ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΙΠΑ ΑΓΓΕΛΟΥ

Μια φορά και έναν καιρό εκεί που ο ήλιος δύει, ζούσε ένας Πρίγκιπας διαφορετικός απο τους άλλους. Αυτός ο Πρίγκιπας που τον έλεγαν Άγγελο δεν πήγαινε ποτέ καβάλα σε άλογο, προτιμούσε να πετάει ψηλά στον ουρανό πάνω στη ράχη ενός παράξενου περιστεριού με κυανοκίτρινα φτερά.

Ο τόπος που διαφέντευε ο Πρίγκιπας ήταν μικρός στην αρχή αλλά σιγά σιγά με αυτόν μπροστάρη μεγάλωσε και τα υπόλοιπα βασίλεια και πριγκιπάτα άρχισαν να σέβονται τον Πρίγκιπα Άγγελο που θέλοντας να τιμήσει το σύμβολο της πατρίδας του, την ονόμασε Περιστέρι.

Ήταν πολλοί οι εχθροί και δυνατοί εκείνα τα χρόνια τα παλιά, στον Βορρά υπήρχαν Αυτοκράτορες που κυβερνούσαν για αιώνες, πλάσματα μυθικά όπως ο κατάμαυρος Δικέφαλος Αετός και ο ημίθεος Γηραιός, στην Ανατολή κοντά στα σύνορα η κιτρινόμαυρη Βασίλισσα αποτελούσε μεγάλο κίνδυνο, στον Νότο ένας Έφηβος με δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του έκανε όνειρα για επέκταση αλλά προς το παρόν έβρισκε εμπόδια απο τον Ιστορικό που είχε φτάσει εκεί αρκετά χρόνια πριν απο μια χαμένη πατρίδα πέρα απο τη θάλασσα. Ακόμα και για τον γίγαντα που κοιμόταν για πολύ καιρό σε ένα τεράστιο χωράφι σπαρμένο με Τριφύλλι άρχισαν να φτάνουν νέα πως σιγά σιγά ξυπνούσε αλλά ο Πρίγκιπας δεν φοβόταν.

Αν και ήταν μικρός το δέμας, έμπαινε πάντα πρώτος στις μάχες, εκτοξεύοντας το ακόντιο του με έναν παράξενο τρόπο, όχι ευθεία σαν τους υπόλοιπους αλλά κάνοντας ένα βήμα προς τα πίσω και σημαδεύοντας τον στόχο ψηλοκρεμαστά. Ακόμα και απο πολύ μακριά τον πετύχαινε και οι αντίπαλοι αποχωρούσαν με σκυμμένο το κεφάλι. Πολλές φορές θέλησαν να τον δελεάσουν ρίχνοντας στα πόδια του χρυσάφι αλλά ο Πρίγκιπας αγαπούσε το Περιστέρι του και δεν ήθελε να το εγκαταλείψει.

Ο Πρίγκιπας Άγγελος κατάφερε να τον σέβονται όλοι οι αντίπαλοι και κάποιες φορές που κάνανε συμμαχίες μπαίνοντας κάτω απο ένα κοινό Γαλανόλευκο λάβαρο, τον καλούσαν πάντα στα προπαρασκευαστικά πολεμικά συμβούλια αλλά την τελευταία στιγμή δεν τον έπαιρναν στον πόλεμο, έλεγαν πως δε χωρούσε, κρινόταν περιττός.

Έφτασε όμως κάποτε το πλήρωμα του χρόνου και ο Πρίγκιπας ζήτησε να φύγει απο τον τόπο του, ήθελε να γνωρίσει νέους κόσμους. Χτύπησε την πόρτα της Βασίλισσας, ζήτησε να ηγηθεί των στρατιών της και μαζί της πήρε επιτέλους τα πρώτα του παράσημα. Κατόπιν πήγε στον Βορρά, ήθελε να πετάξει ξανά αλλά τα φτερά του Δικεφάλου Αετού ήταν χτυπημένα, δεν μπορούσε πια να φτάσει στην κορυφή. Γύρισε στον Νότο, στους παλιούς "εχθρούς", έφτασε ξανά κοντά να πάρει και άλλα παράσημα κιτρινόμαυρα, με τον Ιστορικό και τον Ερυθρόλευκο έφηβο δεν κατάφερε πολλά, ούτε αυτός ούτε εκείνοι ζούσαν τα καλύτερα τους χρόνια.

Και μια μέρα, ο Πρίγκιπας Άγγελος έστρεψε το βλέμμα στα Δυτικά, ο παλιός στρατιώτης ανέβηκε ξανά στο Περιστέρι με τα κυανοκίτρινα φτερά για να δει το Πριγκιπάτο του απο ψηλά και όταν κατέβηκε, έζησε αυτός καλά και εμείς καλύτερα...