Ο ΥΠΟΤΙΜΗΜΕΝΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΒΕΛΠ

Όταν ακούει κάποιος το όνομα Christian Welp, σίγουρα του έρχεται στο μυαλό περισσότερο η λέξη "τίμιος" παρά η λέξη "θρύλος". Και όμως, ο Γερμανός γίγαντας είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις που οι Αμερικανοί τον έχουν ψηλότερα από τους Ευρωπαίους, καθώς αναγνώρισαν το ταλέντο του από νωρίς.

Σε μια γενιά που έβριθε ταλέντου, αυτή του 1964, με ονόματα όπως ο Arvydas Sabonis και ο Drazen Petrovic, ο Welp υπήρξε εφάμιλλο ταλέντο, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο Eurobasket U-16 που έγινε στην Ελλάδα το 1981, ενώ η τριάδα Welp-Schrempf-Benkhe πήρε την πέμπτη θέση στο Eurobasket U-18 της Βουλγαρίας τον επόμενο χρόνο. Την ίδια χρονιά, το 1982, ο Welp παίρνει την μεγάλη απόφαση να παίξει στο κολλέγιο της Washington, ακολουθώντας το φιλαράκι του Detlef Schrempf.

Εκεί ήταν καταιγιστικός. Πρώτος σκόρερ στην ιστορία των Washington Huskies, τρεις φορές All-Pac 10 Conference selection, Pac-10 Player of the Year το 1986. Ένας εξαιρετικός ψηλός, με πλαστικές κινήσεις και έφεση στο ριμπάουντ. Ο Detlef υπήρξε ο μέντοράς του εκεί, και πολλές φορές του ασκούσε σκληρή κριτική, αλλά γιατί ήθελε να τον κάνει καλύτερο παίκτη. Και τα κατάφερε. Μια μέρα στη προπόνηση, ένας φίλος του τον ρώτησε γιατί δεν έκανε tomahawk κάρφωμα στον αιφνιδιασμό, και εκείνος του απάντησε απλά "Γιατί? Δύο πόντοι είναι έτσι κι αλλιώς", δεν του άρεσαν οι εντυπωσιασμοί. Το παιχνίδι του έγινε αντιληπτό από το ΝΒΑ, και οι Philadelphia 76ers τον επέλεξαν στην 16η θέση του 1987 NBA Draft, ως το alter ego του Charles Barkley. Ομως η μοίρα του έπαιξε πολύ άσχημο παιχνίδι...

Τον Δεκέμβριο του 1987, οι Sixers αντιμετώπιζαν στο Chicago Stadium τους Bulls του MJ. Την προηγούμενη μέρα, στο ίδιο γήπεδο είχαν παίξει οι Chicago Blackhawks του NHL, και την ίδια μέρα είχε πολλή ζέστη. Το παρκέ ήταν πάνω από το παγοδρόμιο, με αποτέλεσμα να πιάνει υγρασία, και τα ballboys να σκουπίζουν συνέχεια το παρκέ. Ο Welp τραυματίστηκε σοβαρά σε εκείνο το παιχνίδι, διαλύοντας το γόνατό του. Δεν υπήρξε ποτέ ξανά ο ίδιος παίκτης. Όμως προς τιμή του, δεν έψαξε δικαιολογίες, αν και κατάλαβε ότι ο τραυματισμός ήταν τόσο σοβαρός, που του στέρησε μια αξιόλογη καριέρα στο ΝΒΑ. Μετά από μια σύντομη θητεία σε San Antonio Spurs και Golden State Warriors επέστρεψε στην Ευρώπη, όπου η συνέχεια ήταν γνωστή. Επτά Πρωταθλήματα Γερμανίας, τρία Κύπελλα Γερμανίας, το Ευρωμπάσκετ του 1993 και το Triple Crown με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Δυστυχώς μας άφησε νωρίς, το 2015, σε ηλικία 51 χρονών μετά από καρδιακό επεισόδιο. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι σκόπευε να δει γιατρό άμεσα, σύμφωνα με οικογενειακούς του φίλους.

Οι Γερμανοί είναι κατ'εμέ ένας παρεξηγημένος μπασκετικά λαός. Σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται το γεγονός ότι το πρωτάθλημά τους δεν είναι κορυφαίο, ενώ στις χρυσές εποχές του μπάσκετ, παίκτες όπως Detlef Schrempf, Uwe Blab, Chris Welp, Henrik Roedl έπαιζαν στο NCAA ή/και το NBA, με τους κανονισμούς τότε της FIBA να μην επιτρέπουν τη συμμετοχή στην Εθνική τους ομάδα. Ωστόσο τα δείγματα στις αρχές της δεκαετίας του 80, με τις μικρές Εθνικές ήταν κάτι παραπάνω από θετικά. Επίσης? Ηταν η πρώτη ομάδα που κατέκτησε το Ευρωμπάσκετ μετά την αλλαγή των κανονισμών. Οσο για τον συγχωρεμένο Chris Welp? Δεν πρόκειται να πάρει ποτέ την αναγνώριση που του αρμόζει/αξίζει, ίσως γιατί το διαλυμένο γόνατο του το στέρησε, τουλάχιστον είναι θετικό το γεγονός ότι οι Αμερικανοί, και ειδικότερα οι φίλοι των Huskies αναγνωρίζουν την αξία του, με τον ίδιο να μπαίνει στο Husky Hall of Fame. Από τα πιο "περιθωριακά" what if όλων των εποχών.