ΤΟ "ΘΑΥΜΑ" ΤΗΣ TEMPUS

Οι εποχές αλλάζουν και το μπάσκετ γίνεται ολοένα και πιο επαγγελματικό. Ολοένα και λιγότερο ρομαντικό. Ετσι οι εκπλήξεις σπανίζουν όλο και περισσότερο και όταν έρχονται αρχίζουμε να λέμε για περίεργα παιχνίδια κάτω από το τραπέζι. Όμως οι εκλπήξεις ήταν πάντα η πεμπτουσία και η χαρά του αθλητισμού. Το αλατοπιπερο σε ένα άθλημα (όσο αφορά το μπάσκετ) που από μόνο του είναι ικανό να προσφέρει αρκετές συγκινήσεις.

Στην ιστορία του Ευρωπαικού μπάσκετ, τα αποτελέσματα εκτός προγράμματος δεν είναι σπάνια, όμως πάντοτε κερδίζουν μία θέση στα πρωτοσέλιδα των εκάστοτε εφημερίδων. «Νίκη-βόμβα» και άλλα τέτοια και η ιστορία του Δαβίδ που νικάει τον Γολιάθ. Στο Ισπανικό μπάσκετ όμως, ίσως η πιο μεγάλη έκπληξη ,εάν εξετάσεις όλες τις γύρω γύρω συνθήκες, συνέβη σε έναν αγώνα κυπέλλου την 1η Απριλίου του 1979, και δεν ήταν πρωταπριλιάτικο ψέμμα, αν και σε πολλούς φάνηκε πολύ δύσκολο να πιστέψουν η βασίλισσα του Ισπανικού μπάσκετ, Ρεάλ, έχανε και αποκλειόταν από το τελικό του κυπέλλου από μία ομαδα θυγατρική της και μάλιστα με σκορ 125-99!!!

Πάμε όμως να δούμε την ιστορία από την αρχή. To 1978 o ιστορικός πρόεδρος της Ρεάλ Μαδριτης, Σαντιάγκο Μπερναμπέου, πεθαίνει σε ηλικία 82 ετών. Μαζί του αποχωρεί από την ομάδα ο ιστορικός πρόεδρος του μπάσκετ, ο Ραιμούντο Σαπόρτα (ναι καλά καταλάβατε, αυτός με το τρόπαιο), παραμένει όμως στα πράγματα και αποφασίζει να «τρέξει» την «δεύτερη ομάδα» της Ρεάλ τότε, την Castilla-Vallehermoso, η οποία μόλις έχει κερδίσει τη άνοδό της στην πρώτη κατηγορία. Η ύπαρξη και μόνο της ομάδας ήταν μία ιδεά του μεγάλου παράγοντα ,λίγα χρόνια πριν ,για να παίζουν οι νεαροί παίκτες της Ρεάλ σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Η άνοδος βέβαια σήμανε και την λήξη των σχέσεων εξάρτησης των δύο ομάδων, έστω και τυπικά. Στο ρόστερ όμως της ομάδας εξακολουθούσαν να βρίσκονται παίκτες οι οποίοι είχαν βγει από τις ακαδημίες της «βασίλισσας» και δεν είχαν κριθεί ικανοι για να παραμείνου στο ρόστερ της. Ανάμεσά τους ο γνωστός μας Φερνάντο Ρομάι, ο Χοσέ Λουίς Γιορέντε και ο Αλφόνσο Ντε Κοράλ. Η ομάδα ήταν το δίχως άλλο καλή.

Με το που ανέλαβε ο Σαπόρτα, έτρεξε να βρει χορηγούς. Ήξερα να φροντίζει τους παίκτες και προσπαθούσε πάντα να κρατάει τις ισορροπίες. Λένε πως χώριζε τους παίκτες σε τρεις κατηγορίες. Τους τραυματίες, τους αναπληρωματικούς και τους βασικούς. Και αυτή ακριβώς ήταν η σειρά με την οποία τους έδινε την προσοχή του. Σπανίως ασχολούνταν με τους βασικούς αλλά φρόντιζε να είναι καλά αυτοί που το χρειαζόταν περισσότερο. Ο βασικός χορηγός που βρήκε για την ομάδα ήταν η Tempus και έτσι όπως είθιστε το «θαύμα» εκείνης της σεζόν έμεινε στην ιστορία με το όνομά της,CB Tempus.

