ΠΕΝΤΕ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΚΡΙΝΑΝ ΘΡΥΛΟΥΣ (ΝΒΑ 2000-2020 ΠΕΡΙΟΔΟΣ)

Τα πρωταθλήματα είναι ο απώτερος στόχος ενός παίκτη στο ΝΒΑ. Αν μιλάμε για superstars και μελλοντικούς θρύλους, ένα δαχτυλίδι μπορεί να αλλάξει το αφήγημα μίας ολόκληρης καριέρας. Για αυτούς τους πέντε σταρ αυτά τα δαχτυλίδια, άλλαξαν τα πάντα.

5. Shaquille O’Neal (2000)

Ο Μεγάλος Αριστοτέλης, όπως του αρέσει να τον λένε, ήταν ήδη ένας πολύ μεγάλος παίκτης στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Όντας πλέον ο καλύτερος σέντερ του πλανήτη, ο Σακ ήθελε να κατακτήσει αυτό που ήθελε τόσο καιρό: Ένα δαχτυλίδι. Στα 28 του χρόνια, τα λάθη δεν ήταν πλέον επιτρεπτά. Έπρεπε να νικήσει τώρα, καθώς τα χρόνια αυτά για τα μεγάλα κορμιά είναι πολύ σημαντικά. Εκείνη τη χρονιά δεν μπορούσε ΚΑΝΕΝΑΣ να τον σταματήσει. Ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος στην κανονική διάρκεια της περιόδου κερδίζοντας το βραβείο του MVP όμως ο στόχος του ήταν ένα άλλο πολύτιμο βραβείο. Στα playoffs συνέχισε με τον ίδιο ρυθμό, έχοντας δίπλα τους Fisher, Bryant, Grant και Horry να του δίνουν πολύτιμες βοήθειες. Στους τελικούς ήταν τρομερός κάνοντας την πιο κυρίαρχη εμφάνιση στην ιστορία του ΝΒΑ. Τα στατιστικά του προκαλούν ζάλη: 38 πόντοι, 16.7 ριμπάουντ και 2.7 τάπες. Μαζί με το πρωτάθλημα πήρε και το βραβείο του κορυφαίου των τελικών. Μία περίοδος κυριαρχίας είχε ξεκινήσει, με το Σακ απαλλαγμένο από το άγχος ενός πρωταθλήματος. Πλέον δεν ήταν ένας παίκτης που αδυνατούσε να ηγηθεί. Ήταν ένας από τους πιο κυρίαρχους παίκτες όλων των εποχών.

4. Kawhi Leonard (2019)

Ο ‘’Klaw’’ κέρδισε το εισιτήριο του για το Hall Of Fame με αυτό το πρωτάθλημα. Σίγουρα, έχει ακόμα χρόνια μπροστά του να κερδίσει και άλλα βραβεία και άλλους τίτλους, όμως νομίζω πολύ δύσκολα θα ξαναδούμε τέτοιες στιγμές από τον Kawhi και με τον τρόπο που εξελίχθηκαν. Ο Kawhi έχοντας έρθει από μία πολύ δύσκολη χρονιά, με τραυματισμούς και ένταση με τους Spurs, ήθελε στον ένα χρόνο του συμβολαίου του να βρει ένα περιβάλλον για να παίξει το μπάσκετ που ξέρει. Οι Raptors του το έδωσαν, και αυτός δεν τους απογοήτευσε. Μετά από μία σταθερή σαιζόν, και παίζοντας με μία ομάδα χωρίς καλή ιστορία στα playoffs, ο Kawhi ήταν διατεθειμένος να αλλάξει την ιστορία των Raptors. Και την άλλαξε. Μετά από δύο περιπετειώδεις σειρές απέναντι στους Sixers και στους Bucks, θα κερδίσει το εισιτήριο για τους τελικούς απέναντι στους μπαρουτοκαπνισμένους Warriors που κυνηγούσαν το three-peat. Εκεί ο Kawhi διέλυσε ακόμα μία superteam. Σε 6 παιχνίδια ο Leonard είχε 28.5 πόντους, 9.8 ριμπάουντς και 4.2 ασσίστς. Φοβερή άμυνα, φοβερή επίθεση και δεύτερο βραβείο τελικών στην καριέρα του. Μια χώρα στο πόδι για τους πρωταθλητές Raptors και τον Μεσσία Kawhi Leonard.

