού ο Γιάννης έχει όλες τις δυνατότητες να είναι και πρώτος στην πόλη και να ηγηθεί μιας ομάδας με στόχους πρωταθλητισμού.