ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ

Όλοι όσοι αγαπάμε το μπάσκετ, αυτό ήταν το ματς που είχαμε σημαδέψει στο καλεντάρι του Ολυμπιακού Τουρνουά της Βαρκελώνης. Αλλά ο πόλεμος και οι πολιτικές αποφάσεις μας στέρησαν τη μονομαχία μεταξύ των δύο ομάδων. Την αδικία αυτή ήθελε να αποκαταστήσει ο Αντρέας Τσεμπερλίδης,  που με τη φαντασία του σκέφτηκε και αποτύπωσε στο πληκτρολόγιο αυτά που ίσως βλέπαμε στο παρκέ. Διαβάστε, θυμηθείτε, συγκινηθείτε, διαφωνήστε ή συμφωνήστε αγαπητοί μπασκετόφιλοι αλλά προπαντός δακρύστε για τον καλύτερο αγώνα που δεν είδαμε ποτέ.

"...Το γήπεδο στο προάστιο της Μπανταλόνα είχε αρχίσει να γεμίζει απο νωρίς, πολύ πριν απο τις 22.00 που ήταν προγραμματισμένος ο αγώνας. Τα 12.500 εισιτήρια ήταν απο καιρό εξαντλημένα, όλοι ήθελαν να παρακολουθήσουν το μεγαλύτερο γεγονός των Ολυμπιακών Αγώνων. Απο εκείνη την μέρα του Απριλίου του 1989 που η FIBA ήρε τις αναστολές της και επέτρεψε την συμμετοχή των παιχτών του ΝΒΑ στα τουρνουά που διεξάγονταν υπο την αιγίδα της, ολόκληρος ο πλανήτης περίμενε αυτή τη μονομαχία.

Ανάμεσα τους και οι δύο προπονητές, ο δις πρωταθλητής του ΝΒΑ Τσακ Ντέιλι και ο πρωταθλητής Ευρώπης και κόσμου Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο Ντέιβιντ Στερν και η USA BASKETBALL είχε θέσει στην διάθεση του Ντέιλι την αφρόκρεμα των σούπερ σταρ με τα ονόματα των Τζόρνταν, Μάτζικ και Μπερντ να ξεχωρίζουν απο τον γαλαξία μιας ομάδας που ο τύπος και οι φίλαθλοι άπαξ και ανακοινώθηκε η σύνθεση, της χάρισαν το προσωνύμιο "Dream Team"

Ένας χαρακτηρισμός που αν δεν αποδιδόταν στους Αμερικανούς, οι Γιουγκοσλάβοι του Ίβκοβιτς ήταν οι επόμενοι υποψήφιοι. Με ηγέτη τον Πέτροβιτς και άξιους συμπαραστάτες δίπλα του τον Ντίβατς, τον Κούκοτς και τον Ράτζα, οι "Πλάβι" ήταν οι κυρίαρχοι του αθλήματος εκτός Ηνωμένων Πολιτειών τα τελευταία χρόνια. Μία ομάδα που συγκέντρωνε όλες τις αρετές του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, μια καλομονταρισμένη μηχανή με άψογα τοποθετημένα τα γρανάζια της.

Ευτυχώς για όλους, η κλήρωση δεν τους έφερε αντιμέτωπους πριν απο τον μεγάλο τελικό και έτσι αφού ξεμπέρδεψαν σχετικά εύκολα απο τους ημιτελικούς, οι δύο καλύτερες ομάδες του πλανήτη ήταν έτοιμες να διεκδικήσουν το στέμμα του χρυσού Ολυμπιονίκη. Λίγο πριν οι δύο διαιτητές σφυρίξουν την έναρξη, ο Ντέιλι δίνοντας τις τελευταίες οδηγίες στράφηκε προς τον Τζόρνταν. "Μάικλ έχε τον νου σου στον Ντράζεν. Απο την ώρα που τελείωσε η χρονιά, δεν σταμάτησε να μου λέει για αυτό το παιχνίδι. Τον ξέρω καλά, αλήθεια πιστεύει πως μπορούν να κερδίσουν". Ο Ντρεξλερ που άκουσε την συνομιλία, κούνησε επιδοκιμαστικά το κεφάλι του. Ο Πιπεν πλησίασε τον συμπαίχτη του και του έδειξε στον απέναντι πάγκο τον ψηλόλιγνο νεαρό με το νούμερο 7. " Δεν θα τον αφήσω να ακουμπήσει τη μπάλα. Θα δείξω σε αυτόν τον κα&#"η τον Κραουζε ποιος αξίζει καινούριο συμβόλαιο".

