ΤΟ "ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ" ΤΩΝ HAWKS

Η πόλη του St.Louis ακόμα και σήμερα θεωρείται σχετικά ρατσιστική, ή τουλάχιστον φυλετικά διαχωρισμένη, με τη γειτονιά Delmar Loop να είναι η διαχωριστική γραμμή. Πόσο μάλλον στη δεκαετία του 60, όταν ο ρατσισμός ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ο Cleo Hill είχε την ατυχία να το διαπιστώσει από πρώτο χέρι.

Απόφοιτος του Winston-Salem State, ενός ιστορικά Μαύρου Πανεπιστημίου επιλέχθηκε στην 8η θέση του Draft από τους St.Louis Hawks. Η αλήθεια είναι ότι οι Hawks τότε δεν ήταν και ο κατάλληλος προορισμός για τους Αφροαμερικανούς. Λίγα χρόνια πριν είχαν επιλέξει τον Bill Russell αλλά τον αντάλλαξαν ευθύς αμέσως. Ο ιδιοκτήτης Ben Kerner αγαπούσε το παιχνίδι αλλά διοικούσε με αυστηρή πειθαρχία. Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα Celtics-Hawks απείλησε τον Red Auerbach, ο οποίος του έριξε μπουνιά. Στο πρώτο παιχνίδι του Russell δε, παρατήρησε ότι ήταν ο μόνος μαύρος στο κτίριο. Οι Hawks τότε ήταν η τελευταία ομάδα που είχε μόνο λευκούς. Η τριάδα-φωτιά τους ήταν οι Νότιοι Bob Pettit, Cliff Hagan, Clyde Lovellette. Ειδικά για τον τελευταίο ο Lenny Wilkens δήλωσε ότι "είχε κάποια θέματα με τους μαύρους".

Φτάνουμε στη σεζόν 1961-62. Ο Hill ήταν ένας απίστευτος παίκτης. Όλοι ήξεραν τον Earl Monroe, ωστόσο οι μεγαλύτεροι συνήθιζαν να λένε:"Που να έβλεπες τον Cleo Hill". O Al Attles δήλωσε ότι ήταν ένας από τους κορυφαίους HS παίκτες που είχε δει ποτέ, σε θέμα ταλέντου δε, ο κορυφαίος.

Στις 17 Οκτωβρίου 1961 οι Hawks αντιμετωπίζουν τους Celtics, και μένουν σε ένα ξενοδοχείο όλοι μαζί. Το μεσημέρι χτύπησαν την πόρτα του Hill. Ήταν ο Bill Russell και ο Sam Jones, που του είπαν ότι το προσωπικό αρνήθηκε να τους προσφέρει υπηρεσίες. Σαν ένδειξη διαμαρτυρίας, δεν θα έπαιζαν και προσπάθησαν να πείσουν τους μαύρους παίκτες των Hawks να κάνουν το ίδιο. Πήγε κάτω να το τσεκάρει, αρνήθηκαν και σε αυτόν, και συμφώνησαν στο μποϊκοτάζ. Σε μία λίγκα όπου ακόμα μόνο το 32% των παικτών ήταν μαύροι, το γεγονός έγινε θέμα στις ειδήσεις. Από τη μία, ο πρόεδρος των Celtics, Walter Brown, ζήτησε δημόσια συγγνώμη, υποστηρίζοντας τους παίκτες του. Από την άλλη, ο δημοσιογράφος Bob Burns της συντηρητικής εφημερίδας St.Louis Globe Democrat δήλωσε ότι οι παίκτες πρέπει να τιμωρηθούν και να τους επιβληθεί πρόστιμο. Ο Ben Kerner δεν είπε τίποτα, αλλά τρεις εβδομάδες μετά οι δύ από τους τρεις μαύρους παίκτες της ομάδας έγιναν ανταλλαγή.

Ο Hill έμεινε μόνος. Τουλάχιστον είχε σύμμαχο τον προπονητή του Phil Seymour, ο οποίος ανακοίνωσε ότι ο Hill θα είναι βασικός. Αυτό προκάλεσε τρομακτικές αντιδράσεις στους Pettit, Hagan, Lovellette, oι οποίοι είχαν όλοι πάνω από 20 πόντους, σούταραν πολύ και είχαν οδηγήσει τους Hawks σε δύο σερί τελικούς. Οταν ο Hill σκόραρε 26 πόντους στο εναρκτήριο παιχνίδι της σεζόν, οι βετεράνοι του έκαναν "freeze out", καθώς δεν του έδιναν πάσες ούτε προσπαθούσαν να πάρουν ριμπάουντ όταν έπαιρνε προσπάθειες.

