ΠΕΝΤΕ WHAT IF ΠΟΥ ΘΑ ΕΓΡΑΦΑΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. (ΝΒΑ EDITION)

Το ΝΒΑ έχει βγάλει μεγάλους θρύλους. Ανθρώπους που σημάδεψαν το άθλημα με τις επιδόσεις τους, με τις ιστορικές τους εμφανίσεις και τα τρομακτικό τους ταλέντο. Κάποιοι είχαν και το τελευταίο αλλά για πολλούς διαφορετικούς λόγους δεν κατάφεραν ποτέ να φτάσουν στο επίπεδο που ήθελαν. Αυτό είναι το What If NBA EDITION.

5.  Arvydas Sabonis

Ο θρύλος του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και κατά γενική ομολογία ο καλύτερος σέντερ που πέρασε ποτέ από τη γηραιά ήπειρο, έκανε μία φοβερή και ολοκληρωμένη καριέρα. Το θαύμα της φύσης είχε όμως μία αχίλλειο πτέρνα: τραυματισμούς. Από τα νεανικά του χρόνια ο Arvydas είχε πάρα πολλούς τραυματισμούς που τον ταλαιπωρούσαν και δεν τον άφηναν να παίξει στο 100% των δυνατοτήτων του. Έχοντας κατακτήσει τα πάντα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο 32χρονος τότε Sabonis θα πήγαινε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο ΝΒΑ. Την πρώτη του χρονιά θα μπει στην πρώτη πεντάδα των Rookies της χρονιάς αλλά οι διακρίσεις θα σταματήσουν εκεί. Ο Sabonis κατάφερε να κερδίσει την αγάπη των φιλάθλων του ΝΒΑ αλλά τα γόνατα του δεν τον άφηναν να κάνει πολλά. Από όλες τις χρονιές που αγωνίστηκε, μόνο σε μία χρονιά (1998) έπαιξε πάνω από 30 λεπτά. Εκεί είχε 16 πόντους και 10 ριμπάουντ ανά παιχνίδι δείχνοντας τι θα μπορούσε να κάνει αν έπαιζε παραπάνω χρόνο. Παρά το γεγονός πως δεν είχε πολλές διακρίσεις ατομικές και ομαδικές, ο μπασκετικός κόσμος του ΝΒΑ αναγνώριζε τον Sabonis για το υψηλό IQ του, το εξωπραγματικό για το ύψος του σουτ και την ικανότητα του να πασάρει καλύτερα και από guards.

4. Υao Ming

Το Σινικό Τείχος του παγκοσμίου μπάσκετ ήταν ένας παίκτης που δύσκολα θα ξαναδούμε. Με ένα ύψος στο 2.29 και μια απίστευτη τεχνική κατάρτιση, ο Yao αποτελούσε έναν εφιάλτη για κάθε αντίπαλο. Το hook shot ήταν το πιο κυρίαρχο που είδε ποτέ το ΝΒΑ από τα χρόνια του Jabbar και είχε επίσης ένα από τα πιο ασταμάτητα fade away στην ιστορία του ΝΒΑ. Μετά τις πρώτες τρεις χρονιές τα προβλήματα ξεκίνησαν. Με κάθε νέο τραυματισμό ο Yao γινόταν πιο αργός, και λιγότερο ανθεκτικός σε νέους τραυματισμούς. Με τον τελευταίο του τραυματισμό το 2010, ο ίδιος ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την ενεργό δράση. Με δηλώσεις του, ο Shaquille O’Neal είχε πει χαρακτηριστικά πως ο Yao χωρίς τραυματισμούς θα μπορούσε να μπει στο 5 καλύτερους σέντερ όλων των εποχών. Στην καριέρα του κατάφερε να γίνει οχτώ φορές All Star, και να μπει πέντε φορές στις καλύτερες πεντάδες του ΝΒΑ.