Ο Ίβκοβιτς είχε μόνο μία συμβουλή για τα παιδιά του. "Μην τους αφήσετε να γα%?σουν το μυαλό σας. Αν σας παίξουν δυνατά, απαντήστε μη φοβηθείτε". Ο Πέτροβιτς έκανε ένα κύκλο με τον Ζντοβτς, τον Τόνι, τον Ντίνο και τον Βλάντε. "Μη σκύψετε το κεφάλι. Ο Βλάντε και εγώ τους παίζουμε κάθε μέρα, δεν είναι θεοί, άνθρωποι είναι".

Και επιτέλους ο μεγάλος αγώνας που περίμενε όλος ο κόσμος, το καλύτερο παιχνίδι στην ιστορία του αθλήματος ξεκίνησε. Ο Πάτρικ κέρδισε το τζαμπολ απο τον Ντίβατς και η μπάλα βρέθηκε στα σίγουρα χέρια του Μάτζικ. Ο Μαλόουν έβαλε πλάτη τον Ράτζα και ενώ όλοι περίμεναν να σουτάρει αυτός πάσαρε στον Τζόρνταν που παίρνοντας το σκριν του Πιπεν είχε αφήσει πίσω τον Γιούρι και κάρφωσε άνετα στο γιουγκοσλαβικό καλάθι. Ο Βλάντε απάντησε γρήγορα ξεγελώντας τον Γιούινγκ με απανωτές προσποιήσεις. Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει με δαιμονισμένο ρυθμό και οι δύο ήθελαν να τρέξουν.

Σε κάθε ασίστ του Μάτζικ ο Τόνι έβγαζε λαγούς απο το καπέλο, σε κάθε αγκωνιά του Καρλ, ο Ντίνο απαντούσε με ίδιο τρόπο. Ο Μάικλ έβγαζε τη γλώσσα σε κάθε καλάθι, ο Ντραζεν του χαμογελούσε ειρωνικά σε κάθε τρίποντο. Ο Πιπεν έριξε ένα δολοφονικό βλέμμα στον Κούκοτς όταν έριξε κάτω τον νεαρό Γιουγκοσλάβο που αποπειράθηκε να τον κόψει σε προσπάθεια για κάρφωμα. Ο Ίβκοβιτς τον απέσυρε, περνώντας στην θέση του τον Ζάρκο όπως και τον Ντίβατς που είχε χρεωθεί με φάουλ. Ο Πάσπαλι έφυγε στον αιφνιδιασμό και κάρφωσε με τα δύο χέρια στο αμερικανικό καλάθι και ο Βράνκοβιτς φιλοδώρησε με ένα μεγαλοπρεπέστατο κόψιμο τον Ρόμπινσον.

Ο Ντέιλι άλλαξε ολόκληρη την πεντάδα του, ο Στόκτον βρήκε ελεύθερο τον Λάρι που εκτέλεσε μπροστά στα απλωμένα χέρια του Ντανίλοβιτς. Ο αγώνας παραλίγο να γίνει ροντέο, όταν ο Σάβιτς απάντησε με γροθιά στην αγκωνιά του Μπάρκλεϊ στο πρόσωπο του αλλά οι διαιτητές χαρίστηκαν στους δύο μπασκετμπολίστες. Οι Αμερικανοί προηγούνταν με δέκα λίγο πριν την ανάπαυλα με ένα αεροπλανικό του Ντρέξλερ αλλά ο Τζόρτζεβιτς θυμήθηκε την Κωνσταντινούπολη και με τρίποντο σε νεκρό χρόνο άφησε άγαλμα τον Μάλιν ρίχνοντας τη διαφορά στους εφτά, 54-47.

