Περι Τοτεμ και προπονητων

Του Νίκου Φετοκάκη

Αρχικά οφείλω να ξεκαθαρίσω πως γράφω προσωπική άποψη με την οποία δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούν οι υπόλοιποι συνεργάτες του site.. Αφορμή για το συγκεκριμένο αρθράκι είναι ασφαλώς η απόλυση του Παναγιώτη Γιαννάκη από τον Άρη. Πάμε λοιπόν...

Τοτέμ στον Πανιώνιο θεωρείται δίκαια ασφαλώς ο Φάνης Χριστοδούλου. Ποτέ δεν ασχολήθηκε με την προπονητική. Αντίστοιχα για τον Παναθηναικό ο Φραγκίσκος Αλβέρτης. Βρέθηκε πρώτος προπονητής ως υπηρεσιακός για λίγο και παρ´ ό,τι σήκωσε κούπα αποφάσισε να πάει λίγες θέσεις πιο αριστερά στον πάγκο. Το ίδιο και για το τοτέμ του ΠΑΟΚ Μπάνε Πρέλιεβιτς, που ενώ δοκιμάστηκε ως head coach ανεπιτυχώς, πήρε διοικητική θέση στον δικέφαλο και είναι ομολογουμένως επιτυχημένος. Ο διόσκουρος του δράκου ο Νίκος Γκάλης δεν ασχολήθηκε ποτέ με την προπονητικη. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα; Ο Μάικλ Τζόρνταν, ο μεγαλύτερος αθλητής μπάσκετ της ιστορίας πιθανόν ουδέποτε φόρεσε φόρμα προπονητή παραμένοντας ως παράγοντας στο αγαπημένο του σπορ. Προς τί όλος αυτός ο πρόλογος; Γίνεται μεγάλο σούσουρο για την αποπομπή του Γιαννάκη από τον πάγκο του Άρη. Είμαι βέβαιος πως κανείς, ούτε καν οι νυν διοικούντες του Άρη δεν μειώνουν την μεγάλη μπασκετική προσωπικότητα του. Ίσα ίσα όλοι τον σέβονται. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως αποτελεί δεδομένο επιτυχίας και σε προπονητικούς πάγκους. Εξηγούμαι...

Ο προπονητής Γιαννάκης έχει να παρουσιάσει δύο τεράστιες επιτυχίες με την Εθνική ομάδα, την κατάκτηση του ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου το 2005 και τον τελικό της Ιαπωνίας στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και την νίκη-έπος με την Dream team το 2006. Από εκεί και έπειτα όμως; Μια διετία στον Ολυμπιακό με δύο φάιναλ φορ και ένα κύπελλο Ελλάδος, μια άχρωμη σεζόν στη Λιμόζ και το πέρασμά του από την Εθνική Κίνας όπου ουσιαστικά πήγε είδε και απήλθε μέσα σε ένα χρόνο. Από εκει και πέρα δεν ξαναπροπόνησε ομάδα μέχρι να του δώσει το χρίσμα ο Λάσκαρης το καλοκαίρι του 2017 στον Άρη, άρα το επιχείρημα οτι ο Δράκος τσαλάκωσε την προπονητική του εικόνα είναι άκαιρο. Εδώ όμως έρχεται η καυτή πατάτα. Ο Γιαννάκης στην αρχή της σεζόν είχε να διαχειριστεί ένα μπάτζετ πάνω από 800.000 στα λόγια του μεγαλομετόχου. Ίσως το 4ο η 5ο στην Α1. Η επιλογή των Αμερικανών του ήταν επιεικώς κακή, με παίκτες χωρις ταυτότητα και προσωπικότητα. Εκτός αν για αυτό έφταιγε το παιχνίδι της ομάδος .Οι φήμες λένε πως λόγω παλιών προσφυγών είχε δυνατότητα να πάρει παίκτες από συγκεκριμένους μάνατζερ. Έ και πάλι οι επιλογές ήταν κάτω του μετρίου. Ασφαλώς η συντριπτική ευθύνη ανήκει στον Λάσκαρη αλλά και ο κόουτς τι έκανε βλέποντας τον μεγαλομέτοχο να είναι εξ´αρχής αναξιόπιστος; Γιατί δεν εξέθεσε όλα τα προβλήματα που έβλεπε έτσι ώστε να κινητοποιηθούν οι μηχανισμοί όπως έγινε, πολύ αργά,τον Μάρτιο; Σε τελική ανάλυση ποιά ήταν αυτά τα στεγανά που κρατούσε ο Δράκος όλη τη χρονιά με τους Αμερικανούς πλην Μπελ να φεύγουν, όπως και ο κομβικός Βασιλόπουλος;

Μέσα στο παρκέ η εικόνα των κίτρινων μονότονη. Κουραστική. Ασταμάτητη ντρίμπλα, ελάχιστο τρανζίσιον παρότι με τόσους Αμερικανούς η λογική λέει πως θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο. Κακή αντιμετώπιση παιχνιδιών όπως στο ματς με τον Κόροιβο εντός έδρας αλλά και πολλά νεύρα. Γκρίνια για τους γκρι (ενίοτε όχι άδικα), αλλά κάποιος θα περίμενε ένας άνθρωπος με τις εμπειρίες και τις παραστάσεις του δράκου να έδινε το...ήρεμο παράδειγμα στους αθλητές του.

Καταλήγοντας, αυτά θεωρώ πως είδαν οι νέοι επίδοξοι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ Άρης και αποφάσισαν την αποπομπή του Παναγιώτη Γιαννάκη μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ βλέποντας πως η ζώνη σφίγγει γύρω από τον λαιμό της ομάδας η οποία δεν κερδίζει.

Την μεγάλη προσωπικότητα του Γιαννάκη την έχει ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ και ΦΥΣΙΚΑ ο Άρης. Ο ρόλος πχ του προέδρου θα του ταίριαζε γάντι, αφού είναι μια οντότητα ικανή να συσπειρώσει τον κόσμο και να κρατήσει ισορροπίες. Το άθλημα του μπάσκετ προχωράει και νιώθω πως ο πάλαι ποτέ αρχηγός της Εθνικής έμεινε σχετικά πίσω μη δουλεύοντας για κάποια χρόνια. Άλλωστε δεν είναι κακό να παραμένουν άνθρωποι που προσέφεραν πολλά δίπλα στο άθλημα αλλά όχι απαραίτητα στους πάγκους;

Σε ότι έχει να κάνει με την επόμενη μέρα του Άρη αγωνιστικά, θα κάνω μια επισήμανση και μια ερώτηση. Εύλογη η επιλογή Αγγέλου. Νέος, μαχητής, φιλόδοξος, μαθητής του Σοφού...έχει όλες τις προυποθέσεις και είμαι βέβαιος θα συμμαζέψει το καράβι. Γιατί όμως δεν συζητήθηκε ποτέ το όνομα του Σούλη Μαρκόπουλου...;;;