Ο ΝΤΡΑΖΕΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΛΛΩΝ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ), "TA ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ"

Κείμενα για τον Ντράζεν, τον «Γίο του Διαβόλου» έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Ακόμη και εμείς έχουμε στο ΒΒ ένα εξαιρετικό κείμενο του Αντρέα Τσεμπερλίδη. Έτσι, θα αποφυγουμε τον εκτενή σχολιασμό της ζωής του ή την ξεκάθαρη αφηγηματική ή επιγραμματική εξιστόρησή της. Αντίθετα, στο παρόν κείμενο το οποίο δεν ξέρουμε πόσα μέρη θα έχει εν τέλει θα γράψουμε για πράγματα που είπε για τον Ντράζεν ο Ντράζεν αλλά και οι άνθρωποι που τον γνώρισαν. Και θα προσπαθήσουμε μέσα από αυτα τα quotes να ρίξουμε μία διαφορετική ματιά στην ζωή του μεγάλου βιρτουόζου του μπάσκετ.

«Ποτέ δεν έχασα μία προπόνηση. Δεν με ένοιαζε που έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς, στις 6 ή στις 7 και να πάω στο γήπεδο του σχολείο μου. Μόνο εγώ και η καθαρήστρια είμασταν τότε εκεί. Έβαζα λοιπόν καρέκλες στην σειρά και τρίπλαρα ανάμεσά τους. Έτσι προπονούσα την τρίπλα μου και το απολάμβανα αλήθεια πάρα πολύ»

Ντ. Πέτροβιτς

« Παρόλο που λάτρευε το μπάσκετ, εμείς δεν θέλαμε να τον πάει πίσω αυτό στο σχολείο. Έτσι έπρεπε να πάει για προπόνηση πριν από το σχολείο. Και αυτός ήταν και ένας λόγος  που ποτέ δεν έχανε τα μαθήματα. Αλήθεια σας λέω. Ακόμη και όταν ήταν άρρωστος μπορεί να έβαζε το θερμόμετρο πίσω από την μασχάλη του για να μην φανεί ότι έχει πυρετό και έτσι να μπορέσει να πάει στην προπόνηση και στο σχολείο φυσκά»

Biserka Petrovic ( Μητέρα του Drazen)

« Γι αυτό ο Ντράζεν σκόραρε 50άρες. Αντιγράφαμε ο ένας τον άλλον. Εγώ γεννήθηκα στο Cacak, την πόλη του μπάσκετ και είχα ως πρότυπο τον Radmilo Misovic. Εγώ αντέγραφα από αυτόν και μετά οι επόμενοι από εμένα. Είμαστα τυχεροί που υπήρχαν πάντα παίκτες πρότυπα. Πάντα λέω ότι ο drazen, ήταν ένας από τους λίγουςταλαντούχους παίκτες που κατάλαβε πραγματικά νωρίς ότι χωρίς την σκληρή δουλειά δεν φτάνεις πουθενά»

D. Kicanovic ( Το πρότυπου του Drazen)

« Έξι ή εφτά χρόνια πριν, ανέλυα την κάθε του κίνηση και ονειρευόμουν να τον δω από κοντά. Πρόσφατα επαιξα στο Πεζαρο αντίπαλος του. Εναντίον του «Κίκα». Μπορείς να το διανοηθείς? Έτριβα τα μάτια μου για να σιγουρευτώ ότι δεν ονειρεύομαι. Καιγόμουν για να του αποδείξω ποιός είμαι. Έβαλα τα δυνατά μου για να του δείξω ότι ξέρω. Δεν δούλεψε...»

Ντ. Πέτροβιτς για τον πρώτο αγώνα ενάντια στον Κιτσάνοβιτς

«Μία μέρα στην Θεσσαλονίκη, είχε κοντά στους 40 βαθμούς και είχαμε ρεπό. Πήρα τηλέφωνο τον Drazen για να πάμε για ένα παγωτό. Μου είπε ότι θα ήθελε πρώτα να περάσουμε από το γήπεδο για μερικά σουτ. Στο γήπεδο τον ρώτησα «Γιατί 300 σουτ?» , και μου απάντησε αβίαστα και άμεσα « Δεν νομίζω ότι έχω γεννηθεί σουτέρ, γι αυτό...»»

