Ο ΝΤΙΡΚ ΚΑΙ Η "ΑΝΑΠΝΟΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ"

"Γύρισα στο Dallas το 2008, στην ομάδα που με επέλεξε στο draft. Τότε ήταν η ομάδα του Dirk ασυζητητί. Έμπαινα στη 15η σεζόν μου, και ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έμαθα στην πορεία είναι να συνεχίζω να ζητάω συμβουλές. Να συνεχίζω να προσπαθώ και να εξελίσσω το παιχνίδι μου. Εκείνη τη σεζόν, ερχόμενος στο Dallas, ήξερα ότι ήθελα να βελτιώσω το περιφερειακό μου σουτ. Ο Dirk ήταν μηχανή τριπόντων. Πριν την προπόνηση μια μέρα πηγαίνω και του λέω: "Dirk, φίλε, δίδαξέ με. Ποιό είναι το μυστικό σου στο σουτ?"

Ο Dirk είναι χαμηλών τόνων, σωστά? Αυτό νομίζουν οι περισσότεροι. Αλλά ακούστε, δεν βλέπετε ούτε τα μισά από αυτά που τον κάνουν την αστεία και τρελή ιδιοφυΐα που είναι ο Γερμανός. Πως λένε τη λέξη? Wunderkind, αυτό ακριβώς είναι ο Dirk. Έτσι λοιπόν ο Dirk μου έδωσε ένα λεπτομερές και πολυεπίπεδο μάθημα στο σουτ. Ήταν λες και βρισκόμουν σε τάξη για προχωρημένους, με έναν 7-footer με κοντό μαλλί να διδάσκει. Και ορκίζομαι, η συμβουλή του Dirk ήταν η πιο τρελή που άκουσα σε όλη μου τη ζωή. Δεν έβγαζε κανένα νόημα, και όμως για τον Dirk έδειχνε να είναι η πιο σημαντική στον κόσμο. Πρέπει να καταλάβετε κάτι, οι περισσότεροι παίκτες στο ΝΒΑ δεν έχουν πρόβλημα να δώσουν συμβουλές, αλλά οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε ειδικοί στο να εξηγούμε λεπτομερώς τι κάνουμε. Αλλά ο Dirk είναι Dirk, και ήταν σαν να περίμενε να ρωτήσω, ξεκινώντας, λεπτομέρεια στην λεπτομέρεια.

'Άφησε τόση απόσταση ανάμεσα στα δάχτυλά σου, βάλε το χέρι σου έτσι, άνοιξε τα πόδια σου έτσι, άφησε τη μπάλα κάπως έτσι'. Όλα έβγαζαν νόημα, και ακολουθούσα. Τότε πήρε σοβαρό ύφος και μου λέει 'Το κλειδί στο σουτ, πρέπει να αναπνέεις'. 'ΟΚ Dirk' του λέω. 'Οχι. Από τα μάτια. Πάρε αναπνοή από τα μάτια'. ΑΝΑΠΝΟΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ?

Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Συνεχίσαμε να σουτάρουμε, και ο Dirk μου κουνούσε το κεφάλι. Με κορόιδευε? Μέχρι σήμερα, η μαντεψιά σας είναι τόσο καλή όσο η δική μου.

Πέρα από τη πλάκα, νομίζω αυτό σας λέει πολλά για τον Dirk. Ήταν πάντα στο γυμναστήριο. Αντιμετώπιζε το μπάσκετ ως επιστήμη. Παρέμενε πάντα μετριόφρων. Ένας τέλειος συμπαίκτης. Και φίλε, στο γήπεδο ήταν δολοφόνος. Είναι από τις ιστορίες που με κάνουν να γελάω, γιατί αυτό που θα μου λείψει περισσότερο από όλα είναι στιγμές με συμπαίκτες που θαυμάζω"

(Jason Kidd)