Το μεγαλο παζαρι: Η λιστα με τα... ψωνια για τις ομαδες της Α1 (Μερος 2 απο 5: Οι Shooting Guards)

Μέρος δεύτερο αυτής της σειράς των άρθρων που γράφεται στο παρκέ του The Basketbook, κι αυτή την φορά σειρά έχουν οι Shooting Guards. Μεταξύ μας, στο σημερινό μπάσκετ, δεν υπάρχουν αρκετές διαφορές μεταξύ Point Guard και Shooting Guards αλλά ένας τρόπος για να το καταλάβουμε είναι το ποιος έχει περισσότερο την μπάλα στα χέρια και ποιος είναι αυτός που «κατεβάζει» την μπάλα. Όπως και να έχει, αρκετά με την εισαγωγική φλυαρία, ας περάσω απευθείας στο ψητό που είμαι σίγουρος πως περιμένατε με αγωνία. 

- Aigars Skele, 1.93, VEF Riga (Λετονία)

Η πάστα των Λετονών παικτών είναι αρκετά καλή σε πρώτη ύλη και μπορείς να βρεις ποιοτικούς παίκτες. Όχι μόνο σε κορυφαίο επίπεδο όπως ο Davis Bertans και ο Kristaps Porzingis αλλά παίκτες όπως ο Janis Blums, ο Rolands Freimanis, ο Rihards Lomasz, κ.α. οι οποίοι μπορούν να επιτελέσουν διάφορους ρόλους σε μία ομάδα. Tο κύριο χαρακτηριστικό των Λετονών και δη των περιφερειακών είναι το σουτ και ο combo guard της VEF Riga δεν είναι εξαίρεση.

Με καλό ύψος για τις δύο θέσεις των γκαρντ, ο Aigars Skele μπορεί να παίξει πάνω και μακριά από την μπάλα, ανάλογα τι θα του ζητήσει ο προπονητής. Σαν Λετονός έχει καλό σουτ αλλά είναι και καλός finisher γύρω από το καλάθι λόγω της έντασης που βγάζει στο παιχνίδι του. Η ένταση αυτή μεταφράζεται και στην άμυνα όπου μαρκάρει ικανοποιητικά την θέση του και είναι καλός στο αμυντικό ριμπάουντ. Παράλληλα, μπορεί να βοηθήσει επικουρικά στην δημιουργία έχοντας σταθερά πάνω από 1.7 ασίστ ανά λάθος στην καριέρα του και δίχως να εντυπωσιάσει καθώς δεν είναι ακριβώς Point Guard.

Ιδανικό περιβάλλον: Μετά από μια καλή χρονιά στην Kalev - Cramo, φέτος η απόδοση του έπεσε στην επιστροφή του στα πάτρια εδάφη. Παραμένει ένας καλός παίκτης και νομίζω πως θα μου άρεσε αρκετά στον Ηρακλή που θα κληθεί να οικοδομήσει ο Θανάσης Σκουρτόπουλος. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης ήταν η 4^η χειρότερη άμυνα του πρωταθλήματος (108.7 πόντοι παθητικό σε 100 κατοχές) και την 2^η χειρότερη επίθεση του πρωταθλήματος με 99.4 πόντους ανά 100 κατοχές (μόνο ο υποβιβασμένος Χαρίλαος Τρικούπης είχε χειρότερη). Επομένως, πρέπει να βρεθούν παίκτες που μπορούν να συνεισφέρουν και στις δύο πλευρές και ο Λετονός γκαρντ είναι μια καλή βάση παίκτη.

Φετινοί στατιστικά μετά από 28 αγώνες (έγκυρα μέχρι 12/5): 9.6 πόντοι, 4 ασίστ, 51.5% FG σε 21.8 λεπτά ανά αγώνα

- Myles Stephens, 1.96 μ., Salon Vilpas (Φινλανδία)

Επιστροφή στην Φινλανδία λοιπόν μιας και είναι ένα από τα πρωταθλήματα που είδα μέσα στην καραντίνα. Αυτή την φορά, ίσως μιλάμε για τον άνθρωπο που άλλαξε την σεζόν της Salon Vilpas υπογράφοντας το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Κι ας μην πήρε εκείνος το βραβείο του MVP των Τελικών, η ομάδα από το Σάλο της Φινλανδίας του «χρωστάει» πολλά καθώς ήταν η δική του παρουσία έμελλε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της ομάδας του.

Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τον Myles Stephens, αυτό σίγουρα είναι η άμυνα. Άλλωστε, έχει αναδειχθεί «Αμυντικός της χρονιάς» στην φημισμένη κολεγιακή περιφέρεια της Ivy League όταν φοιτούσε στο σπουδαίο Princeton. Έξυπνος και με καλή παιδεία, νομίζω μπορεί να γίνει ένας καλός αμυντικός της θέσης του και ίσως να μπορεί να μαρκάρει κάποιους κοντύτερους γκαρντ που θα συναντήσει στην Basket League. Μάλιστα, στην Ημιτελική σειρά του Φινλανδικού Πρωταθλήματος είχε αναλάβει το μαρκάρισμα του Kendale McCullum της Helsinki Seagulls και τα πήγε αρκετά καλά κρατώντας τον στους 14.6 πόντους και 3.8 ασίστ (με 3 λάθη, ταυτόχρονα) με 38% εντός πεδιάς στα 6 παιχνίδια. Δεν είναι κάποιος που συνεισφέρει πολλά στην επίθεση μιας και το περιφερειακό του σουτ κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα (30.9% ως επαγγελματίας) και δεν είναι μεγάλο μέρος του ρεπερτορίου του. Είναι όμως αξιόλογος cutter και δείχνει να είναι καλός σε straight line drives οπότε, ίσως υπάρχει η πρώτη ύλη εδώ για έναν 2-way παίκτη.

Ιδανικό περιβάλλον: Ένας αμυντικός «χαμάλης» είναι παντού χρήσιμος και ειδικά στο δικό μας πρωτάθλημα όπου είναι από τα πιο… σκληρά της Ευρώπης. Ο Άρης, φέτος έδειξε μια αμυντική ταυτότητα προκειμένου να φανεί ανταγωνιστικός, έχοντας την 7^η καλύτερη άμυνα σε όρους efficiency (105 πόντοι παθητικό σε 100 κατοχές) την ώρα που ανάγκαζε τους αντιπάλους του στα περισσότερα λάθη από οποιαδήποτε ομάδα (18.8% των αντίπαλων κατοχών οδηγούνταν σε λάθος) και στο 3^ο χειρότερο ποσοστό στα περιφερειακά σουτ με 34.1%. Ο απόφοιτος του Princeton μπορεί να ταιριάξει ιδανικά σε αυτή την αμυντική φιλοσοφία και να γίνει εκ των στυλοβατών της καλοκαιρινής στελέχωσης του κόουτς Καμπερίδη.

 Φετινά στατιστικά μετά από 37 αγώνες (έγκυρα μέχρι 12/5): 12.6 πόντοι, 5.9 ριμπάουντ, 1.6 ασίστ, 51.7% FG σε 29.7 λεπτά ανά αγώνα 

- Keith Hornsby, 1.93 μ., Oldenburg (Γερμανία)

Η πρώτη από τις δύο στάσεις μας στην Μπουντεσλίγκα σε αυτό το άρθρο. Ο απόφοιτος του LSU δεν ήταν το σπουδαίο recruit στο κολέγιο και ξεκίνησε από το άσημο UNC Asheville. Η εκπληκτική του δεύτερη χρονιά μαζί με την αποχώρηση του προπονητή, τον έβαλε στο μεταγραφικό ραντάρ και από εκεί βρέθηκε στην Louisiana. Μάλιστα, στην τελευταία του χρονιά ως κολεγιόπαιδο έγινε συμφοιτητής με τον Ben Simmons. Μετά από… συνεχόμενη τριετή παρουσία στην G-League με τους Texas Legends, κατάλαβε πως δεν θα πάρει το εισιτήριο για την μεγάλη λίγκα. Έτσι, πήρε το αεροπλάνο για Ευρώπη και «προσγειώθηκε» στο Τόρουν της Πολωνίας, συμμετέχοντας στο Basketball Champions League παράλληλα, σε μια κίνηση που σίγουρα θα έπιασε τους πιο μυημένους στο παιχνίδι του εξαπίνης. Η χρονιά του στέφθηκε από επιτυχία καθώς την εξαργύρωσε με μεταγραφή στην γειτονική Γερμανία. Fun fact: Ο πατέρας του είναι διάσημος μουσικός (Bruce Hornsby) και μάλιστα έχει βραβευτεί με την δουλειά του με Grammy.

