Σαν σημερα 25 Μαρτιου 1999

Του Νίκου Φετοκάκη

20 χρόνια παρά ένα πίσω. Η μάυρη νύχτα της 24ης προς 25ης Μαρτίου 1999. Μαύρη μέρα για την Ευρώπη, μαύρη μέρα για την «γειτονιά» μας εδώ στα Βαλκάνια. Τελευταίες στιγμές της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας...έτσι γιατί κάποιοι το αποφάσισαν. Τετραψήφιος αριθμός νεκρών, αγνοουμένων στον βωμό συμφερόντων. Εμείς θα προσεγγίσουμε την μεγάλη Γιουγκοσλαβία μέσα από το μπάσκετ. Τις απίστευτες εικόνες που μας χάρισε μέχρι το 1991 όπου επήλθε η οριστική διάσπαση ένα «μαύρο» απόγευμα στην Ρώμη δια χειρός ουσιαστικά Γιούρι Ζντόβτς.

5 Ολυμπιακά μετάλλια με ένα χρυσό, 8 Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με ένα χρυσό, 14 μετάλλια Ευρωμπάσκετ με 5 πρωτιές με τελευταίο στο κύκνιο άσμα τους στην Ρώμη.  6κύπελλα πρωταθλητριών με την τεράστια Γιουγκοπλάστικα να έχει τη μερίδα του λέοντος, 3 κυπελλούχων, άλλα 6 κύπελλα Κόρατς. Αριθμοί που ζαλίζουν. Αλλά πιο πολύ από όλα ζαλίζουν τα ονόματα προπονητών και παικτών που έβγαλε αυτή η τεράστια σχολή. Ας μην απαριθμήσουμε παίκτες. Θα είναι το λιγότερο μελαγχολικό.

Οι δύο νίκες της εθνικής μας το 1987 απέναντι τους, καθιστούν έπος εκείνο το καλοκαίρι. Άλλωστε πόσο εύκολο ειναι να κερδίζεις Πέτροβιτς, Κούκοτς, Γκρμπόβιτς, Πάσπαλι, Ράτζα, Ντίβατς...ίλιγγος. Αντίθετα το 1989 στο Ζάγκρεμπ το γήπεδο είχε κατηφόρα. Δεν είναι κάθε μέρα του Αί Γιαννιού.

Η σχολή ασφαλώς δεν σταμάτησε να παράγει απλά διασπάστηκε σε πολλά κομμάτια. Οι Σέρβοι κυρίως λόγω προπονητών έχουν τις μεγαλύτερες διακρίσεις ως τώρα σε αντίθεση με Κροάτες και Σλοβένους που έχουν τρομερό ταλέντο αλλά στα δύσκολα τους λείπει σοβαρότητα.

Οι εικόνες με τα βομβαρδισμένα κτήρια προκαλούν πόνο ψυχής. Η Γιουγκοσλαβία δεν θα είναι ποτέ ξανά όπως παλιά σε κανένα επίπεδο. Σίγουρα όμως μέσα από βίντεο και φωτογραφίες έχουμε να θυμόμαστε πολλά. Άλλωστε οι Γιουγκοσλάβοι δεν ήταν μόνο μπάσκετ. Ήταν και ποδόσφαιρο και πόλο και μουσική αλλά πάνω από όλα κουλτούρα...και η κουλτούρα δεν σβήνει ποτέ.