Ο "ΤΙΓΡΗΣ" ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ

Ο Αρχιμανδρίτης Κωνσταντίνος Βαμβίνης δεν είχε σκοπό να φτιάξει ομάδα μπάσκετ. Να φέρει τα παιδιά της Αγίας Τριάδας στο κατηχητικό, αυτό ήθελε να κάνει.

Σκέφτηκε λοιπόν πως στους πιτσιρικάδες αρέσει ο αθλητισμός και έτσι ξεκίνησε το "παιδομάζωμα" στις αλάνες, με το δέλεαρ της συμμετοχής σε μία νεοσύστατη ομάδα με την ονομασία Αναγέννηση.

Ένα απο τα παιδιά αυτά, ήταν ένα μελαμψό παλληκαράκι που τον έλεγαν Βαγγέλη Αλεξανδρή και όλη η Ελλάδα αργότερα θα τον μάθαινε με το παρατσούκλι του.

Ο "Τίγρης" (ο Φαίδων Ματθαίου ήταν ο νονός) με συνοδοιπόρο τον κατά δύο χρόνια μικρότερο Χάρη Παπαγεωργίου, άρχισε να κάνει γνωστό το όνομα του στην μπασκετική πιάτσα της Θεσσαλονίκης και τράβηξε το ενδιαφέρον του Ανέστη Πεταλίδη που το 1970 έπεισε τους "Διόσκουρους" της Αναγέννησης να μεταγραφουν στον Άρη.

Μιλάμε για την εποχή του απόλυτου ερασιτεχνισμού στον ελληνικό αθλητισμό με τους παίχτες να λαμβάνουν ως αμοιβή... πορτοκαλάδες και να είναι δέσμιοι των συμβολαίων της "σκλαβιάς" με την δεκαετία να είναι ο κανόνας της παραμονής ενός αθλητή. Εξαιτίας αυτών των κανονισμών το ντεμπούτο του με τα κιτρινόμαυρα πήρε αναβολή ενός χρόνου και φόρεσε την φανέλα με το 14 το 1971.

Όλα αυτά όμως δεν απασχολούσαν ένα 20χρονο παιδί που γρήγορα καθιερώθηκε στον Άρη με τις οργανωτικές του ικανότητες και την σκυλίσια άμυνα που έβγαζε τα συκώτια των αντίπαλων γκαρντ.  Με τον Άρη ο Αλεξανδρής θα ξεκινήσει την πορεία που θα φέρει το 1979 το πρωτάθλημα στη Θεσσαλονίκη. Με καπετάνιο τον πρώην συμπαίχτη του Γιάννη Ιωαννίδη, πηδαλιούχο τον "Τίγρη" και πρώτο σκόρερ τον Παπαγεωργίου, το κιτρινόμαυρο καράβι περνάει επιτέλους τις Συμπληγάδες του τίτλου. Μάλιστα στην μεγάλη νίκη επί του Ολυμπιακού που ουσιαστικά έκρινε το πρωτάθλημα, ο Βαγγέλης έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του με 20/20 ελεύθερες βολές δείχνοντας πως ήταν τέρας ψυχραιμίας.

Τον Σεπτέμβριο του 79 φτάνει στη Θεσσαλονίκη ο Νίκος Γκάλης και ο Πεταλίδης θέλοντας να τεστάρει το Αμερικανάκι, θα ρίξει πάνω του στην πρώτη προπόνηση στο βοηθητικό γήπεδο του Χαριλάου τον αμυντικό εξολοθρευτή Βαγγέλη Αλεξανδρή που είχε περάσει χειροπέδες σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ελίτ των γκαρντ, απο Μαρτζοράτι μέχρι Ντελιμπασιτς. Με την προτροπή του Πεταλίδη "Μαύρε, μπες μέσα και φάτον να δούμε τι ψάρια πιάνει", ο Βαγγέλης έβαλε δύσκολα στον Γκάνγκστερ αλλά παραδέχτηκε και αυτός πως ο Νικ ήταν απο άλλο ανέκδοτο. Με τον Γκάλη έμεναν μαζί στα δωμάτια στις αποστολές του Άρη και της εθνικής και ο Αλεξανδρής βοήθησε τον κλειστό χαρακτήρα Νίκο να προσαρμοστεί στον ελληνικό τρόπο ζωής.

Δεν έμελλε όμως να αγωνιστούν για πολύ παρέα στον Άρη αφού το καλοκαίρι του 1980 ο Αλεξανδρής ήρθε σε σύγκρουση με την διοίκηση ζητώντας ένα νέο συμβόλαιο με καλύτερους οικονομικούς όρους. Η αντίδραση της διοίκησης ήταν η αναμενόμενη εκείνη την εποχή που εκφραζόταν με την περιβόητη απειλή "θα σου καρφώσω το δελτίο στο ταβάνι".