3. Κοbe Bryant (2010)

Έχοντας μπει στη χρονιά πρωταθλητής, θα περίμενε κανείς ο Mamba να πατήσει λίγο φρένο. Αντιθέτως ο Kobe δε χαλάρωσε και πάτησε τέρμα τα γκάζια! Ήξερε πως η κριτική δεν θα σταματούσε. Ήδη μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2009, πολλοί υποστήριζαν πως δεν ήταν μεγάλο κατόρθωμα απέναντι στους Magic, που ήταν αρκετά πιο αδύναμη ομάδα από τους Lakers με μεγάλη διαφορά ποιότητας. Ένα repeat θα ξεδιάλυνε την κατάσταση και αυτό το ήξερε ο Bryant. Μετά από ακόμα μία μεγάλη χρονιά, όντας ο καλύτερος παίκτης του κόσμου για ακόμα μία φορά, η πρόκληση ξεκίνησε στα playoffs. Με μεγάλες εμφανίσεις απέναντι σε Jazz και Suns, ο Mamba ήταν έτοιμος για τον 7^ο τελικό της καριέρας του. Η τύχη του χαμογέλασε καθώς θα έβρισκε τους Celtics απέναντι του. Η ίδια ομάδα που του στέρησε τον τίτλο το 2008, ήταν εμπόδιο του προς τη δόξα. Σε έναν από τους πιο σκληρούς τελικούς όλων των εποχών, τελικούς όπου η άμυνα ήταν πάνω από όλα και για τις δύο ομάδες, ο Kobe δεν απογοήτευσε. Παρά την αστοχία του, μέτρησε 28.6 πόντους, 8 ριμπάουντ και 3.9 ασσίστς ανά αγώνα, ‘’κλειδώνοντας’’ παράλληλα στην άμυνα τον Ray Allen. Έχοντας κερδίσει πλέον μία μεγάλη και δύσκολη ομάδα, ο Kobe καθιέρωσε τον εαυτό του ως έναν από τους καλύτερους παίκτες που είδε ποτέ το μπάσκετ.

2. LeBron James (2016)

Ο ‘’Βασιλιάς’’ έχοντας κερδίσει δύο δαχτυλίδια με τους Heat, επέστρεψε στους Cavaliers θέλοντας να φέρει ένα πρωτάθλημα στην πόλη του. Αν και απέτυχε να το κερδίσει την πρώτη χρονιά, ελέω τραυματισμών, απέναντι στους Warriors, τη δεύτερη φορά δεν θα το άφηνε έτσι. Σε μία χρονιά με μοιρασμένη ηγεσία με τον Kyrie Irving, ο LeBron έδειχνε να κρατά τις δυνάμεις του για τα μεγάλα παιχνίδια που θα ακολουθήσουν. Στην Ανατολή, οι Cavaliers του έκαναν πάρτι και βρέθηκαν με σχετική ευκολία στους τελικούς. Εκεί θα έβρισκαν την ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών, τον MVP του πρωταθλήματος και τους νυν πρωταθλητές. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους τελικούς, η ομάδα του ‘’Βασιλιά’’ έμεινε γρήγορα με 3-1 πίσω στο σκορ. Στα επόμενα τρία παιχνίδι ο LeBron, με μεγάλο συμπαραστάτη τον Kyrie Irving, θα κάνει μία επική ανατροπή και θα κατακτήσει το τρίτο τρόπαιο της καριέρας του. Κορυφαία στιγμή εκείνο το τρομερό μπλοκ στον Iguadala, όπου θεωρείται μέχρι και σήμερα η κορυφαία τάπα της ιστορίας.  Ο LeBron έκανε μία μεγάλη εμφάνιση στους τελικούς έχοντας 29.7 πόντους, 11.3 ριμπάουντ, 8.9 ασσίστ, 2.7 κλεψίματα και 2.3 τάπες ανά παιχνίδι κάνοντας την κορυφαία εμφάνιση τελικών στην καριέρα του. Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα, ο LeBron θα μπει στην συζήτηση για τον κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών, όπως και πολλοί άλλοι πριν από αυτόν.

1. Dirk Nowitzki (2011)

Ο Dirk στα 33 πλέον έμπαινε σιγά σιγά στη Δύση της καριέρας του, έχοντας αγωνιστεί σε τελικούς το 2006 όταν και είχε παίξει άσχημα με αποτέλεσμα η ομάδα του να χάσει από τους Heat. Πέντε χρόνια μετά, και μετά από μία ακόμα καλή χρονιά στην κανονική διάρκεια της περιόδου, το επόμενο βήμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος ήταν στον ορίζοντα. Αποκλείοντας Lakers και Thunder, οι Mavs θα αντιμετώπιζαν την νεοσύστατη superteam των James, Wade και Bosh στο Miami. Το φαβορί ξεκάθαρο αλλά ο Nowitzki ήξερε ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του ευκαιρία. Δεν την άφησε να φύγει έτσι. Κάνοντας μεγάλες εμφανίσεις, παίζοντας μέχρι και άρρωστος, κατάφερε να κάνει ένα από τα μεγαλύτερα upsets της ιστορίας. Ο Γερμανός superstar μέτρησε 26 πόντους και 9.7 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Ο Dirk θα κατακτήσει το πολυπόθητο δαχτυλίδι και θα μπει στο πάνθεον ως ο κορυφαίος Ευρωπαίος στην ιστορία του ΝΒΑ.