Από την άλλη η Ρεάλ, την τελευταία δεκαετία, δηλαδή του 70, ήταν απόλυτα κυρίαρχη στο Ισπανικό μπάσκετ. Μετρούσε 9 πρωταθλήματα, 7 δευτερευοντες τίτλους και 2 ευρωπαικά τρόπαια. Πραγματικά έπαιζε χωρίς αντίπαλο και είχε στην σύνθεσή της παίκτες όπως ο Καμπρέρα, ο Κορμπαλάν, ο Ιτουιράγκα αλλά και ο Μπραμπέντερ. Παίκτες κυρίαρχοι όχι στο Ισπανικό αλλά στο Ευρωπαικό μπάσκετ. Βέβαια η ατυχία είχε χτυπήσει την πόρτα της όταν στο ξεκινημα της χρονιάς του 1979, ο Κορμπαλάν θα πάθει έναν σοβαρό τραυματισμό και θα χάσει την υπόλοιπη σεζόν.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο παιχνίδι της 1^ης  Απριλίου. Στο κλειστό γήπεδο της Tempus, με χωρητικότητα 600 άτομα δεν πέφτει καρφίτσα. Κανείς δεν περιμένει μία μικρή ομάδα, αν και παίζει μέτρια στο πρωτάθλημα, να μπορέσει έστω και να κοντράρει τη Ρεάλ σε ένα παιχνίδι που κρίνεται εν μέρει ένας τίτλος. Μερικές εβδομάδες πριν από το παιχνίδι, οι παίκτες μαθαίνουν την ειλιμένη απόφαση του Σαπόρτα να αντικαταστήσει την προπονητή στο τέλος της σεζόν, τον Rafa Peyro τον οποίο οι παίκτες αγαπάνε. Ο αντικαταστατης του ήδη γνωστός βλέπει το παιχνίδι πίσω από τον πάγκο της ομάδας. Ο αγώνας δεν ξεκινάει καλά για την Tempus και η Ρεάλ ξεφεύγει με διψήφιες διαφορές. Ωστόσο ο ενθουσιασμός της παρέας των 20χρονων, που τρέχει σαν τρελή, θα φέρει το παιχνίδι πολυ κοντά, με το ημίχρονο να κλείνει με 52-55 υπέρ της κραταιάς δύναμης του Ισπανικού μπάσκετ.

 Η συνέχεια όμως ήταν κάτι που κανείς δεν μπορούσε όχι να προβλέψει, αλλά να φαντασεί. Σε ένα παιχνίδι με ξέφρενο ρυθμό, οι 20ρηδες της Tempus θα σκοράρουν στο δεύτερο ημίχρονο 73!!! πόντους και θα προκαλέσουν έτσι την μεγαλύτερη ίσως έκπληξη στην ιστορία του Ισπανικού μπάσκετ. Από αυτήν την άσημη ομάδα, την «θυγατρική» της Ρεάλ, τα επόμενα χρόνια αρκετοί παίκτες θα συμμετάχουν στις μεγάλες επιτυχίες του Ισπανικού μπάσκετ, τόσο σε συλλογικό όσο και σε επίπεδο εθνικών, με τρία μέλη της (Ρομάι, Γιορέντε αλλά και ο Jose Manuel Beiran ο οποίος έπαιξε στην ομάδα την προηγούμενη σεζόν) να αποτελούν κομμάτι του ασημενιου μεταλλίου της Ισπανίας στους Ολυμπιακούς του 1984.

Το «παραμύθι» της Vallehermoso, όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις δεν κράτησε πολύ. Η ομάδα έχασε εκείνη την σεζόν στον τελικό εύκολα από την Μπαρτσελόνα. Επόμενα χρόνια κατάφερε να έχει ακόμη μία παρουσία σε τελικό κυπέλλου αλλά και μία παρουσία στο κύπελλο Κόρατς. Μετα το τελος της σεζόν 1982-83, ελλείψει χορηγού που θα καλύψει το μπάτζετ, η ομάδα θα δηλώσει απόσυρση από το πρωτάθλημα και αυτη θα είναι η τελευταία πράξη της ως ομάδα. Είχε έρθει από την καλύτερή σεζόν της ιστορίας της κατακτώντας την 5^η θέση στο πρωτάθλημα.

 Δημιούργημα για να στηρίξει την προσπάθεια της Ρεάλ να κυριαρχίσει, κατάφερε σε μόλις 9 σεζόν ύπαρξης να γράψει το όνομά της στις σελίδες της ιστορίας του Ισπανικού μπάσκετ και να δείξει ότι δεν ειναι πάντα αναγκασμενη η «θυγατρική» ομάδα να υποτάσσεται στην μητρική της.

Όσο για εκείνο το απόγευμα του Απρίλη του 1979? Ακόμη και αν μετέπειτα κάποιοι έκαναν μεγάλη καριέρα, αποτέλεσε μία στιγμή στην μπασκετική ζωή τους που δύσκολα θα ξεχάσουν...

Tempus 125-99 Real Madrid.

Tempus: Llorente (30 points), Sowinski (33), Del Corral (23), Fermosel (18), Romay (15) -the starting five- Echevarría (2), Díaz (3), Goenechea (1) and Prado.

Real Madrid: Cabrera (10 points), Brabender (27), López Iturriaga (32), Rullán (2), Meister (21) - starting five-, Querejeta (4), Cristóbal Rodríguez (3) and Beirán.

Πηγή: https://www.endesabasketlover.com/