Λίγοι παίκτες μπορούν στα ευρωπαϊκά παρκέ να σουτάρουν με 50% στα τρίποντα σε πάνω από 2.5 προσπάθειες ανά παιχνίδι. Ναι, καλά διαβάσετε! Αυτό είναι το ποσοστό του παίκτη της Όλντενμπουργκ την στιγμή που μιλάμε και στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, ανάλογο ποσοστό έχει μόνο ο Kyle Kuric της Barcelona και ο Gigi Datome της Armani Milano ενώ από τις ομάδες που συμμετέχουν στις διασυλλογικές διοργανώσεις, είναι μόνο ο Καναδό-Τζαμαϊκανός PG Jarred Ogungbemi-Jackson της Donar Groningen του FIBA Europe Cup. Όπως είναι αντιληπτό, ο Keith Hornsby είναι ένας παίκτης που έχει την πάστα ενός μεγάλου σουτέρ όπου μπορεί να εκτελέσει τόσο μετά από ντρίπλα (αν και του λείπει ο χειρισμός για να το κάνει συστηματικότερα) όσο και ως στημένος στην περιφέρεια. Καλός ball mover αλλά όχι δημιουργός ενώ προσπαθεί αμυντικά δίχως να φέρει μεγάλες περγαμηνές. Γενικά, το ψωμοτύρι του είναι το μακρινό σουτ και για αυτό πληρώνεται (στην Γερμανία τουλάχιστον… χαχα) , άλλωστε.

Ιδανικό περιβάλλον: Ένας σουτέρ τέτοιας δεινότητας είναι χρήσιμος παντού και μπορεί να ανεβάσει στα ύψη ένα σύνολο με σωστή κατεύθυνση και σαφή προσανατολισμό στην επίθεση. Για αυτό, θα ήθελα να τον δω πάρα πολύ στην ΑΕΚ. Η Ένωση φέτος αξιοποίησε έναν sniper από την περίμετρο με το όνομα Matt Lojeski κι εγώ προσωπικά δεν θα έλεγα όχι σε έναν νεαρότερο σουτέρ σε ένα ρόστερ που ευελπιστώ θα προσπαθήσει να κατεβάσει μέσο όρο ηλικίας.

Φετινά στατιστικά μετά από 34 αγώνες (έγκυρα μέχρι 12/5): 14.5 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ, 52.6% FG, 51.5% 3P, 89.4% FT σε 21.3 λεπτά

- Wayne Selden, 1.96 μ., Ironi Nes Ziona (Ισραήλ)

Ο wingman του Patrick Miller στο Ισραήλ και ο MVP του Final 4 του FIBA Europe Cup. Αν και undrafted μετά από 3 χρόνια στο Kansas, αγωνίστηκε σε 124 αγώνες στο NBA με τις φανέλες των Memphis Grizzlies, New Orleans Pelicans και Chicago Bulls. Δυστυχώς για αυτόν δεν μπόρεσε να μείνει υγιής για μεγάλο χρονικό διάστημα καθώς στα 2 πρώτα του χρόνια έπαιξε μόλις 49 παιχνίδια. Στην τρίτη και τελευταία του σεζόν, μπόρεσε να παίξει μεν σε 75 αγώνες αλλά δεν έμοιαζε να είναι ο παίκτης ο οποίος που φλέρταρε με επιλογή 1^ου γύρου, όταν ετοιμάζονταν να τεθεί υπό τις οδηγίες του Bill Self στο Kansas.

Με άνοιγμα χεριών κοντά στα 206 εκατοστά και διάθεση στην άμυνα, ο Wayne Selden φαίνονταν ως ένας αμυντικός wing που όσο άνοιγε το περιφερειακό του παιχνίδι, θα πλησίαζε τον χαρακτηρισμό του 3&D πλαγίου. Όμως, η περίεργη μηχανική του έχει οδηγήσει σε μεταπτώσεις το μακρινό του σουτ. Πιο συγκεκριμένα, έφυγε από τις ΗΠΑ με 34.3% στην κανονική περίοδο του NBA, 18.2% στα πλέι-οφ όπου είχε σημαντικό χρόνο, 37.3% στο Summer League σε 10 αναμετρήσεις και 33.9% στην G-League μετά από 47 αγώνες. Στην Ευρώπη, δεν άλλαξε και μετράει για την ώρα οριακά στο 30%. Δεν έχει το εκρηκτικό πρώτο βήμα για να εκτελέσει μετά από ντρίπλα και δημιουργικά κρίνεται στην βάση μιας και η αναλογία ασίστ/λάθους είναι μέτρια (1.18 στην Ευρώπη, 1.3 στην κανονική περίοδο του NBA). Αμυντικά, είναι κι εκεί ασταθής μιας προσέχει πολύ την μπάλα όταν είναι μακριά από αυτήν και δεν φαίνεται ιδιαίτερα σκληρός. Είναι όπως είπα μαχητικός όμως, όταν παίζει άμυνα πάνω στην μπάλα. Εν συντομία, υπάρχει μια πρώτη ύλη και ο παίκτης δεν είναι σε απαγορευτική ηλικία για να βελτιωθεί (μόλις 26 ετών) αλλά ο προπονητής πρέπει να αφιερώσει ώρες πάνω του για να του δώσει την κατεύθυνση που επιθυμεί.

