ΤΡΑΒΙΣ ΜΕΙΣ: ΣΚΟΡΕΡ ΚΑΙ ΛΥΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ

Η επιλογή του δίδυμου των ξένων που έγινε το καλοκαίρι του 94 απο τον Ντούσαν Ίβκοβιτς για λογαριασμό του Πανιωνίου, πρέπει να ομολογήσουμε πως ήταν λίγο περίεργη. Και τι εννοούμε με αυτό;

Αρχικά ο εκλεκτός για τη θέση του σέντερ Θερλ Μπέϊλι, ο οποίος έκανε μεγάλη καριέρα στο ΝΒΑ ως τεσσάρι και τριάρι σε ψηλά σχήματα. Και μετά ο έτερος Αμερικανός που βρήκε θέση στο ρόστερ, ο Τράβις Μέϊς. Ο απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Τέξας ήταν ένας εκπληκτικός σκόρερ αλλά σίγουρα δεν ήταν ο ποϊντ γκαρντ που ο Ντούντα ήθελε να δώσει τα κλειδιά της ομάδας.

Η διστακτικότητα του Ίβκοβιτς είχε φέρει την ομάδα σε σημείο να έχει φτάσει Αύγουστος, η προετοιμασία να έχει ξεκινήσει στην Φολγκάρια και ο δεύτερος ξένος να μην έχει βρεθεί. Στην Ιταλία βρισκόντουσαν για δοκιμή, ο βετεράνος του ΝΒΑ Έρικ "Σλίπι" Φλόιντ, ο Χάουαρντ Άϊσλι αλλά και ο Μέϊς σε μια προσπάθεια του Ίβκοβιτς να ξεδιαλύνει το τοπίο και να αποφασίσει.

Ο Τράβις βρέθηκε στην Ευρώπη εξαιτίας των τραυματισμών που έβαλαν οριστικό στοπ σε μία καριέρα που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Επιλογή σε υψηλή θέση στο ντραφτ του 1990 (νούμερο 14) απο το Σακραμέντο, τρομερές εμφανίσεις για ρούκι με επιβράβευση την συμμετοχή του στη δεύτερη καλύτερη πεντάδα και όλο το μέλλον μπροστά του ακόμα και για βασικός στην Ατλάντα όπου βρέθηκε το καλοκαίρι του 91 μέσω ανταλλαγής με τον Σπαντ Γουέμπ.

Αλλά η ατυχία του χτύπησε την πόρτα μόλις στο δεύτερο παιχνίδι του με τα Γεράκια όταν στην προσπάθεια να μαρκάρει τον Τζεφ Μαλόουν, το πόδι του κόλλησε στο παρκέ και υπέστη ολική ρήξη αχίλλειου τένοντα. Επανήλθε την επόμενη χρονιά αλλά στάθηκε ξανά άτυχος με νέο σοβαρό τραυματισμό, στην πλάτη αυτή τη φορά. Εξαιτίας αυτών των περιστατικών, οι οργανισμοί του ΝΒΑ ήταν διστακτικοί απέναντι και έτσι ο παίχτης βρήκε επαγγελματική διέξοδο στην Ευρώπη.

Έπρεπε όμως να πείσει και τον Ίβκοβιτς που τον είχε σημειωμένο στη λίστα του ως έσχατη επιλογή. Ο προπονητής ήθελε διακαώς τον έμπειρο Φλόιντ αλλά η οικονομική διαφορά των 50.000 δολλαρίων δεν γεφυρώθηκε ποτέ και ο Σέρβος στράφηκε στον επόμενο εκλεκτό, τον Άϊσλι. Ξανά το οικονομικά εμπόδια δεν υπερπηδήθηκαν με την απόσταση που χώριζε τις δύο πλευρές να είναι ακόμα μεγαλύτερη απο την περίπτωση Φλόιντ (150.000 πρόσφερε ο Πανιώνιος, 250.000 ζητούσε ο παίχτης) και έτσι ο Μέϊς πήρε το συμβόλαιο του Άϊσλι και την φανέλα με το νούμερο 12, έχοντας φτάσει 9 Σεπτεμβρίου για να υπογράψει αφού ο γνωστός πεισματάρης Ντούντα ήθελε να τον τσεκάρει εκτός απο το γήπεδο και σε κασέτες.

Ο Αμερικανός όπως είπαμε ήταν σπουδαίος σκόρερ και το επιβεβαίωσε και κατά τη διάρκεια της μικρής παραμονής του στη Νέα Σμύρνη. Εξαιρετικός σουτέρ, δυνατός και γυμνασμένος, εκτελούσε χωρίς δισταγμό με πολύ καλά ποσοστά. Με τον Ίβκοβιτς δεν έκαναν ποτέ χωριό και ο προπονητής τον κατηγορούσε πως το μόνο που τον ένοιαζε ήταν οι αριθμοί του αδιαφορώντας για την άμυνα. Ο Τράβις κάνοντας αυτό που ήξερε καλύτερα, βοήθησε εκείνη τη χρονιά τον Πανιώνιο να βρεθεί στην 5η θέση του πρωταθλήματος και στα προημιτελικά του Κόρατς όπου αποκλείστηκε απο την Ολύμπια Μιλάνο των Μποντιρόγκα και Φούτσκα.

Οι σχεδόν 25 πόντοι ανά αγώνα που πετύχαινε σε ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα όπως τότε το ελληνικό, δεν στάθηκαν ικανοί να του ανανεώσουν το διαβατήριο για την Αμερική και έτσι μετά την Ελλάδα, σειρά είχαν τα παρκέ του Ισραήλ, της Τουρκίας και της Ιταλίας με τελευταίο σταθμό τη Σιένα οπότε και αποσύρθηκε το 2002 στα 34 του.

Ένα κλασσικό δείγμα Αμερικανού που δεν έπιασε στο ΝΒΑ αλλά οι ικανότητες του ήταν υπεραρκετές για την Ευρώπη, ο Τράβις Μέϊς μπήκε και αυτός στη λίστα των εξαιρετικών ξένων που "ψάρευε" ο Πανιώνιος τη δεκαετία του 90 ακόμα και αν ήταν θεωρητικά μία λύση ανάγκης για τον προπονητή του.