Milan Broceta, ο προπονητής του στις μικρές εθνικές. Στην Θεσσαλονίκη στο U-15 ήταν τα πρώτα παγματικά εκπληκτικά δείγματα γραφής του Ντράζεν σε διεθνές επίπεδο.

«Ήμουν καλεσμένος του coach Kessler στην Sibenik. Μετά από μία προπόνηση, έβλεπα για ώρα δύο παιδιά που παίζαν ένας –ένας στην άλλη άκρη του κλειστού. Το ένα είχε μία αφάνα σχεδόν 20 εκατοστά. Πηγα και τους μίλησα. Όταν γύρισα είπα στον Kessler “Γιατί αυτό το παιδί δεν μπορεί να έρθει στο κολλέγιο? Είναι πολύ μικρός”, και μου απάντησε “Απλά δεν είναι έτοιμος. Είναι πολύ έντονος, άγριος, ανεξέλεγκτος”. Φυσικά η απάντησή μου σε αυτό ήταν πως ακόμη και στα 15 του θα μπορούσε να είναι με υποτροφία σε οποιοδήποτε άθλημα ήθελε στο κολλέγιό μου. Το ίδιο βράδυ συναντήθηκα με τους γονείς του και τους πρότεινα την υποτροφία. Είτε άμεσα είτε μελλοντικά. Η απάντηση ήταν ένα ξεκάθαρο όχι. Πολύ απλά οι γονείς του δεν θέλανε»

Bob Sassone, από το κολλέγιo St. Bonaventure.

« Ο Zoran Slavnic έβαλε τον Ντράζεν στην ομάδα. Εννοώ τον επέβαλλε. Άλλωστε όταν ήρθε στην Sibenik ήταν ήδη ένας σταρ. Δεν μπορούσες εύκολα να του αρνηθείς. Έτσι η στήριξή του έδωσε στον Ντράζεν αυτοπεποίθηση και αέρα και κατάφερε αυτό που δεν κατάφερνε κανείς. Να παίξει με την προηγούμενη γενιά. Κι όμως, με την ενέργειά του και τον ενθουσιασμό του, έκανε και αυτόυς καλύτερους»

Biserka Petrovic

« Δεν ήθελα ο Ντράζεν να έχει την δική μου τύχη, όπου πέρασα τρία χρόνια σε έναν πάγκο ενώ παίζαν παίκτες που αργότερα ήταν χαρούμενοι να μου κουβαλάνε την τσάντα. Πάντα λέγαν ότι είμαι νέος και έχω χρόνο. Δεν ήθελα να ξαναγίνει αυτό. Κάποια στιγμή σε ένα time out τους είπα “Απλά δώστε την μπάλα στον μικρό και αφήστε του χώρο. Θα φροντίσει αυτός για τα υπόλοιπα” »

Ζ. Slavnic για τον νεραό Drazen.

«Στα πρώτα πέντε παιχνίδια της σεζόν 1981-82 έπαιζε κατά μέσο όρο 20 λεπτά. Μετά , σε έναν αγώνα στο Κόρατς με την Hapoel Tel Aviv, σκόραρε 20 πόντους. Από εκεί και πέρα δεν ξαναβγήκε ποτέ από το γήπεδο, ακόμη και όταν δεν μπορούσε άλλο πια να ανασάνει από την κούραση. Ήταν ο play maker μας. Η μπάλα ήταν πιο ασφαλής στα δικά του χέρια.»

Faruk Kulenovic (προπονητής της Sibenka την σεζόν 1981-82

« Έχεις την ευκαιρία να παίξεις απέναντι στον μεγάλο σου αδερφό για πρώτη φορά. Μέσα στο παρκέ να θυμάσαι ότι δεν είναι αδερφός αλλά απλά ένας αντίπαλος. Πρέπει να πάιξεις το καλύτερο παιχνίδι της ζωής σου. Όταν παίρνεις την μπάλα πρέπει να του δείχνεις τι μπορείς να κάνεις»

Rusmir Halilovic ( προπονητής Νέων της Γιουγκοσλαβίας)

« Ήμουν πολύ έξαλλος γιατί δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι ο μικρός μου αδεφρός θα πάσαρε την μπάλα κάτω από τα πόδια μου. Δύο φορές. Εκείνη την χρονιά είμασταν οι πρωταθλητές και φυσικα ολοι θέλαν να μας κερδίσουν, και ειδικά στην έδρα τους.»