Τα πράγματα έφτασαν στα άκρα, τόσο που ο Seymour δήλωσε στον τοπικό τύπο ότι "όποιος προσπεράσει τον rookie, θα τρώει πρόστιμο". Οι βετεράνοι διαμαρτύρονταν ότι έπαιρνε πολλά σουτ και έπρεπε να δουλέψει για να πάρει τη θέση του βασικού. Ο ίδιος ο Hill είπε ότι δεν του είχαν πει κάτι προσωπικά, αλλά πληρώνονταν για τους πόντους που έβαζαν, και εκείνος τους "έκλεβε" τους πόντους. Ο Kerner έπρεπε να διαλέξει. Προπονητή ή Big Three? Η απάντηση για αυτόν ήταν εύκολη. Στα μέσα της σεζόν ο Phil Seymour απολύθηκε.

Ο Bob Pettit στην αυτοβιογραφία του δήλωσε ότι ήταν το πιο ατυχές συμβάν στην καριέρα του:"Έγινα εξώφυλλο σε όλη τη χώρα γιατί φαινόταν ότι εγώ, από το Νότο, δεν μπορούσα να τα πάω καλά με έναν Νέγρο (σ.σ δεν το λέει ρατσιστικά, ο όρος τότε ήταν δόκιμος). Με πόνεσε, γιατί πάντα είχα καλές σχέσεις με τα παιδιά που έπαιξα μαζί ή εναντίον τους".Όμως και ο Cleo Hill αρνήθηκε ότι ήταν φυλετικό το θέμα, αλλά ήταν θέμα "πόντων". Χωρίς τον Seymour, οι μέσοι όροι του έπεσαν στο μισό. Φαινόταν κακέκτυπο του εαυτού του, με την αυτοπεποίθηση του να βρίσκεται στον πάτο. Κόπηκε στις αρχές της δεύτερης χρονιάς.

Η ιστορία του Cleo Hill προκάλεσε αντιδράσεις. Από τη μια μεριά, ο GM των Hawks Marty Blake υποστήριξε ότι πολλές ιστορίες είναι παρατραβηγμένες: "O Cleo Hill το έχασε κάπου στο δρόμο. Δεν ξέρω αν είναι γιατί ήταν αποκαρδιωμένος ή ένιωσε ότι δεν του συμπεριφέρονταν δίκαια. Το γεγονός είναι ότι είχε τις ευκαιρίες του στη δεύτερη χρονιά. Δεν ξέρω τι του συνέβη".Υπάρχει και άλλη φήμη ωστόσο. Ότι ο Ben Kerner, ο ιδιοκτήτης, "έβγαλε βρώμα" στους υπόλοιπους ιδιοκτήτες να τον πετάξουν έξω από το ΝΒΑ. Ο Blake το αρνήθηκε:"Μα πως μπορείς να διώξεις κάποιον από το ΝΒΑ? Θα τον έπαιρναν αν ήταν καλός. Θα έπαιρναν έναν πρώην δολοφόνο αν ο τύπος μπορούσε να παίξει."

Από την άλλη μεριά, ο Phil Seymour έγραψε γράμμα στον Hill:"Νιώθω ντροπή και αηδία αναλογιζόμενος τι σου συνέβη. Πιστεύω ότι συνωμότησαν επειδή είσαι μαύρος ". Αν και η ιστορία αυτή δεν έχει εξακριβωθεί, ο Hill ανέφερε ότι ο Seymour αρχικά τον πήρε τηλέφωνο και του είπε να μην ανησυχεί γιατί τον θέλουν δύο ομάδες, ωστόσο τρεις εβδομάδες μετά τον παίρνει ξανά και του λέει: " Συγγνώμη, ο Kerner είναι πιο δυνατός από όσο πίστευα ".Η αλήθεια είναι ότι σε μια εποχή που οι παίκτες δεν είχαν ατζέντηδες, ο Hill δεν θα μπορούσε να πουλήσει το ταλέντο του. Το scouting τότε γινόταν από "στόμα σε στόμα" και τα παιχνίδια δεν ήταν επαρκώς βιντεοσκοπημένα. Μια κακή κριτική από ιδιοκτήτη μπορούσε να σε καταστρέψει.

Ίσως αυτό το σκηνικό προκάλεσε τις περισσότερες αντιδράσεις, αλλά και "πλήγωσε" την κληρονομιά των Hawks, ειδικά του Bob Pettit, ο οποίος "καταδικάστηκε" να λησμονηθεί από τους νεότερους. Ο Cleo Hill μπορούσε να παίξει, και το ήξερε. Οι συγκυρίες όμως ήταν κάκιστες: "Η μόνη παρηγοριά μου είναι ότι αν ήμουν μέτριος, θα με άφηναν ήσυχο. Οπότε μάλλον πρέπει να ήμουν πολύ καλός." Έφυγε ξεχασμένος, το 2015