Ο ΤΣΑΡΛΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΟΥ ΜΟΝΑΚΟ

Ο Sir Charles ήταν πάντα ένας απολαυστικός τύπος. Περίεργος μεν, αλλά σίγουρα απολασυτικός. Οι δε ιστορίες που τον ακολουθούν είναι άπειρες. Για την “περιπέτεια” της Dream Team στα γήπεδα της Βαρκελώνης το 1992 είναι περισσότερο γνωστή η ατάκα του πριν από το παιχνίδι με την Ανγκόλα «Δεν ξέρω τίποτα για την Ανγκόλα, αλλά η Ανγκόλα είναι σε μπελάδες». Ή όταν θέλωντας να μιλήσει για τον ελεύθερό του χρόνο στο Μόντε Κάρλο, δήλωσε πως " Όσο τα κορίτσια θα είναι στην πισίνα ημίγυμνες, εγώ θα είμαι εκεί. Μέσα σε δύο βδομάδες θα έχω γίνει ο Mark Spitz" .Επίσης είναι γνωστό ότι σε αντίθεση με την υπόλοιπη αποστολή που παρέμεινε στο μεγαλύτερο μέρος της παραμονής τους στην Ισπανική χώρα μέσα στο ξενοδοχείο, και κυκλοφορούσαν μόνο με αυστηρή ασφάλεια, ο ίδιος διάλεξε να κυκλοφορεί στην Βαρκελώνη μόνος του, καθώς ήθελε να γνωρίσει την πραγματική ατμόσφαιρα της πόλης. Σίγουρα δεν μπορούσες να τον βάλεις σε καλούπια.

Η πιο ωραία όμως, αν και σχετικά άγνωστη, ιστορία του Charles Barkley από την Βαρκελώνη, είχε να κάνει με την συνύπαρξή του με τον πρίγκηπα Ρενιέ του Μονακό, όταν η ομάδα πήγε να τον επισκεφτεί αλλά και τα όσα είπε μετά από αυτό. Πιο συγκεκριμένα, αφού πέρασε κάποιον χρόνο προσπαθώντας να του εξηγήσει τα σημεία ενός scouting report, προέβη για δηλώσεις σχετικά με την συνύπαρξή τους. Απολαύστε τες:

« Δεν μπορείς να τον ακουμπήσεις και πρέπει να τον αποκαλείς ‘Μεγαλειότατε’. Έχω να αποκαλέσω κάποιον έτσι από τον ιδιοκτήτη των 76ers, τον Harold Katz. Και πρέπει να σταματήσεις να τρως όταν σταματάει να τρώει. Δηλαδή, δεν ξέρω. Ας υποθέσουμε ότι είχε τσιμπήσει κάτι πριν έρθει στο τραπέζι και δεν πειναει, αλλά εγώ λιμοκτονώ, τι σημαίνει? Ότι πρέπει να φάω όσο προλαβαίνω?».

Για κάτι τέτοια λοιπόν, όταν ο John Salley, γνωστός από το πέρασμά του από τον Παναθηναικό (όχι ότι κι αυτός ήταν ιδιαίτερα ισορροπημένος), προσπαθώντας νε παριγράψει την ψυχοσύνθεση του νεαρού Τσαρλς είχε πει «Δεν ξέρω, έχω την αίσθηση ότι είναι ψυχοπαθής...»