Alexander Petrovic για την πρώτη εντός του παρκέ συνάντησή με τον αδερφό του.

Στο μόνο αφηγηματικό κομμάτι του άρθρου μας, θα σας δώσουμε λίγες πληροφορίες για τον «κλεμμένο τίτλο» της Sibenik. Όταν η Sibenik με 40 πόντους του Ντράζεν, κέρδισε για έναν πόντο την Bosna Sarajevo του Stanislav Pesic. Ο Pesic ήταν ο μόνος που προσπάθησε να κόψει την ψυχολογία του Drazen φωνάζοντας στους παίκτες του να μην τον μαρκάρουν. Δεν έπιασε. Με το σκορ 81-82, μέσα στην Sibenik, ο Drazen θα κερδίσει φάουλ το οποίο οι άνθρωποι της Bosna θα θεωρήσουν εκπρόθεσμο. Παρουσία του υπευθύνου της ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, Vasil Tupurkovski, όλοι θα προσπαθήσουν να πείσουν τον Drazen να χάσει την μία από τις δύο βολές για να πάει το παιχνίδι στην παράταση. Μεταξύ αυτών και ο προπονητής της Sibenka (και παλιός μας γνώριμος) , Vlado Djurovic, ο οποίος επειδή ακριβώς φοβόταν τα προβήματα με την ομοσπονδία θα του ζητήσει να βάλει μόνο την μία. Ο Ντράζεν θα τους αγνοήσει όλους. Θα βάλει και τις δύο. Η Sibenka μέσα σε ένα πανδαιμόνιο θα στεφθεί πρωταθλήτρια. Το ίδιο βράδυ, ο Drazen θα αρνηθεί να πάει στην γιορτή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος καθώς όπως είπε «αν είχε χάσει μία μέρα προπόνησης πριν από αυτόν τον αγώνα επειδή θα είχε βγει, μπορεί τελικά να μην κέρδιζαν το πρωτάθλημα». Για τον ίδιο η πρωινή προπόνηση ήταν πιο σοβαρή από την φιέστα.

Δεκαέξι ώρες μετά, η ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας είχε αποφασίσει επανάληψη του αγώνα σε ουδέτερη έδρα, λόγω εκπρόθεσμου φάουλ. Το παιχνίδι θα γινόταν στο Νovisant. Η Sibenka δεν πήγε ποτέ να παίξει τον αγώνα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αφαίρεση του πλεονεκτήματος έδρας που είχε κερδίσει μέσα στην σεζόν. Ο διαιτητής του αγώνα Illia Matijevic, αν και τιμωρήθηκε από την ομοσπονδία, έφερε στο φως της δημοσιότητας σε τηλεοπτική μετάδοση βίντεο που έδειχνε ξεκάθαρα ότι το φάουλ εγινε στον Drazen με 1,5 δευτερόλεπτα να απομένουν. To πρωτάθλημα δεν έφτασε ποτέ στην μικρή πόλη που ζούσε στους ρυθμούς του μπάσκετ. Ο δε Ντράζεν δεν επέστρεψε ποτέ το μετάλλιο του πρωταθλητή, το οποίο μπορείτε να το δείτε ακόμη και σήμερα στο μουσείο του. Σε 4 σεζόν παρουσίας στην Sibenka, o Drazen είχε γνωρίσει την δόξα και την τρομακτική πρόοδο που τον έφεραν την τελευταία του σεζόν να έχει 24,5 πόντους ανά αγώνα σε 31 παιχνίδια. Ακολούθησε η στρατιωτική του θητεία...Και μετά, άλλες πολιτείες. Κι όμως, κάθε καλοκαίρι που γυρνούσε στην Sibenka, θυμόταν το «κλεμμένο πρωτάθλημα»...