Ο Βαγγέλης έμεινε εκτός για την σεζόν 80-81 αλλά οχι ανενεργός καθώς είχε ήδη ξεκινήσει την ενασχόληση του με την προπονητική ηδη απο το 1977 και πήρε στα χέρια του το τιμόνι της νεοφώτιστης Λάρισας, καταφέρνοντας να κερδίσει μία άνετη παραμονή στην Α εθνική πετυχαίνοντας μεγάλες νίκες. Και ενώ σιγά σιγά ανέτελε το άστρο του προπονητή Αλεξανδρή, ο παίχτης "Τίγρης" ήταν ακόμα ζωντανός στην καρδιά του Βαγγέλη. Το καλοκαίρι του 81 η Βουλή θα ψηφίσει νέο αθλητικό νόμο που όριζε πως αθλητής που είχε συμπληρώσει τα 30 του χρόνια και δεν είχε αγωνιστεί τουλάχιστον στα μισά παιχνίδια της προηγούμενης περιόδου με την ομάδα του, μπορούσε να μείνει ελεύθερος και να αναζητήσει νέα στέγη.

Με την ψήφιση του νόμου, οι άνθρωποι του Άρη μπροστά στον κίνδυνο να χάσουν μία εκ των σημαιών της ομάδας κινήθηκαν άμεσα έχοντας πληροφορηθεί και την πρόθεση του ΠΑΟΚ να εντάξει στο δυναμικό του τον Βαγγέλη καταφέρνοντας σημαντικό πλήγμα στον αιώνιο αντίπαλο οχι μόνο αγωνιστικό αλλά και ηθικό. Για τον λόγο αυτό επιστρατεύθηκε και ο κουμπάρος του Αλεξανδρή, ο Γιάννης Ιωαννίδης που θα αναζητήσει στο τηλέφωνο τον Βαγγέλη με σκοπό να τον μεταπείσει. Μάταιος κόπος όμως καθώς ο παίχτης έχει "απαχθεί" απο τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και βρίσκεται καλά κρυμμένος σε εξοχική κατοικία στα Φλογητά Χαλκιδικής.

Ο Ιωαννίδης όμως δεν παραιτείται εύκολα και θα προσπαθήσει μέχρι τελευταία στιγμή να αλλάξει γνώμη στον φίλο του. Λίγο πριν τις τελικές υπογραφές με τον ΠΑΟΚ και ενώ ο Αλεξανδρής βρίσκεται στα γραφεία του Δικεφάλου του Βορρά, ο "Ξανθός" θα ρίξει το τελευταίο του χαρτί και προσποιούμενος σοβαρό τηλεφώνημα απο την σύζυγο του Βαγγέλη θα καταφέρει να φέρει τον "Τίγρη" στο ακουστικό για να του καταθέσει δια τηλεφώνου την τελική πρόταση του Άρη.

"Μην κάνεις καμιά μ@€*ια ρε, έχω ένα εκατομμύριο στην τσέπη μου έλα τώρα να το πάρεις" ήταν το απονεονημένο τηλεφωνικό διάβημα του Ιωαννίδη προς τον κουμπάρο του. Η απάντηση του Βαγγέλη έβαλε ταφόπλακα στα σχέδια του "Ξανθού" και έκλεισε το αθλητικό κεφάλαιο Άρης λέγοντας του " Γιάννη και δύο εκατομμύρια να είχες, πίσω δεν γυρίζω".

Και όντως δεν γύρισε αλλά υπέγραψε συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ όπου αγωνίστηκε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια κατακτώντας και το Κύπελλο Ελλάδος το 1984 απέναντι στην παλιά του αγάπη, στον τελικό των "ξυρισμένων κεφαλιών".

Τέλος στην αθλητική του καριέρα έβαλε το 1988 με την κυανόλευκη φανέλα του Ηρακλή καταγράφοντας έτσι στην αθλητική του σταδιοδρομία συμμετοχές και με τις τρεις ομάδες της Θεσσαλονίκης.

Κατόπιν ξεκίνησε την πολύχρονη πορεία του στους πάγκους απο την περιφέρεια και τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας, μία πορεία που τον έφερε στο τιμόνι πολλών ελληνικών ομάδων αλλά κυρίως του χάρισε δύο ευρωπαϊκούς τίτλους, το Κύπελλο Σαπόρτα με το Μαρούσι το 2001 και το Champions Cup με τον Άρη το 2003, επιτυχίες που τον έκαναν τον πρώτο Έλληνα προπονητή με δύο ευρωπαϊκά τρόπαια.

Σήμερα που ο Βαγγέλης Αλεξανδρής βαδίζει προς την έβδομη δεκαετία της ζωής του, συνεχίζει να είναι ενεργός στον χώρο με το ίδιο και απαράλλαχτο βλέμμα του "Τίγρη"