ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Ο "Πατριάρχης", ο "Deus Grego" όπως τον έλεγαν για ευνόητους λόγους οι Ιταλίδες την εποχή που έπαιζε και προπονούσε τη Βαρέζε, ο άνθρωπος που αν το ελληνικό μπάσκετ μπορούσε να πάρει διάφορες μορφές, η δική του θα βρισκόταν σε περίοπτη θέση.

Ο "Γόρος" (εκ του Γορίλα όπως τον έλεγαν στα αποδυτήρια οι παίχτες του εξαιτίας του παρουσιαστικού και της βροντερής φωνής) γεννήθηκε το 1924 στη Θεσσαλονίκη και μπορεί απο το 2011 να μαρσάρει με τη θρυλική Alfa Romeo στα στενά του Παραδείσου αλλά η κληρονομιά του είναι τόσο μεγάλη που ακόμα και τώρα νομίζεις πως θα τον δεις μπροστά σου να εκτελεί τη ραβέρσα (επιβεβαιώμενα ο πρώτος Ευρωπαίος που λανσάρισε την κίνηση) να παίζει με την ίδια άνεση μπάσκετ και βόλεϊ, να κάνει σκοποβολή και να δαμάζει τα κύματα ως κωπηλάτης, να διδάσκει το pick και roll -έτσι το έλεγε με και ανάμεσα στις λέξεις- στα ελληνικά και σε τρεις ακόμα γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά) τις οποίες μιλούσε άπταιστα, να τραγουδάει με την υπέροχη φωνή του τις αγαπημένες του άριες, να γνωρίζει την αποθέωση στο γήπεδο της Ορτεζ απο 5.000 Γάλλους για την άψογη εκτέλεση της "Μασσαλιώτιδας"και και και...

Είναι τόσα πολλά αυτά που θα μπορούσαν να γραφτούν για τον Φαίδωνα Ματθαίου και να μείνουν άλλα τόσα. Το έχουν κάνει πριν απο εμένα, άνθρωποι καταξιωμένοι που είχαν τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίσουν προσωπικά. Απο έναν τέτοιο άνθρωπο θα ξεπατικώσω τη λεζάντα και θα αποχαιρετήσω τον Φαίδωνα λέγοντας του πως το ελληνικό μπάσκετ οφείλει πολλά "Στον κύριο μας" και του αποδίδει τα δέοντα "με αγάπη"...