ΤΕΡΕΝΣ ΣΤΑΝΣΜΠΕΡΙ: ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΜΠΗΣΕ

Στις 26 Ιουλίου του 1997, σχεδόν ταυτόχρονα με την άφιξη στην Ελλάδα του Πορτορικανού Ραμόν Ριβας, η ΑΕΚ ανακοίνωνε την συμφωνία με έναν 36χρονο τότε Αμερικανό που είχε αποκτήσει το πολυπόθητο κοινοτικό διαβατήριο που του άνοιγε νέους επαγγελματικούς ορίζοντες.

Ο Τέρενς Στάνσμπερι είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος του αθλητικού βίου του στη Γαλλία όπου με τις εμφανίσεις του με την φανέλα της Λεβαλουά είχε καταφέρει να γίνει θρύλος για τους Παριζιάνους.

Όπως όλοι οι συμπατριώτες του όμως, ο Στάνσμπερι αρχικά δεν είχε ως στόχο το υπερατλαντικό ταξίδι και την ευρωπαϊκή καριέρα. Το όνειρο του ήταν το ΝΒΑ και οι προοπτικές του ήταν εξαιρετικές μετά την τετραετή θητεία του στο ΝCAA με το Τεμπλ και την επιλογή του απο το Ντάλας στο νούμερο 15 του ντραφτ το 1984.

Ντεμπούτο όμως στο ΝΒΑ έκανε με την Ιντιάνα αφού ενεπλάκη σε διαδικασία ανταλλαγής μεταξύ των δύο οργανισμών και έτσι έγινε μέλος μίας κακής ομάδας που όμως θα έβρισκε περισσότερο χώρο και χρόνο συμμετοχής απο το Ντάλας.

Στην Αμερική ο Τέρενς δεν έγινε ποτέ σούπερ σταρ ούτε καν παίχτης της πρώτης γραμμής. Η θητεία του στο ΝΒΑ θα είχε περάσει αδιάφορη με μέσους όρους της τάξεως των 6 πόντων και 15 λεπτών ανά αγώνα, αριθμοί που δεν άλλαξαν και όταν μετακόμισε απο την Ιντιάνα στο Σιάτλ.

Ο λόγος όμως που το όνομα του ακόμα και σήμερα μνημονεύεται, είναι η συμμετοχή του σε τρεις συνεχόμενους διαγωνισμούς καρφωμάτων (85-87) σε All Star Game όπου κατετάγη στην τρίτη θέση με ένα απο τα πιο χαρακτηριστικά dunks στην ιστορία του θεσμού, το περίφημο Statue of Liberty.

Ήταν η τελευταία αναλαμπή του Στάνσμπερι στο ΝΒΑ αφού λίγο μετά το All Star του 87 τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο και μία εβδομάδα πριν απο την έναρξη της σεζόν 87-88 αποδεσμεύθηκε απο τους Σόνικς.

Σε μία χρονική περίοδο που οι ομάδες της Ευρώπης είχαν κλείσει τα ρόστερ και βρισκόντουσαν ένα βήμα πριν απο την αφετηρία, οι επιλογές δεν ήταν πολλές και έτσι ο Αμερικανός ξέπεσε στο ολλανδικό πρωτάθλημα για λίγους αγώνες με την φανέλα της γνωστής μας απο τις μονομαχίες της με τον Άρη, Ντεν Μπος.

Η συνέχεια τον βρήκε με την φανέλα της Μακάμπι, οχι όμως στο Ισραήλ αλλά στο γειτονικό Βέλγιο και τις Βρυξέλλες όπου έδρευε ο ιδρυθείς απο Ισραηλινούς σύλλογος. Η περιπλάνηση του στη Δυτική Ευρώπη έλαβε τέλος όταν μετακόμισε στη Γαλλία για την Λεβαλουά, ρίχνοντας άγκυρα για τα επόμενα έξι χρόνια.

Πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα το 1992, θεαματικά καρφώματα και η λατρεία των οπαδών σημάδεψαν την παραμονή του στο Παρίσι αλλά ο εφιάλτης των τραυματισμών τον χτύπησε δύο φορές και τελικά έφερε και την αποχώρηση του απο την Λεβαλουά με προορισμό αυτή την φορά το Ισραήλ και την Χάποελ Ερτζέλια και όταν τελείωσε το πρωτάθλημα εκεί γύρισε στην Αμερική και την ημιεπαγγελματική λίγκα, το USBL.

Απο εκεί τον τσίμπησε το καλοκαίρι του 97 ο Ιωαννίδης για τον Δικέφαλο και ο Στάνσμπερι ήρθε με όρεξη και φιλοδοξίες στην Ελλάδα. Η ΑΕΚ θα του έδινε την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα και να δείξει πως αν και 36 χρονών δεν ήταν τελειωμένος.

Τι μας έδειξε ο Αμερικανός με το γαλλικό διαβατήριο; Τίποτα απολύτως. Ο Στάνσμπερι δεν ήταν ο εκρηκτικός παίχτης του παρελθόντος και σαν μην έφτανε αυτό, το κορμί του δεν άντεξε την σκληρή προπόνηση και υπέστη ρήξη στον ταλαιπωρημένο του μηνίσκο. Όταν επανήλθε, η ΑΕΚ είχε μπει στον δρόμο για το Φάιναλ Φορ της Βαρκελώνης και ο Τέρενς τέθηκε στο περιθώριο απο τον Ιωαννίδη χωρίς να καταφέρει να πείσει τον προπονητή του να τον εμπιστευθεί.

Φεύγοντας απο την Ελλάδα, γύρισε στην αγαπημένη του Γαλλία, πήγε μια βόλτα απο την μπασκετομάνα Φινλανδία και έκλεισε τον κύκλο της ευρωπαϊκής εμπειρίας εκεί που τον άρχισε, στην Ολλανδία το 2003 στα 42 του χρόνια.

O Τέρενς Στάνσμπερι παρότι δεν μπορούμε να πούμε πως συγκλόνισε με την παρουσία του τα ελληνικά παρκέ, παραμένει ένας παίχτης μιας εποχής που με την έλευση των κοινοτικών το μπάσκετ άλλαζε..