3. Derrick Rose

Ίσως ο πιο εκρηκτικός guard στην ιστορία του παιχνιδιού. Οι πρώτες τέσσερις χρονιές του στο ΝΒΑ ήταν γεμάτες καρφώματα, ‘’σπασμένους αστραγάλους’’ αντιπάλων, μα πάνω από όλα βραβεία. Αυτά τα τέσσερα χρόνια κατάφερε να κερδίσει το βραβείο του Rookie της χρονιάς και το βραβείο του MVP. Μέχρι και σήμερα είναι ο νεότερος ΜVP στην ιστορία του ΝΒΑ. Την τετραετία αυτή είχε 21 πόντους, 7 ασσίστς και 4 ριμπάουντς. Ήταν μέσα στους δύο καλύτερους PG μαζί με τον Rondo εκείνη την εποχή. Τον Απρίλιο του 2012 όμως η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Σε μία κίνηση που έχει κάνει πολλές φορές, έπεσε κάτω πιάνοντας το γόνατο του. Τα πράγματα ήταν άσχημα και έγιναν ακόμα πιο άσχημα όταν βγήκαν τα αποτελέσματα: ρήξη χιαστών. Κάθισε μία ολόκληρη χρονιά έξω για να ετοιμαστεί για την επιστροφή του. Όμως ούτε η επιστροφή του ήταν ιδανική. Μετά από δέκα παιχνίδια, διέλυσε και τον μηνίσκο του. Όταν επέστρεψε δεν ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Οι συμμετοχές του σε All Star παιχνίδια ήταν πλέον παρελθόν. Πλέον παίζει στους Pistons έχοντας επιστρέψει σε ένα πολύ καλό επίπεδο και όντας πλέον ένας από τους καλύτερους έκτους παίκτες του πρωταθλήματος.

2 . Grant Hill

Τι παιχτάρα ήταν ο Grant Hill; Για πολλούς ήταν ο διάδοχος του Jordan, χρόνια πριν εμφανιστεί ο Kobe στο προσκήνιο. Tα πρώτα έξι χρόνια της καριέρας του ήταν έτσι όπως έπρεπε. Rookie της χρονιάς, πέντε φορές All Star με ποσοστά 22 πόντους, 8 ριμπάουντ και 6 ασσίστ. Μέχρι που και αυτόν τον χτύπησαν οι τραυματισμοί. Από το 2002 οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν σε ησυχία. Αστράγαλοι, προσαγωγοί, μέση. Κατάφερε όμως ακόμα και έτσι να έχει μία καλή καριέρα. Αγαπημένος στο Detroit ως ο άνθρωπος που κατάφερε να δώσει λίγο φως σε μια πόλη που είχε τελειώσει η περίοδος των Bad Boys, ο Grant Hill κατάφερε με την μικρή πορεία του ως αστέρας του ΝΒΑ να αφήσει το στίγμα του στο άθλημα και να κάνει πολλούς να αναρωτιούνται πόσο πιο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα για αυτόν αν δεν είχε όλους αυτούς τους τραυματισμούς.

1 . Drazen Petrovic.

Δεν χρειάζεται να πω πολλά πράγματα. Για πολλούς είναι ίσως ο καλύτερος Ευρωπαίος μπασκεμπολίστας όλων των εποχών και ένας από τους καλύτερους σουτέρ που είδε ποτέ το άθλημα. Έχοντας κατακτήσει και αυτός τα πάντα στην Ευρώπη, ήθελε να κάνει τον επόμενο βήμα και προσπαθήσει να πρωταγωνιστήσει στο ΝΒΑ. H πρώτη του σαιζόν ήταν δύσκολη. Παρά το γεγονός πως στον χρόνο που έπαιζε έδειχνε μεγάλα δείγματα του ταλέντου του, δεν μπορούσε να πάρει τον χρόνο που ήθελε. Η μετακίνηση του στο New Jersey και στους Nets τα άλλαξε όλα. Μέσα σε δύο χρονιές έγινε ένας από τους καλύτερους σουτέρ του ΝΒΑ, ένας φοβερός σκόρερ που έβαζε με όποιον τρόπο ήθελε καλάθια. Το 1993 ήταν στην τρίτη καλύτερη πεντάδα του ΝΒΑ και ήταν σίγουρο πως τα επόμενα χρόνια, όντας 28 χρονών και έτοιμος να μπει στην καλύτερη αθλητική του ηλικία το μέλλον φαινόταν λαμπερό για τον Κροάτη σταρ. Μέχρι να έρθει η 7^η Ιουνίου του 1993. Ο Drazen θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και ο χρόνος θα παγώσει για το κροατικό μπάσκετ αλλά και για το ίδιο το ΝΒΑ που είδε έναν μελλοντικό του σταρ, να χάνεται σε δευτερόλεπτα. Η δικιά μου εκτίμηση ήταν πως ο Drazen θα είχε μία καριέρα άξια ενός All Star παίκτη. Δυστυχώς θα μείνουμε με το αν.