Ο αγώνας ήταν ντέρμπι όπως προμηνυόταν και ο Ντέιλι δεν ήταν διατεθειμένος να το ριψοκινδυνέυσει περισσότερο. Έβαλε τον Πιπεν δίπλα στον Τζόρνταν ως χειριστή για να πιέσει τον Ντράζεν, τον Ντρεξλερ στο 3 και τον Μαλόουν με τον Ρόμπινσον. Ο Ίβκοβιτς απάντησε με χαμηλό σχήμα, τον Τζόρτζεβιτς μαζί με τον Πέτροβιτς και τον Ζντοβτς, τον Πάσπαλι ως τεσσάρι και σέντερ τον Ράτζα. Οι επιλογές δικαίωσαν και τους δύο προπονητές αφού η περιφερειακή άμυνα των Γιουγκοσλάβων με εξαίρεση τον Ζντοβτς δεν ήταν και η καλύτερη αλλά απο την άλλη ο Ζάρκο με τον Ράτζα τράβαγαν έξω απο την ρακέτα τους Αμερικανούς ψηλούς σουτάροντας απο τα πέντε μέτρα.

Ο Ντέιλι έβαλε στο ματς τον Μπερντ και ο "Legend" τον αποζημίωσε με δύο συνεχόμενα τρίποντα που όμως απαντήθηκαν με περίσσιο θράσος απο τον Κομαζετς.  Ο Ρόμπινσον κάρφωσε τελικά μέσα στα μούτρα του Στόγιαν παίρνοντας και το 5ο φάουλ του Γιουγκοσλάβου αλλά ακριβώς στην επόμενη φάση ο Ντανίλοβιτς έκανε πόστερ τον Αμερικανό, πανηγυρίζοντας με σφιγμένη τη γροθιά.  Το ταμπλό έγραφε 77-78 υπέρ των Πλάβι, τα φλας άστραψαν για να απαθανατίσουν τη στιγμή αλλά αυτό κράτησε όσο η λάμψη απο τις φωτογραφικές μηχανές. Ο Μάλιν με τρίποντο αποκατέστησε την τάξη και ο Τζόρνταν γύρισε προς τον πάγκο, λέγοντας "Δεν θα ξαναπεράσουν".

Όπως και έγινε τελικά, καθώς μίλησε η εμπειρία και ο εγωισμός των αστέρων του ΝΒΑ. Ο Μάτζικ αν και χτυπημένος απο την αρρώστια, θυμήθηκε εποχές show time και ο Τζόρνταν πήρε πάνω του το παιχνίδι. Απο την άλλη οι Γιουγκοσλάβοι παρασύρθηκαν απο τον ενθουσιασμό τους και με άστοχες επιλογές στην επίθεση επέτρεψαν στους αντιπάλους τους να ανοίξουν την ψαλίδα. Ένα λεπτό πριν απο την λήξη, ο Ντέιλι έβαλε μέσα και τον Μπερντ για να γνωρίσει και αυτός την αποθέωση ενώ την ίδια ώρα ο Ίβκοβιτς απέσυρε τον Ντράζεν ρίχνοντας τελικά λευκή πετσέτα.

Το τελικό 119-105 ήταν το τελευταίο πράγμα που ενδιέφερε τους τυχερούς που είδαν μπροστά στα μάτια τους να γράφεται ιστορία. Μερικοί απο τους καλύτερους παίχτες όλων των εποχών βρέθηκαν στο ίδιο παρκέ να παλεύουν για την Ολυμπιακή δόξα. Το παιχνίδι του αιώνα είχε φτάσει στο τέλος του αλλά οι επόμενες γενιές θα μνημονεύουν για πάντα την μέρα που ο Ντράζεν στάθηκε ως ίσος προς ίσο απέναντι στον Τζόρνταν και οι Πλάβι κοίταξαν στα μάτια την Dream Team"...

Βαρκελώνη 8 Αυγούστου 1992

Το καλύτερο παιχνίδι που δεν έγινε ποτέ...