Ιδανικό περιβάλλον: Αν και ο κόουτς Γιατράς στον Προμηθέα δεν δείχνει να του βγαίνουν οι πρώτες του επιλογές και συχνά προχωράει σε αντικαταστάσεις πολύ νωρίς (πχ φέτος δεν είδαμε σχεδόν καθόλου Zamal Nixon και Jehyve Floyd), ο Wayne Selden μοιάζει στον Chris Babb που είχε προ διετίας. Αν δείξει ανάλογη υπομονή με αυτόν, ίσως μπορέσει να τον αποζημιώσει και να δώσει πράγματα σε ένα σύνολο που ψάχνει 2 way παίκτες.  

Φετινά στατιστικά μετά από 26 αγώνες (έγκυρα μέχρι 12/5): 13.2 πόντοι, 3.2 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ, 42.2% FG σε 26.6 λεπτά

- Marcus Thornton, 1.93 μ., BV Chemnitz 99 (Γερμανία)

Μετά από 4 χρόνια στο William & Mary, ο γεννημένος στο Upper Marlboro του Maryland γκαρντ είδε τους Boston Celtics να τον επιλέγουν στο Νο45 το 2015. Ένα Draft που είδε τον Danny Ainge να έχει 4 επιλογές (16, 28, 33, 45) αλλά να πέφτει διάνα μόνο στην πρώτη, αυτή του Terry Rozier. Οι άλλες δύο ήταν ο μέχρι πρότινος γκαρντ της Γαλτάσαραϊ, RJ Hunter και ο F/C της Χίμκι Jordan Mickey. Προς όφελος του GM των Κελτών, ήταν ένα αδύναμο Draft αλλά ίσως μπορεί να τον έχει πειράξει που προσπέρασε τον Bobby Portis (No 22) και τον Norman Powell (No 46). Ο τεταρτοετής γκαρντ δεν έπαιξε δευτερόλεπτο σε επίσημο παιχνίδι του NBA και από τότε άρχισε η περιπλάνηση σε Αυστραλία, Τουρκία, Γαλλία και Γερμανία. Εν τέλει, μάλλον φέτος βρήκε το κατάλληλο περιβάλλον για να δείξει πράγματα. Όχι ότι είναι αρκετά για να επιστρέψει στις ΗΠΑ, βέβαια.

Την νύχτα του Draft, ο έγκυρος Jay Bilas είχε επαινέσει την ταχύτητα του Marcus Thornton και όχι άδικα. Ο νυν γκαρντ της Chemnitz είναι ένας παίκτης που είναι αρκετά ταχύς με την μπάλα στα χέρια και για αυτό είναι ικανότατος iso scorer. Όμως δεν είναι μόνο αυτό καθώς είναι καλός δημιουργός που μπορεί να παίξει στο κεφάλι της επίθεσης και να δημιουργήσει στο μισό γήπεδο. Παράλληλα, είναι ένας καλός σουτέρ τόσο με την μπάλα στα χέρια όσο και χωρίς αυτήν. Αμυντικά, δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα και βασίζεται στα φυσικά του προσόντα. Γενικά και εν συντομία φαίνεται ένας σκόρερ 3 επιπέδων αλλά είναι κάπως ασταθής και αυτό του έχει στοιχίσει στην καριέρα του.

Ιδανικό περιβάλλον: Υπάρχει ο Ηρακλής που θα ήθελε έναν σκόρερ να καλύψει το κενό του Olivier Hanlan και θα μου άρεσε αλλά ένα κλικ περισσότερο, μου αρέσει στην Λάρισα του Νίκου Παπανικολόπουλου. Στο Περιστέρι, είδαμε να αξιοποιεί αρκετά έξυπνα τον Steven Gray, ανοίγοντας το off-ball παιχνίδι του Αμερικανού γκαρντ μέσα από curls και flare screens. Επομένως, πιστεύω θα έκανε καλή δουλειά και με τον άλλοτε draftee των Celtics. Ειδικά αν τον πλαισιώσει με τον Point Guard που είχα γράψει στο προηγούμενο μέρος. Χαχα!

Φετινά στατιστικά μετά από 32 αγώνες (έγκυρα μέχρι 12/5): 13.8 πόντοι, 4.1 ασίστ, 43.1% FG, 39.3% 3P σε 28.2 λεπτά