ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΤΟΥ MICHAEL JORDAN

Λίγους μήνες πιο πριν, οι Blazers είχαν διαπράξει ένα ιστορικό λάθος διαλέγοντας στο νούμερο δύο τον Sam Bowie, επειδή είχαν παίκτη σκόρερ. Τον Clyde Drexler. Και είχαν δίκιο. Ο Drexler ήταν ένας από τους κορυφαίους σκόρερ στο ΝΒΑ για πολλά χρόνια. Μόνο που είναι ακριβώς όπως το γράψαμε...Ένας από...Όχι «ο κορυφαίος»...

Τον Οκτώβριο του 1984 λοιπόν, ο εκφωνητής ανακοίνωνε τα ονόματα των παικτών που θα συμμετείχαν στον αγώνα. Τελευταίος, ανακοινώθηκε ένας rookie με θητεία στο North Carolina αλλά και στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ κατά τους Ολυμπιακούς του 1984. Όλο το γήπεδο σηκώθηκε να χειροκροτήσει καθώς οι προσδοκίες ήταν πολλές. Ο εκφωνητής της τηλεόρασης θα πει « They call him Mr. Jordan…”. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα...Εκείνη την ημέρα στο ντεμπούτο του, ο νεαρός αέρινος γκαρντ, θα πετύχει 16 πόντους με 6 ριμπάουντ και 7 ασίστ. Έτσι απλά, σαν ένα δείγμα του τι θα ακολουθούσε.

Όμως το παιχνίδι σταθμός θα ερχόταν 24 ώρες μετά, μόλις στο δεύτερο του παιχνίδι στο ΝΒΑ. Σταθμός γιατί μέσα από τέτοια παιχνίδια χτίζονται οι μεγάλοι παίκτες. Αντίπαλοι οι Milwaukee Bucks του Don Nelson και του Sidney Moncrief. Το παιχνίδι είναι στην κόψη του ξυραφιού, και με την μπάλα να καίει οι Bulls αποφασίζουν να δώσουν το τελευταίο σουτ στο πολύτιμο απόκτημά τους. Off balance σουτ και....Airball….Δύο σκέψεις από την Ελληνική πραγματικότητα μας έρχονται με αυτήν την εικόνα. Η πρώτη έχει να κάνει με την σχεδόν εμμονή όπως λένε που είχε ο Ομράντοβιτς να δίνει την τελευταία επίθεση στον Διαμαντίδη, για να διαλέξει αυτός πως θα την χειριστεί. Η δεύτερη πάλι, έχει να κάνει με το πρώτο παιχνίδι του Νίκου Γκάλη στην Ελλάδα, στο οποίο ήταν πολύ άστοχος, έτσι ώστε ο συμπαίκτης του Βαγγέλης Αλεξανδρης να του ανοίξει κουβέντα για αυτό. Ο Νικ του απάντησε «Από που έχασα τα σουτ Βαγγέλη? Πιστεύεις θα τα ξαναχάσω?» . Και δεν τα ξαναέχασε....

Οι μικρές παραπομπές και οι ιστορίες μας έχουν περισσότερο να κάνουν με μία απλή καθημερινή διαπίστωση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Με μικρές διαφορές αλλά και με πολλά κοινά σημεία. Και έτσι χτίζονται οι θρύλοι. Το τρίτο παιχνίδι της καριέρας του MJ λοιπόν, ήταν και πάλι με τους Bucks, την ομάδα που είχε αποτύχει να στείλει στο καναβάτσο με το τελευταίο του σουτ δύο μέρες νωρίτερα. Όπως προείπαμε (ή προγράψαμε καλύτερα), οι Bucks τότε είχαν τον καλύτερο αμυντικό του ΝΒΑ για συνεχόμενα χρόνια, Syndey Moncrief αλλά και τον μετρ της άμυνας Don Nelson. Οι δε Bulls εκείνη την εποχή είχαν ως πρώτους σκόρερ τους Orlando Woolridge και Quintin Dailey. Κι όμως κανένας από τους δύο δεν ανάγκασε τον Nelson να τον κυνηγάει με double team κάθε φορά που έπιανε την μπάλα αφού ο πιτσιρικάς από το North Carolina είχε αντίθετη άποψη. Βλέπωντας την μετέπειτα πορεία του MJ, μάλλον γιατί παραέπαιρνε τα πράγματα προσωπικά. Οι Bulls κέρδισαν με 116-110 με τον Michael να είναι ο κορυφαίος του γηπέδου αφού είχε σε 34’, 37 πόντους μαζί με 4 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 6 κλεψίματα και 2 κοψίματα. Σκόραρε δε τους 20 από τους 26 τελευταίους πόντους της ομάδας του στο τέταρτο δωδεκαλεπτο. Αυτό λοιπόν ήταν το τρίτο παιχνίδι του MJ, όμως στο ντεμπούτο του, την πρώτη δηλαδή φορά που πάτησε το παρκέ του Chicago Stadium, το ημερολόγιο έγραφε 26 Οκτωβρίου του 1984.